Tíminn - 24.09.1978, Síða 20

20
Sunnudagur 24. september 1978
Skodsborgarstóllinn
Hátt sæti. Háir armar, höfuðpúði og
íhvolft bak fyrir góða hvíld.
Ný stóltegund hönnuö fyrir þá, sem erfitt eiga meö aö risa upp úr
djúpu sæti, þurfa góöan stuöning og þægilega hvíldarsteliingu.
Stóllinn er framleiddur fyrir áeggjan forstööumanna elli- og
endurþxfingarstofnana hér á landi.
Nafniö gáfum viö honum án nokkurrar hugmyndar um hvort svo
góöur stóll sé til á því fræga hvíldarsetri.
Opið til kl. 7 föstudaga
HARÐVIÐARVAL HF
Skemmuvegi 40 KÓPAVOGI s-7’«4111
Grensásveg □ REYKJAVIK s; B47 27
Harðviðarklæðningar Spónlagðar spónaplötur
Furu & Grenipanell Spónaplötur
Gólfparkett Veggkrossviður
Plasthúðaðar spónaplötur
Sólbekkir
Smiðum sólbekki eftir máli, álimda með
harðplasti. Mikið litaúrval.
Stuttur afgreiðslufrestur.
Trésmiðjan Kvistur
Súðarvogi 42 (Kænuvogsmegin)
Simi 33177
Nú er rétti timinn til
að senda okkur
hjólbarða til
sólningar
Eifium fyrir/if>jyandi
flestar s tœrdir
hjólbar<)a
\ólada oe
nyju
Mjög
gott
verð
Ftjót og góð
þjónusta
POSTSENDUM UM LAND ALLT
GUMMI
MVivWll
VINNU
STOfAN
HF
Skipholt 35
105 REYKJAVÍK
slmi 31055
Hjólbarðasólun, hjólbarðasala
og öll hjólbarða-þjónusta
Wmfom
Ingólfur Davíösson:
ðti í sveit
Þaö voru liflegar umræöur á
aöalfundi Skógræktarfélags Is-
lands — að Stórutjarnaskólai
Ljósavatnsskarði dagana 25.-27.
ágúst sl. En ekki var alltaf setið
inni. Fundarmenn gróðursettu
vænar birkihrfslur i hvammi
skammt frá skólanum, og eftir
hádegi á laugardag var farin
skoðunarferð i Fellsskóg i
Köldukinn. Skógurinn er i aust-
urhliðum Kinnarfells og nær
niður að Skjálfandafljóti, eða
þvi sem nær. Þarna mun vera
nægur jarðvegsraki og sæmi-
lega skýlt, enda er skógurinn
hinn fegursti. Mörg birkitré hin
vöxtulegustu, hið hæsta sem
mælt hefur verið 12.7 m á hæð.
Erjendur skóglendisins, þ.e.
eigendur og umráðamenn jarð-
anna Yztafells, Hóls, Hólsgerð-
is, Hnjúks og Garðshorns i Kinn,
gerðu árið 1945 samning við
Skógrækt rikisins um friðun og
nýt inguskógarins.Áriðl958var
gerður framhaldssamningur
milli sömu aðila og lagður
grundvöllur aö skógræktar-
framkvæmdum. Fékk Skóg-
ræktin land fjögurra jarða, um
40 ha til afnota, gegn þvi að
landeigendur fái 5% þess arðs,
sem fæst af nytjaviðum. Hlutur
landeigenda af arði af barrvið-
um fyrir landleigu var þá ný-
mæli I samningum Skógræktar-
innar við landeigendur. Mun nú
lokið að gróðursetja i mestan •
hluta skógarins, eða um 60 ha
lands. Gróðursettar hafa verið
ýms ar gr eni tegun dir, s t af af ura,
lerki, nokkrar Alaskaaspiro.fi.
Rætt var um það á skógrækt-
arfundinum að vert væri að
reyna öspina á verulegu svæði,
t.d. þurkaös mýrlendis og á ár-
eyrum. Hún er beinvaxin og vex
ört þar sem henni likar jaröveg-
ur. Mikið hefur verið grisjað i
Fellsskógi vegna gróöursetn-
ingar barrviðanna. Enntremur
braut fannkyngi talsvert af
trjám haustið 1975, en mikið
lauf sat enn á birkinu. Trén hafa
veriö nýtt i girðingarstaura og
efnivið.
Mikil gróska er á skógarbotn-
inum. Það reyndist erfitt að
koma fólki þar áfram, þvi að
alls staðar freistuðu blessuö
berin! Þetta voru nær eingöngu
aðalbláber, sem sátu i stórum
klösum á þroskalegu lyngi, sum
blá en önnur svört, æði misjöfn
að stærð, en þó kappnóg af vel
þroskuðum berjum. Þóttist eng-
inn i hópnum minnast þess að
hafa séö önnur eins kynstur af
berjum!
Utan á aðalbláberjum er blátt
vaxlag, en undir þvi er blá-
svartur grunnlitur, sem oft
kemur I ljós — og þá eru berin
dökk. Aöalbláberjalyng er mun
viðkvæmara en bláberjalyng og
helst illa við á berangri. En þar
sem snjór skýlir á vetrum — i
skóglendi, giljum, brekkum
o.s.frv. þrifst þaö prýðilega.
Dæmi um það sáum viö i Fells-
skógi, þar likar lynginu tilver-
an!
Sumir fundarmenn lituöust
um eftir sveppum og sáu t.d.
kúalubba ætan vel og ennfrem-
ur berserkjasvepp hinn skraut-
legasta, hárauðan meö hvitum
dilum.
Isleifur Sumarliðason og Jón-
as Jónsson „leiddu oss i allan
sannleika” i skóginum — og
beindu m.a. för okkar að dábtlu
ævintýrahúsi umluktu trjám.
Ráða þar rikjum bændur tveir,
frændur, og skoðuðum við listi-
lega útskorna muni annars
þeirra, Friðgeirs Jónssonar, i
húsinu og rituðum nöfn okkar i
gestabók. úti fyrir hafði „Skóg-
ræktin” látið slá upp borðum og
raða á það hnossgæti, t.d. ljúf-
fengu f latbrauði með hangikjöti
ofan á, og ekki skorti ölið!
Að loknum fundi, sunnudag-
inn 27. ágúst var ekið áleiðis til
Akureyrar. Isleifur skógarvörö-
ur bauð okkur aö koma við i
Vaglaskógi. Var þaö vel þegið
og gengum við talsvert um
skóginnog skoðuðum ræktunar-
reiti og gróðurhús, undir leið-
sögn Isleifs. Mikil og gagnleg
starfsemi fer þarna fram, eins
og kunnugt er. Tvö undanfarin
sumur hafa skógarmaðkar
herjaö grimmilega i skóginum
og aflaufað stór svæði. Nú er þó
skógurinn að ná sér aftur.
A Fellsskógarmynd situr fólk-
ið i brekku og hlustar á fræðslu-
orð lsleifs. 1 einu birkitrénu i
lundinum þarna, sátu norna-
vendir (Taphrina sveppir) i
þéttum þyrpingum. Sjaldan gera
þeir verulegan skaða. 1 görðum
eru þeir venjulega numdir burt,
en það er hægra sagt en gert i
skógi. „Hrörnar þöll sú stendur
þorpi á” segir i fornum fræðum.
Má heimfæra það upp á ein-
mana birkihrísluna innan við
Fellsskóg (sjá mynd). Þarna
biðu nokkrir bilar og greip fólk
i ber — í góðviðrinu.
1 Fnjóskadal er fróðlegt aö
berasaman hlíðarnar austan og
vestan ár. Austurhliðar dalsins
er viða skógi og kjarri vaxnar,
en vestan ár sést varla nokkur
villt hrisla. Fyrrum óx þó einnig
skógur i vesturhliöunum, en
ásókn i hann mun snemma hafa
orðið mikill. Þegar skógar voru
eyddir að mestu i hinum þétt-
byggöa Eyjafirði sóttu Eyfirö-
ingar austur fyrir Vaðlaheiði til
fanga, og hafa ásamt Þingeying-
um nytjað allt sam hægt varaö
nytja skógarkyns! „Merkin
sýna verkin”! Skógarmenn
rædduum vaxandi moldarmökk
á dalnum i sunnanveðrum.
E.t.v. þolir hinn þurrlendi dalur
ekki auka sauðfjárbeit en málið
er erfitt viðfangs, því að ekki er
hægt að fjölga kúnum. Til þess
er of erfitt aö koma mjólk á
markaö að vetrinum, vegna
snjóalaga. Skóglendimikiö var i
dalnum fyrr á öldum. NU friðar
og ræktar „skógræktin” nýja
Fnjóskadalsskóga, sem fyrr er
nefnt, og að Sellandi i Fnjóska-
lad lagði Sigurður O. Björnsson
um langt skeiö mikla stund á
skógrækt. Fleiri leggja og hönd
á plóginn i þeim efnum.
Frá Akureyri flugu og óku
fundarmenn i ýmsar áttir til
heimkynna sinna. Undirritaður
brá sér út á Arskógsströnd,
æskustöðvá sina. Ströndin ligg-
ur opin fyrir norðan- og norð-
austanvindum. Vorar þar mun
seinna en innan við fjörðinn, en
oft sprettur vel aö lokum. Rétt
utan við Fagraskóg rís Kötlu-
fjall og fram af þvi ganga Hillur
i bergstöllum nær alveg fram i
sjó. Eru þar takmörk Arskógs-
strandar og Galmarstrandar,
sem nú er oftast kölluð Möðru-
vallasókn. Að norðan skilur
Hámundarstaðaháls Arskógs-
strönd og Svarfaðardal. Hálsinn
er allhár og er af honum hin feg-
ursta útsýn bæði fram Svarf-
aðardal og langt inneftir Eyja-
firði. Hrisey blasir við all-
skammt frá landi. Tvö sjávar-
þorphafa myndast á Ströndinni
— Hauganes og Litli-Arskógs-
sandur. Hafa verið gerðar
nokkrar hafnarbætur á báðum
stöðunum. Er nú veriö að lengja
hafnargaröinn á Flataskeri,
Litla-Arskógssandi um 20
metra, en breidd verður 12 m.
Þarna eru gerðir út þrir þilfars-
bátar og nokkrar trillur. Ibúar
eru rúmlega 100.
Þess ber að geta að þessar
hafnarbætur koma einnig Hris-
eyingum og ferðamönnum að
notum. Gengur daglega ferja
mill Arskógssands og Hriseyjar
i sambandi viö bíl-
ferðir frá Akureyri og viöar.
Voru t.d. farþegar á ferjunni
2300 I júii i sumar og 2300 i
ágúst. Arið 1977 var farþega-
gróður og garðar
itlkiSÍ,
\V, ■ *.1 **
Innanvið Fellsskóg 27/8 1978
I Fellsskógi S-Þing. 27/8 1978