Tíminn - 22.06.1974, Blaðsíða 17

Laugardagur 22. júni 1974
TÍMINN
17
Skagamenn
voru lukk-
unnar pam-
fílar .
— þe ir halda áfram
stig. Víkingsliðið
en tapaði 0:1
Víkingar máttu svo sannarlega
ganga óánægðir frá leiknum gegn
Skagamönnum á fimmtudags-
kvöldið, þeir misstu bæði stigin til
Skagamanna i leik, sem þeir
höfðu algerlega yfirhöldina i
allan timann — þeir óðu i mark-
tækifærunum, en hinir fótfráu
framhverjar Vikings voru ekki á
skótskónum, þó svo að hin opna
vörn Skagamenna hefði sagt:
Gjörið svo vel, gerið mörk ef þið
viljið. En hvernig sem leikmenn
Vikings reyndu komu þeir knett-
inum ekki I netið hjá Skagamönn-
um, sem aftur á móti notuðu
annað marktækifærið af tveimur,
sem þeir fengu í leiknum og stálu
báðum stigunum frá Vikingslið-
inu. Leiknum lauk þvi 1:0 fyrir
Skagamenn og eru það ósann-
gjörnustu úrslit, sem hafa verið
kveðin upp á Laugardalsvellinum
fyrr og siðar. Með réttu hefðu
Vlkingar, sem voru betri aðilinn i
ieiknum, átt að vinna leikinn
þetta 7-1.
Það var Eyleifur Hafsteinsson
sem færði Skagamönnum sigur i
leiknum, en hann skoraði úrslita-
markið aðeins fimm min. fyrir
leikslok, þegar hann vippaði
knettinum yfir Diðrik Ólafsson
markvörð, sem var kominn of
framarlega. Vikingsliðið getur
kennt sjálfu sér þetta mark, þvl
að varnarleikmenn Vikings voru
illa á verði, þegar Eyleifur fékk
stungubolta, sem hann notaði. Og
þetta gerðist, þegar Vikingsliðið
var búið að sætta sig við jafntefli
og leikmenn liðsins voru búnir að
draga sig i vörn — léku 7-3 og gáfu
Skagamönnum eftir miðjuna,
sem að sjálfsögðu bauð hættunni
heim.
En aftur á móti, þegar Vikingar
höfðu tökin á miðjunni, eins og i
fyrri hálfleik höfðu þeir algjör-
lega öll völd á leiknum og réðu
alveg gangi hans. Við skulum lita
á þau marktækifæri, sem
Vikingar klúðruðu:
3. min.... Kári Kaaber skaut
yfir i góðu færi út við markteigs-
horn. Hann fékk knöttinn, eftir að
Jóhannes Bárðarson hafði misst
knöttinn frá sér i opnu færi.
20. min..Jóhannes komst upp
að endamörkum og sendi góðan
bolta fyrir markið. Kári Kaaber
stóð frosinn inni i markteig i
dauðafæri og horfði á eftir
knettinum fara til Óskars Tómas-
sonar, sem hitti knöttinn illa á
opnu færi.
21. min.... Gunnar örn átti
þverslárskot — hann þrumaði
knettinum frá vitateigshorni.
24. min... Jóhannes kemst
einn inn fyrir Skagavörnina og á
aöeins markvörð eftir. 1 staðinn
fyrir aö renna knettinum I netið,
þrumaöi hann — knötturinn lenti i
markverði og þaðan aftur fyrir
endamörk.
25. min...Óskar Tómasson, sem
var bezti maður vallarins, stóð
einn og óvaldaður fyrir marki
Skagamanna — hann skaut óná-
kvæmu skoti, sem strauk
stöngina.
30. min... Kári Kaaber mis-
notar illilega upplagt marktæki-
færi, sem hann fékk inni i mark-
teig.
34. min.... Gunnar Orn stendur
fyrir framan opna leið að marki
— i staðinn fyrir að gefa sér góðan
tima, skaut hann strax. Hann
hitti knöttinn illa og mark-
tækifærið rann út i sandinn.
47. min.... Gunnar örn á
stangarskot — knötturinn fór i
stöngina að utanverðu og aftur
fyrir endamörk.
77. min... ÓsKar Tómasson
komst einn inn fyrir Skaga-
að hala inn heppnis-
átti að vinna þá 7:1,
vörnina og skaut að marki —
knötturinn lenti i stönginni.
Þetta eru helztu marktækifæri
Vfkingsliðsins, sem lék þokkalega
knattspyrnu og réði gangi leiksins
á meöan leikmenn liðsins gáfu
ekki eftir á miðjunni. Skagaliðið
var hvorki fugl né fiskur i þessum
leik, en heppnin er með liðinu —
það er ótrúlegt að liðið sé nú á
toppnum I 1. deild. Liðið leikur
ekki mikla knattspyrnu. Eins og
fyrri daginn eru langspyrnur
látnar ráða ferðinni af þvi að liðið
virðist algjörlega treysta á hina
snöggu framherja Karl Þórðar-
son, Matthías Hallgrimsson og
Teit Þórðarson. -SOS.
VÍKINGAR SÆKJA AÐ MARKI SKAGAMANNA.... en allt kom fyrir ekki.
(Timamynd Jim)
„1. deildarkeppnin er
orðin keppni á milli
ensku þjálfaranna"
,/Víkingsliðið var betra
á öllum sviðum knatt-
spyrnunnar og átti að
vinna 5-6:1 — en
meistaraheppnin var
með Skagamönnum, því
að það er engin knatt-
spyrna, sem þeir
leika"...sagði marka-
kóngurinn kunni úr Val,
Hermann Gunnarsson,
þegar við spjölluðum við
hann eftir leik Víkings
og Akraness, en við báð-
um hann að segja sitt
álit á leiknum, og hvar
íslenzk knattspyrna er á
vegi stödd í dag. „Þegar
leikur þessi er athugað-
ur nánar", sagði Her-
mann, „þá sést greini-
lega hvað er að gerast í
íslenzkri knattspyrnu.
Bæði liðin leika með
„sviber", eða aftur-
liggjandi miðverði — en
það eitt sýnir bezt hvað
er að ske. islenzk
félagslið, sem hafa
enska þjálfara, eru
byrjuð að leika meiri
varnarleik, en þau hafa
leikið undanfarin ár.
Það er gert á kostnað
sóknarleiksins, sem er
nú orðinn tilviljunar-
kenndur og leiðinlegur
fyrir áhorfendur".
— Hver er ástæðan fyrir þvi,
að liðin eru nú byrjuð að leika
varnarleik, Hermann?
— Þvi er fljótsvarað —
varnarleikurinn kemur með
ensku þjálfurunum, sem eru
— Þeir ætla sér greinilega að nota
íslenzka knattspyrnu sem stökkpall á
þjálfaraferli sínum, segir
Hermann Gunnarsson. Þeir reyna
að koma liðum sínum sem
efst í deildinni, alveg sama hvernig
knattspyrnan er leikin
nú hérna. Þeir koma með
varnarleikinn frá Englandi,
þar sem knattspyrnan er á
niðurleið og 5 ára gamlar að-
ferðir Englendinga eru nú úr-
eltar. — Harkan er á undan-
haldi i knattspyrnu i heimin-
um. Enska kerfið er þannig,
að leikurinn berst fram og aft-
ur miðjuna og oft sést markið
ekki fyrir leikmönnum. Það
eina, sem dugar i dag, er
tækni og hraði, en ekki harka,
sem hér er algjörlega látin
liggja i fyrirrúmi.
— Er varnarleikurinn þá, að
skemma islenzka knatt-
spyrnu?
— Jú, hann skemmir mjög
mikið. Það er allt i lagi fyrir
okkur að leika varnarleik
gegn sterkum þjóðum, sem
eru með lið skipuð atvinnu-
mönnum, en ekki i 1. deildar-
keppni hér á tslandi — á
norðurhjara veraldar, þar
sem áhugamenn leika knatt-
spyrnu i fristundum. Með
komu ensku þjálfaranna hefur
verið tekin röng stefna — það
er ekki nóg að kosta hingað er-
lenda þjálfara, ef ekkert er
hægt að læra af þeim. Enda er
það nú komið svo, að 1.
deildarkeppnin er orðin inn-
byrðis keppni á milli ensku
þjálfaranna —- þ.e.a.s. að
koma liðum sinum sem efst i
deildinni, alveg sama hvernig
knattspyrnan er leikin og
hvernig stigin eru fengin. Þeir
ætla sér greinilega að nota Is-
lenzka knattspyrnu sem
stökkbretti á sinum þjálfara-
ferli, stökkbretti út á við, —
sem auglýsingabrellu. Enda
setja þeir þunga pressu á leik-
menn sina, sem skemmir leik-
gleði 1 e i k m a n n a n n a .
Þjálfararnir segja við þá fyrir
leiki: „Það er nr. eitt að ná
einu stigi og ef möguleiki er
fyrir hendi — taka þá bæði”.
Með þetta i huganum fara
leikmenn inn á völlinn — og
leika varnarleik, sem á að
geta tryggt jafntefli (eitt stig)
og siðan er leikinn tilviljunar-
kenndur sóknarleikur, sem
með heppni getur gefið mark
og þá eru bæði stigin komin.
Þessi keppni um stigin er
þung pressa á leikmönnunum
— og ánægjan verður að vikja
hjá þeim.
— Þú gefur i ljós, að það
þurfi að gera breytingar i is-
lenzkum knattspyrnumálum?
— Já, það þarf að gera
breytingar. Það er ekkert
annað en sóknarfótbolti, sem
þarf að innleiða aftur i is-
lenzka knattspyrnu, eins og
Skagamenn (Gullaldarliðið)
og KR-ingar (liöið i kringum
1960) léku á sinum tima. Það
er sóknarleikurinn, sem gerir
knattspyrnuna skemmtilega
fyrir áhorfendur og leikmenn.
Sóknarleikurinn er tvimæla-
laust það sem kemur aftur,
þvi til sönnunar er hægt að
benda á árangur landsliðs
Hollands og V-Þýzkalands til
að sjá þróunina, sem er i
sóknarátt. Og við þurfum ekki
að fara lengra en til Danmerk-
ur og Noregs, til að sjá, að
sóknarfótboltinn ræður þar
rikjum. Stifur varnarleikur og
harka tilheyrir fortiðinni. Gott
dæmi um það, hvað islenzk
knattspyrna er orðin hörð, er
að meiðsli leikmanna hafa
aldrei verið eins mikil og á
þessu keppnistimabili. Leik-
menn hreinlega hrynja niður.
— Ástæðan? — jú, það er hin
gifurlega harka, sem er farin
að setja ljótan svip á knatt-
spyrnuna hér.
— En snúum okkur þá aftur
að leik Vikings og Akraness,
Hermann. Hverja telur þú
ástæðuna fyrir þvi, að sóknar-
leikmenn Vikings geti ekki
skorað mörk úr þeim mý-
mörgu marktækifærum, sem
þeir fengu i leiknum?
— Það hefur legið eins og
mara yfir Vikingsliðinu
undanfarin ár, að geta ekki
skorað mörk. Astæðan fyrir
þessu er, að það gripur leik-
menn liðsins mikil örvænting,
þegar þeir eru i marktækifæri
— þeir ætla sér að skora mark
á stundinni. Sóknarleikmenn
Vikings verða að gefa sér
meiri tima — aðeins að hugsa,
áður en þeir binda endahnút-
inn á sóknina — þá er ekki að
sökum að spyrja. Ég er
hræddur um, að ef þetta lag-
ast ekki — þessi mikla ör-
vænting upp við markið, þá
vinni Vikingsliðið ekki marga
leiki i sumar”.
SOS