Tíminn - 08.06.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Fimmtudagur 8. júní 1972.

til hliðar, og biður frekari rann-
sóknar.
Ég fann að Chris stirðnaöi og
heyrði að Maeve greip andann á
lofti. Frú Blaney byrgði andlitið
með höndunum. Fréttaritararnir
reyndu að nálgast mig, en Chris
stöðvaði þá. Á endanum gátum
við komist út úr skúrnum —
Blaney fjölskyldan stóð þar i lok-
uðum hring — við Chris utan við
að venju. Ilin óvinnandi borg —
hugsaði ég, en fann um leið að
jafnvel i hinni djúpu sorg gátu
þau ekki sýnt vott af göfug-
mennsku. 011 vildu þau ráðast á
Chris — og einnig mig. Ég gekk
hratt að Jónatan.
— t>vi talaðir þú um Fleur eins
og þú gerðir? Hvers vegna viltu
endilega láta þetta lita út sem
sjálfsmorð. Þú veiztþó jafn vel og
ég aö þetta var slys. Fleur mundi
aldrei hafa sviptsig lifi — hún var
kjarkmeiri en svo. Orðin hrutu út
úr mér hörð og bitur. Mér var
ákaflega skapþungt.
Jónatan horfði á mig með hatur
i augunum.
— Viðurkenndu að ég þekki
Fleur að minnsta kosti betur en
þú, Kay. Fleur var örvilnuð — ör
vænlingin rak hana i dauðann. Þú
og Chris sveifluðuð pisknum yl'ir
höfði hennar.
— Það er ekki satt......
Hið hatursfulla augnaráð hvildi
enn á mér. — Ég vona að þú fáir
að gjalda fyrir þetta, sagði hann
stillilega, en svo lágt að enginn
gat heyrt það nema ég. — Ég
vona að þú fáir aldrei augnabliks
frið — að vitundin um það, að þið
Chris fáið aldrei að njótast, kost-
aði Fleur lifið — og eyðileggi ykk-
ar eigið lif.
12. kapituli
Án þess að yrða á fjölskylduna
tók Chris undir handlegg minn og
leiddi mig inn i bilinn. Við áttum
engin orðaskipti á leiðinni til
Lundúna. Fyrst þegar hann
stöðvaði bilinn fyrir utan ibúðina
mina, tók hann um höndina á
mér.
—. Ég veit að útlitið er dökkt,
Kay, en allt mun lagast. Þú trúir
á það, ekki satt?
Ég horfði á hann, mér fannst
hjartað kremjast i brjósti mér við
að sjá þreytuna og þjáninguna i
svip hans. .— O, Chris, eftir allt
þetta. . .heldurðu að við getum
nokkurntima komizt yfir þetla og
verið þau sömu eftir?
— Kannski ekki þau sömu,
elskan, en við þroskumst i
gegnum þetta — við erum enn þau
sömu, þú og ég, Kay. Og ekkert
fær breytt þeim tilfinningum,
sem við berum hvort til annars.
Ég gat engu svarað. Ég held að
Chris hafi einnig fundið og skilið
að sálarfriður okkar og öll ham-
ingja byggðist á þeim dómi, sem
felldur yrði um dauða Fleurs.
Ég get með góðri samvizku
sagt, að ég efaðist aldrei um það
að þetta var slys. Chris var sömu
skoðunar. Það var sorglegur at-
burður, enn sorglegri fyrir það að
hún var um það bil að byrja sitt
unga lif að nýju.
Enda þótt við tryðum ekki á
sjálfsmorð, var sæði efans sáð,
jafnvel i okkur sjálf. Gátum við
liíað lifinu saman, ég og Chris,
með þessa efasemd? Gátum við,
eins og Jónatan hafði kastað
framan i mig, — byggt hamingju
okkar á kostnað hinnar siðustu og
sorglegu göngu Fleurs?
Ég l'ann og vissi, að það mund-
um við aldrei geta. Enn sá ég
veginn framundan. . .ég varð að
ganga hann ein og óstudd.
Næsta morgun fékk ég kort frá
Maeve. Það var vingjarnlegt og
skilningsrikt, og það fékk mig til
að gráta svolitið.
,,Þú skilur sjálfsagt, Kay, að ég
get ekki hitt þig fyrst um sinn. Ég
þarf að vera hjá mömmu. Hún
þarfnast min núna. Ég er ekki
sammála Jónatan. Ég er alveg
sannfærð um, að Fleur hefur
aldrei drýgt sjálfsmorð, ég þekki
hana of vel til þess að geta trúað
þvi. Manneskjurnar breytast ekki
svo mjög á einu andartaki. Þú
veizt jafn vel og ég að það var
sorglegt slys’V
Kæra Maeve. Mér hlýnaði um
hjartarætur við það að fá að vita
að enn átti ég vináttu hennar,
þrátt fyrir allt. En þvi þótti mér
hinsvegar fyrir þegar ég fékk að
vita það gegnum Chris að brúð-
kaupi þeirra Edwins hefði verið
frestað um óákveðinn tima.
Mildred Blaney mundi aldrei
sleppa henni úr þessu.
Ég var þvi fegin að blöðin voru
l'ull af stórum fréttum þessa viku,
svo hin réttarfarslega likskoðun
og nærvera min þar hafði aðeins
'fengið pláss sem smáfrétt inni i
blaðinu. Næstu daga sá ég ekki
Chris — það voru lengstu dagar
ævi minnar.
Chris beið fyrir utan leikhúsið á
mánudagskvöldið. Ég sá strax að
hann flutti mér einhverjar fpéttir.
— Hvað er það, Chris?
— Þeir hafa komizt að þvi hvar
hún bjó — litið hótel, sem gömul
kona á. Hún gætti ekki að þvi að
láta lögregluna vita þegar Fleur
kom ekki heim. Þeir hafa einnig
fundið ungt par, sem hafði séð
hana á ströndinni með hund i
bandi, rétt áður en slysið vildi til.
Þau höfðu meira að segja tal af
henni. Það ætti að vera mjög þýð-
ingarmikið. Rannsóknarrétturinn
verður aftur settur á morgun.
— Á hvaða tima? Ég verð að
fara með þér.
— Nei, Kay, rödd hans var
skörp og skipandi. Hún þoldi ekki
andmæli. — Það er ekki nauðsyn-
iegt. . .ég vil helzt ekki hafa þig
með.
— En ég verð að fá að
vita.....
— Ég segi þér það allt saman.
Ég kem beina leið heim til þin á
eftir. Biddu eftir mér Kay. Farðu
ekki i simann, opnaðu ekki fyrir
neinum — fáðu mér lykil ef þú átt,
ég kem eins fljótt og ég get. Biddu
min, Kay.
— Já Chris. . . .ég skal biða.
Eg fór beina leið heim eftir
Chris — i margar langar klukku-
stundir. Ég vissi að ég mundi ekki
geta sofið, heimskulegt að reyna
það. Ekkert svefnlyf gat komið
mérað haldi þessa nótt. Ég hitaði
mér lútsterkt kaffi og settist
framan við arininn. Allt, sem
gerzt hafði á siðastliðnu ári leið
þarna fyrir sjónir minar eins og á
sjónvarpsskermi. Hvert smá-
atriði var kristalskært, sérhver
persóna svo raunveruleg sem hún
væri hjá mér i herberginu. Mig
langaði til að sjá allt i björtu ljósi,
óskaði að renna huganum yfir
allt, sem ég hafði gert og sagt, og
þess vegna fór ég að skrifa allt
niður, sem fyr.ir mig hafði borið —
mig Kay Lauriston — allt, hverja
hugsun — hvert orð. . . .
Og nú er ég búin, blöðin liggja á
borðinu fyrir framan mig, og enn
bið ég eftir Chris. Ég hef skrifað
allt, nema siðustu blaðsiðuna, og
hvað kemur til að standa á henni,
það veit ég ekki — ekki fyrr en
Chris kemur. örlög min voru
ákveðin, án þess að ég vissi hver
þau væru. 1 skúrnum hafði litli
vingjarnlegi maðurinn fellt dóm-
inn, ekki aðeins um dauða Fleurs,
heldur um lif mitt og Chrisv
Undir eins og ég sé Chris, veit
ég hver dómurinn er. Hann kem-
ur með útbreiddan faðminn á
móti mér og þrýstir mér að sér, ef
efinn og sektarmeðvitundin
stendur ekki lengur á milli okkar.
Chris hafði aldrei faðmað mig
siðan Fleur dó. Ef allar efasemd-
ir eru horfnar, veit ég hvernig
hann kemur á móti mér.
Og ef ekki. . .en ég neita að
hugsa um þann möguleika — enn-
þá. . . .
Ég heyri bilhurð skllt niður á
götunni — ég get gengið \ít að
glugganum og horft niður, en ég
geri það ekki. Hve lengi er gengið
upp stigann, ein minúta — tvær —
þrjár? Klukkan tikkar sekúnturn-
ar inn i eilifðina, en hjarta mitt
skarar þar framúr. Ég heyri að
lykli er stungið i skrána — ég gæti
gengið fram i fordyrið, en geri
það ekki. Ég heyri rödd hans, . .
sterka og krefjandi. . . .
— Kay. . .Kay. Ég gat svarað,
en ég gerði það ekki, beið eins og
ég lofaði.
Dyrnar opnuðust og þarna stóð
hann. Armar hans teygðust báðir
á móti mér. Chris. . .Chris. . .ég
fann að ég yrði aldrei framar ein.
Sögulok.
1125.
Lárétt
1) Drykkur.— 6) Reykja —
8) Bústaður,- 10) Sunna.- 12)
Varðandi.- 13) Tónn,- 14)
Steingert efni.- 16) Snefill.-
17) Ölga.- 19) Bölva,-
Lóðrétt
2) Hátið.- 3) Armynni,- 4)
Tindi.- 5) Kjarna.- 7) Æki.- 9)
Kveða við,- 11) Strákur.- 15)
Faldi,- 16) Útlim,- 18) Frið-
ur,-
X
«
Ráðning á gátu No. 1124
í á t
1) Gatið - 6) Nál,- 8) Rán,-
10) Læk,- 12) Út,- 13) Fa,-
14) Ata,- 16) Att,- 17) Fag,-
19) Flana,-
Lóðrétt
2) Ann.- 3) Tá,- 4) 111.- 5)
Frúar.-7) Skata.-9) Átt.- 11)
Þjálfað.- 15) Afl.- 16) Agn,-
18) AA,-
HVELL
—
1
Fimmtudagur 8. júní
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.2E^Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni Eydis
Eyþórsdóttir kynnir óskalög
sjómanna.
14.30 Siðdegissagan: „Einka-
lif Napóleons” eftir Octave
Aubry Þóranna Gröndal les
(11).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 „Á vori lifs i Vinarborg”
Dr. Maria Bayer-Jöttner
tónlistarkennari rekur
minningar sinar. Erlingur
Daviðsson skráði. Björg
Árnadóttir les (4).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Rannsóknir og fræði Jón
Hnefill Aðalsteinsson fil. lic.
talar við dr. Þorstein
Sæmundsson stjörnu-
fræðing.
20 00. Einleikur i útvarpssal:
Gisela Depkat sellóleikari
leikur án undirleiks Sónötu
op. 8 eftir Zoltán Kodály.
20.25 Leikrit: „Tuttugu og
fjórar minútur” eftir A.I.
Kotjerga Þýðandi: Torfey
Steinsdóttir. Leikstjóri:
Þorsteinn Gunnarsson.
21.05 Á skjánum Stefán
Baldursson fil. kand.
stjórnar þætti um leikhús og
kvikmyndir.
21.30 Frá hollenzka útvarpinu
Sinfóniuhljómsveit hollenzka
útvarpsins leikur óperu for-
leiki eftir Donizetti, Bellini,
Rossini og Verdi: Anton
Guadagno stj.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöld-
sagan: „Gömul saga” eftir
Kristinu Sigfúsdóttur Ólöf
Jónsdóttir les (13).
22.35 Dægurlög á Norður-
löndum Jón Þór Hannesson
kynnir.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
NÝTT FRÁ
ATON
RUGGUSTÓLAR
SELSKINN OG SALUN
ÁKLÆÐI
ATON-umboðið:
ÓÐINSTORG
Bankastræti 9
Sími 14275
Sendum gegn póstkröfu