Fréttablaðið - 25.11.2007, Page 16

16 25. nóvember 2007 SUNNUDAGUR
Íslendingar kvarta stundum yfir
því að Danir viti lítið um Ísland.
Sum ykkar halda jafnvel að Ísland
sé lítil eyja við strendur Jótlands.
En kannski er ykkur vorkunn því
segja má að eitt sinn hafi Ísland
verið dönsk eyja vestan Jótlands.
Kóngurinn ykkar var kóngur-
inn okkar. Landið okkar var landið
ykkar.
Af þeim sökum getur dönsk
vanþekking virkað stuðandi á
okkur Íslendinga. Eða seint myndi
Englendingur spyrja Íra: „Írland?
Er það ekki ein af Hjaltlandseyj-
unum?“ Þess vegna bið ég ykkur
vinsamlegast að muna að Ísland
er stór eyja við strendur Græn-
lands (sem enn er danskt umráða-
svæði ef þið skylduð ekki vita
það).
Fyrir okkur er Danmörk sem
móðir. Ævaforn móðir sem býr í
stórri höll, heldur hundrað hunda,
enn fleiri starfsmenn og reykir
tvo pakka á dag. Eitt sinn bjugg-
um við hjá henni og hún var
okkur… ja, hún var okkur sem
móðir. En hún vildi ekki leyfa
okkur að flytja að heiman. Hún
hélt okkur allt of lengi heima, í
örlitlu kamesi í hallarkjallaran-
um sem hún heimsótti aðeins einu
sinni allt okkar líf. Að lokum
náðum við þó að flýja að heiman,
á meðan henni var nauðgað á efri
hæðinni af þýskum hermönnum,
og nú búum við í eigin íbúð. Við
erum orðin fullorðin. Búin að fá
okkur vinnu og meira að segja
komin með kærustu. Já, eða…
reyndar er hún farin frá okkur.
Og reyndar var hún hann; amer-
ískur hermaður. Hann skildi við
okkur í fyrra. Og eltist nú við
múslima.
Þannig að nú erum við ein á báti
og til í hvað sem er. Við fílum
okkur ansi vel enda erum við svo
kúl. Heimurinn er svo geðveikt
hrifinn af okkur. Við erum aðal-
málið. Við eigum Björk og Sigur
Rós, Bláa lónið og næturlíf
Reykjavíkur. Og við syndum í
seðlum sem við elskum að eyða.
Reyndar liggur helsti munur-
inn á Íslendingum og Dönum í
umgengninni við peninga. Þið
Danir viljið helst leggja þá fyrir
vegna þess að þið eruð búin að
skipuleggja ferð til Flórída
sumarið 2012. Þið eruð meira að
segja búin að bóka hótelið og allt.
Reykherbergi fyrir þá gömlu og
fjóra miða í Disneyworld, 10. júní
2012.
Við Íslendingar hugsum hins-
vegar aldrei fram í tímann. Við
skipuleggjum aldrei neitt. Við
getum ekki einu sinni ákveðið að
borða saman hádegismat fyrr en
við erum búin að því. „Já, við
ákváðum að fara og fá okkur bita
á Vegamótum,“ heyri ég stundum
konuna segja vinkonum sínum í
síma, í miðjum hádegisverði,
jafnvel þótt við hefðum aldrei
ákveðið neitt. Það bara æxlaðist
þannig að við fórum saman í löns.
Við notum sögnina „að ákveða“
aðeins í þátíð. (Þess vegna enda
öll íslensk hjónarifrildi og allar
íslenskar stjórnmálaumræður á
sömu gömlu frösunum: „Ég sagði
það aldrei!“ – „Ó jú!“ – „Ókei, ég
sagði það kannski en það var
aldrei neitt ákveðið.“)
Við hugsum aldrei fram í tím-
ann. Ástæðan er sú að um alda-
skeið höfum við búið í þessu geð-
klofna landi íss og elda, með
öllum þeim vangefnu vindum og
eldspúandi fjöllum sem því fylgja,
ölduhæðum og sálarlægðum. Við
gátum aldrei verið viss um að
karlarnir okkar kæmu heim úr
róðri dagsins eða hvort hin
óvænta frostnótt í miðjum ágúst
myndi ekki eyðileggja kartöflu-
uppskeruna. Við höfum aldrei
getað treyst á neitt nema auðvit-
að þessa margumtöluðu ferð
dönsku konungshjónanna til Flór-
ída sumarið 2012.
Við hugsum aldrei fram í tím-
ann og við eyðum alltaf peningun-
um okkar eins og skot. Á Íslandi
er sparnaður talinn til höfuð-
synda. Og við erum mjög kristin
þjóð…
Sparileysis-hefðin varð til
þegar við strukum burt úr okkar
hádönsku móðurhúsum. Fram að
því höfðum við aldrei séð reiðufé
og þegar við fengum okkar fyrstu
seðlagreiðslu urðum við svo glöð
að við eyddum henni allri á einni
helgi. Við urðum því að taka lán
til að eiga fyrir restinni af mán-
uðinum. Allar götur síðan hafa
Íslendingar verið mikið lánatöku-
fólk. Sum okkar taka jafnvel lán
til að borga upp önnur lán. Í raun
höfum við aldrei verulegar fjár-
hagsáhyggjur því við vitum sem
er að við getum alltaf slegið nýtt
lán. Fyrir Íslendingum eru bankar
ekki staðir til að geyma peninga
heldur til að fá peninga.
Sparileysið má einnig rekja til
verðbólguáranna. Við ólumst öll
upp við óðaverðbólgu, þetta geð-
veikisástand sem allar nýfrjálsar
þriðja-heims-þjóðir þurfa að
ganga í gegnum á leið sinni upp í
úrvalsdeildina. Gjörvalla bernsku
mína jókst verðbólgan jafnt og
þétt og komst að lokum í 120%
árið sem ég varð stúdent. Hver
peningaseðill var sem snjór í
vasa. Ef maður var svo heppinn
að eignast þúsundkall varð maður
að gjöra svo vel og þjóta sam-
stundis niður í plötubúð til að
kaupa stóru plötuna með ELO.
Væri maður svo óheppinn að rek-
ast á frænku sína á leiðinni og
þurfa að spjalla við hana um
stund varð maður að gera sér litlu
plötuna að góðu.
Tíminn át peninga eins og
rottur ost.
Af þessum sökum spörum við
ekki peninga heldur eyðum þeim.
Við látum þá vinna fyrir okkur.
Og þar sem Ísland er lítið land
getum við ekki eytt þeim öllum
hér. Við neyðumst til að eyða þeim
annarstaðar, í Danmörku. Á
meðan þið eruð upptekin af því að
safna fyrir þessari hótelgistingu
þarna í Flórída notum við tæki-
færið og kaupum öll bestu hótelin
í Kaupmannahöfn. Og allar búð-
irnar. Og dagblöðin. Og allar
ferðaskrifstofurnar ykkar og öll
flugfélögin ykkar. Allt heila klabb-
ið er nú komið í eigu Íslendinga
eins og ykkur ætti að vera ljóst.
En þið verðið að sýna okkur
skilning. Því þetta er ekki í gamni
gert. Þið verðið að reyna að skilja
að VIÐ VERÐUM HREINLEGA
að eignast eins mikið af Dan-
mörku og við getum, upp á sjálfs-
traustið og þroskann að gera. Við
erum eins og ungi rapparinn úr
fátækrahverfinu sem nær að
meika það feitt og notar frægðar-
fé sitt til að kaupa nýtt hús handa
mömmu gömlu, til að gera hana
stolta og sýna hversu vel honum
gengur. Því bið ég ykkur, kæru
Danir, að selja okkur eins mikið
og þið getið. Það væri til dæmis
mjög gott ef þið gætuð afhent
okkur Tivoli og Legoland næst.
Við kynnum vel að meta það. Og
kannski Amalienborg líka.
Hafið engar áhyggjur. Við
kaupum nýtt hús handa henni.
Þið verðið að átta ykkur á því
að þetta er aðeins forsmekkurinn
að því sem koma skal. Það að
komast yfir sem mest af eigum
ykkar og eignum er aðeins upp-
hafið að mun stærri yfirtöku. Og
það veltur á ykkur hvort hún
verður fjandsamleg eður ei.
Ég bið ykkur: Ekki taka þessu
illa. Reynið að skilja okkur. Ég
meina, þetta er ekkert annað en
sanngjarnt. Þið voruð nýlendu-
herrar okkar í 600 ár. Nú er komið
að okkur að gerast herrarnir
ykkar. Því ráðlegg ég ykkur að
sættast við örlögin strax, láta af
þessu endalausa dagblaðavæli um
að nýir eigendur Kaupmannahafn-
ar séu bara mafíutengdir svika-
hrappar með galtóma vasa (þetta
er jú bara spurning um lán) og búa
ykkur undir að lesa Helgason og
hlusta á Björk næstu 600 árin.
Í stað Margrétar drottningar
munuð þið fá forseta. Hann heitir
herra Grímsson, alveg frábær og
fullkomlega reyklaus náungi sem
er kvæntur dúndurskemmtilegri
samkvæmisdömu frá London og á
að auki nokkrar yndislegar dætur
sem eru alveg lausar við allt hjú-
skaparvesen. Þið eigið eftir að
fíla Grímsson. Ég held meira að
segja að hann tali smá dönsku. Og
svo verðið þið að fara að venjast
nýja nafninu á landinu ykkar sem
hér eftir mun heita Danmörk. En
verið alveg róleg því John Dahl
Tomasson verður áfram í lands-
liðinu, því íslenska alltsvo. Og
þótt við munum smám saman loka
öllum háskólum Kaupmanna-
hafnar þá verður börnum ykkar
ávallt velkomið að stunda nám í
Reykjavík (höfuðborg Íslands og
Danmerkur og framtíðar aðsetur
ríkisstjórnar ykkar). Þannig
munu þau aldrei gleyma því hvar
Ísland er á heimskortinu.
Því segi ég, kæru vinir: „Það er
gott að vera Íslendingur“. („Det
er skidegodt at være Islænding.“)
Þið eigið eftir að elska það. Það
eina sem þið þurfið að gera er að
læra að slaka aðeins á, láta af
þessari sparnaðardellu og aflýsa
Flórídaferðinni, detta almenni-
lega í það og byrja að kaupa búð-
ina sjálfa í stað þessarar einu
peysu. Hugsið stórt! Verið kúl og
gerist íslensk nýlenda!
Það á eftir að margborga sig.
Eftir 600 ár undir íslenskri stjórn
verðið þið loks tilbúin að gerast
sjálfstæð á ný og sigra heiminn.
Ég mæli með því.
Það er samt eitt sem við munum
aldrei „íslandísera“, heldur skilja
eftir í ykkar umsjá. Og það er
Sæðisbankinn danski. Danske
Sædbank (dótturfélag Danske
Bank). Við munum láta hann
alveg í friði.
Þar sem Íslendingar eru fáir og
allir þekkja hér alla eru menn
skiljanlega tregir til að leggja
sæði sitt í banka. Menn taka ekki
sénsinn á því að rekast á sjö ára
gamlan sæðisbankason sinn í
rúllustiganum í Kringlunni ásamt
lesbískri móður hans og lesbísk-
um föður. Að auki er okkur, líkt
og áður var minnst á, alls ekki
eðlislægt að geyma hluti í banka.
(Allir bankar á Íslandi eru gal-
tómar glatkistur eins og þið hafið
þegar lesið um í Berlingske
Tidende og Ekstra Bladet.)
Af þessum sökum fara öll sam-
kynhneigð pör á Íslandi til Dan-
merkur í gervifrjóvgun. Þetta er
aðaltrendið núna. Allar lesbíur
Íslands eiga dönsk börn.
Þetta gæti reyndar þróast upp í
langtímavandamál fyrir nýju
herraþjóðina. Því smám saman
munu lesbíur okkar eignast fleiri
og fleiri hálf dönsk og hálf hýr
börn. Og með samkynhneigðina í
blóðinu (sæðisgjafarnir eru flestir
yfirskeggjaðir hommar frá Ála-
borg með pabbadrauma) er ekki
ólíklegt að þau komi sjálf út úr
skápnum á endanum. Þá er allt
eins líklegt að þau muni halda í þá
fjölskylduhefð að sækja í danska
Sæðisbankann. Þannig munu
sífellt fleiri hálf hýr, hálf dönsk
börn fæðast á Íslandi svo með
tímanum gæti myndast hér ansi
öflugur minnihlutahópur samkyn-
hneigðra öfgamanna af dönskum
uppruna eða „Dönskusletturnar“
eins og hann verður kallaður. Með
tímanum mun þetta fólk rotta sig
saman í Æsufellinu, sem fyrir
vikið verður uppnefnt Dræsufell.
Og þar í kring munu spretta upp
homma- og lesbíubarir sem heita
„Queen Henrik“, „The Little Sper-
maid“ og „Dansk Smörreröv“
(engin íslensk nöfn að sjálfsögðu)
þar sem Sletturnar munu þróa
hefðir sínar og siði og rækta eigin
mállýsku sem verður hýrt afbrigði
af dönsku og mun fyrir vikið
minna nokkuð á sænsku.
Þegar frá líður mun svo helsta
vígi dönsku sjálfstæðisbarátt-
unnar verða að finna hjá Slettun-
um í Dræsufellinu. Þær munu
þróa hryðjuverkasveitir sínar
samkvæmt fyrirmyndum frá IRA
og ETA og neyta allra tækifæra
til að sprengja upp einkaþotur
íslenska jet-settsins og skjóta
niður íslenska embættismenn á
leið sinni upp Stjórnarráðs-
tröppurnar. Þetta ófremdarástand
mun síðan smátt og smátt leiða til
þess að herraþjóðin mun aðeins
slaka á nýlenduhörkunni. Við
munum byrja á því að gefa ykkur
eigin stjórnarskrá og síðan fáið
þið kannski eigið þjóðþing sem
þið neyðist reyndar til að halda á
Hviids Vinstue eftir að Baugur
Group hefur keypt þinghúsið
ykkar undir höfuðstöðvar sínar í
Skandinavíu. En á Hvíti mun
ykkur alfrjálst að ræða mikilvæg
mál eins og það hvort styttan af
Grímssyni eigi að standa á Ráð-
hústorginu eða Presidentens
Ny torv. Nokkru síðar gætum við
svo skenkt ykkur svokallaðan
Danmerkurráðherra sem fengi
sæti áheyrnarfulltrúa á íbúa-
þingum Ytra Íslands, þótt ekki
bjóðist honum sæti á þingi eða
ríkisstjórnarfundum. Skömmu
eftir það fáið þið svo, með sér-
stöku forsetaleyfi, að flagga
gamla góða Dannebrog á ný og þá
mun stutt þar til við treystum
ykkur aftur til að varðveita eigin-
handrit H.C. Andréssonar á
danskri grund.
Árið 2607 mun danska þjóðin
síðan losna undan íslensku valdi
og verða sjálfstæð á ný.
Menningar áhrifin verða hinsveg-
ar ekki þvegin burt með einni
stuttri yfirlýsingu. Þið leggið
ekki niður íslenska siði á einum
eftirmiðdegi og munuð því halda
áfram að borða svið og drekka
brennivín og biðja um „eina með
öllu“ við pulsuvagninn á Ráðhús-
torginu. Hin glæsta Kaupþings-
kirkja mun standa áfram, sem og
hið stórvaxna Hekla Indköbs-
center. Og í sérhverju hverfi, frá
Esbjerg til Amager, verður áfram
rekið eitt stykki Laundromat
Café. Styttan af Grímssyni for-
seta verður ekki brotin niður og
Baugsmerkið mun blakta á þaki
þinghússins um ókomnar aldir.
Dönsk tunga verður útötuð
íslensku slettum og í hvert sinn
sem þið hittið Íslending sem ekki
veit hvar Danmörk er munuð þið
móðgast sárlega.
Þar hafið þið það, kæru Danir.
Þessi grein er einungis skrifuð í
þeirri von að þið sættið ykkur
fljótt og vel við komandi örlög og
fagnið ykkar íslensku framtíð.
Að gerast íslenskir þegnar í
nokkrar aldir mun alls ekki gera
ykkur að minni Dönum. Þvert á
móti mun það styrkja sjálfsmynd
ykkar og gera ykkur að stoltari
þjóð. Því einmitt sú er okkar
reynsla. Við Íslendingar eigum
Danmörku stóra gjöf að gjalda.
Og nú er loksins komið að skulda-
dögum.
Danska og enska
útgáfu greinarinnar má lesa á
hallgrimur.is.
Innrásin í Danmörku
Hallgrímur Helgason biður Dani að skilja þörf Íslendinga fyrir að eignast sem
mest af Danmörku og sætta sig við að gerast íslensk nýlenda.
KAUPMANNAHÖFN „Árið 2607 mun danska þjóðin síðan losna undan íslensku valdi
og verða sjálfstæð á ný. Menningaráhrifin verða hins vegar ekki þvegin burt með
einni stuttri yfirlýsingu. Þið leggið ekki niður íslenska siði á einum eftirmiðdegi og
munuð því halda áfram að borða svið og drekka brennivín og biðja um „eina með
öllu” við pulsuvagninn á Ráðhústorginu.“
Í byrjun nóvember birti danska
blaðið Weekendavisen tvær
greinar eftir Hallgrím Helgason
þar sem rithöfundurinn fjallaði
um þjóðareinkenni Íslendinga og
ásælni þeirra í danskar eigur. Að
beiðni Fréttablaðsins lét Hall-
grímur til leiðast og þýddi síðari
grein sína yfir á íslensku og birt-
ist hún hér með tilheyrandi for-
mála.