Fréttablaðið - 09.07.2006, Blaðsíða 20

Hlutskipti umboðsmanna í
poppbransanum er oft ekki
öfundsvert enda berast
stundum sögur af duttl-
ungum frægðarfólks sem
krefst eingöngu blárra
handklæða eða guls M&M.
En starfið hefur fleiri fleti
og marga skemmtilega.
Bryndís Bjarnadótttir hitti
nokkra umboðsmenn að
máli og spurði út í starfið
og stjörnustælana.
Gráða í þroskaþjálfun nauðsynleg
Grímur Atlason er hefur unnið
sem umboðsmaður hljómsveita í
nokkur ár. Hann hóf sjálfur að
spila á bassa þegar hann stundaði
nám við Menntaskólann við
Hamrahlíð, en varð að eigin sögn
aldrei nógu góður til að slá í gegn.
„Í stað þess að spila sjálfur fór ég
fljótlega að halda utan um þá tón-
leika sem fram fóru í skólanum.
Ég þótti sýna ágæta takta og því
hef ég haldið mig við þennan vett-
vang síðan“.
Grímur er umboðsmaður
hljómsveitanna Mezzoforte og
Hjálma, Ellenar Kristjánsdóttur
og nýrrar sveitar með Sigríði
Eyþórsdóttur og Þorsteini Einars-
syni, innanborðs. „Ég held líka
hina og þessa tónleika með ýmsum
meisturum sem eru ekki endilega
fastir á minni könnu. Þá átti ég
frómt skeið með hljómsveitinni
Bless en hljómleikaferð sveitar-
innar til Bandaríkjanna er með
öllu ritskoðuð,“ segir Grímur
dulur á svip.
Grímur leggur sérstaka áherslu
á mikilvægi menntunar í starfi
umboðsmanna. „Það tók nokkur
ár áður en ég fór eingöngu að
sinna þessu starfi, en ég nældi
mér í gráðu í þroskaþjálfun þegar
ég var að byrja í bransanum. Ég
held að fleiri kollegar mínir
mættu skella sér í Kennarahá-
skólann og læra það sama og ég.
Það ætti hreinlega ekki að hleypa
fólki í umboðsstarf án þeirrar
menntunar,“ segir Grímur og
hlær.
Starfið er gífurlega spennandi
að sögn Gríms, enda segist hann
hafa ótæmandi áhuga á tónlist og
tónleikum og öllu umstanginu í
kringum starfsgreinina. „Ég er
hins vegar ekki til í að fórna öllu
fyrir þetta starf. Ég er til að
mynda ekki spilafíkill, þannig að
veðmál með íbúðina mína fyrir
sveitta rokkstráka, hvort sem það
snýr að plötu eða hljómleikaferða-
lagi, er ekki til í dæminu. Það er
hins vegar skemmtilegt og spenn-
andi að byggja eitthvað frá grunni
og sjá það springa út í Fríkirkj-
unni, Laugardagshöll eða Búda-
pest. Nú að ógleymdum hljómplöt-
unum.“
Þegar hann er inntur eftir sér-
visku viðskiptavina sinna, segir
hann allan gang vera á því, bæði
að magni og inntaki. „Það er auð-
vitað misjafn sauður í mörgu fé,
hér sem annars staðar. Sumir eru
nammifíklar, aðrir alkóhólistar
og enn aðrir kynlífsfíklar. Ég
sinni þó eingöngu nammiþörfinni,
öðrum þörfum sinni ég ekki nema
á stundum fær ónefndur tromm-
ari grænt te hjá mér. Alltaf rekst
maður á einhverja þvælu í ræder-
um, eins og sykur- og saltlaust
ökólógískt hnetusmjör, sem án
undantekningar verður að vera
komið baksviðs klukkan 9 að
morgni tónleikadags. Yfirleitt eru
þessar sérþarfir síðan ekki snert-
ar þegar á hólminn er komið,“
segir Grímur og hlær dátt.
Unnið með öllum og ömmum
þeirra líka
Einar Bárðarson hefur verið við-
riðinn bransann í fjölda ára. Hann
hefur sinnt og sinnir enn mörgum
þekktum íslenskum hljómsveit-
um, til dæmis Todmobile og Skít-
amóral. Síðustu árin hefur hann
einkum haldið utan um stúlkna-
bandið Nylon sem er á tónleika-
ferðlagi um Bretland.
Eins og svo margir umboðs-
menn var Einar sjálfur í hljóm-
sveit á sínum tíma. „Ég byrjaði að
gutla í bandi eins menn gera í
framhaldsskóla og hafði gaman af
en naut þess ekkert sérstaklega
vel að vera á sviði.“ Fyrsta hljóm-
sveitin sem hann aðstoðaði var
Skítamórall en Addi Fannar, bróð-
ir Einars, stofnaði hana einmitt.
„Ég aðstoðaði hljómsveitina tölu-
vert eða þar til ég fékk boð frá
Helga Björnssyni og tók að mér
SSSól. Ég tók hrikalega flottan
túr með Holy B [Helga Björns-
syni] og það var ekki aftur snúið
eftir það. Síðan hef ég hreinlega
unnið með öllum og ömmum
þeirra líka, þannig að það er eng-
inn sem ég þekki ekki í þessum
bransa nema kannski Leoncie,“
bætir Einar við og skellir upp úr.
Umboðsstarfið er gríðarlega
krefjandi og tímafrekt að mati
Einars. „Maður þarf að vita allt
fyrstur, geta allt betur og vinna
frá 7 á morgnana til 12 á miðnætt-
is og vanda sig allan tímann“.
Um duttlunga viðskiptavina
sinna segir Einar enga stúlknanna
í Nylon sýna stjörnustæla og að
þær séu mjög þægilegar í sam-
starfi. „Auðvitað eru samt margir
sem reyna alls konar bull en við
hlustum yfirleitt ekki á neitt svo-
leiðis. Við vitum reyndar að þegar
beðið er um hluti, eins og ekkert
fiður í koddum á hótelherbergj-
um, þá er verið að verjast ofnæmi.
Þegar beðið er um grænmetisfæði
þá skilur maður það. En ef það er
algert skilyrði hjá einhverjum að
fá Evian-vatn eða bara gult M&M
þá segist maður bara hafa gleymt
því. Það nennir engin að standa í
svoleiðis bulli nema þeir sem eru
að gera þetta í fyrsta sinn.“
Hvað eigin sérvisku varðar
segir Einar sig afar hjátrúfullan.
„Daginn sem ég stofnaði plötufyr-
irtækið mitt í London þá flaug ég í
hendingskasti frá Bandaríkjunum
til London og skipaði öllum að
fljúga til London að kvöldi 12. jan-
úar og heimtaði að stofnfundurinn
yrði um kvöldið því ég tók ekki í
mál að stofna félagið, föstudaginn
13. janúar. Það gerist ekkert í
heiminum út á tilviljanir,“ undir-
strikar Einar af ákefð..
Mínus heimtaði bleikan klósett-
pappír
Þorkell Máni Pétursson, vinnur
alla jafna á útvarpsstöðinni X-inu,
en hann starfar jafnhliða því sem
umboðsmaður. „Ég ætla ekkert að
gefa upp hvaða hljómsveitir það
eru sem ég er í umboðsmennsku
fyrir. Það eru mörg bönd,“ segir
Þorkell Máni, en hann var eitt
sinn umboðsmaður Mínuss svo
dæmi sé nefnt. „Þetta er að mörgu
leyti ömurlegt starf enda felst það
í því að gera það ónauðsynlega
fyir hina vanþakklátu,“ Hann
leggur þó áherslu á að starfið geti
þó stundum verið spennandi, sér-
staklega þegar afraksturinn af
einhverju sem búið sé að vinna að
lengi er góður. „Að sjá síðan menn
klúðra öllu því sem vel er gert og
gera svo herfilega upp á bak að
annað eins hefur ekki sést“, bætir
hann við hlæjandi. „Menn eru
helst í þessu fyrir peningana sem
þó eru litlir. Til að mynda þarf ein
stærsta popphljómsveit landsins
síðustu 20 ára, að fá lánaða tugi
milljóna króna frá Baugi og kallar
það menningarlegan styrk.“
Sjálfur kunni Þorkell Máni
ekki á hljóðfæri en ákvað þess
vegna að gerast umboðsmaður í
9. júlí 2006 SUNNUDAGUR20
ÞORKELL MÁNI PÉTURSSON „Starfið felst í því að gera hið ónauðsynlega fyrir hina van-
þakklátu.“ FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
EINAR BÁRÐARSON, SINNIR STÚLKAHLJÓMSVEITINNI NYLON „Starfið er bæði tímafrekt og krefjandi.“
Mennirnir á bakvið rokkarana
PÁLL EYJÓLFSSON, ER BÆÐI Í HLJÓMSVEIT OG SINNIR UMBOÐSSTÖRFUM Umboðsmaður
rokkkóngsins Bubba. FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR
FRAMHALD Á NÆSTU OPNU