Fréttablaðið - 14.09.2008, Page 64

GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is EF BLAÐIÐ BERST EKKI: 512 5060
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
BAKÞANKAR
Davíðs Þórs
Jónssonar
6.49 13.23 19.56
6.31 13.08 19.43
Í dag er sunnudagurinn
14. september, 258. dagur ársins.
Okkur langar
til Køben
með ánægju
www.icelandexpress.is
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
Flestir átta sig fljótlega á því þegar þeir heimsækja
Kaupmannahöfn í fyrsta sinn, að þeir eiga eftir að koma
aftur og aftur. Hún er bara einhvern veginn þannig borg.
Eitthvað svo heimilisleg heimsborg.
Ef þig langar til Köben í haust skaltu bóka þína ferð á
www.icelandexpress.is
Okkur langar að kíkja á Nørrebro. Þar ægir öllu saman, alls
konar fólk af ólíkum uppruna, ólík menning, allt ótrúlega
spennandi. Ætli við byrjum ekki í kaffi á Laundromatinu,
svo kannski sushi í hádeginu. Restin verður bara að
ráðast, kannski bara versla?
Okkur langar á Industrimuseet. Ef við mættum velja
einn stað í heiminum til að velja muni inn í íbúðina
okkar, þá væri þetta safn algjörlega málið. Best að
skoða samt úrvalið fyrst og vera vandlát.
Okkur langar að
slaka á í Nýhöfn og
fá okkur smörrebröd
og danskan bjór.
Aðra leið með sköttum og öðrum greiðslum.
Verð frá:
9.900 kr. 50%
Börn:
Börn, 11 ára og yngri í fylgd með
fullorðnum, fá helmingsafslátt af
verði fyrir skatta og aðrar greiðslur.
Okkur langar að versla á
Strikinu enda öll merkin á einni
götu sem er frekar þægilegt.
Og þó maður nenni ekki alveg
að spá í það núna, þá ætti
maður að klára jólagjafirnar
þar. Svo er hægt að taka þetta
á einu bretti í Fisketorvet.
Veðurspáin í mollinu er víst
frábær í allan vetur.
Þótt maður reyni að hafa ekki of miklar áhyggjur af því hvað
fólk heldur um mann reynir maður
auðvitað alla jafna að verða ekki
að undrum á almannafæri. En
stundum er hreinlega eins og lífið
bregði fyrir mann fæti í þeirri
sjálfsögðu viðleitni.
TIL DÆMIS fór ég ekki alls fyrir
löngu í verslunarleiðangur í Hag-
kaup í Kringlunni. Eftir að hafa
fyllt innkaupakörfuna fórum við
hjónaleysin í biðröðina við kass-
ann. Konan á undan okkur var með
heilmikinn varning sem hún var
að hlaða upp á færibandið með
töluverðum bægslagangi. Þá sá ég
útundan mér að einhver smávara
datt á gólfið. Að sjálfsögðu tók ég
hana upp. Þetta var einhvers
konar kremtúba af smærra taginu.
Ég rétti konunni hana og sagði:
„Fyrirgefðu, þú misstir þetta.“
Konan leit forviða á mig og neitaði
því svo flissandi. Skrítnara þótti
mér þó að nú hreytti unnusta mín í
mig: „Hvað er að þér, maður?
Þetta á að vera hérna!“ Með það
reif hún af mér túbuna og setti
upp í hillu sem er þarna yfir færi-
bandinu.
ÞAÐ TÓK drykklanga stund að
afgreiða konuna svo ég leit betur á
hilluna sem túban hafði dottið úr.
Þá rann upp fyrir mér ljós. Í
túbunni var krem sem ætlað er að
auka ánægju fólks af því að hafa
samfarir. Gott ef orðasambandinu
„kitlandi unaður“ brá ekki fyrir í
vörulýsingunni. Ég fann hvernig
roðinn færðist í kinnarnar á mér
við þessa uppgötvun, en ekki
fannst mér ég þó geta beðið kon-
una afsökunar. Þá hefði ég verið
að gefa í skyn að það ætti að segja
sig sjálft að vöru af þessu tagi
gæti hún alls ekki verið að kaupa.
En þarna hafði ég semsagt í barns-
legu sakleysi mínu staðið með
þennan sóðaskap í höndunum, otað
honum að bláókunnugri mann-
eskju og svo gott sem gapað:
„Afsakið, fröken, en þér misstuð
kynnautnasmyrslið yðar.“
TIL AÐ konan sæi ekki að ég var
blóðrauður af skömm reyndi ég að
grafa andlitið á mér ofan í tímarit
á meðan hún lauk sér af og unn-
usta mín barðist við að halda niðri
í sér hlátrinum. En maður hlýtur
að spyrja: Hvað á það að þýða að
hafa þessa vöru einmitt þarna?
Það er bara verið að bjóða heim
hættunni á svona löguðu. Á maður
ekki heimtingu á því að geta farið
út í búð án þess að eiga það á hættu
að verða sér í hrekkleysi sínu til
slíkrar skammar að maður óskar
þess helst að jörðin gleypi mann?
Jörð, gleyptu
mig … núna!