Tíminn - 24.09.1972, Blaðsíða 5

Sunnudagur 24. september 1972
TÍMINN
5
Fimmtugur:
Einar Ágústsson, utanríkisráðherra
Einar Ágústsson. utanrikisráð-
herra, átti afmæli i gær. Hann var
fimmtugur. Af þvi tilefni langar
mig til að koma á framfæri i Tim-
anum stuttri afmæliskveðju, sem
ég veit. að ég get sent i nafni allra
samherja okkar.
Ég hefi að þessu sinni ekki tima
til að skrifa hér neina æviferils-
skýrslu i hefðbundnum stil, enda
má það biða. þvi að vonandi er
fimmtugsaldurinn aðeins áfangi
á langri leið. Við þessi timamót i
ævi Einars Ágústssonar langar
mig aðeins til að flytja honum ár-
naðaróskir og þakkir fyrir störf
hans i þágu Framsóknarflokksins
á liðnum árum og siðast en ekki
sizt þakkir fyrir samstarfið i
rikisstjórninni.
Einar Ágústsson hefur á undan-
förnum árum unnið mikil störf og
gegnt mörgum trúnaðarstörfum
fyrir Framsóknarflokkinn, ekki
sizt i ReykjaviMn þar hefur hann
verið einn af aðalforystumönn-
unum, setið i borgarstjórn og
gegnt þingmennsku. Mun á engan
mann hallað, þó að sagt sé að
hann hafi átt flestum mönnum
drýgri hlut i vexti Framsóknar-
flokksins i Reykjavik. Hann vann
þar á sinum tima þingsæti og
undir hans forystu hefur borgar-
fulltrúum flokksins fjölgað.
Þessir kosningasigrar byggjast
auðvitað á þvi, að Einar Ágústs-
son er giæsilegur ræðumaður,
Einar Ágústsson, utanrikisráðherra.
vinsæll maður og góðviljaður og vegna hefur hann notið sivaxandi
vill hvers manns vandræði leysa, trausts i höfuðborginni, jafnt
eftir þvi sem kostur er. Þess innan flokks sem utan. Hann er
prúðmenni, sem ósjálfrátt laðar
menn að sér og vekur traust.
Bæði i borgarstjórn og á Alþingi
hefur Einar skipað sess sinn með
sóma, rækt öll þau störf, sem
honum hafa verið falin af
myndarskap og með trúmennsku.
Hefur ekki hlift sér, ef til hans er
leitað og hann kallaður til starfa.
Það er þvi sizt að undra, að til
hans hefur verið leitað i æ rikara
mæli, er velja hefur þurft menn
til trúnaðarstarfa á vegum
flokksins. Hefur hann lengi átt
sæti i miðstjórn og framkvæmda-
stjórn. Varaformaður flokksins
hefur hann verið frá þvi i árs-
byrjun 1968. 011 þessi margvis-
legu störf hans er mér i nafni
flokksins bæði ljúft og skylt að
þakka.
Þegar Framsóknarflokkurinn
myndaði stjórn s.l. sumar, þurfti
hann að velja mann i sæti utan-
rikisráðherra. Það má segja, að
starf utanrikisráðherra sé alltaf
vandasamt. En nú stóð svo á, að
augljóst var, að starf utanrikis-
ráðherra mundi verða alveg sér-
staklega vandmeðfarið, fyrst og
fremst vegna landhelgismálsins.
Einar Ágústsson varð fyrir
valinu. Þar af er skemmst að
segja, að hann hefuv i þvi vanda-
sama embætti ekki brugðizt þeim
vonum, sem við hann voru bundn-
ar. Hann hefur að minum dómi
staðið sig i þvi embætti með ágæt-
um og komið hvarvetna þannig
fram, að hróður Islands á er-
lendum vettvangi hefur aukizt.
Um þetta hygg ég, að flestir séu
sammála, ekki aðeins stjórnar-
sinnar heldur og fjölmargir
stjórnarandstæðingar. Og þó að
margt sé nú misjafnt sagt um
okkur ráðherrana, er mér nær að
halda, að flestir muni viðurkenna,
að i embætti utanrikisráðherra sé
réttur maður á réttum stað, þar
sem Einar Ágústsson er.
Samstarf okkar Einars Ágústs-
sonar i rikisstjórn hefur i alla
staði verið, eins og bezt verður á
kosið. Fyrir það er mér persónu-
lega ljúft að þakka.
En þetta átti bara að vera stutt
afmæliskveðja. Hún er liklega
orðin lengri en ég ætlaði, en þegar
ég hugsa til mins ágæta sam-
starfsmanns, er svo margt, sem
vill fljóta úr pennanum eins og
ósjálfrátt. Ég slæ þvi botninn i
hana með þvi að óska þessum
fimmtuga framherja okkar
Framsóknarmanna Einari
Ágústssyni allra heilla i framtið-
inni, svo og hans ágætu konu Þór-
unni Sigurðardóttur og börnum
þeirra hjóna.
Olafur Jóhannesson.
Ingólfur Davíðsson:
Á FERÐ OG FLUGI
25. og 26. ágúst. — Skeggræður
um skógrækt i Höfn i Hornafirði.
Fjölmenni, komið viða af landinu
og áhugi mikill. Heimamenn
sýndu skógræktarfélagsreit sinn,
allgróskulegan i hólbrekku i út-
jaðri kauptúnsins. í sjálfu kaup-
túninu voru blöð lauftrjáa viða
brúnleit og hálfvisin af stormi og
særoki. Skjól þarf hér, sem
annars staðar á fslandi, umfram
allt. Sitkagrenihrislur stóðu al-
grænar og frisklegar, — særokið
hafði ekki bitið á þær enda strand-
tré að uppruna. Blóm og runnar
skörtuðu þar sem skjólgott var i
görðum. Skógræktarkonurnar
brugðu sér að Hraunkoti i Lóni i
boði hjónanna þar, Sigurlaugar
og Skafta, og áttu varla nógu
sterk orð til að lýsa skrúðgarð-
inum þar, þegar þær komu til
baka. Garðurinn! landslagið!
steinasafnið! bara að við ættum
slikt heima hjá okkur.
Sunnudaginn 27. ágúst lá leiðin
vestur á bóginn i Suðursveit og
öræfi. Skoðuð Smyrlabjarga-
Stp-Reykjavik.
Mjög góð tið hefur verið undan-
farið i Mývatnssveit, og hafa tún
haldið áfram að grænka. Farið
var i eftirleit i Grafarlönd á
fimmtudaginn i indælasta veðri,
og fundust um 50 kindur, þar á
meðal ein útigengin rolla með tvö
lömb. Fyrr i göngunum hafði
komið veturgamall hrútur undan
henni af Hólsfjöllum, en nú skýtur
sú gamla sem sagt upp kollinum i
Grafarlöndum með tvö lömb.
Ekki fannst teljandi dautt i
leitunum. Ein tvilembd ær fannst
dauð i læk i Hliðarhaga, en það er
svo mikill snjór þarna, að ef til
vill hefur farizt fleira af fé. Var
verið að leita þar i gær.
Farið var i aðrar göngur á
Norðurfjöll og Miðfjöll á föstu-
daginn, en búið var að slátra
meira en helmingi af lömbum i
virkjun, litið i átt til Hala og
minnzt bræðranna Þorbergs og
Steinþórs (nú-nú). Ekki vannst
timi til að skoða fallegan skóg-
ræktarreit Þorsteins á Reynivöll-
um, þvi að haldið skyldi alla leið
að Skaftafelli. — „Kóngur vill
sigla, en byr hlýtur að ráða".
Virkisá hafði hlaupið úr farvegi
sinum i rigningunni nóttina áður
og beljaði nú utan brúar, ófær
með öllu. Tvær jarðýtur komu til
að grafa hana fram og veita aftur
i farveg sinn. En það var seinlegt
verk, sem við gátum ekki beðið
eftir. Við stönzuðum samt lengi
við Virkisá og nutum veðurbliðu
og stórfenglegs umhverfis öræfa.
Fram úr hverju fornu
fjallaskarði-
Vatnajökull teygir tungur,
trölli sá er hrammaþungur”.
Þorlcifur Einarsson jarðfræð-
ingur leiðbeindi fólkinu upp að
jökli, útskýrði jarðfræðileg fyrir-
bæri og sýndi upptök árinnar, en
Mývatnssveit á fimmtudag, að
sögn Féturs i Reynihlið og er vigt
dilkanna góð.
Starfsemi Kisliliðjunnar
gengur vel, og er ekki ráðgerð
frekari stækkun verksmiðjunnar,
allavega ekki á næstunni, en hins
vegar hefur komið til tals að bæta
við nýrri þró fyrir gúrinn. Mönn-
um við dælingu hefur nú verið
fækkað, en dælt verður áfram úr
vatninu e'itthvað fram eftir
hausti, og reynt að halda við
magninu i þrónum eftir þvi, sem
hægt er. Nauðsyn er á hinni nýju
þró. þar sem svo mikið er dælt
yfir sumarið, en hverfult, hvað
hægt er að dæla yfir veturinn.
— Ekkert hefur verið um að
vera i botnsmálinu svonefnda
undanfariö, sagði Pétur, og engar
viðsjár með bændum eða neitt
svoleiðis.
hún gýs upp undan jökulbrúninni
likt og stórkostlegur gosbrunnur.
Hákon benti á litlu birkihrisl-
urnar, sem hvarvetna gægðust
upp úr moldinni og kvað fljótlega
vaxa þarna upp álitlegan skóg, ef
fjárbeit væri haldið i skefjum.
Hér breytist landslag stundum
undraskjótt af völdum jökla og
vatna. Féllu flestir i stafi yfir
mikilleik nátturuaflanna t.d. við
Jökulsá á Breiðamerkursandi og
jökullónið þar. Margir náðu sér i
gabbrómola á sandinum, áin og
jökullinn hafa fægt steinana og
gert þá marga að fögrum
sýningargripum. Þó eðlilegt sé á
sandinum virðist skúmurinn hafa
nóg að eta. Hann var friðsamur
núna, en um varptimann getur
hann gert skæðar „loftárásir".
Sfli gengur sjálfsagt að ströndinni
og jafnvel upp i lónið. Virkisá
bannaði okkur för að Svinafelli og
Skaftafelli, en timi vannst til að
renna heima að Hofi og ganga i
litlu, viðkunnanlegu torfkirkjuna.
Séra Gunnar i Glaumbæ las texta
dagsins, Oddur Andrésson lék
sálmalög á orgelið og allur skóg-
ræktarsöfnuðurinn tók undir.
Eftir þennan aftansöng okkar var
haldið til Fagurhólsmýrar og
flogið þaðan til Reykjavikur.
Flugvélarnar voru tvær, og skyldi
sú, er fyrr lagði af stað, fljúga i
meiri hæð. En hún kom þá seinna
til Reykjavikur. Hinir siðustu
verða stundum fvrstir!
7. september. — Hret byrjað á
Norðurlandi. Glitfaxi flýgur frá
Reykjavik i björtu, fögru veðri,
unz hann nálgast hálendið hrika-
lega milli Skagafjarðar og Eyja-
fjarðar. Þar er allt snjóhvitt að
sjá, lagt niður i dali — og þoka
fyrir stafni. Þaö gengur á með
slydduéljum þar nyðra. ,,Er
ekkert gat i gegnum þig grái
skýjaflóki?” Jú, nú rofar til og
sést til jarðar og litlu siðar er lent
á Akureyrarflugvelli. Nú er farið
að skoða garða. Föl er alveg
niður undir bæi, veður hráslaga-
legt og kalt, en þó frostlaust. Við
höföum óttazt að kartöflugrös féllu
i hretinu norðanlands, en svo
varð ekki. Aftur á móti fraus
næstu nætur sunnanlands og varð
þar allt svart i kartöflu-
görðunum, en hægt var að fara i
sólbað á daginn. Þau eru mörg
loftslagshólfin á lslandi! Það er
ómögulegt að spá fyrir veðri i
Eyjafirði, er haft eftir veður-
fræðingi. Það er svalt og snæ-
samt i Svarfaðardal og á
Árskógsströnd. Svo skiptir mjög
um við Hillur, sem ganga fram i
sjó, rétt utan við Fagraskóg. Enn
mildast veðráttan innan við
Reiðholt, milli Hvamms og Hofs.
Stundum andar hlýju innan úr
Hörgárdalnum, þótt þar fyrir
utan blási á norðan. Veðraskil
eru lika oft á Moldhaugahálsi og
svo innan við Akureyri. Látra-
ströndin er úrkomusöm og snjó-
þung, nú var Kaldbakur alhvitur
heim að húsum i Grenivik. Upp-
skeruhorfur voru viðast góðar i
görðum við Eyjafjörð, mun betri
en sumstaðar syðra, enda heitari
dagar á stundum þetta sérkenni-
lega sumar. Grasspretta hvar-
vetna með ágætum og nýting
þolanleg. Allar hlöður fullar og
hey auk þess sett upp viða úti á
túnunum, eða sumstaðar mörg
uppborin, stór hey, hlið við hlið
nálægt fjósi og fjárhúsum. (Sjá
mynd) Fremur gróft og létt mun
heyið vera viðast hvar.
Grasið var allmjög úr sér
sprottið, er þurrkar komu og
sæmileg heyskapartið. Skúrir
féllu oftast einhverntima á
hverjum sólarhring. Það bjargaði
hve tæknin er orðin mikil að slá
og hirða. í gamal daga hefðu
orðið vandræði að ná þurru heyi i
hlöðu i svona árferði. Nú eru
heyin meiri en nokkru sinni fyrr
— og sumsstaðar nokkrar fyrn-
ingar frá þvi i fyrra.
Rétt ofan við Nonnahúsið á
Akureyri var aldraður maður að
taka upp kartöflur, en margir
ferðamenn voru að skoða húsið
og muni Nonna.
,,Ert þú búinn að skoða húsið”,
sagði karlinn, „Jú, Nonni var
ágætur og bækurnar hans, en
draslið þarna inni mætti nú held
ég missa sig, fólk er nú vitlaust i
alla gamla hluti, — hvað! Þetta er
bara tizkufyrirbrigði — að kaupa
gamla rokka og þvi um likt og
hafa inni i stofu hjá sér, — eftir
nokkur ár vill það út af lifinu
selja allt aftur!
,,En gamla Svalbarðskirkjan
hérna rétt hjá,” segi ég. ,,Ertu
ekki ánægður með hana?”
,,Sér er nú hver vitleysan,"
segir karl, ,,að vera að drasla
henni hingað, nei, hún átti að vera
kyrr á sinum stað, meðan hún gat
hangið uppi. — ,,Um leið kastaði
hann vænum rauðum kartöflum i
fötuna svo aö glumdi i. Mig
grunar, að hann hafi gaman af að
þræta og vilji fá fólk til andmæla,
þvi að ég heyrði, að hann byrjaöi
sömu töluna við þá, sem næst
komu út úr húsinu. ,,Ertu á móti
gömlum görðum”, sagði einn
þeirra.
„Nei, það er annað mál, i
sumum görðum hérna i brekk-
unum hafa verið ræktaðar kar-
töflur i 150 ár. Það var danskur
kaupmaður, sem byrjaði,
heiður sé honum.”
„Hvað hét hann”?
„Levcr. heldurðu að ég viti
það ekki?” Orðræður karls
minntu mig dálitið á Frimann
gamla Arngrimsson, sérkenm-
legan gáfumann, hann byrjaði
stundum á svipaðan hátt, þegar
hann vildi fá skólapilta i kapp-
ræður við sig.
Ingólfur Daviðsson.
Bretinn botninn skefur,
og jú og jú og jú —
Skefur hann einu sinni,
skefur hann tvisvar sinnum,
skefur hann þrisvar sinnum
— og júog júog jú —
Smáfisk herjar einatt á
árans gaurinn sá!!
Ægir klippir þrjóta
— og júogjúogjú —
Klippir hann einu sinni,
klippir hann tvisvaj- sinnum
klippir hann þrisvar sinnum
— ogjú ogjúog jú —
Bretinn missti halann sinn!
Farðu út fyrir góðurinn ! !
I.D.
Blíðvirði í Mývatnssveit og bróð-
erni manna á meðal