Fréttablaðið - 22.02.2006, Blaðsíða 64

22. febrúar 2006 MIÐVIKUDAGUR
FRÁ DEGI TIL DAGS
ÚTGÁFUFÉLAG: 365 – prentmiðlar RITSTJÓRI: Kári Jónasson FRÉTTARITSTJÓRI: Sigurjón M. Egilsson AÐSTOÐARRITSTJÓRI: Jón Kaldal FRÉTTASTJÓRI: Arndís Þorgeirsdóttir VARAFRÉTTASTJÓRI:
Trausti Hafliðason RITSTJÓRNARFULLTRÚI: Steinunn Stefánsdóttir RITSTJÓRN OG AUGLÝSINGAR: Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík AÐALSÍMI: 550 5000 SÍMBRÉF Á FRÉTTADEILD: 550 5006
NETFÖNG: ritstjorn@frettabladid.is og auglysingar@frettabladid.is VEFFANG: visir.is UMBROT: 365 – prentmiðlar PRENTVINNSLA: Ísafoldarprentsmiðja ehf. DREIFING: Pósthúsið ehf.
dreifing@posthusid.is Fréttablaðinu er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu, Suðurnesjum og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni. Fréttablaðið
áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. issn 1670-3871
ALLT SEM fiIG VANTAR
ER Á VISIR.IS/ALLT
n‡ vöru- & fljónustu-
skrá á visir.is
Nokkur spenna greip um sig í samfélaginu eftir að Hall-dór Ásgrímsson forsætisráðherra spáði því á Viðskipta-þingi á dögunum að Ísland yrði aðili að Evrópusamband-
inu fyrir árið 2015. Orð hans voru túlkuð á ýmsan hátt, meðal
annars á þann veg að hann væri hreinlega að boða aðild að sam-
bandinu og þar með væri ríkisstjórnarsamstarf Framsóknar-
flokks og Sjálfstæðisflokks í uppnámi, gott ef það var ekki við
það að sprynga.
Ekki er að sjá að einhverjir sérstakir brestir hafi komið í
ríkisstjórnarsamstarfið eftir ræðu Halldórs og það þrátt fyrir
að Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins, hafi lýst
sig ósammála honum. Það er greinilegt (og var vitað) að Evr-
ópusambandsaðild - eða ekki - skiptir ekki sköpum í samstarfi
flokkanna í stjórn. Ekki um sinn. Óvíst er hins vegar hvað verð-
ur eftir næstu kosningar en hugsanlegt er að í kjölfar umræðu
um Evrópumálin næstu misseri verði afstaða flokkanna ydduð
enn frekar og ekki óhugsandi að aðild - eða gagnger könnun á
kostum og göllum hennar - verði hreint og klárt kosningamál
2007.
Sérstökum greinarflokki um Ísland og Evrópusambandið
var hleypt af stokkunum í Fréttablaðinu á sunnudag en í honum
er leitast við að varpa skýru ljósi á Evrópumálin. Öll eru þau
snúin, á þeim margar hliðar og fjölmörg álitaefni eins og sést á
störfum nefndar sem ætlað er að gera heildstæða úttekt á stöðu
okkar og valkostum. Davíð Oddsson, þá forsætisráðherra, skip-
aði nefndina sumarið 2004 og er Björn Bjarnason dómsmála-
ráðherra formaður hennar. Nefndin hefur haldið 24 fundi, hitt
fjölda manna bæði hér heima og erlendis og kynnt sér mörg
málefni sem tengjast stöðu Íslands í Evrópu. Greinilegt er að
í allri þeirri vinnu hefur Björn formaður ekki enn séð góð rök
fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu því í Fréttablaðinu á
sunnudag segist hann halda að enginn stjórnmálaflokkur hafi
ESB-aðild á stefnuskrá sinni fyrir næstu kosningar „vegna
þess að engir hagsmunir knýja flokka til slíkrar ákvörðunar. Á
öllum sviðum efnahags- og atvinnumála erum við almennt séð
betur sett en ESB-ríki,“ sagði Björn.
Þrátt fyrir þessi orð nefndarformannsins og skoðanir hans
á Evrópumálum er ekki við öðru að búast en að áfram verði
unnið af alúð og natni í nefndinni. Frekari upplýsinga verður
aflað og rætt við fleiri sérfræðinga. Að endingu verður allt
dregið saman í skýrslu sem eflaust mun hljóta mikla umræðu
í samfélaginu.
Samkvæmt skoðanakönnun Fréttablaðsins um aðild að Evr-
ópusambandinu sem birt var í blaðinu í gær eru nokkuð fleiri
andvígir aðild en fylgjandi. Hafa hlutföllin snúist við síðan
sömu spurningar var spurt í september en þá voru fleiri hlynnt-
ir aðild en á móti. Er það raunar í samræmi við það sem kann-
anir hafa sýnt á umliðnum árum; fylgið sveiflast til og frá.
Mikilvægt er að fjalla af víðsýni um Evrópusambandsmál á
næstu misserum og árum og þarf að velta við hverjum steini til
að draga fram þá kosti og galla sem fylgja myndu aðild Íslands.
Ekki er hægt að taka afstöðu til spurningarinnar út frá hávær-
um ópum um að við missum yfirráðin yfir fiskveiðilögsögunni
eða að matarverð lækki um helming. ■
SJÓNARMIÐ
BJÖRN ÞÓR SIGBJÖRNSSON
Við Íslendingar þurfum að ræða kosti og galla
Evrópusambandsaðildar til þrautar.
Hverjum einasta
steini skal velt við
Bryndís Ísfold Hlöðversdóttir,
formaður Jafnréttisnefndar
Reykjavíkurborgar.
Útboð sanngjarnast
Ég held að sanngjarnasta leiðin
sé útboðsleiðin, þar sem sameig-
inlegir sjóðir hafa ávinninginn
fram yfir verktakafyrirtæki.
Útboðsleiðin er gegnsætt kerfi
þar sem hægt er að setja fyrirvara um að aðeins
einstaklingar geta boðið í hverja lóð. Þótt ljóst sé
að menn hafi sætt lagi í Úlfarsfelli og leitað leiða
til að misnota kerfið á kostnað annarra stendur til
að bregðast við því og hægt er að setja annmarka á
útboðið sem koma í veg fyrir að slíkt endurtaki sig.
Önnur leið sem menn hafa nefnt er að borgin setji
fast verð á lóðirnar og útbýti þeim með hlutaveltu.
Það er ekki eingöngu sveitarfélaganna að halda lóða-
verði niðri, en með því að sjá til þess að aðeins ein-
staklingar fái að bjóða í þær er hægt að sjá til þes að
verðið fari ekki úr öllum böndum, tryggja gæði sem
og framboð eftir bestu getu. Þess vegna held ég að
útboðsleiðin sé sanngjörnust.
Bolli Thoroddsen, formaður
Heimdallar
Tryggjum framboð
Til að komast framhjá lottói
eða útboðsleið R-listans er eina
leiðin að sjá til þess að framboð
lóða sé ávallt nóg, á verði sem
mætir þeim kostnaði sem verður
til við gatnagerð og landtökur.
Mér skilst að þannig sé að þessu staðið til dæmis í
Óðinsvéum og hafi gengið vel. Sjálfstæðismenn vilja
byggja í Geldinganesi, þar sem eru um 3.500 lóðir
munu verða í boði og ætti að uppfylla eftirspurnina í
dag. Það sýndi sig í Grafarvogi á sínum tíma, þar sem
Sjálfstæðisflokkurinn bjó til lóðabanka þar sem allir
sem vildu gátu fengið lóðir á kostnaðarverði, að þessi
leið gekk upp. Við sjáum hvaða fáránlegu afleiðingar
skammta- og útboðsleiðin hefur haft, en annar ann-
marki á henni er sá að þetta er ekkert annað en skatt-
lagning. Þeir sem byggja einbýlishús borgar tuttugu
milljónir til borgarinnar, en þeir sem byggja blokk
átta milljónir. Það sjá allir að þetta gengur ekki til
dæmis fyrir venjulegt ungt fólk. Aðalatriðið er að
tryggja nóg framboð lóða.
EFST Á BAUGI: HVERNIG Á AÐ ÚTHLUTA LÓÐUM?
Það var átakanlegt að horfa upp
á forstjóra Tryggingastofnunar
ríkisins í Kastljósi á dögunum.
Þar lýsti hann því hvernig stofn-
uninni hefði verið falið að hafa
uppi á þeim bótaþegum, sem svo
lágt hafa lagst að mergsjúga rík-
issjóð, og tína aftur upp úr vösum
þeirra þann illa fengna auð, sem
þeir hefðu sankað að sér á und-
anförnum árum, 1100 milljónir
á árinu 2004 og áætlaðar 1800
milljónir í ár. Hann kvað á annað
þúsund manns hafa skrifað stofn-
uninni mótmæli og sumir hefðu
veist að stofnun og starfsfólki
með svigurmælum, sem sviði
undan. Þetta væri óréttlátt. Það
væru aðrir sem settu lög og reglu-
gerðir, sem stofnun og starfsfólki
bæri að framfylgja. Engar leið-
beiningar gaf hann þó um nöfn og
heimilisföng þeirra óbótamanna,
sem standa að þessari atlögu að
skjólstæðingum Tryggingastofn-
unar.
Ég skal fúslega játa að ég er
einn þeirra sem að gefnu tilefni
skrifaði stofnuninni svarbréf
við tilkynningu frá henni um
ofgreiðslur á árinu 2004, sem
yrðu klipnar af ellilífeyri mínum
á næstu árum. Treysti stofnunin
sér ekki til að koma þessu bréfi
mínu í hendur þeirra óbóta-
manna sem að framangreindum
lögum og reglugerðum standa,
þykir mér rétt að koma því fyrir
almenningssjónir og geta þá þeir
hirt sneið sem eiga. Vona ég að
bréfið skýri sig sjálft en það er
svohljóðandi:
Tryggingastofnun ríkisins Bóta-
sviptingardeild, Reykjavík
Reykjavík 9. des. 2005
Með bréfi þessu vil ég undirrit-
aður mótmæla endurreikningi
stofnunarinnar á „tekjutengdum
bótum“ mér til handa fyrir árið
2004.
Ég lít svo á að það hljóti að hafa
legið ljóst fyrir starfsmönnum
stofnunarinnar við upphaf ársins
2004, hvort heldur sem litið var
til skattskýrslna eða tekjuáætl-
unar, hvort ég átti að lögum rétt
á greiðslum þeim, sem stofnunin
nefnir tekjutryggingu og greiddi
mér fyrir árið 2004, - eða ekki. Sé
þetta mér ofgreitt, hljóti það að
vera fyrir handvömm stofnunar-
innar og verði ekki af mér tekið,
heldur verði stofnunin að bera
það „tjón“ bótalaust.
Má ég minna á að þegar þing-
menn og ráðherrar samþykktu í
hitteðfyrra að skammta sér mörg
hundruð þúsunda króna á mánuði
eftirlaun, sem þeim skyldi greitt
jafnvel samfara fullum starfs-
launum, og að því var fundið,
svöruðu ráðamenn landsins því
til, að myndast hefði eignarrétt-
ur á þessum forréttindum skv.
ákvæðum stjórnarskrárinnar
um helgi eignarréttarins. Okkur,
sem sannanlega höfum greitt alla
ævina til Tryggingarstofnunar
ríkisins, og þarafleiðandi erum
aðeins að taka út peninga, sem við
höfum áður lagt inn, virðist hins-
vegar á sama tíma mega svipta
öllu nema naumasta fátækrafram-
færslueyri, sem hvorki mundi
nægja til að lifa eða deyja.
Ég minni á að stofnun yðar
heitir Tryggingastofnun ríkisins
- ekki Góðverkastofnun ríkisins,
þaðan af síður Gustukastofnun
ríkisins. Til hennar var stofnað til
að tryggja fólki eigin framfærslu-
rétt í ellinni, að það þyrfti ekki að
vera upp á aðra komið eftir starfs-
lok. Það sjá allir, að ekki mun mér
takast að framfleyta mér af kr.
254.988.- á ári - og er ég þó ýmsu
vanur .
Þér eruð semsagt að úrskurða
mig ómaga, sem verði að vera upp
á aðra kominn, enda hefur mér
verið grimmilega refsað fyrir að
hafa tekið að mér launaða vinnu
framan af þessu ári, sem að ríf-
lega 90% rann til ríkisins í fullum
sköttum og töpuðum bótagreiðsl-
um.
Ég mótmæli því, að þér hafið
ofgreitt mér fyrir árið 2004, og
ennfremur að þér getið svipt
mig lífeyri fyrir 2006 til endur-
greiðslu á því sem þér teljið mis-
tök yðar. Aldraðir hljóta að eiga
rétt til þess að geta skipulagt
fjármál sín fram í tímann, með
því að ganga að föstum greiðslum
Tryggingastofnunar sem vísum,
en ekki að fá þær greiddar fyrsta
árið og verða svo að endurgreiða
þær annað árið og með raðgreiðsl-
um jafnvel eftir það fram í rauð-
an dauðann. Á Tryggingastofn-
un kannski endurgreiðslurétt
á hendur afkomendum mínum
verði ég bráðkvaddur áður en
yður tekst að endurheimta þess-
ar „ofgreiðslur“ yðar til mín - kr.
308.962.- þetta fyrsta ár sem ég
átti rétt á ellilífeyri? Hvers konar
„tryggingastofnun“ er það?
Slíkt framferði hlýtur að heyra
undir hina frægu „111 meðferð á
skepnum“, sem hvert mannsbarn
á Íslandi lærði um í kverinu á
sínum tíma sem part af sínum
fermingarundirbúningi.
Ég áskil mér því allan rétt til
að sækja þetta mál svo langt sem
þarf til að réttlætið nái fram að
ganga.
Með kaldri kveðju,
Ólafur Hannibalsson
Óbótamenn að verki
Í DAG
AÐFÖRIN AÐ
BÓTAÞEGUM
ÓLAFUR HANNI-
BALSSON
Hvað sem hann kostar
„Þú átt við að hann hafi viljað fá bílinn,
hvað sem hann kostaði,“ spurði einn
dómaranna í Baugsmálinu í réttarsal
í gær. Hann beindi spurningu sinni til
Jóns Geralds Sullenbergers sem þá svar-
aði spurningum lögmanna og dómara í
seinna skiptið þann daginn. Jón Gerald
svaraði játandi, enda sérhæfir Motta
bílamiðlari, sá er vitni bar í gær, sig í að
finna vandfundna eðalvagna til kaups.
Meðal annars fyrir Nordica,
fyrirtæki Sullenbergers.
- Það var eins og
það rofaði til hjá
dómaranum,
sem kannski var
farinn að þreytast
eftir langdregnar
vitnaleiðslur með
dómtúlki þar sem
skeggrætt var
bílverð og flutningsgjöld á misjafnlega
haldgóðum pappírum. Ef svar Jóns
Geralds við spurningu dómarans er rétt
hefur það vitanlega ákveðnar afleiðing-
ar. Sá sem vill fá bifreið, hvað sem hún
kostar, er ekki líklegur til þess að hafa
áhyggjur af 500 þúsund króna aðflutn-
ingsgjöldum. Hitt er ef til vill afdrifarík-
ara, að sá sem útvegar slíkan bíl þarf
ekki að halda sig kyrfilega innan ein-
hverra verðmarka og gæti dottið í hug
að smyrja eitthvað ofan á söluverðið.
Þetta lítur að minnsta kosti svona
út í fræðilegu tilliti.
Nýr bíll eður ei
Annars var réttarhaldið
í Baugsmálinu allt hið
athyglisverðasta frá morgni
til kvölds í gær. Jón Gerald
Sullenberger bar sig vel
en hörð hríð var gerð að
honum úr tveimur áttum, frá verjend-
um og saksóknara. Sigurður Tómas
Magnússon settur saksóknari virtist ekki
allskostar ánægður með bókhald Jóns
Geralds og spurði á einum stað hvort
hann hefði ekki bara verið að reyna
að fá menn til að taka þátt í einhverju
braski með sér.
Verjendur spurðu bæði Ivan Motta og
Jón Sullenberger hvernig þeir skildu
orðin „not fit“ í kanadískum pappírum
með BMW eðalvagni sem Motta hafði
keypt fyrir Sullenberger. Ekki voru þeir
vissir, en kannski þýddi þetta að bíllinn
væri ætlaður til útflutnings og væri
„ekki hæfur“ í Norður Ameríku. Ekki
hugkvæmdist þeim að þetta þýddi ein-
faldlega að eitthvað væri að bílnum og
hann hefði verið keyptur á undirverði.
Seldur sem nýr og óaðfinnanlegur á 8,1
milljón króna.
johannh@frettabladid.is