Fréttablaðið - 22.02.2006, Blaðsíða 23

][ Bakpokar koma sér alltaf vel þegar ferðast er. Hvort sem farið er í langar eða stuttar ferðir getur verið þægilegt að vera með það allra nauðsynlegasta í bakpoka.
Hjónin Kristján Sæmundsson
og Vigdís Aðalsteinsdóttir fóru
gönguskíðaferð í þýsku Alpana.
Ferðin var farin dagana 27. jan-
úar til 5. febrúar. Farið var til
Oberstdorf, sem er við rætur
fjallsins Nebelhorn, 815 metra
yfir sjávarmáli. Heimsmeistara-
mótið í norrænum greinum var
haldið þar bæði 1987 og 2005 og
margar góðar gönguleiðir í boði.
Í hópnum voru 29 manns auk
tveggja fararstjóra.
„Við flugum til Frankfurt og
tókum þaðan rútu til Oberstdorf.
Þaðan fórum við á bílum að hótel-
inu, sem var í fimm kílómetra
fjarlægð frá bænum, en ekki var
hægt að komast þangað á rútu.
Hótelið var lokað af og því var
mjög rólegt þarna, engin bílaum-
ferð eða neitt,“ segir Kristján. Á
morgnana var gengið á skíðum
til Oberstdorf og þaðan farið í
skipulagðar ferðir á hverjum
degi.
„Við fórum í leikfimitíma á
hverjum morgni eftir morgun-
mat til þess að hita okkkur upp
fyrir átök dagsins og voru
leikfimikennara á staðnum til að
leiðbeina okkur. Svo var haldið af
stað og var farið nýjar leiðir á
hverjum degi. Einn daginn tókum
við rútu til Austurríkis sem var
bara tuttugu mínútna keyrsla og
eyddum deginum á skíðum þar.
Við fengum einn frjálsan dag og
fórum við nokkur þá með kláfum
upp á Nebelhorn minnir mig að
það heiti. Þar var mjög gott
útsýni út um allt og mjög fallegt
eins og allt á þessum slóðum.
Flestir fóru siðan aftur tilbaka
með kláfum en ég gerðist svo
djarfur að taka skíðin mín með
mér og renna mér niður brekk-
una. Það var frekar bratt og erf-
itt en hafðist stórslysalaust.“
Aðspurður segir Kristján að
það hafi verið örlítið erfitt að
vera svona mikið á skíðum. „Það
var ekki búið að vera neitt
almennilegt færi hérna heima til
skíðaiðkunar en við hjónin erum
búin að komast nokkrum sinnum
á skíði í vetur og vorum því
aðeins búin að hita okkur upp.
Annars var nú eitthvað um togn-
un og strengi en við teygðum þó
vel á eftir hvern dag. Svo voru
gufa og heitur pottur þarna
þannig að maður gat mýkt sig
aðeins upp.“
Eftirminnilegast finnst honum
vera hvað það var gott veður allan
tímann, sól og logn og nóg af snjó.
Svo fannst honum landslagið stór-
brotið og skemmtileg stemning í
bænum. „Öll húsin voru í þessum
þýska og austurríska timburhúsa-
stíl. Fólkið í bænum ferðaðist um
á gönguskíðum og maður sá börn
niður í fjögurra ára á skíðum. Það
var mjög sérstakt að vera þarna
og einstök upplifun. Maður stopp-
aði bara á næsta veitingahúsi,
hoppaði af skíðunum, fékk sér að
borða og hélt svo áfram.“ Á kvöld-
in skemmti hópurinn sér saman
og fóru þau í keilu og eitthvað
fleira til að slaka á eftir erfiðan
dag.
„Ég vona að hægt verði að
vekja meiri áhuga á þessari íþrótt
en hann hefur farið dvínandi sein-
ustu árin. Það hefur líklega eitt-
hvað með veðurfarið að gera en
þá er bara um að gera að skella
sér til útlanda í skíðaferð.“
Hópurinn var samstilltur enda
hafði stór hluti af honum farið í
gönguskíðaferðina í fyrra. Segir
Kristján að bæði skiptin hafi tek-
ist einstaklega vel og að hann
fari án efa í næstu ferð. ■
Leikfimi á morgnana
Bærinn Oberstdorf er 815 metra yfir sjávar-
máli. Þar eru fjölmargar góðar gönguskíða-
leiðir í boði.Í þýsku Ölpunum er nægur snjór fyrir skíðaiðkendur.
Vigdís og Kristján á toppnum á Nebelhorn.