Tíminn - 11.05.1982, Blaðsíða 24

VARAHLUTIR
Sendum um land allt
Kaupum nýlega
bíla til niöurnfs
Simi (91 ) 7 - 75-51, (91 ) 7- 80-30.
HEDD HF.
Skemmuvegi 20
Kópavogi
Mikið úrval
Opið virka daga
919 • Laugar-
daga 10-16
HEDD HF,
Gagnkvæmt
tryggingafélag
labriel
HÖGGDEYFAR
QJvarahlutir
Armiila 24
Simi 36510
Skoðunarferð ABR um bor^ina á laugardaginn:
„Segir meira en
tölur og töflur”
Borgarfulltrúar og frarabjóöendur
Alþý&ubandalagsins leiðsögumenn
* U«(tr4iflaa knu ðýWr 11« <1 Kf> Uftl ÁU
t limWui. m u«>r !
iMfiuaðrkt
fllHl þall

HEIMIUSBLAÐIÐ 70 ARA
Rætt vid Sigurd Jónsson prentara, sem annast hefur
útgáfuna frá 1960
wma^M
mm
Þriðjudagur 11. mai 1982
■ Hve mörg skyldu þau vera
blöðin og timaritin, sem litið hafa
dagsins ljós á siðustu árum, sem
hafa sofnað lit af jafn snögglega
og þau fæddust, þótt af alls konar
auglýsingaflóði og ærustu hefði
mátt halda að þau hlytu að koma
út til dómsdags. Þvi er það nokk-
uð athyglisvert þegar timarit sem
varla heyrist nefnt á nafn á sjötiu
ára afmæli og gerir ekkert sér-
stakt veöur út af þvi. Þetta tima-
rit er Heimilisblaöið, sem hóf
göngu sina árið 1912.
Heimilisblaðiö stofnaði Jón
Helgason prentari og i fyrsta
tölublaðinu segir á þá leið að
markmiö þess sé aö „gefa,
skemmta, gleðja, fræöa, hvetja
og aðvara, meðsmásögum, smá-
kvæöum og smágreinum, vel
löguöum til þess að hafa góð áhrif
á lesendur blaðsins, — einkum
hina yngri og raunar á alla sem
eftirtekt veita.”
Þessu hlutverki hefur blaðið
gegnt alla ti'ð, enda hefur það
fram á þennan dag átt sér trygga
vini og þaö voru engir aukvisar
sem rituöu mest I það fyrstu árin,
— þeir Bogi Th. Melsted, sagn-
fræöingur, Brynjólfur frá Minna
Núpi, Einar G. Sæmundssen og
fleiri. 1 blaöið rituöu þeir einnig
mikið og ortu Guðmundur heitinn
Hjaltason og Guömundur skóla-
skáld Guömundsson. 1 Heimilis-
blaðinu birti Tómas Guömunds-
son einnig sitt fyrsta ljóö.
Þaðer Siguröur Jónsson, prent-
ari, sonur Jóns Helgasonar, sem
séö hefur um útgáfuna frá þvi er
faðir hans lést áriö 1960, en hann
læröi prent hjá föður sinum og
starfaði við prentsmiðju hans frá
1925. Blaðið kom fyrst út
mánaöarlega, en annan hvern
mánuö frá 1936 og svo er enn.
Þegar við ræddum viö Sigurð
Jónsson nú í vikunni, sagði hann
að ritinu heföi verið mjög vel tek-
iö í upphafi og lengi átti það veru-
legu gengi að fagna, liklega þó
mestu um 1937, en þá voru áskrif-
endur 2200 talsins. Þeim hefur
fækkað siöan, enda hefur ekki
verið lögð á það mikil áhersla að
kynna þaöút ifrá. Er það einkum
i sveitum landsins sem það á sér
kaupendur, en það eru lika trygg-
irkaupendur, sem láta þegar vita
ef blaðið berst þeim ekki og gera
gjarna vart við sig bréflega með
fyrirspurnum eða ábendingum
varöandi efni þess. Blaöiö flytur
jafnan efni f þjdðlegum stil og
mörgum sem litur yfir innihald
þess nú, kann að þyk ja sem allt sé
þar ekki stílað upp á nútimann.
Enætliþeir leynist ekki lika viöa,
dropar
■ Sigurður Jónsson meö fyrstu árgangana af Heimilisblaðinu. Þaö hefur komið út annan hvern mánuð
frá 1936 og þaö gerir það enn (Timamynd G.E.)
sem fengið hafa sig fullsadda af
nútimanum...?
Siguröur Jónsson segir að veru-
legur hluti af efninu sé þýddur og
hafa ýmsir menn verið útgefend-
um innanhandar viö þau störf, og
þá fá unnendur góöra ljóöa hér i
hendur margt við sitt hæfi.
Heimilisblaðið er að öllu leyti
unnið af útgefendunum, ef
þýðingarnar eru frátaldar, upp-
setning, auglýsingar, áskriftar-
þjónusta, dreifing og prentun.
Prentsmiðjan er til húsa i
kjallaranum að Bergstaðastræti
27 og þar er ekkert annað efni
prentaö. Prentsmiöjan hefur ver-
iöþarfrá 1927 og þar býr Sigurður
Jónsson sjálfur og hefur búið þar
frá 1916. Hann er nú 74 ára gam-
all, eða litlu eldri en blaðið hans,
Heimilisblaöiö, sem nú hefur náö
einna virðulegustum aldri af is-
lenskum timaritum. —AM
fréttir
Brotist inn hjá
Framsókn
■ Innbrotsþjófar
stálu nokkur þúsund
króhum úr söfnunar-
bauk á kosningaskrif-
stofu Framsóknar-
flokksins við Lindar-
götu 9 i Reykjavik i
fyrrinótt. Aö sögn Sig-
fúsar Bjarnasonar,
starfsmanns á kosn-
ingaskrifstofunni,
virðast þjófarnir hafa
staldraö talsvert við á
skrifstofunni þvi þeir
löguðu sér kaffi. Auk
þess að stela úr söfn-
unarbauknum brutu
þjófarnir hurðir og
unnu talsverðar
skemmdir á innan-
stokksmunum. Einnig
fóru þeir á skrifstofur
Sinfóniuhljómsveitar-
innar, sem eru i sama
húsi
Samband bygg-
ingarmanna í
verkfall
■ Ástæður þessa
verkfalls eru fyrst og
fremst þær að samn-
ingar hafa ekki tekist
og við gerum þetta til
að reyna að knýja á
um samningslega
lausn”, sagði Bene-
dikt Daviðsson for-
maður Sambands
byggingarmanna i
samtali við Timann en
félagið hefur boðað
verkfall þann 18. mai I
einn dag.
„Við gerum varla
ráð fyrir að þessi
fyrsta aðgerö leiði til
endanlegrar niður-
stöðu i samninga-
málum, en hún ætti að
minnsta kosti að sýna
að okkur er fyllsta al-
vara i því að reyna að
knýja á um að ljúka
þessu”.
„Þaö er vafalaust
umræða um ýmsarað-
geröir hjá öðrum
félögum nú þegar
samningar eru að
rennp út og ný skerð-
ing að skella á I formi
visitölunnar sem á aö
taka gildi 1. júni”.
— FRI
Jábræður í
raforku-
verðsmálum
■ Eins og menn vita hef-
ur það gengið heidur
stirðlega fyrir Raf-
magnsveitu Reykjavikur
að fá samþykki ráðherra
fyrir því aö hækka gjaid-
skrána.
Gárungarnir segja að
nú séu það einkum tveir
menn sem berjist gegn
hækkun á raforkuveröi, —
þeir Paul Mifller og Hjör-.
íeifur Guttormsson...
Hvað er
það þá
að gera?
■ Þessi er stolinn úr Sjó-
mannablaðinu Vikingi:
„Bókasafnsvörðurinn
fór til litils drengs, sem
var mjög hávaðasamur
og sagði: „Þú verður að
þegja — fólkið getur ekki
lesið.”
„Getur það ekki?”
spurði drengurinn. „Hvað
er það þá að gera hér?””
Sagði fátt
■ Þjóðviljinn hamraði á
þvl dag eftir dag í sfðustu
viku að fyrirhuguð væri
stórkostleg nýjung i
kosningaslagnum: „A
laugardaginn kemur býð-
ur Alþýðubandalagiö upp
á skemmtilega til-
breytingu..., — rútuferð
um bæinn undir leiðsögn
borgarfulltrúa og fram-
bjóðenda G-listans”.
I viðtali við Alfheiði
Ingadóttur, sem slegið
var upp á baksiðu Þjóð-
viljans, er fariö fjálgum
En sagði ekki mikiö samt
orðum um hversu mikil-
fengleg hugmynd þetta
væri og að biltúrinn
myndi segja „meira en
tölur og töflur”.
I rauninni sagði biltúr-
inn þó alls ekki neitt þvi
hann var aldrei farinn.
Eftir þvi sem viö kom-
umst næst er skýringin sú
að leiðsögumennirnir
máttu ekki vera aö þvi aö
fara I biltúr þegar til
kom.
Krummi ...
heyrði eina kvennafram-
boðskonuna segja i sjdn-
varpinu: „konur viöhalda
lifinu”. Við sem héldum i
einfeldni okkar að jafnvel
einhverjir karlmenn
kæmu þar lika við sögu!