Tíminn - 07.01.1979, Qupperneq 17

16
Sunnudagur 7. janúar 1979
Sunnudagur 7. janúar 1979
17
Rætt við
Guðbjörgu
Þorbjarnar-
dóttur
leikkonu
gleði. IndriBi fór nú á kostum...
jd, ég nýt gamanleikjanna
virkilega. Þar kemur fram ýkt
mynd af raunveruleikanum, ýkt
en þó svo sönn.”
— Guöbjörg er i meira lagi
spaugsöm svona þegar hún tek-
ur sig til og milli þess sem hón
hellir f kaffiboliana vitnar hún i
brandara úr blööunum, sem al-
veg höföu fariö fram hjá okkur
— sver þó og sárt viö leggur um
leiö,aö hún lesi blööin mjög illa
enda hafi hUn litinn tíma fyrir
þau. Hún segist luma einum og
„Leikarar eru mest agaöa stétt, sem ég þekki”.
emum brandara aö blómunum
sinum á stundum, svona þegar
þau vanti vatn. HUn hlýtur aö
syngja fyrir þau lika,þvi aö oft
hefur hUn tekiö aö sér sönghlut-
verkl óperum eins og t.d. Rigo-
letto, þóttekki syngi hUn ariurn-
ar. — Viöspyrjum hanahvernig
skilgreina megi þjóöflokkinn
leikara.
„Þaö er sú mest agaöa stétt,
sem ég þekki. Haldi þeir ekki á
sér aga eru þeir hreinlega úr
leik. Vinnudagurinn er strang-
ur, allt frá þvi snemma á
morgnana oglangt fram á kvöld
og engir veikindadagar meö-
teknir nema I neyöartilfellum.
Þess vegna mæta menn oft
veikir og meö hita, og þykir
næsta sjálfsagt. A sviöinu lækn-
ast menn svo af einbeitingunni
einni saman, þaö er min
reynsla”.
„Túlipanar frá
þrem góðum”
Krtu bjartsýn aö eöiisfari?
„Já,ég hef aldrei veriöaö fást
viö smávægilega hluti eöa hluti
sem ég gæti gert mér áhyggjur
af”.
Hvaö lastu um jólin ?
,,Ég greip nú bókina „Söguna
afSám” eftirPer Olaf Sundman
og las hana á sænsku. Ég las
hana ekki alla f einu,þetta er svo
hroöaleg „tragedia”, en þaö er
óneitanlega skrýtiö aö hitta
Hrafnkel Freysgoöa á gallabux-
um akandi jeppa um héruö.
Landslýsingarnar eru og
skemmtilegar hjá Sundman”.
Viö rekum augun í fagra,
rauöa tUlipana á boröinu hjá
Guöbjörgu og gerumst svo djörf
aö spyr ja frá hverjum þeir séu:
„Þeir sendu mér þessa túltpana
Bessi Bjarnason, Benedikt
Arnason og Björn Björnsson en
viö höfum átt feikilega góöa
samvinnu i þýska leiknum
„Heims um ból”, sem nú er
sýndur á Litla sviöi Þjóöleik-
hUssins. 1 leikritinu kemur son-
ur til móöur sinnará elliheimili.
‘ Hún heldur aö hann ætli aö taka
sig meö heim á jólunum, en
hann hefur öörum hnöppum aö
hneppa. Hann stendur I
viöskiptum viö Amsterdam og
móöirin segir viö hann, aö
kannski færi hann henni risa-
stóran túlfpanavönd svo aö allir
veröi grænir af öfund. — Og nU
eru þeir komnir, túlipanarnir
frá Amsterdam og mér finnst
mjög vænt um þá”.
Guöbjörg leysir Ur spurningum blaöamanns. HUn býr til gott kaffi og hefur mikiö dálæti á túlipönunum frá Bessa, Birni og Benedikt.
ef þú
sig þar. Ég var ekki fastráöin
strax, en var þó meö í opnunar-
leiknum Fjalla-Eyvindi. Annaö
opnunarstykki var tslands-
klukkan og þar var ég einnig
meö og tók siöar viö hlutverki
Snæfriöar tslandssólar I forföll-
um Herdisar. Aöur en Snæfriöur
kom til sögunnar haföi ég haft
stór hlutverk undir höndum i
Iönó t.d. I „Erfingjanum”, sem
Gunnar Hansen,sá mikli leik-
stjórir leikstýröi. Ég veit, aö
menn muna enn uppfærslu hans
á kinverska leikritinu
,,Pi-pa-ki” eöa „Söng lútunn-
ar”, enþaö varfærtuppi Iönóá
þvi herrans ári 1950. I þessu
verki lék Gisli Halldórsson sitt
fyrsta stóra hlutverk og Erna
Sigurleifsdóttir sýndi eftir-
minnilegan leik. Þarna var á
feröinni mikiö listaverk frá
hendi Gunnars Hansen, hann
annaöist allt sjálfur, teiknaöi
búninga og handmálaöi á þá,
þegar svo bar undir. — Ég lék
kfn versku pr insessuna jafnhliöa
Snæfriöi tslandssól. Fyrst i staö
var „Pi-pa-ki” ekki rétt vel
sótt/en aösóknin óx jafnt og þétt
og var eftirminnileg.
„Nýt gaman-
leikjanna”
Ég hef alltaf veriö mjög
heppin meö þaö aö lenda i
margvislegum hlutverkum og
mér er alltaf minnisstætt þegar
ég lék vonda konuí fyrsta skipti,
Þaö var I „Fööurnum” eftir
Strindberg og mótleikari minn
var sá ágæti leikari Valur Gísla-
köllun,
Bilstjórinn til
alls ngtsamlegur
Flest töldu áhorfendur okkur
til láns I þessum feröum, m.a.
þaö aö bilstjórinn gæti leikiö
llka... Umræddur bilstjóri var
Jón Sigurbjörnsson, læröur leik-
ari og söngvari. Þaö var ekki
hægt annaö en brosa aö þessari
athugasemd.
Leiksviö voru á fæstum þess-
um stööum. sem viö sýndum á
Þó man ég eftir einu í leikfimi-
húsi i Axarfiröi. Gunnai
Eyjólfsson stóö þá viö miöasöl
una úti viö dyr ogseldi glatt, svc
aö fullt hús varö og meira er
þaö, þvi aökrakkarnir komu sér
margir fýrir uppi i rimlunum.
Hvernig Gunnar átti aftur á
móti aö ryöja sér braut gegnum
mannfjöldann aö leiksviöinu
var ókannaö mál. Endaöi þaf
meö þvi aö hann reisti stiga og
skreiö inn um glugga sviösmeg-
in. Þetta var á þeim timum
þegar menn horföu á leik-
sýningar sitjandi á höröum
bekkjum, ef þeir höföu þá barr
ekki stólana sina meö aö heim-
an eins og t.d. i Hrisey.
Þetta voru ógleymanlegar aö-
stæöur og meö Gunnar Eyjólfs-
son sem leikstjóra reyndu allir
aö gera sitt besta.
„Pi-pa-ki”
eftirminnilegt
Hópurinn leystist upp, 'þegar
Þjóöleikhúsiö byrjaöi áriö 1950
ög margir leikaranna fastréöu
„Þú getur nefnt það
Aöur en blaöamaöur og ljós-
myndari Timans náöu heim til
Guöbjargar Þorbjarnardóttur
leikkonu lentu þau i ýmsum
hrakningum,festust i lyftu i Sól-
heimum, misstu keöju undan
bilnum ogtöföust vegna bifreiöa
sem sátu fastar I snjónum á hin-
um ótrúlegustu stööum úti á
-miöri götu. Viö vorum farin aö
halda aö allt yröi okkur and-
stætt, þegar viö loks stóöum I
dyragættinni hjá Guöbjörgu aö
Reynimel 80. Guöbjörg var
mjög uppörvandi, hlýleg og
brosmild. Hrakningunum var
greinilega tokiö i bili.
Forlög og
tilviljanir
Guöbjörg sem á um 40 ára
leikferil aö baki hefur einstakt
lag á þvi aö fá mann til þess aö
opna augu og eyru, kannski er
þaö röddin, sem er hljómfögur
og allur landslýöur þekkir. Hún
býr ein, — litur bara til lofts og
setur Bardot-stút á varirnar,
þegar hún er spurö hvers vegna.
„Þetta eru forlög og tilviljanir.
Ég hef átt i alls konar stússi um
ævina og karlmenn hafa dálitiö
fengiöaösitja á hakanum. Leik-
listán er spennandi, krefst mik-
illar einbeitingar og maöur fer
aö haga lifinu eftir þvi”.
Hvenær fékkstu köilunina?
„Köllunina?” Hún hlær. „Þú
getur nefnt þetta köllun, ef þú
vilt. 1 minum huga var þaö lifiö
sjálft i tilviljanakennd sinni,
Gekk i
leikflokkinn
„Sex i bil”
Ég fór aldrei á neinn leik-
listarskóla, en áriö 1947,
skömmu eftiraö égfór aö leika i
Iönó, fór ég I kynnisferö til Dan-
merkur og Sviþjóöar ásamt Sig-
rúnu Magnúsdóttur leikkonu,
sem haföi lært i Konunglega
leikhúsinu i Kaupmannahöfn.
Viö vorum I Kaupmannahöfn,
Malmö, Gautaborg og Stokk-
hólmi, sóttum leikhúsin stift og
fórum I taltima.
Fyrsta hlutverk mitt i Iönó
fékk ég fyrir tilstilli Haralds
Björnssonar en hann hringdi i
miguppá Landspitala.þar sem
ég vann og spuröi hvort ég vildi
ekki taka aö mér litiö hlutverk I
Iönó.Ég sló til ogsiöar gekkég i
leikflokk þann, sem kallaöur
var ,,Sex I bil”. Hópurinn var
skemmtilegur og samstilltur og
mynduöu hann m.a. Jón Sigur-
björnsson, Gunnar Eyjólfsson,
Hildur Kalman, Lárus Ingólfs-
son og Þorgrímur Einarsson.
Baldvin Halldórsson bættist
seinna i hópinn. Viö fórum um
allt landiö i leikferöir, sem var
sjaldgæft þá, sýndum hvar-
vetna fyrir fullu húsi og oft viö
hinar frumstæöustu aöstæöur.
Viö sýndum m.a. „Candidu”
eftir Bernard Shaw og „Brúna
til mánans” eftir CliffordOdets.
Þannig feröuöumst viö um i
þrjú sumur og eitt sumariö
sýndum viö á 30 stööum. Leikiö
var I fimleikahúsum og skólum
og útbúnaö höföum viö meö-
feröis.
„Mér fannst mjög tilkomumikiö aö standa loks andspænis Monu Lisu i Louvre safninu I Parfs og allt
ööru vfsi en ég haföi imyndaö mér”. — A myndinni sést skoptelkning Halldórs Péturssonar af
Guöbjörgu og Rúrik Ihiutverkum Astu og Haralds f Skugga-Sveini.
sem olli þvi aö ég helgaöi mig
leik listinni. Ég fór fyrst á
fjalirnar á Siglufiröi. Þá voru
sildarárin i algleymingi og mik-
iö f jör og næg atvinna i bænum.
Ekkert fri var aö fá nema þá
helst yfir háveturinn og þá
skrapp maöur suöur til þess aö
fara i leikhús og svoleiöis.
Ein af hinum frábæru til-
viljunum var mót mitt viö Lárus
Pálsson á Sigló. Hann var meö
framsagnarskóla í Reykjavik
og bauö mér aö koma I hann.
Hjá Lárusi var ég mánaöartima
i tvo vetur. Hann kenndi okkur
aö tala fyrst ogfremstogeinnig
kenndi hann okkur aö leika.
Lárus miöaöi viö aö röddin
heyröist jafnt á efstu sem
neöstu svölum.
„Sú sem málaði þessa mynd af mér var sænskur málari. Þá var ég
um þritugt. Ég man hún sagöi fyrst, aö engan karakter væri aö
finna f andliti mfnu. Skipti svo um skoðun og sagði hann búa I vörun-
um. Afskaplega sniöug greining hjá henni.”
vilt
son. Andstæöan var t.d. i
gamanleiknum „Tengdasonur
óskast”, þar sem ég lék á móti
Indriöa Waage. Þaö er verk,
sem fleiri en ég minnast meö
í
HEIMSÓKN
Texti:
Fanny Ingvarsdóttir
Myndir:
Guðjón Einarsson