Tíminn - 30.07.1976, Side 15

Föstudagur 30. júli 1976.
TÍMINN
15
hljóðvarp
Föstudagur
30. júli
7.00 Morgunútvarp Veöur-
fregnir Íd. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Björg Arnadóttir les
söguna „Kongsdótturina
fögru” eftir Bjarna M.
Jónsson (2). Tilkynningar
kl. 9.30. Létt lög milli atriöa.
Spjallaö viö bændur kl.
10.05. Tónleikar kl. 10.25.
Morguntónieikar kl. 11.00:
Suisse Romande hljóm-
sveitin leikur „Thamar”
sinfóm'skt ljóö eftir Balakir-
eff: Ernest Ansermet
stjórnar / Sinfóniuhljóm-
sveit Lundúna leikur
Sinfónlu i C-dúr eftir
Stravinsky: Colin Davis
stjórnar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25. Veöurfregnir og fréttir.
Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Miðdegissagan:
„Römm er sú taug” eftir
Sterling Norlh Þórir Friö-
geirsson þýddi. Knútur R.
Magnússon les sögulok (16).
15.00 Miðdegistónleikar Rena
Kyriakou leikur Pianó-
sónötu I B-dúr op. 106 eftir
Mendelssohn. Anneliese
Rothenberger syngur lög
eftir Hugo Wolf og Richard
Strauss: Gerald Morre leik-
ur á pianó. Josef Suk og St.
Martin-in-the-Fields hljóm-
sveitin leika Rómönsu nr. 2 I
F-dúr op. 50 eftir Beet-
hoven: Neville Marriner
stjórnar.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir).
16ÞO20 Popphorn
17.30 „Birtan kemur meö
blessaö strit” Jón Hjartar-
son leikari flytur ferða-
þanka frá Suður-Kina: —
fyrri þáttur.
18.00 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
Tilkynningar.
19.35 Daglegt mál Helgi J.
Halldórsson flytur þáttinn.
19.40 íþróttir Umsjón: Bjarni
Felixson.
20.00 t fööurgaröi fyrrum
Pétur Pétursson ræöir viö
Selmu Kaldalóns um fööur
hennar, og flutt veröa lög
þeirra feöginanna.
20.40 t deiglunni. Baldur Guö-
laugsson ræöir viö Berg
Guðnason og ÓlafNilsson
um skattheimtu og skatt-
rannsóknir.
21.15 „A þessari rlmlausu
skeggöld”, kórverk eftir
Jón Asgeirssonviö ljóö eftir
Jóhannes úr Kötlum.
Háskólakorinn syngur.
Söngstjóri Rut L. Magnús-
son.
21.30 (Jtvarpssagan: „Stúlkan
úr Svartaskógi” eftir Guö-
m un d Prfmann Gfsli
Halldórsson ieikari les (5).
22.00 Fréttir
22.15 Veöurfregnir Kvöldsag-
an: „Lttli dýrlingurinn”
eftir Georges Símenon
Asmundur Jónsson þýddi.
Kristinn Reyr les (20).
22.40 Afangar Tónlistarþáttur
i umsjá Asmundar Jóns-
sonar og Guöna Rúnars
Agnarssonar.
23.30 Fréttir þ.á.m. iþrótta-
fréttir frá Montreal. Dag-
skrárlok.
ST í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA »
Enn lá sú spurning eins og óveðurský yfir f jallabyggð-
inni, og framtíðin ein gat veitt endanlegt svar við henni.
En eitt hafði þó áunnizt með þessari spurningu: Það
gerðust ekki neinir voveiflegir atburðir á Jónsmessu-
hátíðinni i Flattómakk.
VIII.
Fólkið í f jallabyggðunum lét hendur standa fram.úr
ermum vikurnar eftir Jónsmessuna. Allir þóttust sann-
færðir um, að þeir fengju að halda heimilum sínum og
sóttu heyskapinn af ofurkappi. Það var unnið af kappi
frá morgni til kvölds, og svitinn rann í Jækjum af létt-
klæddu fólkinu. Hvergi voru samf elldar engjar, þar sem
hægt væri að slá hvern skárann af öðrum og hlaða gras-
inu upp í stóra múga. Það varð að slá grýtta halla og
þýfða mýrarbletti, þar sem gráðugur mýf lugnasveimur
gerði vinnuna að kvalræði. Sjaldan voru þessirslægju-
blettir heima við bæina. Engjafólkið varð oft að ganga
hálf a mílu kvölds og morgna, og stundum kom það f yrir,
að hálfstálpuð börn hnigu niður af þreytu á leiðinni, svo
að bera varð þau heim, hágrátandi.
Hans Pétursson var að hreinsa mýrarskák við vatnið,
vestan við byggðina í Marzhlíð. Hann ætlaði að reyna að
gera þar slægjublett. Hann hjó víðirunnana með stuttum,
sterkum Ijáog rakaði saman sinunni, hlóð af rakinu i köst
og blés af ákafa. Hann gaf sér varla tíma til þess að
matast, heldur hjó og lagði, eins og hann væri að berjast
um heimsyfirráð. Hann var þegar búinn að hreinsa all-
stórt svæði — ekki svo framarlega sem bletturinn var
innan lögskráðra landamerkja Marzhliðar. Hreindýrin
fóru að vísu um, bæði vor og haust, en víðikjörr og
stararsund voru ekki eftirsóttir hreindýrahagar. Fynd-
ust grænir grasblettir á þessu landi, hafði sú jörð sogið í
sig margan svitadropann. Hér var ekkert fengið mönn-
um upp í hendirnar, og oft hefði orðið ódrjúgar innan-
skæfurnar i hlöðunum, ef ekkert land hefði verið rutt
áður en borinn var Ijár í gras.
Hans Pétursson var breyttur frá því sem verið hafði
síðustu árin. Þunglyndissvipurinn var horf inn af honum.
Hann bar höfuðið hærra, og það var eins og færzt hefði
meiri orka í sinaberan líkamann. Hvaðeftir annað depl-
aði hann augunum á móti sólinni, eins og hann væri að
trúa henni fyrir stórfenglegu leyndarmáli.
Fólkið í Marzhlíð vissi samt góð skil á leyndarmálinu.
Það var ekki nema mannlegt, þótt það, sem beðið hafði
verið eftir i meira en fimmtán ár, vitnaðist meðal
heimamanna. Kona Lars hristi höf uðið áhyggjuf ull, þeg-
ar hún f ékk að vita, hvernig ástatt var. En hún sagði ekki
neitt, sem gæti kastað skugga á vonir Gretu. Yngri kon-
urnar í Marzhlíð urðu undrandi — að hugsa sér, að Greta
skyldi loks vera orðin barnshafandi!
Hans kveið ekki komandi dögum. Vitaskuld var Greta
orðin heldur roskin til að eignast barn. En það hafði
þó gerzt áður, að konur eignuðust fyrsta barnið, þegar
þær voru komnar á hennar aldur. Það eitt óttaðist Hans,
að þessi nýi Hlíðarmaður myndi ekki fá þann mat, sem
hann þarfnaðst sér til vaxtar og viðurværis. Hann varð
að eignast aðra kú, og það var orsök þess, hve f ast hann
sótti starf ið á hinu fyrirhugaða stararengi. Þótt nú væri
hálfu meira að gera en áður, fékk Greta ekki að vinna
eins mikið og undanf arin ár. Hún varð að gæta sín vel —
mátti ekki taka upp þungar byrðar, varð að gæta þess að
hrasa ekki. En gleðin drottnaði samt í huga Hans. Það lá
við, að hann tryði því, að ásigkomulag Gretu væri f yrir-
boði betri tíma í f jallabyggðunum — tákn þess, að bænd-
urnir þyrftu ekki að óttast valdboð, sem bolaði þeim
brott af ábýlisjörðum sinum.
Það var dásamlegt veður þetta síðsumar. Það rigndi
hvorki of mikið né of lítið. í kartöf lugörðunum virtist
góður vöxtur, og byggöxin urðu þyngri með hverjum
degi sem leið. Það var langt síðan, að svona árgæzka
hafði verið í Marzhlið. Vonir manna brugðist ekki
heldur. Byggið náði f ullum þroska, áður en f rjósa tók um
nætur, og bráðum var liðið að haustmessunni í Flattmó-
makk.
Þau Hans og Greta kærðu sig hvorugt um að fara til
kirkju í þetta skipti. Það gat beðið til Jónsmessunnar að
ári — þá myndu þau eiga þangað eríndi. Drengurinn átti
að heita Lars. Það var þegar ákveðið. Páll sat líka um
kyrrt, þótt Greta byðist til þess að annast ísak. Aðrir af
Hliðarfólkinu fóru^til kirkjunnar.
Það var ekki eins mannmargt i Flattmómakk og um
Jónsmessuna, þótt nú væri fleira af kvenfólki. Ekkert
bar til tíðinda, og allt fór fram með svipuðum hætti og
endranær. Það virtist kominn á f ullur friður. Stöku sinn-
um gaf þóaugnaráð til kynna að engin ást var enn milli
Bara einn. sem )
k Mori-fiskirr.ennirni
eiga. Mori-menn
wrnir eru vinir
^rninir. Ég fæ hann/
lánaðan!
Hauskúpu-
hringurinn er bæöi elskaöurog
hataöur i öllum heimshöfum! I