Tíminn - 06.09.1977, Blaðsíða 15

Þri&judagur G. september 1977
15
Magnússon leika. b. Fimm
sálmar á atómöld eftir Her-
bert H. Agústsson viö ljóö
eftir Matthias Johannessen.
Rut L. Magnússon syngur
og tónlistarflokkur leikur.
Höfundur stjórnar. c.
Konsert fyrir fagott og
hljómsveit eftir Pál P.
Pálsson. Hans Ploder
Franzson og Sinfóníuhljóm-
sveit Islands leika:
höfundurinn stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar. -
(16.15 Veðurfregnir.)
16.20 Popphorn borgeir Ast-
valdsson kynnir.
17.30 Sagan: „Alpaskyttan”
eftir H.C. Andersen Stein-
grimur Thorsteinsson
þýddi. Axel Thorsteinsson
les (4).
18.00 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskra
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki.
Tilkynningar.
19.35 Daglegt mál GIsli
Jónsson menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.40 llm daginn og veginn
Viglundur Þorsteinsson for-
stjóri talar.
20.00 Mánudagslögin
20.30 >.A ég að gæta bróður
mins?” Haraldur Ólafsson
lektor flytur erindi um
minnihlutahópa.
21.00 „Visa vid vindens
angar”Njörður P.Njarðvik
kynnir sænskan visnasöng:
fimmti þáttur.
21.30 Otvarpsdagan: „Vikur-
samfélagið” eftir Guðlaug
Arason Sverrir Hólmarsson
byrjar lesturinn.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Bdnaðar-
þáttur: A Bræðrabrekku i
Strandasýslu Gisli Krist-
jánsson talar við Bjarna
Eysteinsson bónda oe
Brynjólf Sæmundsson ráðu-
naut.
22.35 Kvöldtónleikar: Frá
útvarpinu i Jertisalem. a.
Triósónata i C-dúr eftir
Quantz, Sinfónia I G-dúr
eftir Scarlatti og Þrir
dansar eftir Leopold
Mozart. Blokkflautusveit
leikur: Ephraim Marcus
stjórnar. Valery Maisky
leikur á sembal. b. Frönsk
svita nr. 5 i G-dúr eftir
Bach. Jenia Kren leikur á
pianó. c. Kammerkór
Rubin-tónlistarskólans I
Jerúsalem syngur nokkur
lög. Söngstjóri: Stanley
Sperber.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
■ w
sjonvarp
Mánudagur
5. september
20.00 Fréttir og veöur
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 tþróttir. Umsjónar-
maður Bjarni Felixson.
21.00 Elsa Sjónvarpsleikrit
eftir Asu Sólveigu. Leik-
stjóri Þórhallur Sigurðsson.
Leikendur Margrét Helga
Jóhannsdóttir, GIsli
Alfreðsson, Þuriður
Friðjónsdóttir, Ingunn
Jensdóttir, Hákon Waage
o.fl. Leikmynd Björn
Björnsson. Stjórn upptöku
Andrés Indriðason. Aður
sýnt 24. nóvember 1974.
21.35 Tærir kristalstónar (L)
Þjóðverjinn Bruno Hoff-
mann leikur nokkur lög með
þvi að strjúka barma
kristalsglasa með fingri.
(Nordvision — Norska
sjónvarpið).
21.55 Rekjum, rekjum
refaspor. Bresk fræðslu-
mynd um lifnaöarhætti
refa. Myndin er að nokkru
leyti tekin aö næturlagi, og
mun þetta vera fyrsta
myndin um hætti refa á
þeim tima sólarhrings.
Þýöandi og þulur Oskar
Ingimarsson.
22.45 Dagskrárlok.
David Graham Phillips:
SUSANNA LENOX
(^Ján Hélgason
Á vissan hátt var frú Warham lika þeirrar skoðunar.
En hún hefði aldrei þorað að viðurkenna það hrein-
skilnislega, jafnvel ekki — eða ef til vill öllu heldur sér-
staklega ekki — fyrir manni sínum. I þeim sökum, sem
viðvéku sambandi karla og kvenna, var hann jafn fávís
og barnalegur og karlmenn í smábæjum og sveitum voru
yfirleitt i gamla daga.
,, Ég býst við, að okkur langi bæði til þess að sjá Rut vel
gifta", sagði hun. Hún gat ekki látið sér detta annað
skárra i hug.
,, Ég kysi nú, að telpurnar yrðu h já okkur sem lengst",
rumdi Warham. ,,Ég myndi sjá mjög eftir þeim, ef þær
færu af heimilinu".
,,Auðvitað", flýtti Fanney sér að segja. „En þetta er
þó lögmál núttúrunnar".
„O -o, Rutgiftistáreiðanlega —og líklega fremurof
snemma en seint", sagði Warham. ,,Og giftist vel. En ég
er ekki alveg viss um, að það sé nein trygging fyrir far-
sælu hjónabandi að giftast niðja gamla Wrights. Það er
ekki allt fengið með f jármununum — f jarri fer því —■, þó
að það sé auðvitað æskilegt að vera vel efnum búinn".
„Ég hef aldrei heyrt neinn hafa neitt út á Sam að
setja", sagði frú Warham.
„Þú hef ur sjálfsagt heyrt það sama og ég: að hann sé
staðfestulfti11 og léttúðugur. En það eru víst eiginleikar,
sem þið kvenfólkið kunnið að meta".
„Við verðum að sætta okkur við það, áttu við", sagði
Fanney gremjulega.
„ Konur sækjast eftir slikum mönnum", endurtók War-
ham. „En ég álít, að Sam sé núna að hlaupa af sér
hornin, eins og gengur og gerist um menn á hans aldri, en
stillist svo þegar fram í sækir. Nei, kona góð! Láttu Rut
útkljá þetta sjálfa. Ef hún vill hann, þá krækir hún sjálf-
sagt í hann — hún eða þá Susanna".
Frú Warham beit á vörina og leit niður fyrir sig. Rut
eða Súsanna — eins og það væri sama hvor væri? „Sús-
anna er ekki dóttir okkar". Hún gat ekki stillt sig um að
segja það.
„Það er hún raunar", sagði Georg blíðlega. „Hún gæti
ekki verið okkur nákomnari heldur en hún er".
„Auðvitað ekki", hrópaði Fanney.
Hún snaraðist fram að dyrunum. Hún sá fram á, að
hún myndi engu fá áorkað, nema hún léti hann heyra
allar ráðagerðir þeirra mæðgnanna. Og ef hún segði
honum allt af létta, myndi hún líka eiga mótspyrnu hans
vísa. Hún hætti því við að reyna það úrræði og brunaði
upp stigann. Georg tók hattinn sinn af snaganum í for-
dyrinu og gekk út. Þegar hann kom út á svalirnar, var
Súsanna þar að tína visnuð blóm úr blómakössunum. Rut
lá í hengihvílunni og virti Súsönnu fyrir sér. Hún lét
hendurnar hvíla í keltu sinni, og það var fullkomin ró
yfir svip hennar.
„Það eru skrýtnar fréttir, sem mér hafa verið
sagðar", hrópaði Warham hlæjandi. ,,Er það satt að þið
séuð báðar að gera hosur ykkar grænar við Sam
Wright?"
Rut leit niður f yrir sig og beit á vörina. Þann kæk haf ði
hún erft f rá móður sinni. Súsanna leit brosandi til fóstra
sins „Ekki Rut" sagði hún „Það er bara sé Ég sá hann
lika f yrst, og það er ég, sem á hann. Hann ætlar að heim-
sækja mig í kvöld".
„Mér er sagt það. Ójá. Tunglið er fullt um þetta leyti
og þú skalt fá að vera í friði fyrir mér og Fanneyju, að
minnsta kosti þangað til klukkan tíu. En barn eins og þú
mátt ekki haf a gest hjá sér ef tir klukkan tiu".
„ Ég býst varla við, að ég geti haldið honum lengur h já
mér".
„ Ekki skaltu örvænta um það, telpa mín. En ég má víst
ekki gera þig ímyndunarveika. Ætlarðu að koma með
mér út í búðina?"
„Nei, ég geri það á morgun", sagði Súsanna. „Ég ætla
aðvera í hvíta knipplingakjólnum mínum í kvöld, og það
þarf að draga á hann — og ég verð að gera það sjálf".
„Vesaíi’ngs Sam! Hann verður auðvitað heila klukku-
stund að raka sig og greiða sér og hnýta á sig óteljandi
bindi, sem hann ríf ur svo jaf nóðum af sér aftur".
Súsanna Ijómaði af gleði við þá tilhugsun, að ungur
maður skyldi leggja sig í lima til þess að ganga í augun á
henni — og það annar eins maður og Sam. Rut herpti
saman varirnar og leit ekki upp.
Þegar Warham var farinn, reis Rut á fætur. Hún gát
ekki setið ein stundinni lengur hjá sigurreitum keppi-
naut sínum — sigurreif um af þvi að hana grunaðiekki,
hvað í vændum var. Hún vissi raunar, að hún þurfti ekki
annað en að láta Súsönnu vita, að hún vildi eiga Sam ein.
En dramb hennar bannaði henni að neyta þess bragðs.
Um leið og hún tók um hurðarhúninn, leit Súsanna upp og
mælti: „Hvers vegna getur þú ekki umborið Sam?"
„Mér þykir hann montinn. Það hefur svifið allt of
mikið á hann að vera þarna í austurríkjunum".
„Ekki sé ég, að hann hafi breytzt neitt?"
„Nei, það hefur stigið þér til höfuðs, að hann skyldi
tala við þig i morgun", sagði Rut og hló. Það fólst eitruð
beiskja undir felldu yfirborðinu.
Súsanna veitti þessu athygli, en gerði sér ekki Ijóst,
hvað á bak við bjó. „Það var gaman, ha?", sagði hún
glettnislega. „Ef til vill hefur þú á réftu að standa, en
samt sem áður get ég ekki annað en verið hrifin af
honum. Þú verður þó að viðurkenna, að hann er lag-
legur".
„Augnaráðið hans er ekki fallegt", svaraði Rut. Hún
var orðin úttútnuð af reiði, og henni f annst, að það myndi
liða yfir sig, ef hún byrgði hana alveg inni. „Þú skalt
gæta þín, Sanna min", sagði hún hægt og með áherzlu.
„Þú skaltekki trúa hverjuorði sem hannsegir".
„Nei, auðvitað ekki," sagði Súsanna sakleysislega, þó
að henni væri, líkt og f leiri, hætt til þess að leggja eyrun
við þvi, sem aðeins voru innantóm hrósyrði.
,, Honum myndi aldrei koma til hugar að ganga að eiga
þig". Rut skalf eins og hrísla, er hún hreytti þessu út úr
sér.
„Ganga að eiga mig!" hrópaði Súsanna forviða. „Ég
er heldur ekki nema seytján ára".
Rut varp öndinni léttara. Eiturörin hafði ekki unnið á
skjaldborg sakleysisins. Hún hljóp inn i húsið.
„ Komdu hingað upp, Rut", hrópaði moðir hennar.,, Ég
þarf að máta kjólinn í síðasta sinn. Ég held, að hann
hljóti að fara þér Ijómandi vel".
Rut drattaðist upp stigann, gekk seinlega inn í setu-
stofuna og starði svipþung á kjólinn. „Hvað sagði
pabbi?" spurði hún.
„Það er gagnlaust að reyna að tala við föður þinn".
Rut fleygði sér niður i annað hornið á leðurbekknum.
„Eina ráðið, sem ég get látið mér detta í hug, er að
sima til frú Sinclair eins og ég vildi gera strax", sagði
móðir hennar, bljúg og hálfskelkuð.
„Og láta mig verða athlægi allra . . Ó. hvaða máli
skiptir það svo sem fyrir mig!"
„Arthúr Sinclair er bæði hávaxnari og myndarle_qri.
Satt að segja hefur Sam ekki mikið við sig. Hann er
ekkert nema tötin og kurteisin, —og það mjög léleg kurt-
Ég var farinn aö álita aö Wilson
yröi einhvern timann þreyttur á
aö kvarta svona. Ég verð
þreyttur á þvi að vera alltaf aö
kvarta!
DENNI
DÆMALÁUSI