Fréttablaðið - 08.03.2003, Qupperneq 20

Já, satt að segja átti ég á dauðamínum von fremur en þessu.
Ég hefði kannski frekar getað bú-
ist við að vera útnefnd farfugl
ársins,“ segir Bryndís og brosir
kankvís þegar hún er spurð hvort
hún hafi lengið beðið eftir því að
vera kölluð til. „Hefur ekki hvert
aldursskeið sinn sjarma? Svo má
ekki gleyma því, að þið hin eldist
með okkur,“ segir hún og bendir á
að við getum ekki verið eilíflega
ungar. „En er nokkuð hjákátlegra
en kona, sem heldur dauðahaldi í
æskuna?“ spyr hún og undirstrik-
ar að það gæti allt eins flokkast
undir vörusvik. „Það er hinn am-
eríski lífsstíll, ekki satt? Það sem
við kunnum að glata af sakleysi
æskunnar, bætum við okkur bara
upp í spegli sálarinnar.“
Hún segist ekki ætla að halda
því fram að hún búi enn yfir
æskuljóma, enda hafi hún ekkert
gert til að reyna að viðhalda hon-
um, annað en að lifa lífinu lifandi.
„Ég er þeirrar skoðunar að lykill-
inn að leyndardómnum sé andleg
forvitni, að hafa áhuga á lífinu
umhverfis sig og ganga með því í
endurnýjun lífdaganna,“ segir
hún og það er ekki hægt að efast
um að það sé hverju orði sannara.
Það færi betur ef fleiri hugsuðu
eins og Bryndís.
Amma mín var að sögn
gullfalleg á níræðisaldri
Það kann að kitla hégómagirndina
að vera valin til að gegna þessu
hlutverki. Konurnar sem valdar
hafa verið andlit ársins á undan
Bryndísi hafa ekki verið neinir
aukvisar. Kitlar það þína hégóma-
grind?
„Hvernig á ég nú að svara
svona spurningu? Hún amma mín
var, að annarra sögn, gullfalleg á
níræðisaldri. Hún var engin tildur-
rófa. Hún var náttúrulega falleg.
Ætli það verði ekki erfitt að reyna
að halda í við hana,“ segir hún og
bætir við að hún hafi eytt ævinni í
að reyna að gleyma því þegar hún
var kjörin fegurðardrottning í
nepjunni í Tívolí um árið. „Líklega
fannst mér ég vera of góð til að
standa í þessu. Svona var ég nú
hrokafull þá. Núna er ég miklu lít-
illátari. Ætli ég hafi ekki bara gam-
an af þessu. Ég hélt satt að segja að
það væri löngu búið að afskrifa
mig,“ segir hún kímin á svip.
Ameríka var heimurinn í
hnotskurn
Bryndís hefur ýmsa fjöruna sopið
og þarf vart að geta um öll hennar
hlutverk í lífinu. Hún hefur farið
léttilega með þau öll. Bandaríkin
kann hún vel við... svo langt sem
það nær. Það er alltaf spurning
um mínusana og plúsana. „Amer-
íka var heimurinn í hnotskurn -
Finnland er fyrirmyndarþjóðfé-
lag, en út af fyrir sig. Það verður
að knýja fast dyra til að vera
hleypt inn,“ segir hún, spurð um
samanburðinn á löndunum tveim-
ur. „En stendur ekki í heilagri
ritningu: Knýið á, og fyrir yður
mun upplokið verða. Og ég mun
áreiðanlega komast inn. Ég get
aldrei setið aðgerðalaus, get búið
til eitthvað úr engu. Allt mitt líf
hefur verið eins og ævintýri, í
mörgum köflum. Það er dýrmæt
reynsla að fá að kynnast ólíkum
þjóðfélögum innan frá. Reynsla
sem ég mun búa að lengi.“
Ekki víst að tími verði mikill
í sumar
Bryndís segir að þau Jón hafi til
þessa komið heim á sumrin. „Hins
vegar kann það að freista okkar að
Finnland blómstrar á sumrin, bæði
í náttúrunni og menningunni,“ seg-
ir hún. Öllum beri saman um að
Eystrasaltssvæðið sé eins og aldin-
garður að sumarlagi og bendir á að
þau þurfi líka að sinna Eystrasalts-
þjóðunum þremur, Eistum, Lettum
og Litháum.
„Eftirlætisborg Jóns Baldvins,
Vilníus, þar sem hann er heiðurs-
borgari, fagnar átta alda afmæli
sínu í sumar. Satt að segja verður
svo mikið um að vera í sumar að
það er ekki víst að við komumst
heim, enda kannski þekkilegra að
taka sér frí í vetrarhörkunum.“
Hvernig er hægt að láta sér
leiðast með Jóni Baldvini?
Leiðist henni ekki svolítið í Finn-
landi, ein með Jóni Baldvini?
Börnin hér og þar um heiminn;
hún sem er vön að vera innan um
fólk og komi úr stórri fjölskyldu?
„Þetta var skrítin spurning.
Hvernig heldurðu að það sé hægt
að láta sér leiðast með honum Jóni
Baldvini?“ spyr hún undrandi og
hlær. „Mér sýnist hann satt að
segja vera í eilífri endurnýjun!
Alla vega er hann einn af þeim
sem verða stöðugt róttækari með
aldrinum. Auðvitað sakna ég
barna og barnabarna, en ég get
ekki ætlast til þess að þau hangi
alltaf í pilsfaldinum mínum.“
Hvað gera þau hjónin til að
lyfta sér upp í útlandinu?
„Var það ekki Kiljan sem sagði
að fátt væri jafn leiðinlegt og að
vera stöðugt að skemmta sér? Líf-
ið getur verið skemmtilegt án
þess,“ svarar Bryndís Hún segir
þau vera stöðugt á ferð og flugi,
líkamlega og andlega. „Við erum
alltaf að kynnast nýju og áhuga-
verðu fólki og þar með að kynnast
lífinu frá nýju sjónarhorni. Sjálfri
finnst mér fátt eins gaman og að
fara út að borða í góðum félags-
skap, sitja og spjalla. Það þarf
ekki að kvarta undan því að hér
eru frábærir og framandlegir
veitingastaðir sem gaman er að
heimsækja. Og tónlistin! Ætli
Helsinki sé ekki orðin háborg tón-
listarlífs í gervallri Evrópu. Það
er því engin leið að láta sér leið-
ast.“
bergljot@frettabladid.is
20 8. mars 2003 LAUGARDAGUR
BRYNDÍS HEILSAR CLINTON
Í íslenskum búningi mætti hún í Hvíta húsið og skiptist á orðum við Bill Clinton, þáver-
andi Bandaríkjaforseta. Ekki er annað að sjá en vel fari á með þeim.
Átti fremur
á dauða
mínum von
NoName snyrtivörufyrirtækið hefur frá því árið 1990 útnefnt konu ársins. Fyrsta konan var Elín Reynisdóttir.
Síðan hefur hver konan tekið við af annarri. Kristín Stefánsdóttir segir aldurinn ekki skipta máli því það geti
geislað frá konum á öllum aldri. Valin er kona sem hefur sterka ímynd, er sjálfstæð og nýtur virðingar.