Tíminn - 25.11.1978, Blaðsíða 15

Laugardagur 25. nóvember 1978
15
Neytenda-
samtökin
stofna
deild á
Akranesi
Kás — t dag laugardag, veröur
stofnuð dedd innan Neytenda-
samtakanna á Akranesi. Félags-
svæðiö nær um Akranes og ná-
grenni. Stofnfundurinn hefst kl.
13.30 í Rein á Akranesi og mæta
þeir Jóhannes Gunnarsson og
Reynir Armannsson báöir I stjdrn
Neytendasamtakanna á fundinn.
Allir áhugamenn eru beönir um
aö mæta.
Mikill áhugi er nú vlös vegar
um landiö fyrir stofnun deilda
innan Neytendasamtakanna og
hafa margar óskir borist um
slíkt. M.a. hafa óskir borist frá
Austf jöröum og veröurþeim sinnt
innan tiöar.
Virki og
vötn
— ný ljóöabók eftir
Ólaf Jóbann
Sigurösson
Mál og menning hefur sent frá
sér nýja ljóöabók, Virki og vötn
eftir ölaf Jóhann Sigurösson. 1
forlagskynningu segir eftirfar-
andi um bókina:
„Virki og vötn er fjóröa bók
Olafs Jóhanns Sigurössonar en
fyrir tvær síöustu ljóöabækur sin-
ar, Aö laufferjumog Aö brunnum
voru honum veitt bókmennta-
verölaun Noröurlandaráös 1976.
örfá þessarakvæöa hafabirst á
undanförnum misserum I inn-
lendum og erlendum timaritum
en langflest koma þau nú i fyrsta
skipti fyrir almennings sjónir.
Aö ýmsu leyti svipar Virkjum
og vötnumtil fyrrnefndra tveggja
bóka,þessi ljóö geta talist fjöl-
breyttari tilbrigöi sömu eöa
svipaöra stefja. Sá lýriski
strengur sem hefur veriö megin-
kostur kvæöa Ólafs Jóhanns
hljómar hér i allri sinni mýkt og
veldi og hér er aö finna mikiö af
tærri náttúrulýrik. En þaö sem
knýr þann streng eru áleitin viö-
fangsefni samtimans/Uggur um
mannleg verömæti og lif vort á
jöröu,leit aö mótvægi ,,virki” i
breyttum og viösjálum heimi”.
Virki og vötn er 127 blaðsiöur
bókin er prentuöi Prentsmiöjunni
Odda h.f.
• ••
Sýslumenn
funda i
Reykjavík
Laugardaginn 18. nóvember s.l.
lauk aöalfundi sýslumannafélags
tslands sem haldinn var I Reykja-
vfk.
Fjölmörg málefni embætta
sýslumanna og bæjarfógeta voru
tÚ umræöu og rætt var viö full-
trúa dómsmála- og fjármála-
ráöuneyta um sömu efni.
Samþykkt var aö fela stjórn
félagsins aö taka til framhaldsat-
hugunar stööu og hlutverk sýslu-
félaganna i stjórnkerfi landsins
meö tilliti til þess aö ýmsar nýjar
hugmyndir hafa komiö fram
varöandi verkaskiptingu rikis og
sveitarfélaga.
1 stjórn félagsins eru: For-
maöur Böövar Bragason sýslu-
maöur, og meöstjórnendur sýslu-
mennirnir, Andrés Valdimars-
son, Friöjón Guðrööarson, Jón
Eysteinsson og Pétur Þorsteins-
son.
Si \ á / 'cvölinQ***.. eftxr Harold Robbins

— Ertu góöur penni?
— Ekki mjög.
— Ég væri ánægöur þó ég væri ekki nema hálfdrættingspenni, en
ég veit aö ég get ekki komiö oröum þannig saman, aö þau myndi al-
mennilega setningu. Einu sinni hélt ég aö ég gæti þaö og þess vegna
byrjaöi ég á þessu blaöi.
— Hvaö geröir þú áöur? spuröi ég.
— Ég var dreifingarstjóri fyrir mörg blöö svipuö þessu viösvegar
um fylkiö. Þau seldust öll vel og þetta virtist auövelt, svo ég greip
tækifæriö þegar þaö gafst og byrjaöi hér. Hann þagöi þungur á brún.
— En þaö var ekki svo auövelt eftir allt saman.
— Hvernig komst þú i tygi viö Lonergan?
— Hvernig komast menn yfirleitt f klærnar hans Lonergans? Þú
veröur svolitiö blankur og áöur en þú veist af ertu oröinn mjög
blankur.
— Þú varst I viöskiptum, svo hvaö meö bankana?
— Off. Þau viöskipti fóru strax i vaskinn.
— Hvaö skuldaröu Lonergan?
— Þaö má fjandinn vita. Hvernig getur nokkur vitaö þaö, sem er
meö bókhaldiö i rusli viku eftir viku? Ég yröi ekki hissa þó þaö væru
milijón dollarar i dag.
Þegar Verita haföi kláraö verk sitt, klukkan sex um kvöldiö, kom
i ljós aö hann skuldaöi Lonergan nltján þúsund dollara. Auk þess
skuldaöi hann prentsmiöjunum átta þúsund dollara og rfkinu þrjátiu
og sjö þúsund dollara I formi skatta. Svo átti hann engar eignir,
fyrir utan nokkur gömul og vesæl skrifborö.
— Þú hefur dottiö i lukkupottinn eöa hitt þó heldur. Heilir sextlu
og fjögur þúsund dollarar, sagöi ég.
Rödd hans varö aö hvlsli þegar hann leit niöur á gult blaöiö, þar
sem Verita haföi skrifaö bókhaldstölurnar snyrtilega niöur. — Guö
minn góöur! Ég vissi aö þetta væri mikiö, en maður veröur hálf
hræddur viö aö sjá þetta svona svart á hvitu.
Rödd Veritu var vingjarnleg. —■ Þú hefur I rauninni ekkert til aö
selja svo best væri fyrir þig aðlýsa þig gjaldþrota.
Hann staröi niöur á hana. — Losar gjaldþrot mig viö skattana?
Hún hristi höfuöiö. — Nei. Þaö kemst enginn undan sköttunum.
— Maöur snuöar ekki Lonergan ef maöur vill halda höföinu, sagöi
hann daufri röddu. Hann snéri sér aö mér. — Hvaö gerum viö nú?
Ég vorkenndi honum. Ég var reiöur viö sjálfan mig, þvl ég aumk-
aöi mig yfir allt of marga. Ég haföi jafnvel vorkennt mönnum, sem
ég miöaöi út meö riffilsjónaukanum I Vietnam. t fyrsta skiptí sem
þaö gerðist, gat ég ekki tekiö I gikkinn fyrr en kúiurnar tættu upp
jarðveginn I kringum mig. Þá varö mér ljóst aö hann var óvinur
minn. Ég tók i gikkinn og kúlnahrlöin tættist I hann miðjan, þar tii
hann var aö detta I sundur. Þaö þýddi ekkert aö vera aö vorkenna
fólki I þá daga og þaö þýddi ekkert I dag heldur. Allavega ekki
stráknum sem reyndi aö slá mig i nótt eöa þessum apaketti, sem
var tilbúinn aö vera meö meöan Lonergan rúöi mig inn aö skinni.
Ég snéri mér aö Veritu. — Förum. Hollywood Express er ekki
okkar blaö.
Hún stóö á fætur og Persky greip I handlegginn á mér. — En
Lonergan sagöi....
Ég hrissti mig snöggt lausan. —Mér er fjandans sama hvaö Lon-
ergan sagöi. Lonergan vill blaðiö þitt og leyfum honum aö kaupa
þaö, en meö sinum peningum en ekki mlnum.
— Rukkarinn kemur aö ná I þig klukkan sjö. Hvaö á ég aö segja
honum?
— Þú getur sagt honum þaö sem ég sagöi þér og hann skilar þvl
örugglega, en ég er farinn heim.
5. kafli
Verita haföi skiliö bilinn sinn eftir heima hjá mér svo viö gengum
heim. Þaö tók okkur um klukkutima.
— Ég ætla heim núna, sagöi hún þegar viö komum aö Ibúöarhús-
inu.
— Nei, komdu aöeins upp. Ég á flösku af vini og viö getum fengiö
okkur I glas. Ég vil þakka þér fyrir þaö sem þú hefur gert.
Hún hló. — Ég haföi gaman af þessu. Ég fékk sex ára þjálfun fyrir
þetta starf og I dag fékk ég fyrsta tækifæriö til aö nota þekkingu
mina.
Þaö var eitthvaö sem sló niöur I huga mér. — Þú talar ekki
mexikanska mállýsku núna.
Hún hló. — Þaö er bara fyrir atvinnuleysisskrifstofuna. Endur-
skoöendur tala aöra mállýsku.
Ég fann aö hún skipaði nú annan sess I viröingu minni. — Komdu
upp, sagöi ég. — Ég lofa þvl aö viðskulum tala ekta amerlsku.
Hún skáskaut augunum til mln. — En —drengurinn?
Ég brosti til hennar. — Hann er örugglega farinn núna.
En ég haföi rangt fyrir mér.
Ljúfur ilmur af steiktu kjöti tók á móti okkur þegar viö gengum
inn um dyrnar... Lagt var á boröið fyrir tvo meö postulini, kristal,
lérefstsérvéttum, silfurhnifapörum og kertastjökum.
— Þú býröansi vel sagöi Verita og horföi á mig.
Tveir menn fóru meö
mig um borö. Báturinn
var hraöskreiður, en þaö
skrltna var, aö ég
■heyröi ekkert veiarhljóð'.
^ inu, sioan var sign ningao «
^ og kallinn tom með mig i
þetta, þetta..

eiginlega á S^^Þúveist--
seyöi hér um < meira en 6f
slóöir Svaiui^ cY sIBB,