Tíminn - 28.04.1972, Blaðsíða 15

Föstudagur 28. apríl 1972
TÍMINN
15
Ég lagði hönd mina ofan á hans.
— Ég elska þennan hring, sagði
ég, og ég sá að andlit hans upp-
ljómaðist við þessi orð min.
— Eg vildi velja eitthvað alveg
sérstætt handa þér, Kay, eitthvað
alveg utan við það venjulega. Og
það var mamma, sem valdi
hringinn, og hún er vön að vita
hvað við á. Ég er búinn aö segja
öllum mikið frá þér, eins og þú
munt fara nærri um.
Ég varð fyrir talsverðum von-
brigðum útaf þvi að Jónatan
sjálfur skyldi ekki hafa valið
hringinn, en svo sagði ég við
sjálfa mig að ég væri heimsk.
Hvað var eðlilegra en að fjöl-
skylda eins og hans ráðgaðist um
hringinn og talaði um mig.
Áreiðanlega hefur öll fjölskyldan
prófað gripinn, og sent svo
Jónatan með hann til min með
beztu hamingjuóskum. Ég vonaði
að minnsta kosti að svo hefði það
verið. Mig langaði mikið til þess
að þau biðu mig velkomna, og
leyfðu mér að vera með i
hópnum.
Ég vissi vel aö Jónatan var
mjög vonsvikinn yfir þvi að ég gat
ekki sagt alveg ákveðið hvenær
ég gæti farið með honum til Fair-
dield, og heilsað fjölskyldu hans,
en ég vildi ekki ákveða mig fyrr
en sunnudagsútsendingunum
væri lokið, en til þess voru þrjár
vikur. Jónatan varð allmóðgaður,
ég held að hann hafi ekki skoðað
starf mitt sem sæmilega vinnu.
Hann hélt að ég gæti tekið mér fri
einn sunnudag og það strax. Ég
treysti mér ekki til að koma hon-
um i skilning um það, að enginn i
minu starfi léti annan koma i
staðinn fyrir sig. bar mætti
maður sjálfur, hvort sem maður
hafði löngun til þess ellegar ekki.
Við ákváðum að halda trúlofun-
inni leyndri, þangað til að ég
hefði heimsótt fjölskylduna, og ég
bar þvi hringinn i keðju um háls-
inn. Nokkrum dögúm seinna var
mér afhentur stór blómvöndur i
búningsherberginu minu á leik-
húsinu. Á kortinu stóð: ,,Ég bið
með óþreyju eftir þvi að sjá mina
nýju dóttur’’ og undirritað:
„Mamma Jónatans”
Jónatan þurfti i stutta
verzlunarferð til Hoilands og
Frakklands. Ég fylgdi honum á
flugvöllinn, og við vorum bæði
dauf i dálkinn yfir þvi að þurfa að
skilja, þó ekki væri nema i fáa
daga. Við sögðum að við mundum
telja stundirnar, þangað til við
gætum hitzt aftur. En vikan leið
fljótt, þrátt fyrir allt, og ég notaði
timann til þess að kaupa mér
ýmislegt til búsins. Jónatan var
búinn að segja mér að liklegt væri
að hann þyrfti að bregða sér til
Ameriku með haustinu, og vildi
að við tækjum það sem brúð-
kaupsferð. Hugmyndin þótti mér
góð, til Ameriku hafði ég aldrei
komið, og mig langaði til þess að
faðir minn fengi tækifæri til aö
heilsa Jónatan.
— Hve langan tima heldurðu að
ferðin taki? spurði ég.
— Mánaðartima, kannski leng-
ur. Það er erfitt að segja þaö
fyrirfram. Auðvitað komum við
heim fyrir jól. . . hversvegna ertu
svona alvarleg? Geðjast þér ekki
að þvi að við förum i dálitið langa
brúðkaupsferð?
— Jú, auðvitað, elskan, en ég
fór að hugsa um samninginn
minn við leihúsið.....
— Skitt veri með hann, sagði
Jónatan léttur i bragði — Þú færð
áreiðanlega fri, og sé eitthvað
sérstakt á ferðinni, getur það
áreiðanlega beðið þangað til að
þú kemur heim aftur.
Það var vita-þýðingarlaust að
segja honum að leikhússtjórinn
„biði” ekki eftir Kay Lauriston.
Umhverfis leikhúsið voru tylftir
af ungum stúlkum, sem bæðu
voru fegurri og hæfileikameiri en
ég. Ég vissi að ég mundi eiga kost
á mjög góðu hlutverki i leikriti
sem átti að frumsýna um jóla-
leytið, og ef einhver vafi léki á þvi
að ég geti verið til staðar, mundi
enginn „biða”, og ég vildi alls
ekki missa þetta tækifæri. Ef ég
vildi halda áfram á sviðinu, varð
ég að reyna að fá sem bezt hlut-
verk.
Undir niðri varð ég dálitið
vonsvikin yfir þvi að Jónatan
skyldi ekki biðja mig að hætta við
leiklistina með öllu. Ég var búin
að kynnast svo mörgum hjóna-
böndum milli leikara og ekki leik-
ara, að ég vissi vel að slikt gat
leitt til mikilla vandræða. Ég
hefði getað fallizt á að gefa upp
framabraut mina sem leikkona,
en það vildi Jónatan ekki heyra. I
hans augum var leiksviðið spenn-
andi og töfrandi staður. Hins-
vegar var hann steinblindum á
allt það erfiði og umstang, sem lá
á bak við, en þótti mjög skemmti-
legt að ég átti nafn meðal al-
mennings, og var ákaflega upp
með sér i hvert sinn sem eitthvað
stóð um mig i blöðunum. Út af
þessu aðallega, fékk ég á tilfinn-
inguna að ég væri eldri en hann,
þótt Jónatan væri 9 árum eldri en
ég.
En það var nú ákveðið að við
giftumst siðsumars.
— Við verðum að fara að horfa
i kringum okkur eftir einhverjum
bústað, sagði Jónatan. — Við gæt-
um kannski hugsað til að byggja
okkur hús, það er nóg til af
ágætum lóðum i Fairfield.
— Ef ég á að halda áfram vinnu
minni, verður sjálfsagt nauðsyn-
legt að halda ibúðinni minni,
sagði ég. Ég hafði ekkert á móti
þvi að búa i Fairfield, en þangað
voru fimm milur frá Lundúnum,
og samgöngur slæmar.
— Já, sagði Jónatan hrifinn. —
Þá getum við alltaf verið i
Fairfield um helgar. Við getum
að minnsta kosti haft það þannig
til að býrja með.
Það var talsvert áfall fyrir mig
þegar leikritiö, sem ég lék i, var
tekið af dagskrá. Mér fannst ég
vera oröin dálitið utanveltu þegar
ég allt i einu haföi sama og ekkert
að gera. Já, ég var vonsvikin, þvi
hlutverkið var gott, og vel
borgað. Umboðsmaður minn,
Max, var nú þegar búinn aö setja
allt i gang til þess að útvega mér
eitthvað nýtt, þótt hann héldi þvi
hinsvegar eindregið fram að ég
hefði gott af ofurlitlu frii. 1 raun-
inni var ég honum sammála, ég
var þreytt og taugaveil, þvi fri-
dag hafði ég ekki haft i marga
mánuði. Og þótt ég vildi ekki
viðurkenna fyrir sjálfri mér, stóð
mér nokkur ógn af þvi að mæta
fjölskyldu Jónatans. Mig langaði
svo mikið til að þeim likaði vel viö
mig, og tækju mig góða og gilda.
Á endanum rann svo upp hinn
umtalaði sunnudagur. Jónatan
hafði gist i Lundunum nóttina
áður, svo hann gat ekið mér til
Fairfield strax á sunnudags-
morgun. Við höfðum verið i sam-
kvæmi á laugardagskvöldið, en
Jónatan lagði samt áherzlu á að
við legðum timanlega af stað. En
ég var ákveðin — ekki fyrr en
klukkan ellefu. Ég fann og vissi
að ég þurfti að vera vel hvild,
þegar ég gengi til móts við þessa
fjölskyldu.
— En mamma framreiðir
ævinlega hádegisverðinn á
minútunni eitt, og ég vil ekki að
við komum of seint, sagði hann.
En ég lét ekki undan, og við
ókum þegjandi af stað klukkan
ellefu. Ég hallaði mér afturábak i
sætinu við hliðina á Jónatan, og
var hamingjusöm yfir þvi að sitja
svo nærri Jónatan. Rödd hans
fékk mig til að opna aúgun.
— Key — ég — er — eg hef ekki
beinlinis sagt mömmu frá þvi að
foreldrar þinir hafa skilið. Hún
veit auðvitað að þau leika ekki
saman i augnablikinu, en að þau
eru skilin að lögum, veit hún ekki.
— Nú, og hversvegna ekki?
spurði ég brosandi, og dálitiö
undrandi yfir þvi hve alvarlegur
Jónatan var i framan.
— Jah, ég hugsaöi bara sem
svo að kannski væri betra að
undirbúa hana svolitið fyrst, Kay,
og þegar henni fer að þykja vænt
um þig. . . gætum við ef til vill
sagt henni það. . . O, elskan, ég
veit að þér muni finnast það
skrýtið, en mamma er svo ótta-
lega mikið á móti hjónaskiln-
uðum.
Ég var afarreið. — Ég
skammaðist min ekki hið minnsta
fyrir það þótt foreldrar minur séu
skilin samvistum, Jónatan, og ef
það hefur svona mikla þýðingu
fyrir móður þina, verður bezt að
þú snúir bilnum við og akir mér
heim aftur.
— Nú ert þaö þú, sem ert
ósanngjörn, Kay. . .
— Ég er alls ekki ósanngjörn,
aðeins mjög undrandi yfir þvi að
þú skulir ætlast til að ég ljúgi að
móður þinni.
— Ég hef alls ekki beðið þig að
ljúga að henni, ég bað þig aðeins
að nefna ekki að foreldrar þinir
eru. . . .
Og þetta var tilefnið til okkar
fyrstu þrætu. Jónatan stöðvaði
bilinn, og bituryrðin þutu á milli
1094
Lárétt
1) Fljót.- 6) Land.- 10) Keyr.-
11) 499.- 12) Iðnaður,- 15)
Vont.-
Lóðrétt
2) Fljót,- 3) Riki.- 4) Verk-
færi.-5) Kona.-7) Skáspýta.-
8) Dauði,- 9) Suð,- 13)
Anægð.- 14) Angan.-
X
Ráðning á gátu No. 1093
lóðrétt
2) Hás.- 3) Nóa,- 4) Svara.- 5)
Ritir,- 7) Aki,- 8) Kot,- 9)
Ráð.- 13) Föt,- 14) Afl.-
FWfll
Tö~
Lárétt
1) Ghana.- 6) Vaskari.-
Ak,- 11) At,- 12) Riftaði,-
Stall.-
10)
15)
I TT
12 11 ~
HVELL
G
E
I
R
I
..Friðarsveit Barins handtekur
sjóliðana á yfirborði sjávarins.
Sveit Hrægamma? Til ,
að ræna sjúka og deyj-/
andi menn? Hvar eru/
aðalstöðvarnar?
r 1 þessu
hóteli, her
bergi 707.
Flvtum okkur áður|
en þeir kjafta
frá öllu!
JttlŒLJ]
lil ll III
■
FÖSTUDAGUR
7.00 Morgunútvarp. Spjallað
viö bændur kl. 10.05.
Tónlistarsaga kl. 10.25
(endurtekinn þáttur
A.H.Sv.). Fréttir kl. 11.00
Aldarspegili, endurtekinn
þáttur Jökuls Jakobssonar
frá 28.marz 1970.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Þáttur um uppeldismál
(endurtekinn) Guðmundur
Magnússon kennari talar
um starfsvelli.
13.30. Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Sfðdegissagan: „Stúlka I
april”
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
Lesin dagskrá næstu viku.
15.30 Miðdegistónleikar.
Kandisklr sttngvarar
syngja.
16.15. Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Steini og Danni i sveitinni”
eftir Kristján Jóhannsson.
Höfundur les (6).
18.00 Fréttir á ensku.
18.10. Tónleikar.
Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar
19.30 Mál til meöferöar Arni
Gunnarsson fréttamaður
stjórnar þættinum.
20.00 Kvöldvaka. a. islenzk
einsöngslög. Þorsteinn
Hannesson syngur lög eftir
Sigvalda Kaldalóns, Pál
Isólfsson, og Sveinbjörn
Sveinbjörnsson. b. Sagnir
um seli. Halldór Pétursson
flytur. c. „Löngum gleöi
hyllt ég hef” Sigurður
Gislason á Akureyrir fer
með frumortar stökur i
viðtali við Jónas Jónas
Jónasson. d. Dvölin i
„Siberiu" og heimferðin til
Reykjavikur Jóhannes
Sigurðsson verkamaður
segir frá. e. Um islenzka
þjóðhætti. Arni Björnsson
cand. mag. flytur þáttinn. f.
Samsöngur Tryggvi
Tryggvason og félagar hans
leika.
21.30 Útvarpssagan: „Tónió
Kröger” eftir Thomas
Mann.Gisli Asmundsson is-
lenzkaði. Árni Blandon les
(4).
2200 Fréttir
22.15 Veðurfregnir.
Kvöidsagan:
Kndurminningar Bertrands
Russells Sverrir Hólmars-
son les (13).
22.35 Kvöldhljómleikar: Frá
tónleikum Sinfóniuhljóm-
sveitar islandsi Háskólabiói
kvöldið áður. Stjórnandi:
Dr. Róbert A. Ottósson.
23.10 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
1
1
II:
Föstudagur 28. apríl
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Vaka. Dagskrá um
bókmenntir og listir á lið-
andi stund. Umsjónar-
menn Njörður P. Njarð-
vik, Vigdis Finnboga-
dóttir, Björn Th. Björns-
son, Sigurður Sverrir
Pálsson og Þorkell Sigur-
björnsson.
21.20 Adam Strange:
skýrsla nr. 0846. Maka-
lausi klúbburirin. Þýð-
andi Kristmanna Eiðs-
son.
22.10 Erlend málefni.
Umsjónarmaður Jón H.
Magnússon.
22.40 Dagskrárlok.