Tíminn - 12.08.1972, Síða 12

12
TÍMINN
Laugardagur 12. ágúst 1972
„Einmitt”, sagði ég og blygðaðist min skyndilega.
„önnur ástæða lá einnig til þess”. Þótt ég heyrði ekki rödd hans,
skynjaði ég, hve hikandi hann var. „Þessi bær miðlaði mér og minum
aldrei öðru en sulti og seyru. Hann hefur verið imynd alls, sem ég hata
og hef reynt að forðast, og það myndi hann alltaf verða, ef ég hefði ekki
komið hingað og fórnað honum þvi dýrmætasta, sem ég á ráð á”.
Hann tók hatt sinn og kápu, og áður en ég vissi, hvað ég var að gera,
reyndi ég að aftra þvi, að hann færi.
„Mig iðrar þess, sem ég sagði”, sagði ég. „Mér hefur liðið illa i dag,
og ég lét það bitna á yður. Mér gramdist lika, hve þér virtust vita
margt um hagi mina”.
Hann virtist sáralitinn gaum gefa afsökunum minum. Hann horfði i
kringum sig með ihugulu augnaráði.
„Það er undarlegt”, sagði hann snögglega og vatt sér að mér, „að
vera innan þessara dyra. Þegar ég var barn, varð mér ævinlega hugs-
að um það, þegar ég átti leið hér fram hjá, hvernig hér væri umhorfs.
Nú hef ég komizt að raun um það”.
„Og er þá allt eins og þér væntuð?”
„Já”. Aftur varð honum litið i kringum sig og inn i Setustofuna, þar
sem fólkið sat við spil. „Já. Allt er eins og ég gerði mér i hugarlund að
það væri — allt nema þér”.
Ég var ófús aðspyrja hann, en þó rak forvitnin mig til þess.
„Yður virðist ég ekki hafa verið öll, þar sem ég var séð?”
„Nei”, svaraði hann, „en þér berið kross yðar svo vel”.
„Ber ég hvað vel?”
„Þennan kross yðar”, svaraði hann, „ef svo má komast að orði. Ég
get ekki að þvi gert, ungfrú Blair: mér geðjast vel að yður. — Góða
nótt”.
Hann var kominn út áður en mér vannst timi til að svara. Ég fór inn i
setustofuna, tók prjónana mina og settist við arininn. En mér fipaðist
einlægt aö telja lykkjurnar, og að lokum lagði ég prjónana frá mér og
gekk að hillunni, þar sem orðabókin stóð ávallt. Ég tók hana og fletti
upp á oröinu kross. Þar stóð: „Kross = böl, kvairæði; dæmi: það má
vera voðalegur kross að hafa þennan aumingja alltaf i kringum sig”.
ÞRETTANDI KAPÍTULI
Aldrei hafði mér komið til hugar, að við Harrý mundum nokkru sinni
deila, og þó gerðum við það daginn eftir heimkomu mina. Það var bjart
og fagurt veður siðdegis eftir undangengna rigningu, og einhvern veg-
inn fannst mér, að orðin, sem féllu, væru enn bitrari og meinlegri
vegna þess. Allt ljómaði i sólskini októberdagsins. Loftið var tært og
kalt, og reykjarþefur og angan fallinna epla blandaðist saman. Það var
eins og ég væri að drekka áfengt, hressandi vin, er ég teygaði að mér
svalan blæinn. Ég var glöð og létt i lund, er við Harrý ókum út veginn i
litla vagninum. öll kvöl og örvænting liðins dags var gleymd.
„Harrý”, sagði ég, þegar við höfðum sveigt inn á hliðarbraut við öl-
geröina. „Hér skulum við fara úr vagninum og ganga upp að bruna-
rústunum. Ég hef aldrci komið þar siðan forðum, að þú....”
Nú skil ég, að hann langaði ekkert til þess að fara þangað, heldur
neyddi ég hann til þess. Við höfðum ekki gengið lengi, er ég sá, aö allt
var orðiö breytt. Elri- og þyrnirunnarnir höfðu verið rifnir upp og
skurðir grafnir i mýrina til beggja handa. Ég argaöi uppyfir mig i mót-
mælaskyni eins og ég hafði gert, þegar ég var litil, er eitthvað, sem mér
þótti vásnt um, var ónýtt eða skemmt. A brunarústunum hafði verið
reistur húskumbaldi, sem enn var ómálaður. Verkfæri lágu á dreif
kringum hann.
„Ó, Harrý! ” hrópaði ég. „Þetta er ekki okkar staður lengur”.
Hann horfði út yfir engið, svo aö ég sá ekki framan i hann. Ég tók i
handlegg hans og neyddi hann til þess að lita við.
„Sjáðu, hvernig hér er orðið umhorfs. Og ég var búin að hlakka svo
lengi til þess að sjá hér allt aftur með sömu ummerkjum og áður.
Aldrei datt mér i hug, að þessi staður yrði seldur og allt tætt svona i
sundur”.
A andiiti hans var ekki sá hluttekningar- og hughreystingarsvipur,
sem ég hfði búizt við. 1 þess stað var hann önugur og dró hranalega að
sér höndina.
„O, láttu þér ekki verða svona mikið um þetta. Allt er breytingum
undirorpið”, svaraði hann kuldalega.
Ég hrökk við. Það var eins og fegurð dagsins þyrri allt i einu, þótt sólin
skini eftir sem áður yfir mýrar og ása, svo að glampaði á tjarnirnar. f
þessu tilsvari hans fólst eitthvað meira en skyndileg gremja, og af þvi
að það særði mig, létég það ekki eins og vind um eyrun þjóta, eins og ég
hefði átt að gera.
„Og fólk breytist lika. Þú er öðru visi en þú varst, Harrý. Þess varð
ég undir eins vör i gær”.
„Ef þú ert reið vegna þess, að ég vissi ekki, að þú varst á leiðinni og
varð að....”
Ég greip fram i fyrir honum.
„Ég erekki reið, eins og þú segir. Mér finnst bara...”. Gegnum tárin,
sem ég barðist við að halda i skefjum, sá ég að andlit hans þrútnaði og
dökknaði. „Mér finnst bara, að þú sért að reyna að halda mér sem
lengst frá þérÞú viltekki lengur lofa mér að vera hjá þér, og þegar fólk
Aðoins þrir vagnar komust alla leið i
kappakstrinuiii. Sigurvcgarinn, sem
átti sjálfur liestinn. var óþckktur út-
vegsmaður l'rá Syracús — liann fékk
lárviðarkransinn. en ökumaðurinn fckk
sigurhand um höfuðið. Atburðum dags-
ins lauk með kapprcið. sem var mjög
spenuandi. 1111 reiðmcnn tóku þátt i
keppninni. Vegalengdin var 2000 metr-
ar. og engir hnakkar notaðir. Miletus
frá Krit sigraði á hesti sinum Anippu.
Ég er búinn að 'V' og það ætti að
— Nú erv-—
ég búinn
iað missa
af honum.
nægja fyrir
vheilan fil.,
skjóta öllum
svefnkiilnnum'—'i
~—i hann,_^_._J
Hann hlýtur að
hafa eitthvað f sé
sem virkar gegn
^—skotunum^
HVELL

D
R
E
K
I
iiill mml!
LAUGARDAGUR
12. ágúst
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttirkl. 7.30, 8.15 (og forýstu-
gr. dagbl.), 9.00 og 10.00.
Morgunbæn 7.45. Morgunleik-
fimi kl. 7.50Ú Morgunstund
harnanna kl. 8.45: Jónina
Steinþórsdóttir les söguna
„Óskadraum Lassa” eftir
Önnu-Lisu Almquist (6). Til-
kynningar kl. 9.30. Létt lög
milli liða. Laugardagslögin kl.
10.25. Stanzkl. 11.00: Árni Ey-
mundsson og Pétur Svein-
bjarnarson sjá um þáttinn.
12.00 Dagskráin. Tónleikar. Til-
kynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir. Til-
kynningar.
13.00 Óskalög sjúklinga Kristin
Sveinbjörnsdóttir kynnir.
14.30 i hágir Jökull Jakobsson sér
um þáttinn.
15.00 Fréttir.
15.15 Miðdegistónleikar Netania
Davrath syngur Bachianas
Brasileiras nr. 5 eftir Heitor
Villa-Lobos, félagar úr Fil-
harmóniusveitinni i New York
leika með, Leonard Bernstein
stjórnar. Vronsky og Babin
leika „Jeux d ’enfants” svitu
eftir Bizet og „Tilbrigði” eftir
Lutoslawski um stef eftir Pag-
anini. Hilde Gueden syngur lög
úr Vinar óperettum. Boston
Pops hljómsveitin leikur vinsæl
verk undir stjórn Arthurs Fied-
lers.
16.15 Veðurfregnir. A nótum æsk-
unnar Pétur Steingrimsson og
Andrea Jónsdóttir kynna nýj-
ustu dægurlögin.
17.00 Fréttir. Heimsmeistaraein-
vigið i skák.
17.30 Ferðabókarlcstur: „Frá
Kina” Rannveig Tómasdóttir
les úr bók sinni „Lönd i ljósa-
skiptum” (4).
18.00 F’réttir á ensku.
18.10 Söngvar i léttum dúr. Atriði
úr söngleiknum „Fiorello” eft-
ir Jerry Bock.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Beint útvarp úr Matthildi.
19.45 Hljómplöturabb Þorsteins
Hannessonar.
20.30 Dagskrárstjóri i eina
kiukkustund. Inga Birna Jóns-
dóttir formaður menntamála-
ráðs ræður dagskránni.
21.30 Victoria dc los Angeles
syngur spánska söngva eftir
Falla, Rodrigo og fleiri. Undir-
leik annast Conzalo Soriano.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli. Dag-
skrárlok.
LAUGARDAGUR
12. ágúst
20.00 Fréttir.
20.20 Veöur og auglýsingar
20.25 Skýjuin ofar. Brezkur
gamanmyndaflokkur.
Fljúgandi veizluborð Þýð-
andi Dóra Hafsteinsdóttir.
20.50 Úr villta vestrinu.Mynd
frá alþjóðlegri „sveita-
söngvahátið” sem haldin
var i Bretlandi. Vinsælir
leikarar flytja kúrekalög og
dreifbýlissöngva frá Vest-
urheimi. Þýðandi Heba
Júliusdóttir.
21.45 Vanja frændi. Sovézk
biómynd, byggð á sam-
nefndu leikriti eftir Anton
Tsjekov. Leikstjóri Andreas
Mikhalkov-Kontsjalovski.
Aðalhlutverk Innokenti
Smoktunovski, Sergei
Bondartsjúk, Irina Kupts-
jenkó og Irina Miróshint-
sjenkó. Þýðandi Reynir
Bjarnason.
23.25 Skákeinvigi aldarinnar.
Umsjónarmaður Friðrik
Ólafsson.
23.40 Dagskrárlok.