Tíminn - 16.09.1977, Blaðsíða 15

Föstudagur 16 . september 1977.
15
sveitin i Detroit leikur Sin-
fóniu nr. 2 „Antar-hljóm-
kviðuna” op. 9 eftir Nikolaj
RimskýKorsakoff: Paul
Paray stj.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Við vinnuna:
Tónleikar
14.30 Miðdegissagan: „Clf-
hildur” eftir Hugrúnu Höf-
undur les (13).
15.00 Miðdegistönleikar
Dennis Brain og Denis
Matthews leika Sónötu i F-
dtír fyrir horn og pianó op.
17 eftir Ludwig van
Beethoven. Molos-kvartett-
inn i Stuttgart léikur
Strengjakvartetti B-dúrop.
67 eftir Johannes Brahms.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir).
16.20 Popp
17.30 Með jódyn i eyrum.
Björn Axfjörð segir frá.
Erlingur Daviðsson ritstjóri
byrjarlestur minninganna,
sem hann færði i letur.
18.00 Tónleikar. Tilkynn-
ingar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Byrgjum brunninn Jón
Björnsson og Valgerður
Magnúsdóttir fjalla um
börn fráskilinna foreldra.
Siðari þáttur.
20.00 Planókvintett f Es-dúr
op. 44 eftir Robert Schum-
ann Rudolf Serkin og Búda-
pest strengjakvartettinn
leika.
20.30 Vilhjálmur Þ. Gfslason
heimsöttur á áttræðisaf-
mæli hans. Hjörtur Pálsson
dagskrárstjóri talar við
fyrrverandi útvarpsstjóra.
21.00 Einleikurá pianó: Grant
Johannessen leikur tónverk
eftir frönsku tónskáldin
Deodat de Severac og
Albert Roussel.
21.30 Útvarpssagan: „Vikur-
samfélagið" eftir Guðlaug
Arason Sverrir Hómarsson
les (6).
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Kvöldsag-
an: „Dægradvöl” eftir
Benedikt Gröndal Flosi
Ölafsson leikari les (7).
22.40 Afangar Tónlistarþátt-
ur f umsjá Asmundar Jóns-
sonar og Guöna Rúnars
Agnarssonar.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Föstudagur
16. september
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Leitin að „svarta ridd-
aranum” Þessi mynd er um
hinn stóra og tignarlega
fisk, oddnefinn eða svarta
riddarann, sem sportveiöi-
menn sækjast mjög eftir.
Myndin var tekin i visinda-
leiðangri við Astraliu, þar
sem fylgst var með göngu
og klaki oddnefsins. Þýð-
andi og þulur Ellert Sigur-
björnsson.
21.15 Ráða stjórnvöld of
miklu? Umræðuþáttur um
afskipti rikisins af atvinnu-
rekstri i landinu og hugsan-
legar breytingar á starfs-
grundvelli fyrirtækja.
Umræöum stýrir Ölafur
Ragnarsson ritstjóri.
22.05 Hér var hamingja min (I
Was Happy Here) Bresk
biómynd frá árinu 1966,
byggð á smásögu eftir
Ednu O’Brien. Leikstjóri
Desmond Davis. Aðalhlut-
verk Sarah Miles og Cyril
Cusack. Ung, irsk stúlka
snýr aftur heim eftir fimm
ára dvöl i Lundúnum og rifj-
ar upp ævi sina undanfarin
ár. Þýöandi Eiður Guöna-
son.
23.30 Dagskrárlok
SÚSANNA LENOX
heldur hinn nývaknaði ósveigjanleiki sagði greinilega til
sin i aug'naráðinu og dráttunum kringum fallegan munn-
inn. ,,Hann sá til min og kom á eftir mér. Ég leyfði hon-
um að kyssa mig — einu sinni. AAér var það leyfilegt.''
,,Þú hef ur bakað þér óbærilega smán — og okkur öll-
um."
,,Við ætlum að eigast."
,,Ég vil ekki heyra svona heimsku," hrópaði Warham
ofsareið. ,,Þú veizt að þetta er f jarstæða ef þú ert ekki
alveg gengin af göflunum."
,,Við lítum ekki sömu augum á móður mína og þú,"
svaraði stúlkan hátíðlega.
Frú Warham hnykkti við. ,,Hver hefur sagt þér
þetta?" spurði hún.
,,Það skiptir engu máli, ég veit það bara."
,,Jæja ungfrú góð! Fyrst þú veizt það, þá get ég sagt
þér, að okkur Georg er orðið það Ijóst, að þú ert að kom-
ast út á sömu brautina og móðir þín. Allir hér í bænum
eru þess f ullvissir, að þú sért þegar fallin í sömu gröf ina.
Það segir hvað við annað fólkið: ,,Sagði ég þetta ekki
alltaf? Var það ekki þetta, sem ég spáði? Eins og
mamma hennar! Eplið fellur ekki langt frá eikinni."
Frú Warham var farin að gráta ofsalega.,,Allir tala um
þig. Og þetta bitnar líka á Rut minni. Ó, ræfils auðnu-
leysinginn þinn! Að ég skyldi nokkurn tima taka þig á
mína arma!"
Súsanna kreppti hnefana svo fast að neglurnar sukku
á kaf í holdið. Hún beit á jaxlinn og ætlaði að hlaupa
brott.
,,Vertu kyrr!" skipaði frú Warham. ,,Ég skipa þér að
standa kyrr!"
Súsanna staðnæmdist við dyrnar, en sneri sér þó ekki
við.
,,Við Georg höfum talað um þetta."
,,Guð minn góður!" hrópaði Súsanna.
Augu Fanneyjar skutu gneistum. ,,Já! Hann hefur
loksins séð að hverju sfefnir. Og það er eitt sem hann
tekur aldrei á með neinum silkihönzkum."
,,Þú hef ur æst hann gegn mér," sagði stúlkan í örvænt-
ingu sinni.
,,Þú munt vilja segja,að þú haf ir sjálf komið þér úf úr
húsi hjá honum," hreytti frænka hennar úr sér. ,,Að
minnsta kosti geturðu ekki vaf ið honum um fingur þér í
þetta skipti. Hann er jafn ósveigjanlegur og ég. Og nú
verður þú að lofa okkur því að tala aldrei framar auka-
tekið orð við Sam."
Það varð þögn. Svo svaraði Súsanna: ,,Það get ég
ekki."
„Þá sendum við þig burtu. Það er kyrrlátt í sveitinni
hjá Zeke mági mínum og þar fengirðu nógan tima til
þess að hugsa ráð þitt. Ég býst við að hann muni gæta
þín sómasamlega. Hann hefur aldrei fyrirgefið móður
þinni glapræði hennar. — Ætlarðu að lofa þessu?"
„Nei", svaraði Súsanna rólega. „Þú hatar móður
mina og þú er líka f arin að hata mig og þið Rut báðar. Ó,
ó, ég skil hvað þið eruð að fara."
,, Dirf ist þú að standa hér f rammi f yrir mér með lygi á
vörunum?" öskraði f rú Warham. ,, Ég ætla að veita þér
umhugsunarfrest til morguna. Ef þú lætur ekki undan,
verður þú ekki lengur í þessu húsi. Georg hefur barið i
brestina fyrir þig, en þetta síðasta athaéfi þitt hefur
komið vitinu fyrir hann. Við viljum ekki, að þú lendir á
refilstigum — varpir skugga á mannorð frænku þinnar
— því það liggur í augum uppi, að þá fæst enginn sæmi-
legur maður til að kvongast henni heldur."
Tryllingsleg óp brauzt út milli samanbitinna tanna
stúlkunnar um leið og hún skauzt út. Hún hljóp inn í her-
bergi sitt og læsti að sér.
6
Sam beið þess ekki, að Arthúr Sinclair færi, heldur
læddist, knúinn óhemjandi löngun og eftirvæntingu,
heim að húsi Warhams þegar klukkan tíu. Hann lagðist
niður bak við smjörviðarrunna í garðinum og kveikti sér
i sígarettu til þess að sef a æsing sína og stytta sér biðina.
Glóðina fól hann í holum lófa sínum. Hann var ekki
nema svo sem tíu skref frá húsinu og sá bæði og heyrði
er Arthúr kvaddi Rut með kossi. Hann gat ekki varizt
brosi. „Hún hefur orðið fyrir vonbrigðum í gærkvöldi,
þegar hún sá, að ég ætlaði ekki að kveðja hana svona,"
hugsaði hann. Var ekki Súsanna dásamleg, þegar aðeins
umhugsunin um hana olli þvi, að það var ekki lengur
neitt keppikefli, heldur jafnvel bókstaf lega ógeðfellt, að
kyssa eins fallega stúlku og Rut óneitanlega var?
Sinclair fór leiðar sinnar og Ijósin í dagstofunni og
stigaganginum voru slökkt. Brátt sá hann að glætu lagði
út á milli gluggahleranna uppi. Svo liðu þrir stundar-
fjórðungar. Eftirvænting unga mannsins jókst stöðugt,
og þó hefði hún verið ennþá meiri, hefði hann séð stúlk-
una sem var í mestu makindum að búa sig undir nætur-
hvíldina. Rut var nefnilega ein af þessum nötnu og ná-
kvæmu konum sem eru fæddar til þess að ástunda
dyggðir þær sem kallaðar eru vandvirkni og þolinmæði.
Hún var hér um bil eins lengi að komast í rúmið og búast
til veizlu. Hún nostraði lengi við að vef ja pappírsræmur
utan um hárið á sér. Hún þvoði og nuddaði andlit og háls
og rauðá sigótal smyrslum. Hún tók hverja f lík og hristi
hana vandlega og braut hana síðan saman eða hengdi
upp. Hún leitaði gaumgæfilega að götum á sokkum sín-
um, fann eitt og tók i það af mikilli vandvirkni. Hún tók
af snyrtiborði sínu hvern einasta hlut, sem ekki átti þar
að vera, og lét á sinn stað. Hún ýtti hverju skáphólfi
vandlega inn, lokaði síðan skáphurðunum og læsti þeim
gáði undir rúm sitt og slökkti á lampanum yfir snyrti-
borðinu. Loks burstaði hún tennurnar rækilega og skol
aði vel innan munninn og hálsinn og lét bórvatn drjúpa í
bæði augu til þess að viðhalda skærleika þeirra og I jóma.
Síðan settist hún á rúmbrikina og rifjaði upp fyrir sér,
hvað hún hafði gert, til þess að sannfæra sig um, að hún
hefði engu gleymt. Er hún hafði skimað stundarkorn
kringum sig tók hún af sér ilskóna og lét þá hlið við hlið
við rúmstokkinn höfðalags megin. Svo sveipaði hún nátt-
kjólinn vandlega að fótum sér og vippaði sér upp í rúmið.
Enn litaðist hún vandlega um í herberginu til þess að
vera alveg handviss um, að hún hefði engu gleymt og
hefði látið allt þar, sem það ætti að vera. Þegar hún var
einu sinni komin í rúmið, var henni mjög á móti skapi að
þurfa að fara fram úr aftur. En samt sem áður gat hún
alls ekki sofnað ef hún varð þess vör, að hún hefði ein-
hverju gleymt — sama hve litilf jörlegt það var — fyrr en
hún var búin að kippa því i lag. Er hún að lokum þóttist
svo fullviss um, að allt væri i lagi sem nokkur dauðleg
mannvera getur verið slökkti hún síðasta Ijósið hjúfraði
sig niður — sofnaði á svipstundu.
Það var liðinn tæplega stundarfjórðungur frá því að
siðasta Ijósglæta hvarf, er Sam sá einhvern skjótast út
um f ramdyrnar og læðast f yrir húshornið út á svalirnar.
Hann f ékk mikinn hjártslátt og hálsinn á honum herptist
saman af eftirvæntingu og ef til vill einnig af fátinu sem
á hann kom. Hann skreið stóran sveig kringum garðs-
flötina til þess að forðast að hann sæist frá húsinu eða
götunni og læddist svo upp að svölunum og kallaði hljóð-
lega til hennar.
Venjulega fer ég ekki i vitjanir
frú min góð, en i þessu tilfelli virt-
ist það betri kosturinn!
■aOENNI ■
rDÆMALÁUSl