Tíminn - 10.12.1974, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Þriöjudagur 10. desember 1974.
einbirni, dóttur efnaðs skipstjóra. Sjálfur var hann eini
sonur f oreldra sinna , svo að ekki var að undra, þótt ef nt
væri til veizlu, sem lengi skyldi í minnum höfð.
Það var um miðjan vetur, þegar f rostið var harðast og
fannfergið mest, sem veizlan stóð. Eigi færri en fimm
konur höf ðu hrært og hnoðað deig og bakað f rá morgni til
kvölds um tveggja vikna skeið. Það voru bökuð rúgbrauð
og súrbrauð, svartabrauð og gerbrauð og slík kynstur af
sætabrauði að fá varð að láni kökumót og ofnplötur frá
öllum betri heimilum í byggðinni. Loks kom röðin að
smákökunum og tertunum, og þá var hvorki hörgull á
smjöri né eggjum. Það kom i hlut Katrínar að brugga
ölið, og hún fyllti fleiri sái af bezta öli heldur en hún
haf ði nokkurn tíma áður gert á svo skömmum tíma.
Beta hjálpaði henni til þess að bera níðþungan rúginn,
sem legið hafði í bleyti i heilan sólarhring, inn í baðhýsið.
En þó var það meira af vilja en mætti, því að hún datt
hvað eftir annað í skarasnjónum, þegar þær voru að
rogast með trogin á milli sín. Þegar að því kom að lyfta
þeim upp á trönurnar í baðhýsinu, þar sem dreifa átti
rúginum á sótug borðin, setti að henni svo harðar hósta-
kviður, að hún lyppaðist niður, þar sem hún stóð og gat
enga björg sér veitt. Þá varð Katrín að koma þeim upp
ein.
„Hvers vegna ferðu ekki heim og hvílir þig? Þú þolir
ekki svona þrælavinnu", sagði Katrín.
,,Ég get það ekki", stundi Beta. „Telpunum veitist
nógu erf itt aðsjá fyrir sér. Auk þess er bezt, að jálkurinn
gangi sér til húðar. — Ég hef þrælað alla mína daga, en
litið haft af hvíldum að segja", bætti hún við.
,, Það er bá þess f remur kominn tími til þess, að þú f áir
að hvíla þig".
„Sei-sei nei, góða mín. Það er orðiðof seint".
Það kom einnig i hlut Katrínar og Betu að saf na saman
diskum og borðbúnaði víða um byggðina. Þær komu með
hverja körfuna af annarri, fullar af dýrindis postulíni,
frá Svensson, Norðkvist og Seffer. Beta dróst þyngsla-
lega áfram á gödduðum leðurskóm og hóstaði í sífellu.
Meðan þessu fór fram útveguðu karlmennirnir fána
og reistu vorsúlur beggja megin við garðshliðið. Heima-
sæturnar skrýddu stórstofuna, þar sem vígslan átti að
fara fram. Brúðurin kom daginn fyrir hjónavígsluna.
Það var i febrúar og nístandi f rost, en heiðríkt og fagurt
veður.
Fólk þyrptist að úr öllum áttum til þess að vera
viðstatt komu brúðurinnar. Það stóð í hnapp úti á stétt-
inni og horfði í norðurátt og benti og masaði. Krakkar
komu æðandi út úr hverju húsi og hlupu með ærslum og
látum á móti brúðfylgdinni.
„Brúðurin kemur, brúðurin kemur", kvað við úr öllum
áttum. Blaktandi fánarnir færðust nær, og brátt sást
fyrsta parið uppi á ásbrúninni og síðan hvertaf öðru, unz
öll skrúðfylkingin var komin í augsýn. Nú sást einnig
fyrsti sleðinn, og á eftir honum fylgdu tveir eða þrír
aðrir. ökumennirnir héldu fast í taumana til þess að
halda sem mest aftur af viljugum hestunum, svo að allt
færi sem virðulegast fram. Aftast í þessari lest voru
margir vagnar, hlaðnir heimangerð brúðarinnar.
Þeir, sem höfðu undirbúningsstörfin, með höndum,
voru komnir á fætur klukkan f jögur brúðkaupsmorgun-
inn. Katrín var bæði syf juð og þreytt, er hún skundaði
niður í þorpið í fölri morgunskímunni. En hún var því
fegin, aðsjálfur hátíðisdgurinn var nú loksins genginn í
garð og öllu umstanginu senn lokið.
Fyrstu gestirnir komu um hádegisbilið: þeir voru
flestir langt að. Frá Álandi komu tólf sleðar með
ættingja brúðarinnar og brúðgumans. Þeir komu tveir
eða þrír saman og óku á fleygiferð með klingjandi
bjöllum neðan frá Bátvíkinni gegnum þorpið. Þegar
komumenn höfðu varpað af sér loðfeldum og ábreiðum,
tóku einhverjir heimamanna, er til þess höfðu verið
settir, við hestunum. öll byggðin var í uppnámi, og hvert
einasta bændabýli var eins og gistihús.
Næst kom fólk úr skerjagarðinum. Eirksson átti
skyldmenni meðal fiskimannanna, er bjuggu á yztu eyj-
unum. Þetta fólk hafði ferðazt langvegu með ísbátum og
á spyrnisleðum, því að á þeim slóðum var f átt um hesta.
Þessir skerjagarðsbúar höfðu fataskipti áður en þeir
gengu til veizlunnar, því að þeir höfðu orðið að vera í
þykkum vaðmálsjökkum og skinnvestum og selskinns
stígvélum á leiðinni til þess að halda á sér hita. En það
voru ekki brúðkaupsklæði. Kvenfólkið hafði síðkögruð
sjöl yf ir höf ðinu og öxlunum og hnýtti að um mittið. Allir
voru glaðir og hressilegir í f ramgöngu, og því f leiri sem
tóku land, því meiri varð glaðværðin kringum rauðmálað
húsið.
Bændurnir á Álandi voru spaklátir og gefnir fyrir að
ræða um jarðyrkju og búsýslu. Skerjagarðsbúarnir voru
á hinn bóginn glettnir og grobbnir. Gamlir fiskikarlar
hlógu í hrímhvítt skeggið, svo að hver hrukkan sat við
aðra á veðurbitnum andlitum þeirra. Þeir vörpuðu glað-
lega kveðju á hvern mann og höfðu alls konar gemsyrði á
KVELt
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
K
U
B
B
U
R
Llongo-folkið veit aö hin
ótrúlega heppni þeirra er 7T
engin tilviljun
i
l
1
Þeir trúa að þetta sé
allt að bakka átrúnaðar
goði þeirra, gamla gim
steina-dýrinu..
ÞRIÐJUDAGUR
10. desember
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Vettvangur, — g.þáttur.
Sigmar B. Hauksson fjallar
um hugtakið „að vera út-
undan” og talar við Gunnar
Arnason sálfræðing þar um.
15.00 Miðdegistónleikar:
tslenzk tónlist.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.40 Litli barnatiminn Anna
Brynjúlfsdóttir stjórnar.
17.00 Lagið mitt Berglind
Bjarnadóttir stjórnar óska-
lagaþætti fyrir börn undir
tólf ára aldri.
17.30 Framburðarkennsla i
spænsku og þýzku
17.50 Tónleikar.
Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
Tilkynningar.
19.40 Svipleiftur úr sögu
Tyrkjans. Sverrir
Kristjánsson sagnfræðingur
flytur fjórða erindi sitt:
Dýrö og hrörnum Osmana.
20.05 Lög unga fólksins. Dóra
Ingvadóttir kynnir.
20.50 Að skoða og skilgreina.
Björn Þorsteinsson sér um
þátt fyrir unglinga.
21.20 Myndlistarþáttur I
umsjá Magnúsar Tómas-
sonar.
21.50 Tónleikakynning.
Gunnar Guðmundsson segir
frá tónleikum Sinfóniu-
hljómsveitar Islands i vik-
unni.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir Kvöldsag-
an: „í verum”, sjálfsævi-
saga Theódórs Friðriksson-
ar. Gils Guðmundsson les
(11).
22.35 Harmonikulög Grettir
Björnsson leikur.
23.00 A hljóðbergi Útvarps-
dagskráin, sem olli skelf-
ingu um öll Bandarikin:
„Innrásin frá Mars” eftir
H.G. Wells, í leikgerð
Howards Kochs og Orsons.
Óstytt hljóðritun frumflutn-
ings um útvarpsstöðvar
Columbia Broadcasting
System 30. október 1938:
fyrri hluti.
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
ÞRIÐJUDAGUR
10. desember 1974
20.00 Fréttir og veöur
20.30 Dagskrárkynning og
auglýsingar.
20.40 Hjónaefnin. ítölsk
framhaldsmynd, byggð á
sögu eftir Alessandro
Manzoni. 8. þáttur, sögulok.
Þýðandi Jónatan Þór-
mundsson. Efni 7. þáttar:
Drepsóttin berst til Mflanó,
og meðal þeirra, sem veikj-
ast, er don Rodrigo. Renzó
veikist einnig, og er um
skeið nær dauða en lifi.
Hann hressist þó og heldur
heim á leið, til að leita frétta
af Lúciu. Hún er þá komin
til Milanó, og hann hraðar
för sinni þangað. I Milanó
fréttir hann að Lúcia hafi
verið flutt á farsóttarhúsið.
Þar finnur hann hana að
lokum innan um fjölda
sjúklinga, og einnig rekst
hann á föður Kristófer, sem
segir honum, hvernig komið
sé fyrir don Rodrigó, og
fylgir honum aö sjúkrabeði
hans.
21.35 Indiánar eru lika fólk.
Fræðslumynd um kjör og
þjóðfélagsstöðu Indiána I
Suður-Ameriku. Annar
þáttur af þremur. Þýðandi
og þulur Óskar
Ingimarsson. (Nordvision
— Sænska sjónvarpið)
22.10 Heimshorn.
Fréttaskýringaþáttur.
Umsjónarmaður Jón Hákon
Magnússon.
22.45 Dagskrárlok