Tíminn - 02.10.1974, Page 10

10
TÍMINN
Miðvikudagur 2. október 1974.
Sigurvegarinn kemur þarna brunandi i Benzinum, og haföi 10 sekúndur til að fara i gegnum öll hliðin!
Stærsta bifreiðin
bar sigur úr býtum
— í góðaksturskeppni BFÖ
Fyrst aka þeir áfram með hægra
hjólið á piankanum — svo bakka
þeir — með vinstra hjólið á
plankanum!
; : ::; :V
BH-Reykjavik —Góðaksturs-
keppni Bindindisfélags öku-
manna fór fram sl. sunnudag.
Ekiö var óvenju viða um borgina
að þessu sinni, og auk þess var
þátttakan takmörkuð við 15
manns. Sigurvegari að þessu
sinni var Magnús Heigason
slökkviliösmaöur.
Samkvæmt upplýsingum
Sveins Skúlasonar hjá Bindindis-
félagi ökumanna er afrek
Magnúsar óvenjulega gott, þegar
tillit er tekið til þess, að hann ók
einna stærstu bifreiðinni, og þvi
erfiðara fyrir hann að smjúga á
milli gildranna.
Lagt var af stað frá lögreglu-
stöðinni, eftir aö bifreiðaeftirlits-
menn höfðu gengið úr skugga um,
að bifreiðarnar væru i góöu áisg
Dómnefndin aö störfum, Sveinn H. Skúlason fyrir miðju. Timamyndir: GE.
komulagi. Lagði Sveinn rika
áherzlu á það góða samstarf, sem
jafnan hefði verið við lögreglu og
bifreiðaeftirlit um framkvæmd
keppninnar, en báðir þessir aðilar
hafa sýnt þessu mikinn áhuga.
Annars er keppnin sjálf mikið
fyrirtæki og fimmtiu starfsmenn
viðhana. Þrautirnar voru númer-
aðar fjörutiu, en ýmsar þeirra
uröu keppendur aldrei varir við:
þaö er fylgzt með þeim á
götuhornum og akreinum og
beygjum.
Það er enginn vafi á þvi, að
keppni sem þessi hefur mikið
gildi, og ekki aðeins fyrir þá, sem
þátt taka i henni, en þarna gefst
þeim tækifæri til að reyna hæfni
sina og reka sig á, hver atriði
þurfa endurhæfingar við i akstri
þeirra. Að hinu leytinu gætu
endurteknar villur bent á atriði I
umferðinni, sem þyrftu lag-
færingar við, eða endurskoðunar.
Við spurðum Svein að þvi, hvort
ekki yrði reynt að hafa slika
keppni oftar.
— Allar þrautir i sambandi við
isakstur eru tilbúnar, viö biðum
aðeins eftir hentugu veðri. Þetta
veröur gert i vetur, og þá á is.
— En væri ekki þörf á almenn-
ari þátttöku i slikri keppni?
— Þaö er óskaplega mikið verk
að koma þessu I kring. Við skul-
um ekki gera of litið úr þvi, ekki
sizt þar sem starfslið er svona
fjölmennt, en það er áhugi á
þessu . Viö leggjum lika áherzlu á
það I þessu sambandi, að það
þurfa aö vera tveir i bilnum, að
hjón veröi t.d. saman i öku-
ferðinni. Hún les leiðarlýsinguna,
og ef hún sér eitthvaö, þá segir
hún til...
Og þarna vorum við einmitt
komnir að atriði, sem við höfðum
veriö að velta fyrir okkur i um-
ferðaþönkum okkar, sem sé þvi,
aö i rauninni eru tveir bilstjórar i
bllnum: þeir sem I framsætinu
sitja, — en þær hugleiðingar biða
betri tima. Við skulum lita á úr-
slitin i Góðaksturskeppni
Bindindisfélags ökumanna:
Fyrstur varð Magnús Helgason
slökkviliðsmaður. Hann ók Mer-
cedes Benz 2200.
Annar varð Ómar Þ. Ragnars-
son fréttamaður, þrautreyndur
kappi i þessari keppni, en hann ók
Fiat 126.
Þriðji varð Halldór Hilmarsson
háskólanemi, sem ók Volkswagen
1600.
Fjóðri varð Þröstur Sigtryggs
son skipherra, sem ók Ford
Escort, og
Fimmti varð Halldór Jónsson
háskólanemi, sem ók Fiat 128
Rally.
Númer 13 stoppaöi á Volvonum slnum nákvæmlega á plankanum —og
honum stóö enginn stuggur af númerinu.
Miðvikudagur 2. október 1974.
TÍMINN
11
ÍSLENZK SÖFN FENGU
FJÖLDA VERÐLAUNA Á
STOKKHÓLAASSÝNINGUNNI
FK-Stokkhólmi, laugardag.
STOCKHOLMIA-74 er án nokkurs
vafa sú alþjóðiega sýning frl-
merkja, sem lengst verður
minnst á þessari öld, sem haldin
hefir verið til þessa. Ekki aðeins
vegna þess, að þarna eru verð-
mæti til sýnis, sem tryggð eru á
einn milljarð sænskra króna,
heldur ekki siður hversu söfnin
eru vel unnin og vönduð og allt
umhvcrfið skemmtilegt.
Nú þegar, laugardagskvöld,
hafa yfir 100.000 manns sótt
sýninguna, sem er rrietaðsókn að
slikri sýningu. Blokkirnar, sem
voru gefnar út af tilefrii sýningar-
innar eru uppseldar. íslenzka
póststjórnin hefir selt frimerki
fyrir 65,000 sænskar krónur og
sumir hafa selt upp vörur sýnar,
eins og þýzka fyrirtækið Vitinn.
VERÐLAUN.
Verðlaunaafhendingin fór fram
i kvöldverði i gyllta sal Ráð-
hússins i gærkvöldi, að konungi
Svia viðstöddum. Að þvi er Island
varðar hlutu Islenzkir sýnendur
eftirtalih verðlaun:
1 samkeppnisdeild frimerkja-
safna: Helgi Gunnlaugsson,
brons, fyrir Færeyjasafn. Jón
Halldórsson, þátttökuskjal fyrir
safn islenzkra póstbréfsefna.
Sigfús Gunnarsson einnig þátt-
tökuskjal, fyrir safn islenzkra
ábyrgðarbréfa. I bókmennta-
deild: Sigurður H. Þorsteinsson,
gyllt brons, fyrir verðlistann
tslenzk frimerki. Félag Fri-
merkjasafnara, silfur, fyrir
handbók um islenzk frimerki.
Timaritið Frimerki, brons.
Erlendir aðilar er sýndu Island,
fengu eftirtalin verðlaun: Holger
Crawford, gull i heiðursdeild.
Folmer Ostergard, silfur, Lars
Ingemann, silfur. Bernhard
Beskow, silfur. A. Fröstrup,
brons. Angus Parker, silfur
brons.
Póst- og simamálastjórnin.
íslenzka póst- og simamála-
stjórnin sýnir einnig i hinni
opinberu sýningardeild, en þar
eru engin verðlaun veitt. Þá hefur
hún og sölubúð á sýningunni og
hafði i kvöld selt hér fyrir um
Maðurinn sem skóp sýninguna,
George B. Lindberg forseti Land-
sambands sænskra frimerkja-
safnara.
Verðlaunamedalian.
65,000,00 sænskar krónur, sem er
mjög góð sala. Var ómetanlegt
fyrir kynningu islenzkra fri-
merkja að hafa þessa söludeild
her:
islenzkir gestir.
Margir Islendingar eru hér á
sýningunni, eða vel á þriðja
tug.Meðal annars er hér hópferö
að heiman, sem Jón Aðalsteinn
Jónsson, cand.mag. er fararstjóri
fyrir. Hafa aldrei jafn margir
Islendingar sótt heim alþjóölega
frimerkjasýningu.
Alþjóðasamtökin.
F.I.P., Alþjóðasamtök fri-
merkjasafnara, halda svo þing
sitt hér á mánudag og þriðjudag,
en fulltrúar Islands á þinginu eru,
Finnur Kolbeinsson, varaforseti
L.l.F. og Hans U. Wölffel. Þarf
vernd þessara samtaka til að
halda sýningu sem þessa.
Staða konunnar í gríska
þjóðfélaginu
— ekkert hjónaband ón heimanmunds og það er
óstæða fyrir því að meir en helmingur
kvenna á giftingaraldri, giftist ekki
Þrátt fyrir, að konur
hafi opinberlega full
réttindi á við karlmenn,
rikir ennþá austurlenzk-
ur hugsunarháttur i
Grikklandi. Úti i sveit-
unum, sem eru langt á
eftir i flestu miðað við
Vestur-Evrópulönd, lita
Grikkir ekki á sig sem
evrópska og segja að
þeir ferðist til Evrópu
þegar þeir fari, t.d. til
Þýzkalands.
Konan hefur atkvæða-
rétt i Grikklandi, og gæti
orðið þingmaður. Hún
getur krafizt skilnaðar á
sömu forsendum og
karlmaðurinn. Hún hef-
ur rétt til að eiga eignir
(land) og getur fengið
hvers kyns menntun
sem hún óskar sér, ef
foreldrar hennar geta
séð fyrir henni á meðan
hún er að læra.
Af um það bil 4,3 milljónum
kvenna (0,4 millj. fleiri en karl-
menn) eru það aðeins um 47%
sem hafa fasta atvinnu, og af
þeim eru svo aftur 15%, sem
vinna i sveitunum fyrir fjölskyld-
ur sinar og fá ekkert kaup.
Hinn vgnjulegi Grikki, sérstak-
lega þeir sem búa i sveit, lita á
þær konur með fyrirlitningu og ó-
vilja, sem eru lögfræðingar, arki-
tektar eða tannlæknar. Þessar at-
vinnugreinar og fleiri, telur
Grikkinn að aðeins karlmenn hafi
vit á og getu til að stunda. Konan
séekki nógu vel gefin og hafi ekki
getu til að stunda slik störf.
Flestir karlmannanna halda
þvi fram, að konan sé sköpuð til
að búa til mat, gera hreint og
gæta barna. Og þeir geta ekki við-
urkennt, að konur geti gefið börn-
um sinum betra uppeldi með þvi
að vera meira menntaðar. Kon-
unni er á mörgum stöðum ein-
faldlega varnað frekari menntun-
ar, og hún bæld niður. — Hið aust-
urlenzka sjónarmið.
Lifnaðarhættir Vestur-Evrópu-
búa eru vel þekktir i stærri borg-
um Grikklands, svo sem Aþenu
og Saloniki, en það eru aðeins
hærri þjóðfélagsstigar, sem njóta
góðs af þvi. Það eru þó sérstak-
lega unga fólkið, sem nú er að
brjóta aldagamlar hefðir, og þá
aðallega i borgunum, meðan fólk
I sveitinni heldur fast viö gamla
siði og venjur, og lita á lifnaðar-
hætti Evrópubúa sem mjög bylt-
ingarlega. Að konur leyfi sér að
ganga i siðbuxum, drekka áfengi
og fara einar i sumarfri, þaö
finnst griskum karlmönnum
hræöilegt, og ófyrirgefanlegt.
Lif grisku sveitakonunnar ein-
kennist af þvi t.d. að þreskja
korn, ná i vatn, búa til mat, gera
Grisk bóndakona, á leiö á markaðstorgiö i Ioannina I Norövestur- Grikkiandi, meö stóran kassa af
sitrónum á bakinu.
hreint, lita eftir börnum og hús-
dýrum — og þegar tækifæri gefst
— slúðra við nágrannakonuna.
Griska bóndakonan er mjög
þolinmóö, ómenntuð og hlaöin
gömlum fordómum og hjátrú,
sem hún kennir svo börnum sin-
um. Hún trúir á Guð, föður sinn
og eiginmann, og fer algjörlega
eftir öllu þvi sem þeir ákveða.
Griska borgar-konan er ekki
likt þvi eins háð ákvöröunum föö-
ur sins né eiginmanns. Hún er
nánast hálf-menntuð, ef svo má
að orði komast, hefur mestan á-
huga á útliti sinu og er mjög sólg-
in I hvers kyns skemmtanir.
Hjónabandið.
Það er ekki hægt að tala um
grisku konuna án þess að minnast
á hjónabandið, heimanmundinn
og jómfrúrdóminn, sem einkennir
allt lif hennar. Þrátt fyrir að karl-
mennirnir hafa tekið margt upp
eftir Vestur-Evrópubúum, leyna
þó á sér ýmsir eldgamlir siðir,
sem þeir vilja ekki losa sig viö, og
á þetta þá sérstaklega við um
eldri kynslóðina. Jafnvel Grikki,
sem finnst hann eiga margt sam-
eiginiegt með evrópskum lifnað-
arháttum, er mjög fylgjandi
gömlum venjum um stöðu kon-
unnar og hjónabandið.
Ef það kemur i ljós, að brúðurin
er ekki hrein mey á brúðkaups-
nóttina, þá er það hræðileg
skömm fyrir fjölskyldu hennar,
og þá sérstaklega föður hennar.
sem átti að vaka yfir meydómi
dóttur sinnar þangað til hún gift-
ist. Ef faðirinn er ekki heima, eða
aö hann er látinn, er það elzti son-
urinn i fjölskyldunni, sem tekur
þessa skyldu að sér innan fjöl-
skyldunnar aö vakta systur sinar.
Framhald á bls. 13