Tíminn - 20.10.1972, Blaðsíða 15

Föstudagur 20. október 1972.
TÍMINN
15
„Hanna er þá búin að segja þér það. Það gerir allt mun auðveldara
fyrir mig”.
„bað er dásamlegt, að þú skulir vera að fá heyrnina aftur. Ég get
varla trúað þvi. En þú áttir það sannarlega skilið... ég skil bara ekki,
hvernig þú gazt leynt okkur þessu. Og hvers vegna lika þessa laun-
ung?”
„Upphaflega trúði ég ekki á Vance. Ég hafði leitað til svo margra
lækna”.
„Já, ég veit það. — Hvað hefurðu verið lengi til lækninga hjá
Vance?”
„Hann hefur dælt í mig daglega síðan ég kom heim í haust, en það
var ekki fyrr en nú fyrir skömmu, að ég varð batans vör. Vance getur
engu spáð um það, hve langur timi kann að liða, unz ég verð albata og
heyri skýrt og get íylgzt með tali fölks án þess að lesa af vörum þess.
Snö'ggvast fannst mér, að ég gæti ekki afborið langa bið, sem ég vissi
ekki, hvenær tæki enda, en nú... er ég ekki lengur svo óþolinmöð,
Harrý. Það rekur ekkert á eftir”.
Hann leit undan, þegar ég sagði þetta. Ég sá, að hann barðist við að
finna orð, sem hæfðu því, sem hann vildi segja.
„Astin er hræðileg, Emelia. Þú þarft ekki að segja mér það”.
„Það er ekki til neinna böta, að þú farir að lýsa ástum þinum”, sagði
ég. „Viðskulum vera eins stuttorð ogunnter”.
„En mundu það, að mér þykir enn vænt um þig. Það eru ekki nema
fáir mánuðir siðan, ég hefði ekki trúað þvi, að svona gæti farið fyrir
okkur”.
Ég sá, að hálsvöðvarnir hnykluðust undir húðinni. — Hann átti sýni-
lega i hörðu striði. Ég horfði út i buskann um stund og reyndi að herða
upp hugann.
„Það er aðeins ein tegund ástar, sem ég sætti mig við, Harrý, og þá
ást átt þú ekki mér til handa. Það er heimsku minni og þrákelkni að
kenna, aðég sá það ekki fyrir löngu. Ég treysti þér svo innilega. Það er
leitt til þess að vita, að fólk skuli ekki geta orðið hvað öðru afhuga i senn
eins og það verður ástfangið á sömu stundu”.
„Ó, guð minn góður. Segðu þetta ekki, Emilia. Ég hef kvalizt svo
hræðilega. Ég vildi ekki verða þér til ills, en ég hef samt leitt vanvirðu
og þjáningar yfir okkur öll”.
Hann fól andlitið i höndum sér. Ég varð með harðneskju að aftra
sjálfri mér frá þvi að renna hendinni gegnum þykkt, hrokkið hár hans.
En það var orðið of seint nú. Eftir stundarbið rétti hann úr sér og hélt
áfram.
„Ég hefði farið héðan fyrir löngu, ef mig hefði ekki brostið áræði”.
„Með eða án Hönnu?” spurði ég hirðuleysislega.
„Spurðu mig ekki”. Hann gnúði hendur sinar i örvæntingu. „Ég vissi
ekki, hvað ég vildi, og ég vissi ekki, hvað ég gerði. Ég vildi elska ykkur
báðar. Ég ásaka engan nema sjálfan mig”.
Ég fitlaði við hringinn, sem hann hafði gefið mér, og virti fyrir mér
leiftur steinsins i flöktandi skini arineldsins. Mér fannst það næstum
eins og að höggva af mér fingur að taka hann af mér, eftir allan þann
tima, sem ég hafði borið hann.
„Okkur er öllum að kenna, hverju á sinn hátt”, sagði ég loks. „Þig
Hanna komuð ekki heiðarlega fram við mig, og ég var ekki hreinskilin
við ykkur, til dæmis þegar ég þagði yfir þvi, að ég var farin að heyra
aftur. Okkur finnst ævinlega þægilegra að fara krókaleiðir og bregða
fyrir okkur dálitlu undirferli, heldur en ganga beint til verks og særa
aðra djúpu sári”.
„Harrý”, mælti ég lobs eftir aðra langa þögn, „við skulum tala
hispurslaust um þetta. Þið Hanna viljið giftast sem allra fyrst, er ekki
svo?” Hann ætlaði að svara, en orðin köfnuðu i hálsinum á honum. Ég
beið ekki eftir, að hann gæti stunið þeim upp. „Gott og vel. Hvernig er
hægt að koma þvi i kring?”
Hrukkurnar á enni hans urðu enn dýpri en áður og andlit hans fölara.
„Ef ég gæti fengið aðra atvinnu... En það er alls staðar sama sagan.
Atvinnulifið er á heljarþröm, markaðirnir þrengjast, og allt dregst
saman. Ég hef leitað fyrir mér á óteljandi stöðum. En alls staðar biða
menn þess i örvæntingu, hverjum veröi næst visað úr atvinnu. Ég get
sagt þér það, Emilia, að ég er til dæmis nýbúinn að sækja um bókhald-
arastarf i járnsmiðju með tuttugu dala launum á viku. Og núna þykir
svo Hoover vera réttur timi til að smiða hremmyrði eins og ,, safnið
ekki fé — eyðið fjármunum yðar”.
„Ég veit þetta allt... En hvernig væri, að þú fengir hvild frá störfum
um stundarsakir?”
Hann hristi höfuðið mæðulega.
„Það eru ekki þeir timar núna, að ég geti það. Og ef ég gerði það
samt, er ekkert sennilegra en ég heföi að litlu að hverfa, þegar ég kæmi
aftur. Þó að ég yrði kannske ekki rekinn, sem ekki væri þó nema rétt-
látt, er ekkert liklegra en Friðarpipuverksmiðjurnar verði orðnar
gjaldþrota að fám mánuðum liðnum”.
„Sú hætta steðjar jafnt að okkur öllum, hvað sem þessu liður”,
svaraði ég. „Það er kostur nógra skýringa. Emma frænka myndi auð-
vitað una þessu illa fyrst i stað, en þegar þið væruð gift, yrði hún að
sætta sig við það. Ég skal tala eins vel um fyrir henni og ég get, ef þú
aðeins vilt fara héðan”.
„Vertu ekki svona fórnfús, Emilia. Ég get ekki krafizt þessa lika”.
„Ég er engu að fórna. Það er engin fórn, þótt ég viðurkenni raun-
veruleikann. Eins og sakir standa.erum við öll jafn vansæl. Ef eitt okk-
ar dregur sig i hlé, geta hin tvö ef til vill orðið hamingjusöm. Ég á við
þig og Hönnu. En þú getur ei verið kyrr i Blairsborg — ekki fyrst um
slnn. baðylli of miklu umtali, auk þess sem ég gæti ekki afborið það að
sjá ykkur hér saman á hverjum degi”.
„Og á hverju ættum við að lifa? Þú veizt, hve birgur ég er að pening-
um, —og ekki á Hanna neina fjármuni sjálf”.
„Það skulu vera peningar á hennar nafni i bankanum, ef þú vilt vitja
þeirra á morgun. — Spurðu mig einskis. Það endist ykkur ekki um ald-
ur og ævi, en þiðgetið komizt af dálitinn tima”.
„En það getum við ekki þegið — ekki peninga frá þér. Metnaður minn
er ekki alveg kulnaður út”.
„Heldurðu ekki, að nú sé kominn sá timi sólarhringsins, að þér sé
bezt að tala ekki um metnað? Hann hrökk við eins og ég hefði sýnt hon-
um tilræði, og ég hélt áfram áður en honum ynnist timi til að mótmæla
eða afsaka sig: „Hanna á lika eins mikið tilkall til þessara peninga og
ég. Þetta er föðurarfur okkar, og hún hefði fengið sinn hlut eftir fá ár
hvort eð er”.
„En Emma! Við getum ekki þegiö þetta. Ég gæti auðvitað þegið
þessa peninga að láni, það er ekki það — en ég get ekki þegið þá frá
þér”.
Ég var skyndilega orðin sárþreytt, bæði likamsþrek mitt og vilja-
kraftur á förum.
„Hlustaðu, Harrý, gerðu það fyrir mig”, hélt ég þó áfram. „Gerðu
Lárétt
Ónninn,- 5) Flauta.- 7) Leit,-
9) Geðslag,- 11) Ráf,- 13)
Krem,- 14) Valdi.-16) Stafur,-
17) Glas,- 19) Tófu,-
Lóðrétt
1) Námsár.- 2) Já.- 3) Una
4) Nafn,- 6) Bilaði,- 8) SIS
10) Lánar,- 12) Stal,-15) Ana
18) NÐ,-
Lóðrétt
1) Tildraga,- 2) Fersk,- 3)
Vond,- 4) Tæp.- 6) Skammir.-
8) Púka,- 10) Krydd.- 12) Fis.-
15) Leikur.- 18) Bor.-
Ráðning á gátu No. 1236.
Lárétt
1) Nýjung,- 5) Ana.- 7) MS.- 9)
Afli.- 11) Sis,- 13) Nál,- 14)
Astu.- 16) Na,- 17) Annað,- 19)
Flaðri,-
hveu(
O
E
I
R
D
R
E
K
I
FÖSTUDAGUR
20. október
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.10. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45. Þorbjörn Sigurðsson
les fyrri hluta sögu eftir
Ingólf Jónsson frá Prest-
bakka: Tvennir tviburar
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða. Spjallað við
bændurkl. 10.05. Popphorn-
ið kl. 10.25: Gary Glitter,
David Bowie og Cat Stevens
leika og syngja. Fréttir kl.
11.00. Tónlcikar: Stross-
kvartettinn og hljóðfæra-
leikarar úr Filharmoniu-
sveit Vinar leika Oktett i F-
dúr op. 166 eftir Franz Schu-
bert.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegið.Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og sþjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan: „Draum-
ur um Ljósaiand” eftir Þór-
unni Éifu Magnúsdóttur.
Höfundur les (5).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
Lesin dagskrá næstu viku.
15.30 Miðdegistónleikar:
Sönglög-Erika Köth syngur
lög eftir Hugo Wolf, og Nik-
olaj Ghjaurov syngur lög
eftir Tsjaikovsky.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Ferðabókalestur:
„Grænlnadsföt 1897” eftir
Ilelga Pjeturss. Baldur
Pálmason lýkur lestrinum
(9).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Fréttaspcgill
19.45 Þingsjá
20.00 Sinfóniuhljómsveit is-
lands heldur hljómleika i
IIáskólabiói. Stjórnandi:
Sverre Bruland frá Noregi.
Einleikari: Gervase de
Peyer frá Englandi. a.
Sorgarforleikur op. 81 eftir
Johannes Brahms. b.
Klarinettkonsert T A-dúr
(K622) eftir Wolfgang Ama-
deus Mozart. c. Sinfónia nr.
5. op. 100 eftir Ser-
gej Prokofieff.
21.30 Ctvarpssagan: „Bréf
séra Böðvars” eftir Ólaf Jó-
hann Sigurðsson. Þorsteinn
Gunnarsson leikari les
sögulok (6)
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. „Salva-
tore”,Smásaga eftir Somer-
seth Maugham. Pétur
Sumarliðason islenzkaði.
Ævar Kvaran leikari les.
22.35 Danslög i 300 ár Jón
Gröndal kynnir.
23.05 A tólfta timanumEétt lög
úr ýmsum áttum.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
III liliKi
■
FÖSTUDAGUR
20. oktober 1972
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Kátir söngvasveinar
Kenny Rogers & The First
Edition leika og syngja létt
lög frá Vesturheimi og setja
á svið ýmis skemmtiatriði.
Þýðandi Jóhanna Jóhanns-
dóttir.
20.55 Fóstbræöur Brezkur
sakamálaflokkur. býðandi
Vilborg Sigurðardóttir.
21.45 Sjónaukinn Umræðu- og
fréttaskýringaþáttur um
innlend og erlend málefni.
22.45 Dagskrárlok