Tíminn - 17.09.1972, Blaðsíða 2

2
TÍMINN
Sunnudagur 17. september 1972
Ein elzta, stærsta og fullkomnasta vörubifreiöaverksmiöja
Evrópu getur nú boðið viðskiptavinum sinum á fslandi að
velja um eftirfarandi bifreiðar:
BEBLICT-wniMrcihr i sextiu miamunandi gerðum, sem bera 4—140 tonn.
BERUET-laagferðabifreiSar með saeti fyrir 32—180 farþega.
BERLJET-taakbifreiðar, og aðrar sérsmiðaðar bifreiðar svo sem, steypu-
bifreiðar, slökkviliðsbifreiðar, dráttarbifreiðar og torfærubifreiðar.
Allar bessar bifreiðar eru þrautreyndar við hin erfiðustu skilyrði.
Verktakar og opinberar stbfnanir stórlækkið rekstrakostn-
aðinn og veljið BEXUET.
JAXCO. HF.
Simi 83865
benliBl § beplíel
”FRANSKA TRÖLLIД
SEM GERÐI DRAUMINN UM ALPAGÖNGIN AÐ
VERULEIKA
I
l
Póstferðir Flóabátsins Baldur
milli Stykkishólms og Brjánslækjar verða i september á
mánudögum kll3.00og miðvikudögum kl. 11,00 f.h. t okt.-
des. jan.-mal á miðvikudögum og laugardögum. Brott-
farartimi frá Stykkishólmi kl. 9,00 árdegis, til baka sömu
daga.
Flóabáturinn Baldur hf.
«5í
atlanti

Magnús
E. Baldvinsson
Laugavegi 12 - Simi
liili
ssonB
2 28 0 4 tj||J
heildsala - smásala
HELLESENS
RAFHLÖÐUR
steelpower |
15 VOLT IEC R20 j
A./
RAFTÆKJADEILD HAFNARSTRÆTI 23 • REYKJAVIK • SIMI 18395
Árelius
Níelsson:
„Þökk fyrir innlitið.”
Þetta eru svo hersdagsleg orð,
að það er naumast hægt að segja
að þau fari vel á prenti. En samt
býr bak við þau lif, tilfinning, ylur
og birta.
Eftir þvi, sem hraðinn og fjöld-
inn vex á litlum svæðum borga og
fjölbýlis, vex einnig, þótt ótrúlegt
sé, einstæðingsskapurog þrá eftir
kærleikssnertingu.
„Eitt kærleiksorð — ég er svo
einn og enginn sinnir mér” var
einu sinni sungið og sagt. En
miklu fremur nú en þá er þetta
orðið óp og kvein.
Eldra fólkið, sem dæmt er úr
leik löngu fyrir timann við störf
samfélagsins, er oft einmana.
Nú er sú stefna, sem vel er á
rökum reist, rikjandi, að fólk sé
ekki flutt á elliheimili og hjúkrun-
arhæli fyrr en þvi er ókleift að
vera heima á eigin heimili og i
eigin ibúð.
Þetta skapar einnig aukinn
einstæðingsskap, langa daga,
dimm kvöld og auð.
Finu heimilin og útivinnandi
húsmæður gera margri ömmu og
afa ókleift að dvelja hjá börnum
og barnabörnum. Þau verða ein
við veginn óðar en varir.
Nú — og svo eru allir hinir og
hinar, sem eiga engan að og eru
af einhverjum orsökum orðin ein,
kannski dæmd, fordæmd, gleymd
og yfirgefin áður en af veit.
Þarna skapast þörf, verkefni
fyrir fólk, sem gæti haft tima og
skap til að „lita inn.”, koma með
glaðvært viðmót til að spjalla og
þó einkum til að hlusta, drekka
kaffisopa, kannski syngja, lesa
ljóð eða sögu., en umfram allt að
vera — vera einlæg og góðviljuð
manneskja, sem skilur, vonar,
gefur og þiggur.
„Ef gleðibros er gefið mér,
sú gjöf er Drottinn öll frá þér.”
„Þetta ættuð þið prestarnir að
gera,” segir einhver. „Þarna
kemur ykkar húsvitjunarskylda
að góðum notum.”
Þetta er auðvitað alveg rétt. Og
ein slik heimsókn getur, þótt ótrú-
legt sé, vegið á móti mörgum
predikunum og messum að guðs-
þjónustugildi.
Margir prestar reyna líka að
lita inn til einstæðinga. En þar
sem mest er þörfin, t.d. i borg og
fjölmenni, endist timinn litt til
slikra „innlita” eða húsvitjana,
þótt presturinn væri allur af vilja
gerður. En auðvitað er sjálfsagt,
að hann komi eins oft og unnt er.
Og til eru prestar, sem setja
engar „húsvitjanir” á starfs-
skýrslur sinar i fyrrverandi
merkingu þess orðs, sem fara
samt i slikar vitjanir til einstæð-
inga, freistaðra og fáráðra mörg
hundruð sinnum á ári, já oft á
dag. Ensamterþað ekkinóg. Hér
þarf fleira fóllk til starfa, annað
hvort sjálfboðaliða, eða þar til
ráðið fólk, með einhverja þóknun
til endurgjalds.
Þetta gæti orðið safnaðarstarf,
sem með timanum yrði skipulagt
á hverju hausti til sem beztra
nota fyrir sem flesta.
En þó umfram allt enga of-
skipulagningu, ekkert vélgengi,
allt svona starf þarf að vera eðli-
legt og sjálfsagt — eða innan
sinna vébanda eins og lifið sjálft.
Safnaðarfélög gætu sem bezt
stofnað til svona heimsókna, hús-
vitjana eða „innlits” og starfrækt
þær i nokkrar vikur til að byrja
með, athugað svo sinn gang og
ákveðið samkvæmt reynslu, hvað
heppilegt sé.
En umfram allt má þetta ekki
lita út eins og afskiptasemi, ihlut-
un eða rannsóknarferðir. Þá
verkar það öfugt við sinn tilgang.
Þess vegna þarf að fá fólk til
„innlitsins”, sem gætt er háttvisi,
kurteisi og eðlilegri fórnarlund og
glaðværu viðmóti.
„Aðgát skal höfð
i nærveru sálar”.
Fáir eru viðkvæmari fyrir öllu
hnjaski en einmitt einstæðar
manneskjur.
Stundum er lika nóg að hringja.
Og sé það hægt,að hringja áður en
inn er litið. En einnig það verður
að gera með háttvisi.
I sumum söfnuðum er þjónusta
fyrir eldra fólk á safnaðarheimil-
um kirkjunnar. Þar er fótsnyrt-
ing, opiö hús, hársnyrting og
fleira, sem gleður og bætir.
Fátt er þó betra viö slika þjón-
ustu en það, að þarna erugóðar
kvenfélagskonur, sem bjóöa kaffi
og kökur við litið borð, og gefa sér
tima til að tala við gestina og
hlusta á tal þeirra meðan að borð-
um er setið. Allir fara broshýrir
og léttari i spori en þeir komu.
Þeir eða þær hafa fundið snert-
ingu kærleikans, þótt ekki væri
nema með kaffisopa og brosum
frá uppsprettu góðvildar. Þarna
er allt, sem bendir i sömu átt og
það sem hér er gert að umtals-
efni.
Og vissulega eru þaö sömu eig-
indir, sem umsjónarkonur
„snyrtistofunnar” eiga i svo rik-
um mæli sem húsvitjunarfólk. En
svo lærist allt og æfist. Reynsla og
starf eru beztu kennararnir.
Og húsvitjunarþjónustan verð-
ur eins vel unnin af ungu fólki, ef
það annars fæst til þess.
Um tima voru hér ungfingar að
störfum, sem nefndu sig Tengla.
Þar var þessi starfsemi einmitt i
gangi. En þeir lögðu sérstaklega
leið sina á sjúkrahús. En annars
var þarna sama hugsjón i fram-
kvæmd.
En til allrar þjónustu þarf mik-
ið þolgæði, biðlund trú á sigur
hins góða. Oft er ekki gaman
nema fyrst, vonbrigði, ósigrar og
misskilningur eru skuggar og
vofur á þessum vegum heim-
sóknarfólksins. En þrátt fyrir allt
má fólk vita, að þetta er mikils-
vert starf.
Væri ekki rétt að velja nefnd,
heimsóknanefnd, i kvenfélaginu
þinu, æskulýðsfélaginu eða
bræðrafélagi i haust?
En hafið ekki heimsóknir of
langar, of stutt er auðvitað til —
en þó betra. Allt er bezt i hófi.
En eitt er vist, það er gott frá
Guði, sem fylgir orðunum, sem
þú færð tii kveöju: „þökk fyrir
innlitið.”
Árelíus Nfelsson.
Verkamenn
óskast
Viljum ráða verkamenn til starfa nú þeg-
ar. Upplýsingar hjá verkstjóra.
| Samband ísl. samvinnufélaga
AFURÐASALA
Lttt4Lvv
___
L4U444mAwL-<
Sportjakkar í hresscmdi litum
.4444444
U /4
ocj mynstrum
þerra'
husiój
AOALÍT8XTI « 8ÍMI