Tíminn - 27.04.1990, Blaðsíða 14

Tíminn - 27.04.1990, Blaðsíða 14
14 Tíminn Föstudagur 27. apríl 1990 Sigríður Böðvarsdóttir Ijósmóðir Fædd 29. ágúst 1912 Dáin 19. aprfl 1990 Ekkert er stöðugt hér í þessum heimi. Vinir og ættingjar falla frá. Kynslóðir koma og fara. I dag verður lögð til hinstu hvíldar frænka okkar Sigriður Böðvarsdóttir. Aðeins nokkrir mánuðir eru liðnir síðan systir hennar Anna féll ffá. Þessar hraustu og lífsglöðu systur vom skyndilega helteknar þessum erf- iða sjúkdómi sem svo margir verða að lúta og þá er ekki spurt um aldur. Allt síðastliðið ár barðist Sigríður æðrulaust við veikindi sín. Bjartsýn og hugrökk að venju. Allir vonuðu að hún hefði sigur í þeirri baráttu og fengi að vera hjá okkur lengur. Vissulcga er hún það í hugum okkar. Hún geislaði ffá sér lífsgleði og góðvild, hafði áhuga fyrir mönnum og málefnum. Stundaði sund og útivist, gestrisin og góð heim að sækja. Ævikvöldið virtist brosa við þeim hjónum en skyndilega er allt breytt. Haustið 1988 varð Valtýr fyrir bíl og slasaðist alvarlega. Þetta var mikið áfall fýrir þau bæði og nú varð hann að dvelja marga mánuði á sjúkrahúsi. Alla daga fór Sigríður í heimsókn á sjúkra- húsið og fylgdist vel með aðgerðum og batahorfúm manns síns. Loksins kom að útskriff heim en þá blasir við sú sorglega staðreynd að Sigríður kona hans var nú kominn með þann sjúk- dóm sem dró hana til dauða. Nú var það Valtýr sem hjúkraði og hjálpaði konu sinni af öllum mætti í þessum erf- iðu veikindum og sat hjá henni öllum stundum uns yfir Iauk. Sigríður ólst upp í stórum systkina- hópi á Laugarvatni í Laugardal, dóttir hjónanna Böðvars Magnússonar hreppstjóra og konu hans Ingunnar Eyjólfsdóttur. Hún var áttunda í röð tólf systkina sem öll komust til fúllorð- insára. Bömin voru samrýmd og glaðvær og voru snemma vanin á að taka til hend- inni. Móðir þeirra kunni þá list að velja þeim verkefúi sem hæfði aldri þeirra og getu. Það þótti sjálfsagt á þeim árum að systumar kynnu að koma mjólk f mat og ull í fat, og vissulega var þetta gott veganesti út í lífið. Ekki voru böm- in fúllkomlega klædd fyrr en þau höfðu farið út á bæjarhelluna og farið með moigunbænina sína. Sigríður og Valtýr hófú búskap að Miðdal í Laugardal árið 1934 í félagi við Magnús, bróður Sigríðar. Þar vom þau þar til árið 1938 að þau fluttu að Miðdalskoti í sömu sveit og bjuggu þar til ársins 1962 að þau fluttu til Reykja- víkur. í Miðdalskoti bjuggu þau góðu búi og byggðu upp öll hús og stækkuðu jörð- ina. Þegar þau fluttu til Reykjavíkur sögðu þau ekki skilið við dalinn, því að þau byggðu sér sumarhús í fallegu skógartjóðri úr landi Miðdalskots. Þama áttu þau sannkallaðan sælureit þar sem þau dvöldu öllum stundum og þangað var gaman að koma í heimsókn og sjá hvað þau höfðu ræktað og prýtt allt í kringum bústaðinn. Fljótlega eftir að þau Sigríður og Val- týr hófú búskap kom það upp að þörf yrði fyrir ljósmóður í Laugardal þar sem ljósmóðirin, Hildur ffá Hjálmstöð- um, var að hætta störfúm. Sigríðtir var hvött til þess að fara til Reykjavíkur í nám og taka að því loknu að sér ljós- móðurstörf í Laugardal og stuttu seinna bættist Grímsnesið við. Þar sem hún var svo Iánsöm að geta fengið Auði systur sína bústým á með- an, varð það úr að hún tæki þetta að sér. Þetta var gæfúspor því að Sigríður var sérlega farsæl í sínu starfi. Hún var mjög fær ljósmóðir og átti traust sæng- urkvenna og lækna og bar ætíð mikla umhyggju fyrir öllum sínum ljósuböm- um. Það kom því af sjálfú sér að Sigga var kjörin til þess að skrá allar fæðing- ar í ættinni. í dag em afkomendur Böðvars og Ingunnar hátt á þriðja hundrað. Hér er aðeins í stórum dráttum minnst á lífshlaup Sigríðar en margs er að minnast ffá heimsóknum á hennar fal- lega heimili. Sigríður var sérlega mús- ikölsk og unnandi fagurrar listar og má það raunar segja um þau bæði. Þeir em margir sem hafa notið gestrisni og vin- áttu þeirra hjóna bæði í sveitinni og hér í Reykjavík. Sigríður og Valtýr eignuðust 5 böm en misstu eitt nýfætt, öll mannvænleg og vel af guði gerð. Þau em öll gift og eiga marga afkomendur. Valtýr og Sigríður hafa alltaf borið sérstaka umhyggju fyrir bömum sínum og bamabömum og eiga ást og virðingu þeirra allra. í veikindum sínum fann Sigríður glöggt hlýhug þeirra og hjálpsemi. Við systumar og makar okkar þökk- um allar ánægjustundimar á heimili þeirra og kveðjum Sigríði með sökn- uði. Valtý og fjölskyldunni allri vottum við okkar dýpstu samúð. Ingunn og Ólöf Steinsdætur Með nokkrum fátæklegum orðum langar mig að kveðja elskulega móður- systur mína, Sigríði Böðvarsdóttur, sem lést á sumardaginn fyrsta. Sigríður var fædd 29. ágúst 1912, ní- unda í röðinni af 13 bömum Ingunnar Eyjólfsdóttur og Böðvars Magnússon- ar á Laugarvatni. Þær era margar minningamar sem koma upp í hugann tengdar þessari brosmildu og fallegu ffænku. Hugurinn hvarflar 30-40 ár aftur í tím- ann þegar Sigga og Valtýr eiginmaður hennar bjuggu, ásamt bömunum fjór- um, í Miðdalskoti í Laugardal. Mikið var gaman að koma í Miðdalskot, heimilið fallegt og viðmót allra svo glettið og skemmtilegt. Á sumrin fór- um við stundum með mjólkurbílnum upp að Miðdalskoti, ég og ffænkur mínar sem vora i heimsókn hjá afa og ömmu á Laugarvatni. Alltaf var okkur tekið opnum örmum þótt um háanna- timann væri og lítið gagn að okkur við heyskapinn og oft endaði dagurinn með því að öll hersingin var sett upp á Sindia gamla og farið í reiðtúr. Há- punkturinn í þessum heimsóknum var samt kaffið hjá Siggu, drekkhlaðið borð og kátir félagar í eldhúsinu í Mið- dalskoti. Sigga hafði mikið yndi af allri tónlist og ekki síst sígildri tónlist. Ég held að við séum nokkuð margir „krakkamir“ frá Laugarvatni sem eigum henni það beint eða óbeint að þakka að hafa átt þess kost að læra á hljóðfæri. Við búum mörg að því veganesti enn þann dag i dag og erum henni þakklát fýrir. Seinna fluttu þau Sigga og Valtýr til Reykjavíkur og bjuggu sér fallegt heimili í Álftamýrinni. En í Laugar- dalnum áttu þau sér áffam sælureit, skógivaxna spildu og sumarhús rétt hjá Miðdalskoti. Þar undu þau löngum á sumrin og þangað var líka gaman að sækja þau heim í kyrrðina og gróður- inn. Sigga var menntuð ljósmóðir og stundaði ljósmóðurstörf í mörg ár í Laugardalnum og Grímsnesinu. Ég held að lifandi áhugi og gleði yfir böm- um hafi verið Siggu í blóð borinn. Það var að minnsta kosti eitthvað sérstakt við að koma með komaböm sín í heim- sókn til hennar því hjá Siggu vora þau jafnvel ennþá merkilegri en áður. Sigga hélt skrá yfir alla niðja Laugar- vatnshjónanna, Ingunnar og Böðvars, og hún lét sér mjög annt um samkennd og samheldni fjölskyldunnar. Þessi trausta og dygga kona er farin ffá okkur svo allt of fljótt. Ég sam- hryggist innilega eftirlifandi systrum hennar. Þær hafa nú misst tvær systur sínar með stuttu millibili, systur sem vora báðar svo lífsglaðar og félags- lyndar og vora alltaf með hópnum bæði á gleði- og sorgarstundum. Ég og fjölskylda mín færum eftirlif- andi eiginmanni, bömum og fjölskyldu þeirra innilegar samúðarkveðjur. Megi allar góðu minningamar styrkja ykkur í sorginni. Bergljót Magnadóttir I dag er kvödd í hinsta sinn mín elsku- lega Sigga ffænka, sem ég kveð með söknuð i huga. Það huggar mig að ég á margar og góðar minningar um þessa góðu ffænku sem alltaf sýndi mér mikla væntumþykju og vináttu. Þessar minningar hafa búið sér eilíft líf í hjarta mínu og ég kveð hana með kærri þökk fyrir allar þær samverastundir sem við áttum saman. Hvað það var alltaf gam- an að koma í heimsókn í Álftamýrina um jólaleytið og smakka á hennar róm- uðu málsháttakökum sem henni þótti svo gaman að búa til fýrir krakkana. Eða að sækja þau hjónin heim í sumar- bústaðinn í Laugardal þar sem alltaf var tekið á móti okkur opnum örmum. Mér þykir það miður að geta ekki ver- ið hjá fjölskyldu minni en hugur minn er hjá ykkur og ég bið Guð að veita Valtý og fjölskyldu styrk á þessari sorgarstundu. Blessuð sé minning þín, kæra ffænka. Nanna Hlíf Kveðja frá dótturbörnum. Nú þegar amma er látin er okkur efst í huga þalddæti fýrir góðvild hennar, hjálpsemi og hið hlýja þel sem hún alla tíð veitti okkur. Það er hægt að rita langt mál um ævi hennar sem var svo viðburðarík en það er ekki ætlunin hér. Hún fýlgdist ávallt af áhuga með námi okkar og störfúm og hvatningarorð hennar i gegnum tíðina hafa verið okk- ur mikill styrkur. Við minnumst þess öll hvað það var gaman að fá bréfin hennar þegar við vorum yngri og áttum heima á Laugar- vatni og nú í seinni tíð þegar við höfúm dvalist langdvölum erlendis. Þar bar hún okkur meðal annars fféttir af fjöl- skyldunni sem var henni svo hugleikin og er ekki síst henni að þakka að tengsl okkar við ffændsystkinin, bamaböm hennar, era svo góð. I sumarbústaðal- andi afa og ömmu að Hléskógum er tijálundur sem er helgaður okkur bamabömunum og bamabamabömun- um. Þar hafa þau gróðursett grenitré í hvert skipti sem afkomandi hefúr fæðst í fjölskyldunni. Amma fór alltaf með okkur þangað þegar við komum í heimsókn og voram við spennt að sjá hvað við hefðum stækkað mikið. Ekki eigum við síður góðar minning- ar ffá jólaboðum, afmælisboðum og öðrum heimsóknum okkar í Álftamýr- ina. Umræðuefhin vora næg þvi ekkert varömmu óviðkomandi. Hún unni tón- list, las mikið og lét þjóðmálin sig varða. Hún var líka mikil hannyrða- kona sem við nutum góðs af. Margt höfúm við lært af henni sem kemur okkur að góðu gagni í lífinu. Við söknum hennar öll og missir afa er mikill. Þau vora alltaf svo samtaka og studdu hvort annað sem kom best í ljós í veikindum þeirra beggja síðustu tvö árin. Við þökkum samfýlgdina og biðjum Guð að styrkja afa á sorgar- stundu. Sigríður, Böðvar og Valtýr Það er birta yfir þeim minningum sem við eigum um móðursystur okkar Sig- ríði. Allt ffá þvi við munum hana fýrst stendur hún okkur fýrir hugskotssjón- um sem glöð, hjartahlý og ekki síst áhugasöm um að kynnast ffænkum sínum og ífændum, einnig meðan þau vora ung og óffamfærin að stíga sín fýrstu spor í tilverunni. Mæður okkar vora nákomnar alla tíð, enda báðar í miðju systkinahópsins ffá Laugarvatni, aðeins fá ár á milli þeirra. Glaðværð og reisn og sú gáfa að geta umgengist háa sem lága, unga sem eldri á sama hátt er ekki öllum gefin. Sigríður mat gáfú og gjörvileik mikils meðal annarra, þar skipti hinn verald- legi auður engu. Sjálf fýlgdist hún óvenju vel með og var vel að sér, ekki síst sem ffábcer ljósmóðir í fjölda ára. Við systumar vorum ekki mjög lífs- reyndar þegar við komum til Sigríðar og Valtýs í Miðdalskot á fögrum vor- degi og voram drifúar á hestbak í fýrsta sinn á ævinni. Og þó að Inga dóttir þeirra væri okkur til halds og trausts i þessu ævintýri var það ekki síður gott veganesti að vera fýlgt úr hlaði með glaðværð og hvatningu hjónanna. Það jók kjark okkar til muna. Okkur fannst einhver rómantískur blær yfir Siggu og Valtý, svona eins og þau væra alltaf dá- lítið ástfangin af hvort öðra. í minning- unni era heimsóknir í Miðdalskot effir- minnilegar. Fyrir böm er það mikil gæfa að eiga foreldra sem efla þau til dáða og löng- unar til menntunar og ffóðleiks. Sigríð- ur bar ekki aðeins sín eigin böm og bamaböm fýrir bijósti, hún haföi ein- lægan áhuga á að fýlgjast með lífi og ffamgangi annarra. Meðal annars skráði hún niður alla afkomendur afa og ömmu á Laugarvatni, sem er ómet- anlegt fýrir okkur hin og ekki auðvelt að feta í fótspor hennar í þeim efhum. Þar fýrir utan var hún oft upplýsinga- miðill um nýbakaða foreldra og vænt- anlega. Sigríður var hinn sterki hlekkur í ætt- inni okkar sem nú er rofin í annað sinn á nokkram mánuðum. „Dalurinn ljúfi í austurátt" er ekki sá sami nú þegar elskulegar móðursystur okkar, Anna og Sigríður, era horfúar á braut. Við og fjölskyldur okkar hugsum til Valtýs og fjölskyldu hans og biðjum þeim allrar blessunar. Edda og Inga Lára Sumardagurinn fýrsti, Esjan böðuð í sól og fýrsta lóa sumarsins á vappi fýr- ir utan gluggann. Á þessum degi kvaddi mín elskulega tengdamóðir Sigríður Böðvarsdóttir þennan heim. Náttúran var að vakna af sínum vetrar- svefni þegar Sigríður, sem var bam náttúrunnar, sofúaði svefúinum langa. Hetjulega haföi hún barist veturlangt fýrir lífi sínu og hugurinn haföi leitað í Laugardalinn þar sem hún var fædd og uppalin og búið með manni sínum og fjórum bömum þar til þau fluttu til Reykjavíkur fýrir 28 árum. Eftir að þau fluttu til Reykjavíkur reistu þau sér sumarhús í Laugardalnum. Þar dvöldu þau ætíð mikið á sumrin. Þeim tókst að skapa þar unaðsreit. Skógrækt og blómarækt var þeirra hugðarefni. Bama- og bamabamabömin þeirra era 20 talsins og árið sem hvert þeirra fæddist var nýtt tré gróðursett í sumar- bústaðalandinu. Eitt af þessum hjám dafnaði ekki sem skyldi og þá var það tekið upp, greitt úr rótunum og gefinn góður áburður. Næsta vor haföi það rétt úr sér og tekið góðan vaxtarkipp. Á sama hátt hlúði hún að mannlífinu. Hún sýndi öðrum ætið áhuga og var ávallt reiðubúin að rétta hjálparhönd eða gefa gott ráð. Hún var sérstaklega bamgóð og löðuðust bömin að henni. Ekki vora það aðeins hennar nánustu sem áttu hug hennar, heldur líka þau böm sem hún haföi hjálpað í þennan heim sem ljósmóðir en með þeim fýlgdist hún úr fjarlægð. Skrá hélt hún yfir alla afkomendur foreldra sinna sem fæddust og var hún náma hvað varðaði ættfræði. Bamabömin eyddu ógleymanlegum stundum með ömmu og afa á heimili þeirra í Reykjavík og í sumarbústaðnum. Góði baksturinn og maturinn hennar ömmu sem beið þeirra ætíð. Gönguferðir um sumarbú- staða-landið og umhverfi, beijaferðir og fjörag spilamennska á kvöldin. Aldrei mælti hún styggðarorð til bam- anna, heldur haföi sérstakt lag á að vinna þau á sitt band. Sigríður uppliföi ekki ellina, hún var síung bæði í hugsun og fasi og náði vel að ræða jafnt við unga sem aldna. Hún haföi gaman af að ræða málefni dags- ins og sagði sínar skoðanir skorinort. Faðir hennar var hvatamaður að skólasetrinu á Laugarvatni. Á vissan hátt fetaði hún í fótspor hans hvað varðaði áhuga á menntamálum. Hún haföi sjálf numið ljósmæðraffæði og starfaði sem ljósmóðir við góðan orð- stír á þriðja áratug. Aðra hvatti hún óspart til menntunar. Ég á henni að þakka að ég hélt áfrarn námi þar sem hún tók að sér að hugsa um son minn þegar ég var í skólanum. Heimilið hjá afa og ömmu var hans annað heimili, enda ekki löng vegalengd að fara. Mynd af þeim tveimur hefúr grópast í huga minn. Lítill ljóshærður hnokki í fanginu á ömmu, stígandi léttan vals um stofugólfið. Tónlistin var henni æt- íð kasr. Besta afmælisgjöfin til hennar var vel æft lag á píanóið. Hver sá sem kynntist Sigríði var betri maður. Hún lifir áfram í minningasjóði þeirra sem elskuðu hana. Sólveig Þorsteinsdóttir Sigríður Böðvarsdóttir lést að morgni 19. apríl 1990 effir nokkurra mánaða baráttu við erfiðan sjúkdóm. Sigríður var fædd og uppalin á Laugarvatni í Laugardal, þvi merka skóla- og menn- ingarsetri nú í dag. Laugarvatn var allt annað en setur þegar Sigríður fæddist, þá var þar allt í gamla tímanum sem kallað er, baðstoffibygging og gripahús vítt og breytt. Foreldrar Sigríðar vora Ingunn Eyj- ólfsdóttir og Böðvar Magnússon. Fyrstu búskaparárin bjuggu þau Ing- unn og Böðvar í Utey, en vora sest að á Laugarvatni þegar Sigríður fæddist, hann sem hreppstjóri og héraðshöfö- ingi en Ingunn sem mikil ráðdeildar- kona og hvers manns hugljúfi. Laugar- vatnsheimilið var höföingjasetur, þangað lágu leiðir konunga sem kot- unga. Þau hjón eignuðust 13 böm, einn son og 12 dætur. Sigríður ólst upp á mannmörgu og glaðværa menningar- heimili en auk gesta og fjölskyldu var alltaf talsvert um vinnufólk. Sigríður bar glaðvært yfirbragð og eðalborinni reisn hélt hún alla tíð. I sveitinni var alltaf nóg að starfa og ólust Laugar- vatnssystkinin upp við að taka til hendi. Sveitin var gróðursæl þá sem nú. Sigríði var i blóð borin virðing og áhugi á hvers kyns gróðri, blómum og öjám. Hún tók það nærri sér að sjá hve skógargróðri í Laugardal hrakaði á lífs- leiðinni en fagnaði sýnilegum bata- horfúm nú allra seinustu árin. Sigríður hlaut í vöggugjöf góða greind. Skólagangan var með öðra sniði þá en nú. Á árunum 1930-1931 stundaði Sigríður, þá átján ára gömul, nám við Héraðsskólann á Laugarvatni. Afmælis- og minningargreinar Þeim, sem óska birtingar á afmælis- og eða minningar- greinum í blaðinu, er bent á, að þær þurfa að berast a.m.k. tveim dögum fyrir birtingardag. Þær þurfa að vera vélritaðar.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.