Tíminn - 01.10.1972, Side 5

Sunnudagur 1. október 1972.
TÍMINN
5
Dr. Jónas Bjarnason reynir bjargast sem bezt hann getur viö þaö, er tiltækilegt er.
Það var einn morguninn núna
fyrir skemmstu. Dr. Jónas
Bjarnason var að kenna efna-
fræði i háskólanum, og nemendur
hans voru nýstúdentar i lækna-
deild, tannlæknadeild og lyfja-
fræðideild. Þetta var i hátiðasal
háskólans, þvi að stofnunin á
ekki ráð á neinni annarri vistar-
veru, sem rúmar hátt i annað
hundrað manns.
Uppi á sviðinu, hægra megin
við kennarann, er beinagrind,
sem horfir tómum tóftum framan
i hina verðandi vökumenn heil-
brigðinnar á Islandi, og á
veggnum bak við það er svört
tafla, sem biður kritar sinnar eins
og alla aðrar skóla-
töflur veraldarinnar. Kennarinn
er ungur, geðfellur maður, sem á
langa og stranga námsbraut að
baki, og hér á hann að miðla nýrri
kýnslóð einhverju af þeirri þekk-
ingu, sem hann hefur sjálfur
aflað sér.
Þennan morguninn eru nem-
endur eitthvað 145 til 150.
Allmarga þeirra, sem hér ættu þó
að vera, vantar þennan morgun
— i stærsta salinn, sem háskólinn
hefur ráð á. En þaö eru nógu
margir samt. Margir hafa að visu
bæði sæti og borð, en sumir hafa
lika aðeins sæti og verða að láta
tösku sina og minnisblöð liggja á
hnjám. Þeir eru þó ekki verst
settir, þvi að innan um og saman
við eru þeir, sem hvorki hafa sæti
né borð. Þeir húka á hnjám sér á
gólfinu eða sitja þar flötum
beinum við háskólanámið.
Auðvitað er enginn kominn til
þess að segja, að þeim sækist
námið verr en öðrum. Leið vizku
og þekkingar liggur hvorki
gegnum stól né borð. En einhvern
veginn er þetta stólleysi i tals-
verðu ósamræmi við þær hug-
myndir, er menn munu almennt
hafa um æðstu menntastofnun
Efnafræöitimi i hátföasal háskólans — Ljósmyndir Timinn — Gunnar
þjóðarinnar. Það minnir meira á
viðleitni örsnauðra þjóða, sem i
örbirgð sinni eru að reyna að
kenna hrafli af börnum að þekkja
stafina við frumstæðustu skilyrði,
svo að þau fari ekki með öllu á
mis við það sem á bókum verður
lesið. Minnir á myndir, sem við
sjáum i sjónvarpinu, teknum i
Afriku eða i Vietnam, þar sem
skólabyggingarnar hafa verið
skotnar i rúst eða brenndar til
grunna i helregni flugdreka.
Og eftir á að hyggja: Það er
ekki fyriraðra en þá, sem vel eru
skyggnir að sitja aftast i hátiöa-
salnum, jafnvel þótt kennarinn
hafi stafi og merki, sem hann
dregur á töfluna i stærra lagi, og
gæti þess, að allt se' áem skýrast.
Þvi að þeir eiga langt til að sjá.
Gamanlaust sagt,y enda ekki
neitt gamanmál: Haákólinn er i
húsnæðishraki og verður ekki
fram úr ráðiö á einum degi.
Gamlar áætlanir um fjölgun
háskólanema hafa reynzt fánýtt
Þrír nemendur: Einn hefur borö og sæti, annar aðeins sæti, þriöji húkir
á gólfinu.
pappirsgagn, og nýbyggingar
hans hafa ekki verið i neinu sam-
ræmi við þörfina, þótt vissulega
hafi nokkuö verið byggt. En bara
ekki nándarnærri nóg. Þess
vegna er komið sem komiö er.
Morgunstund í háskólanum

v-i ,
J- -*** *, 1 S ‘ / & 1 ' ]
' m 'f' i*P| pT 1 íi í ifB j * 1 d * 1 ' -1
" x v ,|8 ' K: 1 iijyj
Varðeldur skóta við
Austurbæjarskólann
Tvö skátafélaganna i Reykja-
vik, Landnemar og Dalbúar hefja
vetrarstarfið formlega á sunnu-
daginn (1. okt.)
Dalbúar, sem er stærsta skáta-
félag landsins með um 400 með-
limi, hafa starfssvæði i Klepps-
holtinu, Laugarásnum og að
nokkru leyti i Vogunum og aðset-
ur i Barnaheimilinu við Dalbraut.
Starfssvæði Landnema er
gamli Austurbærinn, frá Lækjar-
götu, Norðurmýrin og Holtin þar
upp af, allt að Nóatúni og aðsetur
þeirra er i Austurbæjarskólanum.
Landnemar eru m.a. þekktir fyrir
sin árlegu Landnemamót, en það
siðasta var haldiö i Viðey i sumar
og þótti takast vel.
Á sunnudaginn munu Dalbúar
reisa tjaldbúð á tjaldsvæðinu i
Laugardal, en Landnemar aðra á
blettinum við Austurbæjarskól-
ann. Á þessum tjaldbúðarsvæð-
um munu fara fram ýmis skáta-
störf og leikir og gefst öllum
almenningi kostur á að taka þátt i
þeirri dagskrá. Þar verða veittar
ýmsar upplýsingar um skáta-
hreyfinguna og skátastörf — og
siðast en ekki sizt innritaðir nýir
félagar i Dalbúa og Landnema,
ylfingar og ljósálfar 9-11 ára og
skátar 11 ára og eldri.
A sunnudagskvöldiðkl. 20 bjóða
landnemar svo til varöelds við
Austurbæjarskólann og eru allir
velkomnir þangað, skátar og all-
ur almenningur.