Fréttablaðið - 25.08.2007, Side 22

Tók trúarbragðapróf á netinu. Það
var fremur heimskulegt – bæði
prófið sjálft og eins að eyða tíma í
að svara því.
Niðurstaðan var þessi:
Hvaða trúarbrögðum tilheyrir þú?
Svör þín sýna að þú ert búdda-
trúar.
Búdda 83%
Lúterstrú 67%
Trúarleit 67%
Guðleysi 33%
Hindúatrú 17%
Gyðingdómur 17%
Frelsunartrú 0%
Kaþólsk trú 0%
Íslam 0%
Ekki er ég nú alveg sammála
niðurstöðunum. Hins vegar geta
þær komið sér vel ef ég verð ein-
hvern tímann yfirheyrður um trú-
arskoðanir mínar. Þá get ég
svarað:
Ég er 17% hindúi.
Ungi maðurinn sem er viðskipta-
ráðherra biður veitingamenn
vinsamlegast að skila virðis-
aukaskattinum sem þeir
stálu blygðunarlaust frá
neytendum og stungu í eigin
vasa.
Mig langar til að benda
þessum greindarlega pilti á
dásamlegt atriði í mynd eftir
tékkneska snillinginn Milos
Forman sem útskýrir mannlega
náttúru – en hana þurfa stjórn-
málamenn að þekkja – betur en
gert verður með mörgum orðum.
Myndin heitir „Slökkviliðsball-
ið“ og þar segir frá slökkviliði í
smáþorpi sem heldur fjáröflunar-
skemmtun. Meðal skemmtiatriða
er tombóla og aðalvinningurinn á
tombólunni er reykt svínslæri.
Vinningarnir eru hafðir til sýnis á
langborði inni í félagsheimilinu.
Hefst nú gleðskapurinn en skyndi-
lega slökkna öll ljós. Rafmagnið er
farið. Eftir drykklanga stund hefur
slökkviliðsstjórinn náð að skrúfa
öryggin í aftur og ljósin kvikna. Þá
vill svo til að búið er að stela öllum
tombóluvinningunum af langborð-
inu – nema svínslærinu. Slökkvi-
liðsstjóranum sárnar þetta lúalega
athæfi sveitunga sinna og flytur
innblásna ræðu um heiðarleika og
traust. Hann segist ætla að gefa
öllum þjófunum tækifæri til að
bæta ráð sitt. Ljósin verði slökkt
aftur í eina mínútu svo að hver og
einn geti skilað þýfinu aftur á borð-
ið. Ljósin er slökkt og það heyrist
skarkali í myrkrinu. Mínútan líður.
Ljósin kvikna aftur. Allra augu
beinast að borðinu. Þar hefur sú
breyting orðið að nú er líka búið að
stela svínslærinu.
Núna standa yfir
miklir tónleik-
ar í Laug-
ardal
í
boði Kaupþings. Á morgun er mar-
aþonhlaup í boði Glitnis þótt ég
skilji ekki alveg hvernig maður
getur farið að því að hlaupa í boði
einhvers. Þetta er sjálfsagt vel
meint en með því að setja upp svona
svakalega viðburði eru bankarnir
að drepa niður menningarlíf. Allt
framtak einstaklinga og félagasam-
taka bliknar í samanburði við birt-
una af gulli milljarðamæringanna.
Og hvar endar þessi barnaskapur?
Jólin í boði Baugs? Áramót í boði
ÁTVR? Nýársdagur í boði Lyfju?
Hógværð þurfa þeir að temja sér,
drengirnir í mormónatrúboðaföt-
unum. Lítillæti hæfir ungum mönn-
um best, sagði Björnstjerne Björn-
son og hann vissi hvað hann söng.
Mikil vonbrigði. Ég horfi sjaldan á
sjónvarp en fyrir löngu var ég
búinn að ætla mér að sjá frönsku
kvikmyndina sem sýnd var í sjón-
varpinu í kvöld. „Rivières pour-
pres“ eða „Blóðrauðar ár“ heitir
myndin og er byggð á samnefndri
bók eftir Jean-Christophe
Grangé.
Þetta er ekkert sérstaklega
merkileg bók en þetta er samt
fyrsta bókin sem ég las eftir að ég
einsetti mér að læra loksins þetta
dásamlega tungumál, frönskuna.
Auðvitað hlakkaði ég til að
heyra úrvalsleikara fara með setn-
ingar úr bókinni sem ég staul-
aðist gegnum með svo miklum
erfiðismunum.
Vonbrigðin voru því mikil
og ég trúði varla mínum eigin
eyrum þegar það kom á dag-
inn að Ríkisútvarpið kaus
að sýna þessa frönsku
mynd MEÐ ENSKU TALI!
Hvers konar dómadags
plebbaskapur er þetta? Bý ég
á Íslandi eða í Alabama?
Reykjavík eða Red River? Rík-
isútvarp, menningarhlutverk á
menningarnótt, blablabla!
Eftir kvöldmatinn tók ég á mig
rögg og sauð sultu úr ribsberjum.
Fjögur kíló sem frú Sólveig tíndi.
Þrátt fyrir meinta alheimshlýnun
voru ribsberin smærri en í fyrra,
Haust: sultugerð
og fjárhættuspil
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá því hvernig sumri hallar, vetrar-
forða er safnað með sultugerð og fjárhættuspili, skólar hefjast, ferðalangar
snúa heim og RUV-sjónkinn slær met í plebbaskap.