Tíminn - 05.11.1972, Page 2

TÍMINN
Sunnudagur 5. nóvember 1972
ALLIR VEGIR
FÆRIR Á
Yokohama
SNJÓBÖRÐUM
AÐALSTÖÐIN
KEFLAVÍK
Klogift hvern
laugardag
Verð (Cairo)
frá kr. 26.347
itr—ir
hýóur yftur i ógleymanlcga
ferft til Nilar. I>ar dveljist
|iér meóal æval'ornra forn-
minja
og hinna heimsfrægu pýra-
mida.
Hafih samband vib i'erha-
skril'stoíu ybar.
EbvptUir
United Arab Airlines
Jernbanegade 5, I)K 1608,
Köbenhavn V, Tlf.
(01)128746
1
Árelíus
Níelsson:
„Kirkjan og samfélagið”
Hálfnað
er verk
þá hafið er
t
sparnaður
skapar
verðmæti
Samvinnubankinn
Bókavörður
Starf forstöðumanns Bókasafns ísa-
Ijarðar er laust til umsóknar, umsóknar
frestur er til 1. desember n.k.
Starfið veitist frá 1. janúar 1973.
Allar nánari upplýsingar um starfið gefa bæjarstjórinn á
tsafirði og bókafulltrúi rikisins, Stefán Júliusson.
Bæjarstjórinn ísafirði.
Að þessu sinni hef ég fyrirsögn
kirkjuþáttarins i tilvitnunar-
merkjum, af þvi að hér vil ég
benda á efni og ályktanir úr verð-
launaritgerð um efnið:
„Hvernig á kirkjan að vera og
starí'a?”
En sú ritgerð var eftir ungan
mann i Árhus á Jótlandi fyrr á
þessu ári.
Þótt svar hans og athuganir
eigi að sjálfsögðu við dönsku
þjóðkirkjuna, þá er þar svo margt
likt með skyldum að vel er hæft til
samanburðar.
Það bárust 99 svör. En það
sýnir auðvitað mjög litinn áhuga
hjá svo fjölmennri þjóð saman-
borið viö tslendinga sem Danir
eru.
Verðlaun voru tvö þúsund
danskar krónur.
En hvað hafði þá þessi ungi
verðlaunamaður að segja um
kirkjuna og hennar störf?
Hann skiptir efninu i tvo megin
kafla: Trúarlega og samfélags-
lega aðstöðu kirkjunnar til mann-
lifsins.
,,Hið trúarlega er eðli og efni
málsins,” segir hann. ,,En sam-
félagsþáttur kirkjunnar þætti
mér áhugaverðastur,” bætir hann
við. ,,t>ar reyni ég að sýna fram
á, hvers vegna mér finnst kirkjan
afturhaldssöm. Hún fylgir yfir-
leitt ihaldsöflum þjóðfélagsins
málum”.
Svo er nú það. Hér er kirkjan af
mörgum talin mjög frjálslynd,
opin fyrir öllu. Skyldi hvort
tveggja vera fordómar?
Og enn heldur sigurvegari
dönsku samkeppninnar áfram:
„Kirkjuna vantar átakanlega
viðfangsefni, sem hún telur sér
skyldugt að sinna og fúsleika til
Ólafsvík
Hjólbarðaviðgerðir - Hjólbarðasala
Bridgestone hjólbarðar með og án snjó-
nagla.
Hjólbaröaverkstæði
Marteins Karlssonar, Ólafsvik.
Vörubifreida
stjórar
, Afturmunstur
SOLU M; Frammunstur
Snjómunstur 5
BARÐINNHF.
ÁRMÚLA 7. REYKJAVÍK. SÍMI 30501.
ihlutunar,”, segir hann. ,,Og þar
þarf að skipuleggja fram-
kvæmdir og baráttuaðferðir”.
„Raunar höfum við nú þegar
Hjálparstofnun kirkjunnar, sem
vinnur á alþjóðlegum vettvangi”,
heldur hann áfram. „En við höf-
um einnig mörg önnur vandamál
hér i Danmörku, sem kirkjan ætti
ekki siður að sinna til úrbóta og
liknar. Hér eru áfengissjúklingar
og fiknilyfjaneytendur, öreigar
og einmana manneskjur, sem
kirkjan ætti ekki að gleyma, né
ganga þegjandi fram hjá”. 1
þessu er ég hundrað prósent sam-
mála þessum unga sigurvegara.
Og þvi miður á þetta einnig við á
islandi og viðvikjandi islenzku
þjóðkirkjunni, að minnsta kosti
þangað til islenzkir söfnuðir
skilja hlutdeild sina og hlutverk i
samtökum Bindindisráðs krist-
inna safnaða.
Og enn bætir ungi verðlauna-
vinnandinn við þessari tillögu:
,,Ég tel sjálfsagt, að þjóðkirkjan
taki opinberlega aðstöðu til
hjálpar og hagsbóta fyrir „hina
minnstu” i samfélaginu og reyni
að „pressa" rikisvaldið eftir
föngum til að bæta úr böli þeirra
svo sem auðið er.”
Um þetta ættum við sannarlega
einnig að hugsa hér og semja
kirkjuleg viðbrögð að háttum og
hættum aldarinnar, ef verða
mætti til heilla hinum „minnstu
bræðrum", sem Meistarinn bar
svo mjög fyrir brjósti, að flest
annað fannst honum minna um
vert.
Hvað snertir hina trúarlegu að-
stöðu kirkjunnar hefur Carl Áge
Ostergárd minni áhuga og færra
að segja. Hann telur þó „einleik”
prestsins óhæfan i nútima hefð-
bundinni messu. Fjöldinn situr
aðgerðarlaus i kirkjunni og
fylgist sljólega með athöfn þessa
einleikara”, segir Ostergárd.
Þetta er auðvitað rétt svo langt
sem það nær. En liklega er það nú
flestum i sjálfsvald sett, hvernig
og hversu mjög þeir innlifa sig i
orð og anda, söng og bæn guðs-
þjónustunnar. Það er ekki siður
vandi og veglegt starf að hlusta
en að tala, söngur og bænir ættu
að geta verið sameiginlegt presti
og safnaðarfólki!
Auðvitað er ekkert á móti þvi
að hafa samtal og fyrirspurnir i
kirkju, og almenn þátttaka i söng
er flestum æskileg athöfn.
Þetta hefur alltof oft verið
reynt, en fljótlega verið fallið frá
þvi aftur viðast hvar.
Bezta guðþjónustan er þar, sem
hægt er að finna áhrif hins heil-
aga, góða og fagra i kyrrð, friði
og þögn helgidóms, hvort sem það
er kirkja eða kotbær, musteri eða
skógarrjóður.
Og bezti presturinn er sá, sem
af einlægni, ástúð og lotningu
getur með orðum eða tónum
opnað fyrir þessum krafti, hvort
sem til þess er hafður kór og
organisti i kifkju eða sólskrikju-
söngur frá steini eða grein. En
ekki veit ég, hvort östergárd er á
sama máli.
Siðasta athugasemd hans i
svarinu við spurningu danska
Safnaðarráðsins „Hvernig á
kirkjan að vera og starfa” er á þá
leið, að trúarbrögð og trúariðkan-
ir séu og eigi að vera einkamál
hvers einstaklings og verði vart
skipulagt án skaða.
Hann segist ekki mæla með
þjóðkirkjuskipulagi eins og það er
nú, en lætur að öðru leyti ósvarað
hvernig kirkjan skuli skipulögð
oghvaða fjárhagslegan grundvöll
hún skuli hafa.
Árelíus Níelsson.

FYRIR KARLA OG KONUR
Á ÖLLUM ALDRI:
Yngjandi Yoga-æfingar
Árangursrík megrunarnámskeið
llmandi hveralaugar