Tíminn - 12.03.1988, Blaðsíða 10

10 Tíminn
Laugardagur 12. mars 1988
llllllllllllllllllllllll VETTVANGUR II lllllllllllllllllllll

Þegar Gunnar Bjarnason
heimsótti Búnaðarþing
í Morgunblaðinu og Tímanum 1. mars er skýrt frá því er
Gunnar Bjarnason fyrrverandi hrossaræktarráðunautur
snaraði sér inn á Búnaðarþing I byrjun fundar og útbýtti
því sem hann kallar starfsskýrslu sína til Búnaðarfélags
Islands fyrir árin 1986 og 1987.
„Starfsskýrsla“ Gunnars með fylgiskjölum er býsna
löng, einar 20 vélritaðar síður, og er þar rakin starfssaga
hans við hrossaræktarmálin og sér í lagi útflutning hrossa.
Það er skemmst frá því að segja
að í „starfsskýrslunni" er sveigt
allhressilega að Búnaðarfélagi Is-
lands fyrir afskipti þess af hrossaút-
flutningi. í fréttagreinum blaðanna
kemur raunar fram aðeins örlítið
brot af gagnrýninni. Þó er það nóg
til þess að lesandinnn má skilja að
félagið hafi alltaf verið hinn versti
Þrándur í Götu skymsamlegrar
stefnu í þessum málum. Ef fyrir-
mælum þess hefði verið hlýtt „hefði
íslenska gæðingakynið lent í saur-
þró landsmanna á sjötta áratugn-
um“, hvað sem þar nú þýðir.
Búnaðarþing tók þessari óvenju-
legu skýrslugjöf með jafnaðargeði
þess, sem telur sig hafa góða sam-
visku. En hin góða samviska Bún-
aðarþings og þar með Búnaðarfél-
ags fslands byggist í þessu tilfelli á
því, að það hefur aldrei lagst gegn
útflutningi hrossa, en hins vegar
haft forgöngu um mótum laga-
ákvæða í sambandi við útflutning-
inn, sem eru til þess ætluð að draga
úr líkum á skaðlegum áhrifum
hans á ræktun reiðhestakynsins
hér innanlands.
Mismunandi skoðanir á fram-
kvæmd þessarar stefnu sem flestir
eru í rauninni sammála um, er ein
meginorsök þess ágreinings, sem
stundum hefur verið milli Gunnars
Bjarnasonar og Búnaðarfélagsins.
Og þó að það skuli fúslega viður-
kennt að Gunnar Bjarnason hafi
unnið ágætt starf í hrossaútfl'utn-
ingsmálum og skapað sér heiðurs-
nafn í félagsskap eigenda og unn-
enda íslenskra hesta erlendis, þá er
fráleitt að hægt sé að samþykkja
að án hans tilverknaðar hefðu mál
þróast á einhvern allt annan og
ógæfulegri veg og íslenska hesta-
kynið glatað gildi sínu fyrir þjóðina
(sbr. „lent í saurþró þjóðrinnar".)
En þjóðfélagslegt hiutverk hestsins
hér heima á Fróni er þó væntanlega
það sem mestu máli skiptir í þessu
sambandi með allri virðingu fyrir
gildi hans sem útflutningsgreinar
og auglýsingar erlendis á landi
okkar og þjóð.
Samskiptum Búnaðarfélags ís-
lands og Gunnars Bjarnasonar er
nú lokið og hafa staðið í nærri hálfa
öld, oft í góðum friði og sátt,
stundum töluverðum brösum.
Stjórn Búnaðarfélags íslands vill
ekki að þessar frásagnir blaðanna
þann 1. mars, verði það síðasta,
sem á prent kemur um þessi sam-
skipti.
Nú er útflutningur hrossa aðal-
lega í höndum Félags hrossabænda
og enn þykir nafn Gunnars Bjarna-
sonar skipta máli í sambandi við
þessa verslun. Hlutverk Búnaðar-
félags íslands er þar einvörðungu
að votta um ætt og uppruna hross-
anna og gefa útflutningnum opin-
beran stimpil. Um það er nú ekki
ágreiningur milli þessara aðila.
Stjórn Búnaðarfélags íslands
endurtekur því bókun sína frá
3.desember 1987, sem Gunnar
vitnar í, þar sem segir að búnaðar-
Innbrot og umkvartanir
Athugascmdir vegna greinar í dagblaðinu Tímanum þann
9. þ.m. undir fyrirsögninni „Eiga smákrimmar frítt spil
gegn lögreglunni?“
Revkjavík 11. mars 1988
f téðri blaðagrein kemur m.a.
fram að brotist hafi verið inn á mann
um helgina í Vesturbænum og hann
hafi kallað á lögreglu þá um nóttina,
eftir að hafa komið fólkinu út sjálfur,
en þá hafði m.a. verið otað að
honum hnífi og honum hótað lífláti.
Einnig að honum hafi ekki verið
veitt sú aðstoð sem hann bað um,
þ.e. að farið yrði af stað og fólkið
leitað uppi, og því borið við af hálfu
lögreglunnar að ekki væri nema einn
maður á vakt í rannsóknarlög-
reglunni. Honum hafi í staðinn verið
boðin sú þjónusta að litið yrði eftir
húsi hans eftir efnum og ástæðum þá
um nóttina og hafi hann sætt sig við
þá afgreiðslu eins og málum var
komið.
Samtal það sem umræddur maður
átti við lögregluna þegar hann á að
hafa beðið um ofangreinda aðstoð
var hljóðritað á segulband, svo og
þau símtöl sem síðar komu, og liggja
orðaskipti milli hans og viðkomandi
lögreglumanna á fjarskiptamiðstöð
lögreglunnar því fyrir. Samkvæmt
þeim gögnum var atburðarásin þessi:
Símhringing til lögregl-
unnar7.3.1988, kl.04:41.
Umræddur maður hringdi á fjar-
skiptamiðstöð lögreglunnar kl.04:41
þann 7.3.1988. Tjáði hann lögregl-
unni að ókunnugt fólk hafi komið
inn í íbúðina til sín, meðan hann
svaf, en sennilega hafi útihurð íbúð-
arinnar ekki alveg verið lokuð. Fólk-
inu hafi hann komið út og hann sjái
ekki að neitt hafi horfið.
Ekki kom fram hjá honum, að
otað hafi verið hnífi að honum né að
honum hafi verið hótað lífláti. Orða-
skipti þar sem hnífur kemur til tals
voru þannig:
Tilkynnandi: „Og þeir réðust á mig“
Lögreglumaður: „Já“
Tilkynnandi: „Þeir voru með skæri
og ég held að þeir hafi verið með
hnífa líka“
Lögreglumaður: „Sér eitthvað á
þér?“
Tilkynnandi: „Nei, ekki á mér en
þetta varð mér svona dálítið áfall“
Lögreglumaður sá er ræddi við
^jjkynnanda í umrætt sinn bauð hon-
um að senda lögreglu á staðinn og
ítrekaði það síðan tvívegis, en til-
kynnandi óskaði ekki eftir aðstoð
þar sem hann sæi ekki að neitt hafi
horfið - sagðist bara vilja láta vita af
þessu ef þetta kæmi fyrir aftur. í
þriðja og síðasta skiptið í samtalinu
voru orðaskiptin þannig:
Lögreglumaður: „Nú, en þú vilt
ekki að við komum á staðinn til þín“
Tilkynnandi: „Ja, þið eruð velkomn-
ir ef þið viljið“
Lögreglumaður: „Já“
Tilkynnandi: „En, ég meina ég sé
ekki að það vanti neitt“
Lögreglumaður: „Nú, þá myndirðu
bara hringja á morgun ef þú sérð
eitthvað sem vantar“
Orðaskipti þar sem tilkynnanda
er boðið að svipast verði um nærri
húsi hans voru þannig:
Lögreglumaður: „Við verðum að
vita hvort að við sjáum þetta fólk“
Tilkynnandi: „Já reyna, ef þið vilduð
vera svo góð sko að hérna að
kannski að keyra hérna framhjá
einhvern tímann“
Rannsóknarlögreglumaður var
aldrei orðaður í þessu samtali en rétt
er að taka fram að tilkynnandi hefur
síðar borið að hann hafi, áður en
símtal þetta átti sér stað, verið búinn
að hringja til rannsóknarlögreglu
ríkisins, en það kom hins vegar ekki
fram í símtali hans við fjarskiptamið-
stöð lögreglunnar í Reykjavík.
Tilkynnandi hefur síðan ekki frek-
ar samband við lögreglu fyrr en með
eftirfarandi símhringingu, né lagði
fram formlega kæru:
Símhringing til lögregl-
unnar8.3.1988, kl.01:07.
Enn hringdi umræddur maður á
fjarskiptamiðstöð lögreglunnar
kl.01:07 þann 8.3.1988.
Hann byrjar á því að kynna sig og
segist hafa hringt sl. nótt út af því að
það hafi verið brotist inn hjá honum
rji
W Utboð
Stjórn verkamannabústaða í Kópavogi óskar eftir
tilboðum í lokafrágang 49 íbúða í tveim fjölbýlis-
húsum við Hlíðarhjalla 51 -55 og 57-61 í Kópavogi.
Áætlað er að verkframkvæmdir á staðnum geti
hafist í apríl næstkomandi og að þeim verði að fullu
lokið 30. mars 1989.
Verkið skiptist í eftirfarandi sérútboð.
D Málun innanhúss.
E Innréttingar og smíði innanhúss.
F Gólfefni.
Heimilt er að bjóða í einstaka hluta sérútboða
samkvæmt ákvæðum útboðsgagna.
Útboðsgögn eru afhent gegn skilatryggingu (kr.
10.000.- per sérútboð) á Verkfræðiskrifstofu Guð-
mundar Magnússonar, Hamraborg 7, 3ju hæð,
Kópavogi, sími 42200.
Tilboðum skal skila til stjórnar VBK, Hamraborg 12,
3. hæð, Kópavogi. Tilboðin verða opnuð föstudag-
inn 25. mars 1988 kl. 14.00 í Félagsheimili
Kópavogs, Fannborg 2, Kópavogi, að viðstöddum
þeim bjóðendum sem þess óska.
VerkfræÓistofa
GuÖmundar Magnússonar
Veridrædirádgjafar FRV. Hamraborg 7.200K6pavogi. S. (91)42200.
Rennismiður
Óskum að ráða rennismið hið fyrsta til starfa
á verkstæðinu í Borgartúni 5.
Upplýsingar veitir Magnús Nikulásson verk-
stæðisformaður.
Vegagerð ríkisins
Borgartúni 5
105 Reykjavík
Starf framkvæmdastjóra
Starf framkvæmdastjóra Náttúruverndarráðs er
laust frá 1. júní nk. Laun eru skv. launakerfi
opinberra starfsmanna. Umsóknir með ítarlegum
upplýsingum um menntun og fyrri störf óskast
sendar formanni Náttúruverndarráðs á skrifstofu
ráðsins, Hverfisgötu 26, 101 Reykjavík, fyrir 15.
apríl nk.
Náttúrverndarráð