Tíminn - 11.07.1972, Síða 10

Tíminn - 11.07.1972, Síða 10
10 l>riftjiulagur II, júli ]<}72 TÍMINN 11 TÍMINN Þriftjudagur 11. júli 1972 MKBHBgiamaKaiataiiKiKKtHiaaiHiHiiaiiiKiiiiiiiaaKiiiHiiKKHiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiHiMiiiaiiKitKKiKiiiKiiiKiiHHiiiKÍiiKiiiiiKiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiaiSiiHeKIiiiiiiSSIiiiiiiiiiiiiiitiiSiiiiiitiiiSSKSiiiMiiiiiiniiiSSiiiissaiSKiitaissaiiiiiSiiiiiiiiiiiSiiiiiHSiiiiiiiSi ! Haraldur Bessason, prófessor skrifar: Bréf til Stephans G. Stephanssonar Úrval: fyrsta bindi. Bókaútgáfa Menningarsjóðs og Þjóðvinafélagsins, Reykjavík 1971 !S ■ ■ ■ ■ ■■ ■ ■ ■ ■ ■■ ■ ■ ii i: ■ ■ :: «■ n H y ■■ i H ■ ■ ■■ ■ ■ ■ ■ Ofangreint bréfasafn, um hálft þriöja hundraö siður aö stærð, birtist öndverölega á vetrinum, sem nú er nýliöinn. A sinum tima safnaði dr. Rögn- valdur Pétursson bréfum frá Stephani G. og fór meö safn sitt til Islands árið 1937. Hiö islenzka þjóövinafélag tók aö sér útgáfu þeirra bréfa, en dr. Þorkell heit- inn Jóhannesson haföi veg og vanda af verkinu. Eins og kunn- ugt er, komu svo Bréf og ritgeröir I-IV út i Reykjavik á árunum 1938-47. Eru þar saman komin rúmlega sjö hundruö bréf frá fjörutiu og einum viötakanda. Safn þetta ber hátt i sögu islenzkra bókmennta og er sú lind heilbrigðrar lifspeki, sem endast mun Islendingum um aldir. Nú hefir dr. Finnbogi Guömundsson tekið þar upp þráð- inn, sem staöar var numiö áriö 1948 með þvi að gefa út úrval af bréfum til Stephans G. Megin- hluti þess safns var i vörzlum frú Rósu Benediktsson dóttur Step- hans, en hún fékk þaö i hendur Finnboga áriö 1953, og hefir þvi nú veriö fenginn staöur i Lands- bókasafni. Bréfin frá Þorsteini Erlingssyni, sem hér birtast, eru komin frá Siguröi Nordal. Hann hafði fengið þaú aö gjöf frá frú Guörúnu Erlings, en hefir nú gef- iö þau Landsbókasafni. Annars eru bréfin i þessu fyrsta bindi rit- uð af eftirtöldu fólki: frú Helgu Jónsdóttur, eiginkonu skáidsins, Eggert Jóhannessyni, Jóhanni Magnúsi Bjarnasyni, Hirti Leó, Skafta B. Brynjólfssyni, séra Friðrik J. Bergmann, Guðmundi Friðjónssyni og Þorsteini Erlingssyni. Bréf frú Helgu, sem er við bókarupphaf og jafnframt tákn þess, að safnið sé henni tiieinkaö (þessarar tileinkunar er sérstak- lega getið aftan á hliföarkápu bókarinnar) er skrifað Stephani, meðan hann var á Islandi sum- arið 1917. Lysir bréfið frú Helgu vel. Þaö ber af sér góðan þokka. Stillinn er hreinn, frásögnin létt og greindarleg og mátulega blandin kimni og alvöru þeirrar konu, sem kann þá list aö stilla tilfinningunum i hóf. Skemmtileg er þessi lýsing frú Helgu á há- tiðarhöldum tslendingadagsins i Markerville i ágúst 1917: ,,Ég fylgdist með krökkum 2. ágúst. Þar var múgur og marg- menni saman komið á Marker- ville. Ritstjóri Province kveður hafa verið 50 bifreiðar, og ég hugsi, að hann fari nærri þvi, hann var þar lika, ég hef aldrei séð eins margar bifreiðar saman- komnar. Kristján Jónsson var forseti, séra Pétur hélt tölu, góða að mér fannst, og Kristinn bullaði nokkur orð, einneginn West, ég heyrði það ekki, og svo Rev. Irving frá Calgary, ágæta ræðu, og svo Dan þingmaöur um smjör og rjóma.” Bréf Eggerts Jóhannssonar, eins af fyrstu ritstjórum Heims- kringlu, fylla nákvæmlega eitt- hundrað blaðsiður, og segja þau á hógværan máta mikla sögu. Kynni af bréfaritaranum minna á orð skáldsins „Hinn fórnandi máttur er hljóður”. Eggert barst litt á, en geröist engu að siður þrautseigur stuðningsmaður góðra málefna. Eins og Finnbogi getur um i formála sinum, varð Eggerteinn af fyrstu mönnum til þess aö birta kvæði Stephans og gekk siöar meir fram fyrir skjöldu i þvi að fá 34 vini skálds- ins til þess að styðja útgáfu And- vakna, það er að segja útgáfu fyrstu þriggja bindanna 1909-10. Bréf Eggerts geyma hina ytri til- uröarsögu útgáfunnar, auk þess sem þau varpa furöu fjölbreyti- legu ljósi á lif íslendinga vestan hafs og austan um og eftir siöustu aldamót. Mjög varð Eggert að treysta á uppsprettulindir and- ans, þvi aö jarðnesk auðæfi leit- uðu litt á hans stefnumót. Ahugi hans var hreinn og ósvikinn. Eftirgreindur bréfkafli er gott dæmi um, hvernig Eggert ræöir ýmis atriði varöandi útgáfu And- vakna við Stephan. Jafnframt þvi segir kaflinn nokkuft um hans daglega amstur og annir á fast- eignaskrifstofu i Winnipeg. Bréfið er frá 25. nóv. 1909: „Góði vinur. Filistear allir hér i bæ (lög- menn og Real Estate Brokers) hafa sótt svo fast á i Land Titles office-inu nú meir en mánuð, að legið hefir við, að við gæfumst upp. Samfara þessari ös er vetrarkoman. Þetta tvennt er ástæöan til þess, hve sjaldan ég skrifa nú um stund. Eg hefi haft langan vinnutima og veriö lerk- aður af þreytu, en er nú að taka mér fri — „sumarfriið", þegar vetur er kominn. Þökk fyrir bréfiö þitt siðasta áhrærandi 3. bindið. Skafti er á móti „notes”, og svo sagði hann að Þorsteinn væri Erlingsson. Segir Þorsteinn vilji ekki hafa nokkurt orð annaöen ljóð i ljóða- bók. Likast til þvi, að 3. bindi fylgi ekki einu sinni skýringar- grein sem eftirmáli. Þó er timi enn að ákveða það, en það skilst mér, að Þorsteinn muni ekki skrifa hann. Jæja, viö slepptum þvi öllum skýringum, en mér var falið að senda Þorsteini hand- ritin, og það geröi ég. Þau liggja nú i Leith og fara þaöan til Is- lands með póstskipi 30. þ.m.” Eftirfarandi málsgrein er úr bréfi Eggerts frá 7. okt. 1910: „Já, skriftin þin á handritunum seinustu sýnir og sannar, að þú hefir verið aö vinna meira en þú átt skilið. En þó nú þreytumerki séu á skriftinni, þá er hún samt svo fögur, að sönn prýöi er að i hvers manns bókaskáp. Það er ástæöulaust fyrir þig að biðja um afsökun skriftarinnar vegna, og i hæsta máta óréttlátt, þvi væri þar til ástæða, þá ætti sú afsökun að koma frá okkur, en ástæöuna vantar — afsökunina þá lika. Hvað mig snertir þá'þykir mér nú hálfvænt um þreytublæ á handrit- inu, — hann sannar, aö höfundur- inn er háður þeim islenzka skapa- dóm, að þurfa aðberja gaddinn til snapar alla ævi — eða — falla.” I siðsta bréfi Eggerts til Stephans er að finna eins konar uppgjör frá Eggerts hendi. Bréfið er ritað I Vancouver 31. ág. 1924: „Heiðraði, góði vinur. Innilega þökk mina eiga þessar linur að færa þér fyrir „And- vökur”, 4. og 5. bindi, er bárust mér i fyrradag. Það var óvænt „sending" og óverðskulduö, en vist gladdi hún mig og vakti upp endurminningar löngu liðinna daga. Þökk og þökk aftur fyrir og sérstaklega fyrir áritunina framan við 4. bindi: „Vöku-vogreki varpa ég út á vik á milli vina, engin þó auölegð þér Eggert verði að bera það undan brimi!” Dásamlega fallega sagt, en það erekkisatt! Ég er fyrir löngu bú- inn að bera þetta vökuvogrek undan brimi og hefi grætt meir en ég máske kann að meta, þvi minnstur hluti gróðans er fólginn i gulli." Gaman er að virða fyrir sér myndina af Eggert á bls. 96 i bók Finnboga, þvi að i andlits- svipnum ersama heiórikjan og birtan og i bréfunum. Samskipti Skagfirðinganna tveggja voru með þeim hætti, að báðir höfðu gróða af. Löngu áður en Andvökur tóku að koma út, hafði Eggert sýnilega orðið til þess að kynna ljóð Stephans heima á æskustöðvum þeirra i Skagafirðinum, og leiddi sú kynning til annars vitnis- burðar um það gull, sem grafið verður til i Andvökunum. Hinn landskunni hagyrðingur Jónas Jónasson frá Hofdölum segir svo frá i grein sinni Minningaslitur um Stephan G.— i fyrsta árgangi Skagfirðingabókar árið 1966: „Ekki man ég nú glöggt, hvenær ég las fyrst kvæði eftir Stephan G. Eflaust hefur það verið 1893-1894. Vorið 1893 fór ég i vist að Vindheimum i Tungusveit. Húsmóðir min hét Hólmfriður Jóhannsdóttir, systir Eggerts Jóhannssonar, sem þá var orðinn ritstjóri Heimskringlu... Eggert sendi systur sinni blaðið og auk þess Nýju öldina, sem mig minnir, að Jón Ólafsson gæfi þá út. I báðum þessum blöðum birt- ust kvæði eftir Stephan G. Sér- staklega man ég eftir kvæðinu Myndin, sem Nýja öldin flutti. Þvi fylgdi mynd af skáldinu. Var ég stórhrifinn af þvi, fannst þaö svo frumlegt og skemmtilega kimið. Var það fyrsta kvæðið, sem ég lærði eftir Stephan G. Ég hafði ekkert af ljóðum lesið nema rimur, fyrr en ég kom að Vindheimum. Var snemma ljóð- elskur og fljótur að læra þau þeirra, sem hrifu mig.” Þegar Andvökur tóku að koma út, þ.e.a.s. fyrstu þrjú bindin var Jónas svo „auralaus”, að hann gat ekki keypt þær, en kynnin við þessar bækur tókust fljótt eins og eftirfarandi frásögn Jónasar sýnir: „Andvökur fékk ég lánaðar hjá Gisla Sigurössyni á Viðivöllum. Gisli var greindur maður, ljóð- elskur og mikill aðdáandi Stephans G. Það var um vetur, sem ég las andvökur fyrst. Þá bjó ég á Uppsölum i Blönduhlið, hafði meðalbú og var einyrki. Nóg var þvi að starfa og enginn timi til lesturs, nema klipa hann af svefntimanum. Vinnutiminn frá 7.30á morgnana til 9.30á kvöldin. Hefði ég eitthvað að lesa, sem mér fannst gott bragö aö, hætti ég sjaldan lestri fyrr en kl. 2-3 að nóttu. Þannig var það þann tima, sem andvökur voru til húsa hjá mériþaðsinn. Ég marglas mörg kvæðin og hætti ekki fyrr en ég þóttist skilja þau til fullnustu. Mörg kvæði og visur lærði ég, t.d. lærði ég kvæðið Dikónissa, sem er eitt af lengri kvæðum Stephans, svo vel, að ég þuldi það upp úr mér- á skemmtisamkomu mörgum árum seinna, og er gerður að góður rómur. Enn þá finn ég ylinn frá þessum stolnu stundum með Andvökum, og enn hressist ég viö aö hugsa til þeirra.” (Skagfirðingabók 1. árg., 87). Bréf þau, sem hér birtast, og rituð eru af Guömundi á Sandi, skýra talsvert, að hvaða leyti sjónarmiðum þeirra skáldanna bar á milli. Þar er um stigsmun að ræða fremur en eðlismun, en opinskár er Guömundur, stundum eilitiö nærgöngull. 1 fyrsta bréfi Guðmundar itrekar hann fyrirspurnir sinar til Stephans um börn hans: „Ég spurði þig eftir nöfnum þeirra, þó að ómerkilegt kunni að þykja, og hæfileikahorfum.” Hafandi fengið svörin hjá Stephani, tekur hann svo til orða: „Illa lika mér sum nöfnin barnanna þinna, einkum eru nöfnin Jóný og Stefaný óislenzk.” I öðru bréfi er þessi athugasemd: „Aldrei kemur andinn yfir mig, enda er nú minn andi til ljóðageröar eigi „andi lampans.” Ég þarf að dá- leiða mig, leggja mig i bleyti, sarga og leita, er heila viku, i hjá- verkum þó, með eitt litið kvæði, stika út, sker niður, breyti. Skástu hugsanirnar koma ávallt i seinni skipunum, allt eftir þvi, hvernig völubeinið veltur, hver hátturinn verður. — Er þér þann veg háttað? Seg mér satt og rétt.” Ekki fer Guðmundur þó i launkofa með aðdáun sina á ljóð- mennt Stephans. „Enn er að þakka „Andvökur” þinar, sem mér þóttu góðar .góðgerðir’ ”, segir hann i bréfi 3. júli 1909. „Séð hef ég flest kvæðin, en hér er allt betra og réttara, fyllra og fegurra i hárbragðinu. I einu kvæði botna ég ekki: „Undir að- fall”. Það held ég helzt, að djöfullinn hafi flogið með þig upp á ofurhátt fjall o.s. frv., svo við- förull ertu að sjón og hugsun. Ég hefði viljað drepa þig til fjár, svo digran berðu sjóðinn skáldskap- arins, frumleikans og vitsmun- anna. Ég öfunda engan Braga- mann lifandi islenzkan nema þig.” Og i bréfi nokkru siðar klifar Guðmundur enn á þessari hugmynd, þó i dálitið öðru sam- hengi sé: „Þú ert betri en góður Braga- sonur og þó of litið lýriskur oftar en hitt. Ég er öðru hverju að yrkja, en hálfskammast min gagnvart þér. Heizt hefði ég viljað bita þig á barkann og drekka úr þér kvasisdreyrann mértilhagsbóta.m.ö.o. drepa þig til fjár. En ég næ eigi til þin.” Þorsteinn skáld Erlingsson kom mjög við útgáfusögu fyrstu þriggja bindanna af Andvökum. Það var ekki einungis, að hann væri til ráða kvæddur um ýmis- legt, sem útgáfuna varöaði, heldur féll það i hans hlut að lesa prófarkirnar. Þorsteinn ritar Stephani svo i júni árið 1909: „Jeg hef verið að leiðretta próf- arkir af Andvökum og er versta verk, sem jeg hef gert, og þó bezta handrit sem jeg hef sjeð til prentunar sent, en jeg hef oft far- ið út með þjer út i buskann og ver- ið kominn vestur til þin eða i bar- dagann með þjer, án þess jeg gáði að þvi, þó prentararnir hefðu sett þar einhvern staf skakt.” Dæmi Stephans G, á sér vart hliðstæðu i sögu islenzku þjóðar- innar austan hafs og vestan. I æsku fór hann á mis við skóla- göngu, og meginhluta ævinnar stundaði hann timafrek búskap- arstörf. Engu að siður varð hann eitt af menntuðustu skáldum sem á islenzku hafa ort, bæði fyrr og siðar. Hann var óvenjulegur listamaður i þeirri grein að gera sér hagstæð ýmis þau öfl, sem andstæð kynnu að hafa reynzt öðrúm mönnum og óyfirstigan- legir faratálmar á þeirri leiðinni, sem til verulegs bókmennta- þroska liggur. „Baslið” varð Stephani að virku og jákvæöu afli mikilla ljóða. I stað þess að láta þaö „smækka sig” beizlaði hann orkulindir þess gullbitlum ljóð- stafa og rims. Þessi leikni meö töfrasprotann átti drjúgan þátt i þvi að afla skáldinu lifshamingju, en bréfið frá frú Helgu, sem áður var vitnað i, minnir þó lesandann einnig á þaö, að hamingja Step- hans var ekki einungis innan frá komin, heldur naut hann og menningarlegrar umhyggju eiginkonu og barna. Osjaldan hættir okkur til þess að mæla einangrun Stephans G. Stephanssonar landfræðilegum mælieiningum, og i gamla daga var hún vissulega löng leiðin frá tslendingabyggðunum i Dakóta, Manitóba og Saskatchewan vest- ur til Klettafjallanna i Alberta, að ekki sé nú minnzt á þá óravegu, sem skildu að tsland og Marker- ville. Hér má þó vafalaust kveða svo fast að orði, að það hafi ein- mitt verið fjarlægðinnar vegna, að andleg samskipti Stephans við tslendinga austan hafs og vestan náðu þeirri sérstöku dýpt, sem bréflegar heimildir sanna. Bréfa- gerðir um langan veg hvetja til meiri ihygli en hversdagslegur samgangur granna i milli. Þann- ig verður nálægð andans stundum i öfugu hlutfalli við fjarlægðir á sjó og landi. I heimi bókmenntanna er hlut- ur hinna smærri spámanna meiri og betri en i fljótu bragði kann að virðast. Það eru þeir, sem öllum öðrum fremur undirbúa svo jarð- veginn, að þeim sem hærra ber finnist sér þar fullkosta um plógs- land. Má með sanni segja, að bréfagerðirnar i kringum Step- han G. Stephansson séu ekki ein- ungis merkur vitnisburður um hans eigin hag, heldur sýni, i hvers konar jarðveg ljóð hans féllu, og umhverfis ljóðaakurinn stóðu fjölmargir vinir hans og velunnarar traustan vörð, og skiptir ekki máli.þó að hjá ein- staka einum yröi góðgirnin að bæta upp andagiftina. Margir þeir, sem hér áttu hlut að máli. töldu sig þrepi neðar skáldinu. Jafnvel Guðmundur á Sandi bein- ir augum sinum i hæðir að Ólympstindum Klettafjalla. 1 sin- um eigin bréfum mælir Stephan hins vegar við kotung sem klerk á grundvelli jafnræðisins, Með þvi hefir hann tryggt talið, að við- skiptin yrðu báðum i hag, en vissulega hniga þó allar heimildir um Stephan G. i eina átt um það, að i samskiptum sinum við aðra hafi hann ávallt verið hinn mikli veitandi. Máttargæðihans, svo að gripið sé til skilgreiningar Sig- urðar Nordals á drengskaparhug- takinu forna,voru slik, að honum dugði sams konar viðmót við höfðingja og almúgafólk. Dr. Finnbogi Guðmundsson hefir unnið ágætt verk og þarft með útgáfu þeirri, sem hér hefir verið stuttlega getið, og enn hefir Bókaútgáfa Menningarsjóðs og þjóðvinafélagsins gætt skyldu sinnar við islenzkar bókmenntir. örlygur Sigurðsson listmálari hefir gert prýðilega mynd af þeim hjónum, Helgu og Stephani, og er hún bæði framan á hlifðarkápu og á opnunni, þar sem bréfin hefjast. Formálsorð og skýringar dr. Finnboga veita lesandanum ör- ugga leiðsögn. (Ur Lögbergi—Heimskringlu) !■■■ iB ■ II :: ii :: ■■ :: :: ■■ ■■ ■■ :: :: :: Ríkkkhkkkkk::::::::::::: iKKKKKiKKKiKKKKKSKKKKKKKK: kk: ■■■■■■■■■■■■■■■I ::::k:k:k:k:k::::::kk:::k:í:k::::k::k:kk::k:kkk:::k:::k:k::::::::k:k:::k::kí ÁLYKTUN RÁÐSTEFNU ASÍ Ráðstefna sambandsstjórnar ASI og stjórna allra svæðasambanda innan þess (Fulltrúaráðs verka- lýðsfélaganna i Reykjavik, Alþýðusambands Vestfjarða, Alþýðusambands Norðurlands, Alþýðusambands Austurlands og Alþýðusambands Suðurlands) og formanna sérsambandanna ályktar eftirfarandi vegna erindis rikisstjórnarinnar um fyrir- hugaðar efnahagsaðgerðir: 1. Verðlagshækkanir hafa að undanförnu orðið verulega meiri en fyrir varð séð og áætlað var, er kjarasamningar voru gerðir i desemberbyrjun á sl. ári og enn er auðsætt að ef ekki verður að gert verða mikla hækk. siöari hl. þessa árs. Má ætla,að hækkanir framfærslu- og kaupgjalds visitölu veröi af þessum ástæðum frá samningsgerð 4. des. sl. orðnar álika og ætlaö var aö þær yröu orönar seint á árinu 1973. 2. Ráðstefnan telur þessa þróun verölagsmála hina iskyggi- legustu fyrir alla viðkomandi aðila, launafólk, atvinnu- reksturinn og efnahagskerfiö i heild,Fyrir launafólk þýða hinar öru og miklu verðlagshækkanir stöðugt rýrnandi raunverulegan kaupmátt,þar sem hluti hækkana mikilsverðra nauðsynja er ekki bættur i kaupgreiðsluvisitölu (landbúnaðarvörur) og neyzlu- samsetningu láglaunafólks er þann veg farið, að vistölukerfið mælir þvi naumlega bætur. Útflutningsatvinnuvegunum er og sýnilegur háski búinn ef svo heldur fram sem horfir, þar sem kostnaðarverðlag þeirra hækkaj- stórum meira en verðhækkunum á fremleiðslu þeirra nemur um þessar mundir, en reynslan sannar, að afleiðing slikra lang- varandi þróunar veröur fyrr eöa siðar felling á gengi gjaid- miðilsins með almenna kjara- skerðingu sem fylgifisk, eöa stórfelldur samdráttur i atvinnu- rekstri útflutningsatvinnu- veganna og atvinnuleysi, eða jafnvel hvort tveggja. 3. Ráðstefnan metur umsamdar kjarabætur og raunlauna- hækkanir samkvæmt samningunum frá 4. des. og sem orðið hafa i kjölfar þeirra og gerir sér jafnframt ljóst mikilvægi hins sérstaklega hagstæða atvinnu- ástands, sem rikt hefur undan- farin tvö ár en bendir jafnframt á, að verðhækkanaskriðan, sem nú riður ’yfir og hefur gert að undan- förnu, leggur hvort tveggja i yfirvofandi hættu. Það er þvi álit ráðstefnunnar, að það sé nú höfuðmál fyrir launastéttirnar.aö fullnægjandi aögerðir séu fram- kvæmdar, sem tryggt geti raun- gildi gerðra kjarasamninga, viðhaldið kaupmætti almennra launa þar til hann á samningum samkvæmt að aukast 1. marz n.k. og stöövað eftir þvi sem unnt er frekari verölags- og kostnaðarhækkanir. 4. Ráöstefnan gerir sér ljóst, að þær aögeröir, sem rikisstjórnin leitar nú álits verkalýös- samtakanna um, eru bráöa- birgðaaðgerðir, sem ekki er ætlaö aö standa óbreyttum nema takmarkaðan tima eða til næstu áramóta. Aðgeröirnar munu hinsvegar gefa stjórnvöldum og aðilum vinnumarkaðarins æski- legt svigrúm til að gaumgæfa ástand og horfur og vinna aö lausn vandamálanna til lengri frambúðar og teljast að þvi leyti jákvæðar. 5. Ráðstefnan leggur áherzlu á,að nefndar aðgeröir hafi ekki i för með sér skerðingu á meðaltals- kaupmætti verkafólks á þvi timabili, sem þeim er ætlað að standa, enda sé fjár til niður- greiðslu að mestu aflað með niðurskuröi rikisútgjalda en að engu með nýjum sköttum á launþega, að niðurgreiðslur hefjist nú þegar og að verðlag búvara, sem að miklu leyti fengist ekki bætt með verölags- bótum á laun, komi ekki til fram- kvæmda á þvi timabili, sem aðgeröunum er ætlað aö standa. 6. Með hliösjón af framansögðu ályktar ráöstefnan að þeir aðilar sem að henni standa, láti umræddar aögerðir óátaldar af sinni hálfu, en leggja hinsvegar áherzlu á,aö i þeirri afstöðu felst ekkert afsal neinna þeirra réttinda eöa kjarabóta, sem i gildandi kjarasamningum aðila vinnumarkaöarins felast. auðvitad þarf mðlningin a þahi húss yðar ekki að þnla eins mikiú ng gðð skipamálning en betra þó, að hún geri það Rex-skipamálning er framleidd sérstaklega með tilliti til siglinga i norðurhöfum og umhverfis ísland í misjöfnum veðrum: Vetrarstormum, stórhríðum, ísingu, rigningu og í sumarsól. í þessum veðrum hefur Rex-skipamálningin ótvírætt sannað hið mikla slitþol sitf, og þetta getið þér með góðum árangri hagnýtt yður á þaki húss yðar. Notið Rex-skipamálningu og þakið verður fallegra og endingin betri. Skoðið nýja Rex-litakortið með 30 glæsilegum litum, - þér fáið hvergi meira litaúrval. REX SKIPAMÁLNING á skipin - á þökin HKniiitn Knatjinuoo T.<knmot« b .ualýun !■■■■■■■■■■■■< • ■■■■■■ ■■■■■■! !■■■■■■! IKiK! !■■■!

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.