Tíminn - 22.02.1986, Blaðsíða 6

6Tíminn
Tíminn
MÁLSVARI FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinnog
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Ritstjóri: NíelsÁrniLund
Auglýsingastjóri: SteingrímurGíslason
Innblaðsstjóri: OddurÓlafsson
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavik. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 45.- kr. og 50.- kr. um helgar. Áskrift 450.-
Stefna
Framsóknarflokksins
Frá stofnun Framsóknarflokksins hefur hann verið
ráðandi stjórnmálaafl í íslenskri pólitík. Framsóknar-
flokkurinn hefur hvað eftir annað verið í forystu ríkis-
stjórna eða átt aðild að þeim. Enginn vafi er á að Fram-
sóknarflokkurinn hefur haft veruleg áhrif á þróun þess
þjóðfélágs sem við lifum í og hann hefur haft forgöngu í
ýmsum veigamiklum málaflokkum sem þörf hefur verið
fyrir að hrinda í framkvæmd.
Framsóknarflokkurinn hefur alla tíð verið laus við
hentistefnur, tekið ábyrgt á málum og hefur ekki hlaup-
ið frá vandasömum og umdeildum verkefnum sem á
honum hafa hvílt.
Það sem greinir Framsóknarflokkinn ekki hvað sfst frá
öðrum stjórnmálaflokkum hér á landi er að hann er ekki
byggður upp á grundvelli innfluttrar stefnu, hvorki til
hægri né vinstri, heldur var stofnaður sem alíslenskur
flokkur, byggður á sögulegri félagsmálaþróun í landinu.
Því er Framsóknarflokkurinn fyrst og fremst íslenskur
flokkur sem vaxið hefur upp úr íslensku þjóðfélagi og
stendur þar traustum fótum enda þótt um hann blási
vindar og fylgi við hann sveiflist um nokkur prósent.
Hann miðar stefnu sína við íslenska menningu, íslensk-
ar aðstæður og sérstöðu.
Framsóknarflokkurinn vill að framleiðslutæki þjóðfé-
lagsins séu í eigu einstaklinga, félaga, einkum samvinnu-
félaga og ríkisins. Ríkið eigi þó framleiðslutækin aðeins
í undantekningartilfellum t.d. þar sem samkeppni er
ekki til staðar á markaðnum eða um tilraunarekstur sé
að ræða. Framsóknarmenn vilja þannig að atvinnu-
reksturinn sé í höndum frjálsra einstaklinga og félaga
þeirra. Fáttur einstaklinga í atvinnulífinu sé sem víðtæk-
astur og atvinnulýðræði eflt.
Framsóknarflokkurinn hefur ávallt stutt samvinnu-
hreyfinguna sem er lýðræðislegasta rekstrarform sem
til er. Samvinnuhreyfingin íslenska hefur marg sannað
gildi sitt og fullyrða má að fyrir tilstuðlan hennar hefur
verið hrint í framkvæmd ótölulegum fjölda verkefna í
þágu fólksins. Ekki síst hefur það átt sér stað á lands-
byggðinni og er það í samræmi við þá grundvallarstefnu
Framsóknarflokksins að landið allt eigi að byggja.
Framsóknarflokkurinn leggur á það áherslu að hag-
kvæmni markaðarins sé nýtt með virkri samkeppni og
frjálsri samvinnu en ríkið beiti samræmdri áætlanagerð
í sem flestum þáttum umsvifa sinna. Þannig áætlanagerð
á að beita t.d. í heilbrigðismálum, samgöngumálum,
orkumálum og byggðamálum svo dæmi séu nefnd.
í riti sínu Framsóknarflokkurinn og stefna hans segir
Eysteinn Jónsson fyrrverandi ráðherra:
„Framsóknarflokkurinn vill byggja upp á íslandi
sannkallað frjálst lýðræðis- og menningarþjóðfélag
efnalega sjálfstæðra manna sem leysa sameiginleg verk-
efni eftir leiðum samtaka, samvinnu og félagshyggju.
Þjóðfélag þar sem manngildið er metið meira en auð-
gildið. og vinnan, þekkingin og framtakið er sett ofar og
látið vega meira en auðdýrkun og fésýsla.“
Nú þegarfjöldi flokka keppist við að marka sér bás í ís-
lenskum stjórnmálum er rétt að benda á þessi atriði í
stefnu Framsóknarflokksins. Að honum er vegið af öll-
um flokkum en nú sem áður mun Framsóknarflokkurinn
standast þær árásir með heiðarleik og skýra stefnu að
vopni.
Laugardagur 22. febrúar 1986
IMIIIIIIIIIII* Á ÞINGPALLI IIIIIIIIIIIIIIIIIM^
INNRA ÖRYGGI
Á ÍSLANDI
Á fundi hjá fclaginu Varðbergi
fyrr í þessari viku hélt Matthías
Mathiesen utanríkisráðherra
ræðu þar sem hann gerði „innra ör-
yggi“ íslenska ríkisins að umtals-
efni sem þátt í frumkvæði íslend-
inga í öryggis- og varnarmálum.
Ráðherrann Iagði sérstaklega
áherslu á það hversu viðbúnaður
gegn hvers kyns starfsemi sem mið-
ar að því að grafa undan öryggi og
sjálfstæði landsins hefur verið van-
ræktur. Á hversdagslegu máli heit-
ir slíkt að hérlendis hafi menn ekk-
ert að marki leitt hugann að
njósna- og undirróðursstarfi er-
lendra aðila í landinu. Full ástæða
er til að taka undirslík varnaðarorð
í þeirri von að fljótlega verði hafist
handa við að bæta þar úr.
Grandaleysi
og áhugaleysi
Þegar alþjóðastjórnmál bcr á
góma á íslandi verður oft vart við
vanmáttarkennd sem birtist ýmist í
grandaleysi eða áhugaleysi gagn-
vart umsvifum stórvelda. Þetta á
ekki síst við það er lýtur beinlínis
að þjóðinni og landinu sjálfu. Við-
kvæðið er jafnan að einskis ills sé
að vænta eða að hér sé eftir litlu að
slæðast. Hvort tveggja er rangt.
Sntæð lands og þjóðar gefur
ekki tilefni til skilyrðislausrar
undirgefni við erlend stórveldi.
Það þarf ekki að fjölyrða um þá
sjálfsögðu ósk allra íslendinga að
fullveldi og sjálfstæði lýðveldisins
verði tryggt um ókomna framtíð. Öll
óeðlileg afskipti erlendra aðila af
innanríkismálum hérlendis hlýtur
að vega að þessu fullveldi og sjálf-
stæði og því ber að bregðast við
slíku af festu og ákveðni. Það hika
a.m.k. ekki frændþjóðir okkar á
Norðurlöndum við að gera.
Stórveldi hafa áhuga á íslending-
um og íslandi, á því leikur enginn
vafi. Eyríkið er t.d. aðili að ýmsum
alþjóðasamtökum, eins og Samein-
uðu þjóðunum og Atlantshafs-
bandalaginu, og pólitískt vægi þess
á alþjóðavettvangi er tiltölulega
mikið miðað við fólksfjölda og
landfræðilega stærð. Hernaðarlegt
mikilvægi landsins er svo öllum
kunnugt um. Atlantshafið verður
lífæð í hvers kyns stórveldaátökum
og sú æð verður auðrofin frá óvörð-
um íslandsströndum. Ef tekið er
tillit til þess að mikið er að vinna
fyrir erlend stórveldi, og hafðar í
Ituga þekktar starfsaðferðir þeirra,
þá er hreint glapræði að telja það
víst að útsendarar þeirra hérlendis
haldi í einu og öllu göfugmannlega
diplómatíska prótókolla. Það væri
einsdæmi í veröldinni ef svo væri.
Að greina sauði
frá höfrum
Þegar útsendarar erlendra stór-
velda eru nefndir þá er að sjálf-
sögðu fyrst og fremst átt við starfs-
menn erlendra sendiráða og stofn-
ana tengda þeim. Flestir þeirra eru
hreinir og beinir kontóristar sem
enginn amast við, en tiltekin fjöldi
gegnir störfum sem samrýmast
ekki hagsmunum íslendinga sem
sjálfstæðrar þjóðar. í heild er til-
tölulega fjölmennur hópur er-
lendra stjórnarerindreka og
starfsmanna hérlendis, svo ekki
séu taldir íslenskir aðstoðarmenn,
og erfitt getur reynst að greina
sauðina frá höfrunum við bestu að-
stæður.
Slíkt má heita næstum ógerlegt
miðað við þær aðstæður sem ríkt
hafa á íslandi til þessa. Hver getur
svarað því hvert þessir fulltrúar er-
lendra stórvelda fara, hverja þeir
hitta og til hvers? Hægt er að nefna
mýmörg dæmi um atburði sem hafa
gefið fullt tilefni til nákvæmra
spurninga af hálfu íslenskra stjórn-
valda, en aldrei hefur verið spurt.
Það má fullyrða að íslensk stjórn-
völd hafa ekki af eigin rammleik
aflað sér upplýsinga um nefnd um-
svif á síðastliðnum áratugum og
enn hefur ekkert breyst. Það meiðir
ef til vill engan þó að t.d. Kleifar-
vatn sé notað sem öskuhaugur fyrir
úrelt senditæki, en það er ákveðin
vísbending og menn gætu þurft að
vakna upp við draum á ófriðsælli
tímum en þeim sem nú ríkja.
Gripiðtil aðgerða
Því ber að fagna að yfirvöld
viðurkenna vandann. Slíkt er jafnan
eðlilegur undanfari þess að gripið
sé til einhvers konar aðgerða. Af
framansögðu er ljóst að ekki er
vanþörf á.
í ræðu sinni benti utanríkisráð-
herra réttilega á tvennt. Nauðsyn
þess að settar verði ákveðnar regl-
ur um fjölda og ferðafrelsi erlendra
sendimanna og vísindamanna hér
innanlands og svo að skýr yfirstjórn
verði á innri öryggismálum. En
meira þarf ef duga skal.
Það er nauðsynlegt að ríkisvald-
ið veiti fé til þess að unnt verði að
senda erlendis nokkra einstaklinga
sem gæti kynnt sér starf og starfs-
hætti gagnnjósnaþjónusta t.d. í
Danmörku og Noregi. Að því
loknu ættu dómsmála- og utanrík-
isráðuneyti að geta komið sér sam-
an um hvernig eðlilegu eftirlits-
starfi yrði best háttað, ef til vill í
sérstakri deild innan Rannsóknar-
lögreglu ríkisins. Álit á slíkri nauð-
syn byggist ekki á misskildum Jam-
es Bond-órum, heldur einfaldri
kröfu um að íslendingar geti vitað
hvað gerist í eigin landi að undir-
lagi erlendra stórvelda.
-SS