Tíminn - 06.04.1976, Blaðsíða 21

Þriðjudagur 6. april 1976.
TÍMINN
21
„Smjörvegi" um
I I «X Til að greiða fyrir fisk-
lana IO flutningum og öðru
„NUtimamaður” skrifar Tim-
anum á þessa leið:
Það vakti athygli mina þegar
ég fyrir tveim árum ferðaðist
nokkuð um Danmörku, að Danir
eru mjög hugsandi vegagerðar-
menn. Samt eru danskir þjóðveg-
ir ekki mjög fullkomnir, flestir
fremur mjóir og bera talsverðan
umferðarþunga flesta daga. Þeir
virðast flestir með liku sniði og
Hellisheiðarvegurinn og Kefla-
vikurvegurinn, þó með dálitlum
undantekningum. Danir leggja
smjörvegi, hraðbrautir um sitt
verðmæta land, til þess að greiða
fyrir bifreiðum sem flytja afurð-
ir, egg, beikon og smjör. Dagleg-
ar ferðir eru t.d. með matvæli frá
Esbjerg til hafna á Bretlandseyj-
um. Það biða gámaskip við farm-
velliog aðgangur skipa að matar-
kistunni er greiður.
Tilefni þessara tvöföldu hrað-
brauta, eða smjörvega, sem eru
tvöfaldar akbrautir, tvær akrein-
ar i hvora átt, er að hindra tafir á
búvöruflutningum til skips.
Fróður maður sagði mér, að i
ráði væri að auðvelda fiskflutn-
inga frá Norður-Jótlandi með
•sama hætti. Byrjað hefði verið á
hraðbraut gegnum Álaborg, en
þar var oft tafsamt fyrir fisk-
flutningabila sem komu norðan
frá Hirtshals og Skagen á leið
sinni suður til Þýzkalands, þang-
að sem fiskurinn fer á markað.
Byrjað hefði verið á þvi að gera
hraðbrautarstúfa gegnum, eða
framhjá ýmsum borgum, en auð-
vitað þræðir þjóðvegakerfi borg-
irnar. Þessi vegur er lika eins
konar smjörvegur, — hefur skyn-
samlegar forsendur tengdar at-
vinnulifinu.
Eitthvað svipað mætti nefna
Borgarfjarðarbrúna, hún mun
koma atvinnuvegunum að haldi i
fyllingu timans.
Mér kom þessi skynsemis-
stefna Dana i hug, þegar ég á
dögunum ók til Grindavikur.
Þangað liggur nú smjörvegur.
Grindavik sem áður var eitt af-
skekktasta pláss á landinu er nú
liður i mikilli starfskeðju. Fiski er
landað þar til vinnslu i Reykja-
vik, Hafnarfirði og á Suðurnesj-
um og svo landa Grindavikurbát-
ar auðvitáð i Grindavik lika. Af
þessu er mjög mikið hagræði og
peningar sparast, þvi það er ó-
dýrara að landa fiski af Selvogs-
banka i Grindavik, ef fiskurinn á
að fara til Reykjavikur, en að láta
skipið sigla fyrir Reykjanes og
inn Faxaflóa. Skipið er aftur
komið á veiðar, þegar vörubil-
arnir eru enn á Keflavikurvegin-
um. Þannig nýtast skipin betur og
aukin hagkvæmni næst.
Aö visu segja gárungarnir i
Grindavik mér það, að þetta sé
stundum nög einkennilegt. Það sé
veriðað keyra fiski frá Grindavik
til Hafnarfjarðar á sama tima og
verið sé að aka sams konar fiski
frá Hafnarfirði til Grindavikur
En ég segi eins og Sverrir Her-
mannsson: Ég hef ekki geð i mér
til þess að minnast nánar á það.
Þegar maður sér hver lyfti-
stöng Grindavikur og þá Kefla
vikurvegurinn hefur orðið fyrir
landið, þá kemur mér i hug hvort
ekki væri rétt að útfæra þessa
hugmynd dálitið betur og fara þá
að dæmi Dana, sem annars eru
ekki miklir vegagerðarmenn. Við
eigum að leggja vegi milli ver-
stöðva — góða vegi, þannig að
þær vinni sem heild. Þannig
þyrfti að koma smjörvegur milli
Grindavikur, Þorlákshafnar,
Eyrarbakka og Stokkseyrar, allt
að Selfossi.
Ennfremur frá Þorlákshöfn i
Hveragerði, svo unnt sé að hag-
nýta jarðvarmann þar, til þess að
þurrka saltfisk, sem reyndar er
þegar byrjað að gera.
Maður gæti hugsað sér að yfir
öllu héila klabbinu vekti svo
einhvers konar „loðnunefnd”
sem er eina frambærilega nýj-
ungin i fiskdreifingu hér á landi.
Af þessu yrði ómælt hagræði,
bæði vegna afskipanna og fisk-
löndunar. Bátar sem veiða fyrir
sunnan lánd geta þá stytt sér
miklar siglingar með afla til
vinnslu og fiskurinn skemmdist
ekki á holóttum fóstureyðingar-
vegi eins og núna.
Nú, til þess að viðhalda jafn-
vægi i byggð landsins, þyrfti að
gera svipaða vegi, t.d. milli Norð-
fjarðar, Eskifjarðar, Reyðar-
fjarðar og svo Egilsstaða, og
vafalaust mætti tengja með svip-
uðum hætti viðar á Austfjörðum,
en því er ég ekki eins kunnugur.
Þá þyrfti að gera það sama við
Eyjafjörð. Akureyri, Dalvik,
(Hrisey), Ólafsfjörð. Sigling inn
Eyjafjörð er góð i kvæðum, en
löng fram og til baka á þvi oliu-
verði sem togarar þurfa að
greiða. Fyrir vestan mætti gera
svipað, á Vestfjörðum a.m.k. þótt
vetrarferðir séu erfiðar þar.
Eitthvað þessu likt þyrfti að
gerast á Snæfellsnesi. Þar þyrfti
að koma smjörvegur milli
Stykkishólms, Grundarfjarðar,
Ólafsvikur, Rifs og Hellissands.
Vegakerfi verður að skoða út
frá forsendum. Forsendurnar
hljóta að vera sú atvinna sem
stunduð er i landinu og fram-
kvæmdaröðin hiýtur að miðast
við atvinnuvegina. Vegur er oft
forsenda framfara. Það sjáum
við ótvirætt á Grindavikurvegin-
um, þvi liklega hafa framfarir
hvergi verið meiri á landinu á
einum stað en einmitt i Grinda-
vik, og þótt stundum sé örðugt að
greina orsök frá afleiðingu, þá er
það vist að vegurinn hefur verið
þaðsem máli skipti fyrir Grinda-
vik sem bæ.
HRINGIÐ í SÍMA 18300
MILLI KLUKKAN 11-12
r
TIMA- spurningin
t
Sigriður óskarsdóttir afgreiðslustúlka:
Þetta er alls ekki nógu gott. Mér finnst jiessi hækkun alveg
ómöguieg, það er alltof mikið um hækkanir hérna hjá okkur.
Magnea Gisladóttir nemi:
Mér finnst algjör óþarfi aö hækka fargjöldin. Ég nota strætó
mikið, a.m.k. tvisvar á dag og þvi finnst mér hækkunin alltof
mikið fyrir þá sérstaklega sem svo mikið þurfa að nota strætó.
Hvað finnst þér um fyrirhugaða hækkun fargjalda
með Strætisvögnum Reykjavíkur?
Birgir Karlsson, skrifstofumaöur:
Þessi hækkun er áreiðanlega réttmæt, þvi eftir þvi sem manni
skilst hefur verið bullandi tap hjá Strætisvögnunum undanfarið.
Annars nota ég strætó ekkert sjálfur.
Asgeir Sigurðsson Vopnafirði:
Nú er ekki allt á þessari leiö hjá okkur? Þaðer allt að hækka. Ég
nota strætó aldrei þar sem ég er ekki héðan úr bænum. svo áö
þetta kemur ekkert við mig.
Margrét Gunnarsdóttir:
Þetta hækkar eins og allt annað. Þeir þurfa að fá sina hækkún
eins og aðrir i þjóðfélaginu að mér skilst.