Fréttablaðið - 11.08.2007, Qupperneq 48

Sumarið 1997 lagði Eyjapeyinn
Hermann Hreiðarsson af stað í
ferðalag sem enn sér ekki fyrir
endann á. Hann gerði samning við
enska úrvalsdeildarliðið Crystal
Palace til þriggja ára og vissi í
sjálfu sér ekkert hvað hann var að
fara út í. Hann var þó fljótur að
komast í liðið og stóð sig betur en
flestir hefðu þorað að vona þrátt
fyrir að Crystal Palace félli úr
úrvalsdeildinni.
„Ég fór út fyrst sem hálfgerð-
ur gutti með þriggja ára samning
og var keyptur upp á framtíðina.
Ég vissi í raun ekkert út í hvað ég
var að fara og átti alveg eins von á
því að þurfa að fara heim eftir
þrjú ár. Um leið og tímabilið byrj-
aði og ég sá stemninguna á völlun-
um þá vissi ég að þetta var málið.
Ég var á bekknum í fyrstu leikj-
unum en vildi meira, komst í liðið
og síðan hef ég eiginlega ekki litið
um öxl. Þegar ég lít til baka þá er
þetta búið að vera ævintýri líkast.
Þegar ég fór út þá var ég helvíti
hrár. Ég kunni varla að sparka í
bolta 23 ára gamall. Ég hugsa oft
hvar ég hefði eiginlega endað ef
ég hefði kunnað að sparka í bolta
þegar ég kom út,“ segir Hermann
og hlær.
„Þetta er búið að vera frábært
ævintýri og á meðan ég hef enn þá
gaman af þessu þá held ég áfram.
Ég fær þvílíka útrás á hverjum
degi á æfingum og í leikjum og
það eru forréttindi að fá að taka
þátt í þessu,“ segir Hermann.
HVAÐ VAR ÉG AÐ HUGSA?
Hermann hefur aldrei verið
hræddur við að fara sínar eigin
leiðir en það ráku margir upp stór
augu þegar hann ákvað að ganga
til liðs við Brentford í þriðju deild-
inni haustið 1998. Sú djarfa ákvörð-
un átti þó eftir að reynast honum
happadrjúg á endanum.
„Ég spyr oft sjálfan mig enn
þann dag í dag hvað ég hafi eigin-
lega verið að hugsa þegar ég tók þá
ákvörðun en ég held að það hafi
orðið til þess að ég varð enn hungr-
aðri í að komast aftur í úrvalsdeild-
ina. Ég fór niður í gömlu 3. deildina
og þar sá ég fullt af góðum leik-
mönnum sem voru fastir þar. Þar
lærði ég að það væru bara forrétt-
indi að spila í úrvalsdeildinni. Ég
held að eftir á að hyggja hafi þetta
verið ein af mínum bestu ákvörð-
unum því ég þurfti að vera í algjöru
toppformi til að spila í þessari deild
og þurfti að taka sjálfan mig algjör-
lega í gegn. Það bjó líka meira á
bak við þetta. Fjölskyldan var
nýkomin út og krakkarnir byrjaðir
í skóla í hverfinu. Æfingasvæðið
hjá Brentford var við hliðina á skól-
anum þannig að það hentaði mjög
vel. Mér gekk líka vel og það leið
ekki nema ár þar til ég var kominn
aftur í úrvalsdeildina með Wimb-
ledon,“ segir Hermann.
ÓTRÚLEGT HJÁ IPSWICH
Og frá Wimbledon lá leiðin til Ips-
wich þar sem Hermann upplifði
sitt skemmtilegasta tímabil í enska
boltanum til þessa. Hann var
keyptur fyrir fjórar milljónir
punda sumarið 2000 og sá ekki
eftir því að hafa haft vistaskipti
frá Wimbledon.
„Fyrsta árið hjá Ipswich var
ótrúlegt. Félagið var að koma upp í
úrvalsdeildina og keypti í raun og
veru engan nema mig um sumarið.
Við lentum í fimmta sæti með 66
stig og vorum bara einum leik frá
því að komast í meistaradeildina.
Það var ótrúlegur árangur og frá-
bært í alla staði. Stuðningsmenn
Ipswich eru stórkostlegir og félag-
ið yndislegt. Ég held að þetta ár
hafi verið toppurinn hingað til.“
FJÖGUR FÖLL HAFA
ENGIN ÁHRIF
Tíu ára dvöl Hermanns hefur þó
ekki verið eintóm sæla því að hann
hefur orðið þess vafasama heiðurs
aðnjótandi að falla fjórum sinnum
með liðum sínum úr úrvalsdeild-
inni, fyrst Crystal Palace 1998,
síðan Wimbledon 2000, Ipswich
2002 og síðan Charlton síðastliðið
vor. Hermann lætur það þó hafa
lítil áhrif á sig og segir það hluta
af fótboltanum.
„Þetta er bara eins og það er,
staðreyndir sem þýðir ekkert að
reyna að fela. Ég get hins vegar
ekki sagt að þetta hafi mikil áhrif á
mig. Auðvitað er hundleiðinlegt að
falla og þessi tímabil þar sem botn-
baráttan hefur verið allsráðandi
hafa mörg hver verið ömurleg.
Stemningin í leikmannahópnum
ber keim af genginu og er því oft
döpur. Ég hef hins vegar alltaf átt
fast sæti í byrjunarliðinu hjá þeim
liðum sem ég hef spilað með og það
segir mér það að ég hef verið að
standa fyrir mínu. Ég neita alla
vega að trúa því að ég sé ástæðan
fyrir því að liðin hafi fallið.
Ef við skoðum þessi fjögur lið
sem ég hef fallið með þá voru
Crystal Palace nýliðar í úrvals-
deildinni og höfðu komist upp í
gegnum umspil. Ég var auðvitað
bara kjúklingur þar en eftir á að
hyggju þá var liðið einfaldlega ekki
nógu gott til að halda sæti sínu. Ég
var keyptur til Wimbledon eftir
einhverja tíu leiki og þá var liðið í
botnsæti. Það var því vitað að það
tímabil yrði endalaus barátta. Hjá
Ipswich lentum við í hinum vel-
þekkta 2. tímabils sjúkdómi sem
hefur hrjáð mörg lið. Eftir frábært
tímabil árið á undan átti svo sann-
arlega að blása til sóknar og gera
enn betur. Það gekk hins vegar ekk-
ert upp. Við vorum í Evrópukeppni,
vorum með lítinn hóp og það fór
allt í vaskinn. Varðandi Charlton þá
gerðist það að Alan Curbishley
hætti eftir frábært starf í fimmtán
ár og nýr þjálfari [Ian Dowie] kom
inn. Hann breytti miklu og reyndi
að setja sitt mark á liðið. Mig grun-
aði þá að þetta síðasta tímabil yrði
erfitt sem varð svo raunin,“ segir
Hermann.
STEFNUM Á EVRÓPUSÆTI
Í dag virðist hins vegar allt annað
vera upp á teningnum og fallbar-
átta virðist fjarlægur möguleiki.
Hermann fékk sig lausan frá
Charlton eftir að tímabilinu lauk
og gekk til liðs við Portsmouth.
Þar hittir hann fyrir knattspyrnu-
stjórann Harry Redknapp og afar
metnaðarfulla forráðamenn sem
ætla sér að koma Portsmouth í
fremstu röð. Hermann segist finna
fyrir því að Portsmouth sé öflugra
félag en nokkurt annað sem hann
hefur verið hjá.
„Mannskapurinn er sá sterkasti
sem ég hef spilað með og metnað-
urinn er gífurlegur. Það eru leik-
menn hérna sem hafa spilað með
bestu liðum Englands og enska
landsliðinu. Markið er líka sett hátt
og við stefnum á Evrópusæti. Það
er ekki hægt að tala um neitt annað
þegar horft er til þess hversu mikl-
um peningum búið er að eyða í leik-
menn í sumar. Það vilja allir setja
markið hátt,“ segir Hermann.
Hjá Portsmouth fær hann tæki-
færi til að spila með varnarmönn-
um á borð við Sol Campbell, Sylva-
in Distin og Lauren og Hermann
játar að það sé ekki amalegt að
vera í varnarlínu með þessum
mönnum. „Þetta er langöflugasta
vörn sem ég hef spilað í og það er
gott að vita af því að ef eitthvað
klikkar þá eru mennirnir við hlið-
ina á mér nægilega góðir til að
12 sport
FORRÉTTINDI AÐ FÁ AÐ SPILA
Hermann Hreiðarsson
er einn af launahæstu
varnarmönnum
ensku úrvalsdeildarinn-
ar. Hann gekk í raðir
Portsmouth í sumar og
stefnir á Evrópusæti
með liðinu. Eftir tíu ár
í enska boltanum seg-
ir hann dvölina hafa
verið ævintýri líkasta.
EFTIR ÓSKAR HRAFN
ÞORVALDSSON