Tíminn - 23.06.1972, Blaðsíða 11

Tíminn - 23.06.1972, Blaðsíða 11
Föstudagur 23. júní 1972. TÍMINN 11 Tíminn ræðir við nýja íslenzka ríkisborgara: Hér er ekki hæ lifo án hficc gt uU 111 d ðll pCOj vera íslendingi dU ir Umsóknir fólks um islenzkan rikisborgararétt eru tiðrætt um- ræðuefni. Sérstaklega hafa nafnabreytingar komið til tals. Timinn brá á leik og tók tali nokkra menn, sem sótt hafa um þessi réttindi. Ætlunin var ekki endilega sú að fá fram skoðanir þeirra á nafnabreytingalöggjöf- inni, heldur öllu fremur að kynnast viðhorfum þeirra og þeim atvikum, sem urðu þess valdandi, að þeir settust hér að. Blaðið náði tali af einni konu, og var á henni að heyra, að hún hefði háifnauðug sótt um rikis- borgararétt: ,,Þaö er ekki hægt að lifa hér án þess”. Þvi miður sá hfin sé ekki fært að hafa þau orð fleiri, og vildi ekki láta bendla nafn sitt við. Baltasar, hinn spænski, fékk ekki að heita Egill Skallagrímsson. Baltasar (Davið B. Guðnason) hefur verið islenzkur rikisborgari i nokkur ár. Hann hafði þetta að segja um nafn sitt: —Það hefur gengið á ýmsu með nafnið mitt allt frá þvi að ég var skirður að Æaþólskum sið suður á Spáni 1938. Þá var skálmöld þar, og enginn öruggur um lif sitt. Þó að ég væri kornabarn, þá hafði þetta ótrygga ástand talsverð áhrif á lif mitt siðar. Ég var skirður inni á salerni i i búðar- húsi i Barcelóna. Það var ekki vegna neinnar sérvizku, heldur vegna ótta við byltingarmenn á prestaveiðum, enda var aumingja presturinn skotinn, þegar hann var á leið til að skrá mig i kirkjubækurnar, og þess vegna átti ég ekkert skirnar- vottorð. Það kom ekki að sök heima á Spáni, enda var svo ástatt um fleiri. Börn fæðast á istriðstimum eins og endranær. —Hvað kemur þetta málinu við? —Jú, þvi að þegar ég kvæntist konunni minni, sem er islenzk, kom heldur betur babb i bátinn, ég átti ekkert skirnarvottorð, og mamma og pabbi gátu ekki komið til Islands og gert eins og á Spáni, sagzt eiga þennan dreng, hann hefði verið skirður inni á baði i húsi i Barcelóna, presturinn verið tekinn af lifi, áður en Baltasar B. Samper komst inn i kirkjubækurnar og skirnarstaðurinn jafnaður við jörðu daginn eftir að athöfnin fór fram. Þetta gekk heima, en alls ekki hér. —Hvað var þá til bragðs að taka? —Morguninn áður en við gengum i það heilaga, gekk ég til Kristskirkju og var skirður þar eftir öllum kúnstarinnar reglum, fékk bæði guðföður og guðmóður og annað það, sem tilheyrir. —Svo fékkstu rikisborgararétt? —Þá tók nú ekki betra við. Áður en ég sótti um rikisborgararétt, hafði ég eignazt börn, og þau hlotið nafn mitt að föðurnafni, og litlu skinnin vanizt þvi, að pabbi héti Baltasar og verið skráð sem hans börn i skólanum. En þegar ég gerðist islenzkur rikisborgari, varð ég að taka mér islenzkt nafn. Mér féll það illa, en var svo litillátur að sækja um undir nafninu Baltasar Egill Skalla- örimsson. —En það fann ekki fiáð iynr augum þeirra, sem um þessi mál fjalla af hálfu hins opinbera. Þetta kliðmjúka nafn olli hneykslun og sárum trega i brjóstum þeirra. Svo að eftir mikið þóf og japl og jaml og fuður var sætzt á nafnið Daviö Baltasar Guðnason, en tengdafaðir minn heitir Guðni. Konan min, sem hafði fengið nafnið Samper inn f vega'bréf sitt, varð nú enn af fara á stúfana og fá Guðnason bætt aftan við allt saman, svo að litið yrði á okkur sem hjón i gisti- húsum og viðar erlendis. —Ertu þá ekki farinn að jafna þig? , —Malið hefur fleiri hliðar en svo. Börnin eru vitaskuld rugluð i riminu. Og málið fer að verða viðkvæmt, þegar ég sýni vega- bréf heima á Spáni, þvi að það liggur i augum uppi að sá, sem fengið hefur nýtt vegabréf á nýtt nafn, hlýtur að vera misindis- maður af versta tagi og vilja dyljast. —Þetta er allt heldur dapur- legt. —Ekki segi ég það nú. Allt hefur sinar broslegu hliðar. Plaggið, sem ég fékk með islenzka rikisborgararéttinum, var undirritað eftirfarandi nöfnum: Kristján Eldjárn, Baldur Möller og Asgeir Thoroddsen. Ekkert sjálfstæði án efna- hagslegs sjálfstæöis Thomas Albert Holton frá Bandarikjunum er markaðssér- fræðingur. — Hvað starfaðir þú i Banda- rikjunum? —Ég fór i sjóherinn um leið og ég lauk námi árið 1954, og var liðsforingi á flugvélarmóður- skipum til 1959. Þaðan hvarf ég svo að störfum á þurru landi og vann við geysistóra rafreikna- stofnun i Maryland. öil min störf snerust um stjórn á tæknilegri hlið mála. —Af hverju ertu þá hingað kominn? —Til aö gera langa sögu stutta, er þvi til að svara, að fyrst varð ég ástfanginn af islenzkri stúlku og siðar af landinu hennar. -—Ertu kvæntur þessari stúlku? —Sei, sei, já, og ég er vel kvæntur. —Hvar hittuzt þið fyrst? —A skiðum uppi i fjöllum i Kaliforniu. Það var 1956, að ég hitti Hönnu Jóhannesdóttur. Þetta var ást við fyrstu sýn, og nokkrum mánuðum siðar vorum við orðin hjón. —Hvenær komstu fyrst til Islands? —1960. Þá heimsóttum við fjöl- skyldu konunnar minnar, og ég hreifst mjög af landi og þjóð. Já svo mjög, aö árið 1963 fluttumst við hingað, og nú stig ég skrefið til fulls og gerist islenzkur rikis- borgari. —Við hvað starfar þú nú? —Ég vinn að markaðsmálum, og hef gert undanfarin ár. Þannig nýti ég menntun mina bezt. Ég hef mest unnið að þvi aö vinna markaði fyrir islenzkar ullarvörur i Bandarikjunum, og ég vona, að unnt reynist að nota þau fjölmörgu sambönd, sem fengizt hafa fyrir þessa viðleitni, til útflutnings á iðnaðarvarningi af ýmsu ööru tagi. — Þú ert áhugasamur um starf þitt. —Ég get ekki neitað þvi, enda eru efnahagsmálin ákaflega mikilvæg fyrir þjóð, og að minu viti er hæpið aö tala um sjálf- stæði, ef ekki er efnahagslegt sjálfstæði fyrir hendi. Þess vegna held ég, að það sé timabært að gera stórátak i markaðsmálum. Hafði léleg laun Við spyrjum Vincente Gomez Retana frá Spáni hvers vegna hann hafi komið fyrst til íslands. —Spænskur vinur minn fór til Islands. Við skrifuðumst á, og hann hvatti mig óspart til aö koma hingað. Ég lét tilleiðast, og kom hingað vorið 1965. Ég er bók- bindari og prentari að iðn, og haföi sem svarar 1000 kr. 'is'lenzkum i laun, en þegar ég kom til tslands, hafði ég þrisvar sinnum hærri laun, þótt ég ynni i fiski til að byrja með. —Hvernig féll þér veran hér? —Mér leiddist mikið i fyrstu, og það gekk svo langt, að þegar ég hafði verið hér i hálft ár, fór ég til Sviþjóðar að leita fyrir mér um vinnu. Það fór allt i vaskinn, þvi að ég hafði ekki nógu mikla pen- inga til að biða eftir atvinnuleyfi. Ég sneri þvi aftur til Islands og hef verið hér siðan. —Ertu enn i fiski? —Nei, nei, ég vinn i Leiftri, hef unnið þar siðan 1968. —Ertu kvæntur? —Já, ég trúlofaðist islenzkri stúlku 1966, og gekk i hjónaband 1968. Viö eigum tvö börn, dreng og telpu. —Þér leiðist þá ekki lengur? —Nei alls ekki. —Voru ekki mikil viðbrigði að koma hjngað frá Spáni? —Jú loftslagiö er ólikt. Þaö var kalt fyrsta veturinn minn hér, og skammdegið var þreytandi, en nú Framhald á bls. 19 Damixa blöndunartaeki heimilisprýði kerfid er Danmixa blöndunartæki eru tæknilega mjög fullkomin. Þar sem í þeim er einungis .einn hreyfanlegur hlutur (kúlan), tryggir það langa og örugga notkun og veitir beztu mögulega vörn gegn úrfalli í vatninu (steinefnum). Samband isl. samvinnufélaga INNFLUTNINGSDEILD

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.