Tíminn - 10.12.1976, Page 15

Föstudagur 10. desember 1976
15
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10
Morgunleikfimi kl. 7.15 og
9.05. Fréttir kl. 7.30,
8.15(forustugr. dagbl.)
9.00 og 10.00 Morgunbæn
kl. 7.50 Morgunstund barn-
anna kl. 8.00: Sigrún
Sigurðardóttir les spánskt
ævintýri „Prinsessan sem
fdr á heimsenda” i þýðingu
Magneu J. Matthiasdóttur.
Siðari hluti. Tilkynningar .
kl. 9.30 Þingfréttir kl. 9.45.
Létt lög milli atriöa.
Spjallað við bændurkl. 10.05
Óskalög sjúklinga kl. 10.30:
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Við vinnuna:
Tónleikar.
14.30 Miðdegissagan: „Lögg-
an sem hló” eftir Maj Sjö-
vall og Per Wahlöö
15.00 Miðdegistónleikar
Kohon-kvartettinn leikur
Strengjakvartett i g-moll
op. 19 eftir Daniel Gregory
Mason, byggðan á negra-
lögum. Stanley Black og
Hátiðarhljómsveit Lundúna
leika „Rhapsodie in Blue”
eftir George Gershwin:
Stanley Black stjórnar.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popphorn
17.30 (Jtvarpssaga barnanna:
„Óli frá Skuld” eftir Stefán
Jónsson Gisli Halldórsson
leikari les sögulok (21).
17.50 Tónleikar. Tilkynningar. '
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar ki. 19.35
19.20 Landsleikur i handknatt-
leik Þýzka alþýðulýöveldiö
— Island. Jón Asgeirsson
lýsir siðari leiknum i Aust-
ur-Berlin.
19.55 Þingsjá Umsjón: Kári
Jónasson.
20.25 Fiðlukonsert i D-dúr eft-
ir TsjaikovskiLeonid Kogan
og hljómsveit Tónlistarhá-
skólans i Paris leika: André
Vandernoot stjórnar.
21.00 Myndlistarþáttur i um-
sjá Þóru Kristjánsdóttur.
21.30 (Jtvarpssagan: „Nýjar
raddir, nýir staðir” eftir
Truman Capote Atli
Magnússon lýkur lestri
þýðingar sinnar (15).
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Ljtíðaþátt-
ur Ums jónarm aðu r :
Njörður P. Njarðvik.
22.40 Afangar Tónlistarþáttur
i umsjá Asmundar Jónsson-
ar og Guöna Rúnars
Agnarssonar.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
20.00 Fréttir og veður
20.30 Auglýsingar og dagskrá
20.40 Prúðu leikararnir
Breskur skemmtiþáttur,
þar sem leikbrúöuflokkur
Jim Hensons sér um fjörið.
Gestur i þessum þætti er
Ruth Buzzi. Þýðandi Þránd-
ur Thoroddsen.
21.05 Kastljós Þáttur um inn-
lend málefni. Umsjónar-
maður Guðjón Einarsson.
22.05 öll sund lokuð (He Ran
AU The Way) Bandarisk
biómynd frá árinu 1951.
Aðalhlutverk John Garfield
og Shelley Winters. Nick
rænir miklu fé, sem ætlað er
til greiðslu launa. A flóttan-
um veröur hann lögreglu-
manni að bana, en kemst
undan og felur sig i al-
menningssundlaug. Þar
hittir hann unga stúlku og
fermeð henni heim. Myndin
er ekki við hæfi barna. Þýð-
andi Ingi Karl Jóhannesson.
23.20 Dagskrárlok
Hinrik
konung
konur hans

Eftir Paul Rival
eignazt með Bessie Blount, hann gerði vel við Bessie
f járhagslega, og var undrandi að hann skyldi hafa elsk-
að hana, nú hafði hann samúð með eiginmanni hennar,
hinum dugmikla Taillebois, sem átti barn með Bessie
sinni á hverju ári.
Hinrik hálf leiddist, hann dansaði, lék tennis, glímdi,
iðkaði burtreiðar með Georg Boleyn, Norris og f leiri vin-
um AAaríu, Hann ræddi alvarleg mál við Wolsey og lagði
kænlegar snörur fyrir hann. Svo kom Anna aftur, hann
sá hana sjaldan á daginn, þá var hún að skemmta sér
með hinum ungu vinum sínumr En Hinrik hlustaði stöð-
ugt eftir rödd önnu, hann þekkti ávallt hinn snögga hlát-
ur hennar, sem hafði svo djúp áhrif á hann. Hinrik
heyrði fleiri raddir, sem blönduðust rödd önnu, bæði
kvenna og karla, honum leiddist þær raddir, þó hafði
hann talið sér trú um að honum þætti vænt um þessa
sömu ungu menn, sem hann fyrirleit nú. Svo undraðist
hann sínar eigin hugsanir, hvernig datt honum í hug að
Anna hefði áhuga á þessum óþroskuðu og sálarlausu
mönnum? Gat nokkuð verið heimskulegra en þessir ungu
piltar, þeir voru að vísu bjarteygðir og mjúkir í
hreyfingum, en Anna var eins og andvarinn, það var
ekki hægt að festa hendur á henni f rekar en sumarþeyn-
um í skóginum.
Wolsey á föður Percys, til aðstoðar og þeir hóuðu saman
nokkrum vinum og á þá ráðstefnu var Percy teymdur,
þar var hann mógaður og beittur valdi og vinirnir létu
sitt ekki eftir liggja, allir gerðu þeir hróp að Percy, þar
til hinn ógæfusami piltur gafst upp. Þessi samkunda
minnti Percy á að hann hafði verið trúlofaður annarri
stúlku, þegar hann var f jórtán ára og henni létu þessir
menn hann kvænast, þá á stundinni, Percy tregaði Önnu,
þar sem hann lá í örmum hinnar undrandi litlu brúðar.
Svo var Percy sendur til f jarlægrar setuliðsstöðvar.
En Anna tárfelldi ekki, hún yfirgaf hirðina og fór til
Hever. Anna fyrirleit karlmenn, Percy fyrir lítii-
mennsku og Wolsey fyrir að hafa dirfzt að láta liggja að
því að hún væri ekki nógu góð eiginkona handa manni af
Northumberland ættinni, hún, sem hafði konungablóð í
æðum. Hún hataði líka Howard frænda sinn og föður
sinn, fyrir að hafa ekki hjálpað henni. Allir karlmenn
voru hræddir við þennan feita konung og ekki voru kon-
urnar skárri, móðir hennar og systir höfðu seít sig þess-
um konungi. Anna ákvað að koma f ram hefndum ein og
óstudd. Hinrik horfði á eftir önnu, þegar hún fór, hann
harmaði brottför hennar, en snéri sér aftur að AAaríu.
Hinrik lá andvaka, eins og Percy, en hann grét ekki, nú
gerði hann sér miklar vonir, sem hann gladdi sig við.
Percy.
Pavía.
Svo kom að því að Hinrik sá að Anna var orðin breytt,
hún forðaðist hann og neitaði að dansa, hún virtist vera
búin að fá ógeð á tónlist, þegar Hinrik svo skipaði henni
að syngja, þá varð hann f urðu lostinn, þegar hann heyrði
ástriðuþungann í rödd hennar, söngur önnu hafði ætíð
glatt Hinrik, en nú varð hann órólegur, þegar hann hlust-
aði á hana, honum varð Ijóst að Anna var orðin ástfang-
in. Hún sat þögul og niðurlút, hún var feimin en samt var
eins og einhver Ijómi umlyki hana.
Anna var heitbundin, ungi maðurinn var leiðinlegur,
klaufalegur, þunglyndur og kjarklaus, hann var aðeins
tvitugur, ætt hans var hágöfug, næstum konungleg.
Hann var stórauðugur og það var sagt að hann bæri of ur-
ásttil önnu, þetta var Percy Northumberland. Hann var
ákjósanlegur eiginmaður fyrir stúlku, sem var eins
viljasterk og Anna. „Hann mun frelsa hana frá fjöl-
skyldu hennar," hugsaði Hinrik með sér, „frá þessari
ráðríku f jölskyldu, Anna mun vef ja þessum manni um
fingur sér, hún mun taka sér elskhuga, ef henni býður
svo við að horfa, ef til vill mig. En hún er ef til vill ást-
fangin af Percy, hver skilur þessar ungu meyjar? hvað
veit ég svo sem um hana? eða um Percy? hún mun fara
með honum til einhvers f jarlægs kastala og ég sé hana
ekki f remar. Svo má vel vera að hún verði kyrr við hirð-
ina, svo allir megi vera vitni að hamingju hennar. Þá
mun hún syngja og dansa, þegar hún kemur beint úr
faðmi Percys, það getur svo sem vel verið að hún gef ist
mér, og það verður enn sárara, því þá verð ég að leita að
þeirri saurgun, sem hún hefur hlotið."
Hinrik var þá þegar farinn að leita að þessum bletti á
sakleysi önnu. Hann þráði að faðma hinn granna líkama
hennar, að loka þungum augnlokum hennar með koss-
um, svo hún sæi Percy ekki, og að loka vörum hennar
með kossum, þá gat hún ekki andað að sér sama lofti og
Percy.
En Anna virtist ekkert skilja, Hinrik var orðinn óþolin-
móður, hann skildi ekki sakleysi hennar og barnaskap,
honum fannst framkoma hennar sviksamleg, ef til vill
var ást hennar á Percy líka blandin táli. Allt, sem Anna
gerði, særði Hinrik, meira að segja hinar löngu þagnir,
sem hún svo rauf allt í einu með þessum snöggu hlátrum,
augu hennar særðu hann líka, honum fannst blik þeirra,
koma sér i bál. Skyldi Anna ekki hafa skipulagt alla sína
hegðun, með það fyrir augum að fá hann til að tjá henni
ástsína? fyrirleit hún hann, ef til vill fyrir einurðarleys-
ið, fyrir að þora ekki að taka hana, hann, hinn volduga og
yf irvegaða mann. En samt þorði hann ekki að eiga neitt
á hættu. Þegar Anna var nærstödd, þá var Hinrik óf ram-
færinn hann minntist ekki á þessi mál, hvorki við Elísa-
betu né AAaríu, þess í stað sendi hann eftir Wolsey, og
skipaði honum að f jarlægja Percy. Og ekkert var auð-
veldara, því Percy, hafði verið þjónn Wolseys, f rá barn-
æsku og Wolsey hafði agað hann, því var Percy hræddur
við Wolsey. Wolsey sendi eftir Percy og sagði honum að
hann yrði að slíta trúlofun þeirra önnu, Percy var afar
ástfanginn, en hann reyndi ekki að veita viðnám. Hann
kraup á kné, bullaði og grét, en hafði minna en engin
áhrif á Wolsey. Þá lét Percy undan og hét hlýðni, svo
reyndi hann að taka loforð sitt til baka. Þá kallaði
Enn áttu þeir konungarnir Karl og Francis í ófriði.
Keisaradæmið var að liðast í sundur, vegna þessa stöð-
uga ófriðar gegn Frökkum. Allir á Englandi vonuðu að
Karl yrði sigursæll, að þeim Hinrik og Wolsey undan-
skildum, Wolsey þyrsti i hefnd, en Hinrik var á báðum
áttum, hann ætlaði sér að vera með þeim er bæri sigur úr
býtum, vandinn var því í því fólginn að sjá fyrir hvor
yrði sterkari. Wolsey hafði stöðugt samband við f ranska
sendimenn, Hinrik vissi það, en lét það afskiptalaust.
Um haustið 1525, leit út fyrir að Frakkar sigruðu, þá
gerðu herir Karls, árangurslausa tilraun til innrásar í
Provence og urðu að hörfa yfir fjöllin Francis veitti
þeim eftirför og náði AAílanó aftur. En hinn fríði sigur-
vegari var léttúðugur, hann hafði mikla persónutöfra,
hugmyndaflug og var hugrakkur, slíkt nægir þó ekki i
hernaði, þá ríður á að vera einbeittur. I febrúar 1526,
beið Francis ósigur, við Pavta, því hefði hann þó getað
komizt hjá. Þar var Francis tekinn til fanga og skilinn
eftir í ítölsku fangelsi til vors, þá skipaði Karl að f lytja
hann til AAadríd. Þar var hans stranglega gætt, hann var
látinn dvelja í þröngu turnherbergi.
Englendingar fögnuðu óförum Frakka. Hinrik var nú
laus við efasemdir sínar og var því ákaflega ánægður.
..Haustið er eins og nokkurs
konar stuðari. Jói.... Það varnar
þvi að veturinn skelii allt i einu
aftan á sumarið.”
DENNI
DÆMALAUSI