Fréttablaðið - 06.06.2003, Blaðsíða 40

SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 515 75 00, fax: 515 75 16 Ritstjórn: 515 75 05, fax: 515 75 06, ritstjorn@frettabladid.is
Auglýsinga- og markaðsdeild: 515 75 15 - fax 515 75 16, auglysingar@frettabladid.is Dreifing: 515 75 00, dreifing@frettabladid.is
VI Ð S EG J U M F R É T T I R SM Á A U G L Ý S I N G AS Í M I N N E R 515 7500
Bakþankar
GUÐMUNDAR
STEINGRÍMSSONAR
Afgreiðslutími
allra verslana Hörpu Sjafnar!
Alla virka daga kl. 8–18 og
laugardaga kl. 11–15.
Helgarvakt
í Skeifunni 4.
Opið laugardaga kl. 11–18
og sunnudaga kl. 13–18.
Skeifan 4
Reykjavík
Sími 568 7878
Snorrabraut 56
Reykjavík
Sími 561 6132
Stórhöfði 44
Reykjavík
Sími 567 4400
Austursíða 2
Akureyri
Sími 461 3100
Hafnargata 90
Keflavík
Sími 421 4790
Dalshraun 13
Hafnarfirði
Sími 544 4414
Austurvegur 69
Selfossi
Sími 482 3767
Bæjarlind 6
Kópavogi
Sími 544 4411
599kr. lítrinnm.v.10 lítra dós
672kr
.
lítrinn
789 kr. lítrinn
399kr. lítrinn
Stórafsláttur af útimálningu og viðarvörn
SUMARTILBOÐ
Alltaf er það nú jafn gaman og gottfyrir íslensku sveitasálina að
komast aðeins til útlanda. Að fara til
útlanda hefur raunar alla tíð verið
talið til mikils munaðar á Íslandi, þó
svo að það hafi reyndar færst í vöxt á
undanförnum árum að fólk sleppi
tímabundið af skerinu. Fólk þarf því
ekki að finna til jafn mikillar sektar-
kenndar núorðið gagnvart náungan-
um fyrir að hafa laumað sér burt. En
slíkt var nefnilega algengt áður. Ann-
að hvort grobbaði fólk sig af því að
fara til útlanda eða fór leynt með það.
ALLTAF VEKUR það jafn mikla at-
hygli í útlöndum að maður skuli vera
frá Íslandi. „Are you from Iceland!?“
hrópaði afgreiðslustúlkan á pizza-
staðnum í London sem ég fór á í gær
til þess að fá mér eina með pepper-
oni. Stúlkan sagðist aldrei hafa séð
Íslending áður. Mér leið dálítið eins
og ég þyrfti þar með að vera ákaflega
spes fyrir hana og gera eitthvað
stórfurðulegt. Fara með rímu eða
gleypa eld. Hún hlustaði á Björk,
sagði hún, og líkaði vel.
ÞAÐ BÚA ofsalega margir í útlönd-
um. Göturnar eru fullar af fólki og
strætin af bílum. Í neðanjarðarlest-
inni er alltaf troðið milli fimm og sex
og þeir sem eru með gleraugu sjá
ekki neitt vegna móðunnar sem sest á
glerið út af andardrætti náungans. En
fjölmennið hefur ekki bara svo hvim-
leiða ókosti í för með sér. Af því má
hafa nokkuð gaman. Meira gerist, og
fjölbreytnin er meiri, þó svo London
sé reyndar dálítið sér á báti. Þar er
ekki hægt að sitja á pöbb eftir klukk-
an 11. Mér finnst það vera svipuð
sérviska og þegar við leyfðum ekki
bjór. Eitthvað sem mun áreiðanlega
breytast.
EN ÞAÐ ER ÞETTA með fjölmenn-
ið. Ég hef aldrei skilið almennilega af
hverju Íslendingar eru svona fáir.
Þetta er í raun dálítið pínlegt. Maður
er kannski að halda því fram við út-
lending að Ísland sé æðislegt og svo
er maður spurður að því í miðri sam-
ræðunni hversu margir búa þar og
maður segir þessa eitruðu tölu „two
hundred and eighty thousand“. Þá
gapa menn bara. Mótsögnin er æp-
andi. Ef þetta er svona æðislegt land,
af hverju búa þá ekki fleiri þar? Ég
veit það ekki. Ég verð alltaf jafn
hissa. Að hluta til má rekja þetta til
klúðurs í upphafi. Víkingarnir sem
fluttu til Íslands voru bara ekki fleiri
en þetta og síðan þeir komu hafa af-
skaplega fáir aðrir mátt koma.
Í útlöndum