Tíminn - 30.06.1982, Blaðsíða 2

2_________
Íspegli tíma n s
MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 1982
Umsjón: B.
K.L.
ROBERT „BENS0N“ GUIL-
LAUME: Ég er alveg gífurlega
lofthræddur. Eg get ekki með nokkru
móti búið ofarlega i háhýsi. Ég fæ á
tilfmninguna.að ég hljóti að detta niður
á jörðina. Það er varla, að ég vogi mér
að lita út um glugga, ef cjg er staddur
á 10. hæð. Þá liður mér illa og kaldur
sviti sprettur út á mér. Ég hef enga ró
í minum beinum fyrr en ég flnn aftur
fasta jörð undir fótum. Auðvitað er
þetta asnalegt, en því miður er ég bara
svona gerður.
BETTE DAVIS: Það er ekkert til í
öllum heimi, sem hræðir mig meira en
tilhugsunin um það, ef börnunum
minum hætti að þykja vænt um mig.
Ég ællast ekki tU að þau clski mig, en
mér liður vel, þegar ég hef á
tilfinningunni, að cinhverjum þyki
vænt um mig. Annað, sem ég óttast,,
er að ég kunni að verða veik eða verða
fyrir slysi. Að verða heilsulaus eða ef
reynt er að halda í manni lifinu með
alls kyns tækjum, það er hræðileg
tilvera. Ég vil bara bæta þvi við, að
þegar dauðinn sækir mig heim, vil ég
ekki vera einmana ógift kona;
JANE FONDA: Eg kviði fyrir þyí að
vcrða gömul áður en ég hef komið öllu
því i verk, sem mig langar til. Mér
stendur virkileg ógn af þeirri tUhugsun.
Þess vcgna reyni ég að halda mér í
góðu formi með því að hreyfa mig
mikið og borða hoUan og góðan mat.
Ég les ósköpin öU af timariium og
blöðum og blanda mér inn í untræður
um það, sem er að gerast á hverjum
tima, eins og ég get. Mér finnst það
vera skylda hvers manns að starfa fyrir
meðbræður sina og leggja sitt af
mörkum i viðsjárverðum heimi.
ANN-MARGRET: AUt frá 7 ára aldri
hefur mér staðið alveg sérstök ógn af
snákum. Ég kemst aldrei yfir þá
hræðslu. Þannig var að við vorum
nokkrir krakkar saman í boltaleik.
SkyndUega kom einn félagi minn auga
á snák. Hann drap snákinn, en hljóp
siðan með hann til mín og vafði honum
utan um hálsinn á mér. Ég æddi heim
i ofboði og þvoði og skrúbbaði hálsinn
á mér, svo að við lá að ég rifi skinnið
af. Siðan hafa snákar aUtaf vakið
skelfingu mina.
MESI?
■ Það eru víst fáir,
sem mega teljast alveg
óttalausir. Séu þeir til,
finnst okkur þeir sýna
heldur lítið vit, enda er
talað um fífldirfsku hjá
þeim, sem ekki sjást
fyrir, heldur leggja
ótrauðir út i hætturn-
ar. En oft erum við
haldin ástæðulausum
ótta við ýmislegt, sem
alls ekki ógnar okkur.
Yfírleitt skömmumst
við okkar heldur fyrir
þetta, en það má vera
okkur huggun, að við
erum ekki ein á báti.
M.a.s. frægt og fram-
gangsríkt fólk verður
stundum að viður-
kenna, að það er dauð-
hrætt við ýmislegt, sem
engin skynsamleg á-
stæða er til að halda að
komi nokkurn tima
fyrir það. Hér eru
nokkur dæmi.
JOANNE WOODWARD: Það skelfi-
legasta, sem ég þekki, er þcgar
maðurinn minn (Paul Newman) tekur
þátt i þessum heimskulega kappakstri.
Ég er alltaf handviss um, að hann
komist ekki lifandi úr þeim darraðar-
dansi og Ut ekki glaðan dag fyrr en
keppnin er afstaðin. Ég gct ekki
hugsað mér að sitja á áhorfendabekk
og fylgjast með. Eitt er það annað,
sem ég hef megnustu óbeit á, en það
eru frumsýningar. Ég þoti ekki, þegar
margt fólk er að stara á mig.
JOHN TRAVOLTA: Mér hður best,
þegar ég er umkringdur af fóld. Það ,
sem ég óttast mest, er einvera. Ég fæ
oft hræðilegar martraðir, þar sem mig
dreymir, að allir vinir minir séu dánir
eða hafa yfirgefið mig og ég standi einn
eftir, cnginn kæri sig um mig. Mér
líður illa á afskekktum stöðum og dytti
aldrei i hug að sigla einn á báti t.d. eða
fara einn í fjallgöngur i óbyggðum.
Slika cinangrun þyldi ég ekki.
DENNIS WEAVER: Eg hef sérstaka |
unun af þvi að syngja og lit á það sem j
cinn mesta gleðigjafann i lifi mínu að ;
fá að syngja. T.d. syng ég oft i kirkjum j
og það veitir mér alveg sérstaka
ánægju. Það, sem vekur mér mestan j
ótta, er tilhugsunin um það að vakna
ef til vill einn morguninn við það að
ég er búinn að missa röddina. Það væri
alveg skelfilegt. Þessi ötti er ástæðan
til þess að ég er ekki fýrr vaknaður á
morgnana en ég tek smátrillnr til að
ganga úr skugga um að röddin sé eins
og hún á að vera.
DEBBIE REYNOLDS: Ég er alveg
skelfilega myrkfælin. Ég get ekki
hugsað mér að sofna, nema Ijósin séu
kveikt. Helst þarf að vera kveikt um
allt hús. Ég fer aldrei ein út á kvöldin
eftir að skyggja tekur og engum mun
nokkurn tima takast að fá mig tO að
ganga um dimman skóg. Ég sé drauga
á nætumar og hrekk i kút við hvert
smáhljóð, hurð, sem iskrar i, gerir mig
viti minu fjær. Þá er það ímyndunarafl-
ið, scm hleypur með mig i gönur.
ekki alltal^e^
■ Orðrómur er á kreiki i
Washington þess efnis, að eftir
að Ronald Reagan forseta var
sýnt banatilræði á sl. ári, sé oft
notaður staðgengill í stað
hans, þegar hann þarf að koma
fram og honum þykir geta
stafað hætta af. Talsmenn
Hvita hússins neita staðfast-
lega öllum slíkum sögusögn-
um, en margir þeir, sem
fylgjast með ferðum forsetans
fullyrða, að i a.m.k. 12 skipti
á undanförnum mánuðum hafi
annar maður farið með hlut-
verk forsetans, þegar tilkynnt
hafði verið að hann yrði sjálfur
þar á ferð. í engu þessara
tUfella þurfti hann að halda
ræðu eða gefa yfirlýsingu.
Þessi kenning fékk byr undir
báða vængi nýlega, þegar
fyrrum leyniþjónustumaður
upplýsti, að í Hvita húsinu
væri að finna ibúð, þar sem
staðgengUUnn byggi ókeypis,
auk þess sem hann þiggi
600.000 kr. i laun á ári. Hann
hélt því einnig fram, að
fjölmörg fyrirtæki, sem hafa
umboð fyrir fyrirsætur, hefðu
fengið það verkefni að finna
tvifara forsetans. Og hver er
þá þessi tvifari?
Hann er sagður alveg eitU-
liarður repúblikani og þaulvön
skytta, enda beri hann ávaUt á
sér skotvopn, þegar hann
gegnir störfum forsetans.
Hann er sagður Ijórum árum
yngri en forsetinn og upprunn-
inn á sömu slóðum. TU að
skýra frá nærveru hans í Hvita
húsinu, hefur honum verið
veitt staða háttsetts embættis-
manns þar. Hann er fráskilinn
og á tvö uppkomin böm.
Hann, eins og forsetinn, hefur
mikinn áhuga á þjóðaríþrótt
Bandaríkjamanna, horna-
bolta. Þegar hann á fri frá
starfinu, klæðist hann heldur
kæmleysislega og gengur þá
með sólgleraugu tU að vekja
ekki athygli fyrir hversu likur
forsetanum hann er.
Fyrstu mánuðina i starfinu
er hann sagður hafa gegnt
hlutverki bUstjóra, svo að
hann gæti i ró og næði fylgst
með forsetanum og kynnt sér
fas hans og ýmsa kæki, eins og
t.d. að laga alltaf bindið áður
en hann tekur tU máls og slá
hjartanlega á herðar vina
sinna. Þykir tvifaranum hafa
tekist bærUega upp, svo vel, að,
ábyrgðarmenn i Hvita húsinu
vilja alls ekki kannast við, að
hann sé tU!
■ Ronald Reagan Bandarikjaforseti á blaðamannafundi. Eða
er þetta kannski aUs ekki hann?
Ekki eru
allar
ferðir
til f jár
■ Dr. Horst Appel þóttist
hafa himin höndum tekið,
þegar honum bauðst veUaunað
starf sem læknisfræðUegur
ráðunautur starfsfólks spila-
vítis nokkurs i Wiesbaden i
Þýskalandi. Sá hann þama
kjörið tækifæri tU að safna fé
tU eUiáranna, án þess að þurfa
að hafa hið minnsta fyrir þvi.
En ekki fer aUt eins og ætlað
er. Það fór nefnUega hvorki
betur né verr fýrir lækninum
en svo að hann ánetjaðist
þvUikri spilafikn á vinnustaðn-
um, að í stað þess að safna
digmm sjóðum, sat hann uppi
með 25 mUljón króna spUa-
skuld!
í