Fréttablaðið - 27.02.2009, Blaðsíða 25
4 föstudagur 27. febrúar
M
ataráhugi er mér
í blóð borinn
og ég held ég
hafi fæðst með
svuntuna. Hins
vegar var ég eitthvað seinni til að
byrja að vaska upp,“ segir Friðrika
Hjördís Geirsdóttir, fjölmiðlakona,
móðir og háskólanemi. Friðrika er
mætt aftur í sjónvarp og mun sjá
um matarinnslag á miðvikudög-
um í Íslandi í dag þar sem hún
ætlar að kenna Íslendingum ein-
faldar leiðir að ýmsum þekkt-
um og óþekktum réttum. „Það
eru alltaf allir að flýta sér og því
ætla ég að vera með þægilegar og
stuttar leiðir að góðum réttum.
Ég ætla að elda allt mögulegt og
réttirnir munu endurspegla það,“
segir hún brosandi.
SJÓNVARP DRAUMURINN
Friðrika lærði matreiðslu í Lond-
on fyrir tíu árum og hefur síðan
starfað við mat þó hún hafi ekki
unnið á veitingahúsi. Hún segist
ansi nálægt draumastarfinu sínu
þessa dagana enda hafi draum-
urinn verið að stýra eigin mat-
reiðsluþætti í sjónvarpi. Auk vinn-
unnar er hún að læra næringar-
fræði í Háskóla Íslands og hún
segir þá þekkingu skila sér í sjón-
varpið.
Þar fyrir utan sinni hún fjöl-
skyldunni en hún og eiginmaður
hennar, Stefán Hilmarsson, eiga
tvo litla drengi. Sá eldri, Gunnar
Helgi, er tveggja ára en sá yngri,
Hinrik Hrafn, tíu mánaða. „Það er
kostur að eiga börn með svona
stuttu millibili. Þeir eiga eftir að
verða eins og tvíburar, bilið stytt-
ist alltaf á milli þeirra,“ segir
hún og bætir við að hún sé dug-
leg að elda hollan og góðan mat
handa sonunum. „Ég gef þeim t.d.
ferskt grænmeti og ávexti, lifrar-
pylsu og kjúkling sem ég gufusýð
og mauka handa þeim yngri. Ég
passa að þeir fái fjölbreytta fæðu
og ég læt þá alltaf taka lýsi. Ég
hef tröllatrú á lýsi og það sleppur
enginn út úr húsi án þess að taka
lýsi á mínu heimili. Sér í lagi yfir
vetrarmánuðina þegar við fáum
enga sól.“
EKKERT SAMVISKUBIT
Friðrika segist elda alls konar mat
en einhverra hluta vegna sé margt
úr ítalskri átt. „Ég dett samt alveg
í sætindi og sósur enda á fólk að
leyfa sér það annað slagið. Að-
alatriðið er að borða með góðu
hugarfari og alls ekki vera með
samviskubit því þá sest óhollust-
an frekar á mjaðmirnar og mag-
ann. Ef við njótum matarins fáum
við líka svo miklu meira út úr líf-
inu og það sama á við allt sem
við tökum okkur fyrir hendur. Ef
við tökum á móti hverju verkefni
með góðu hugarfari komumst
við lengra en með því að berjast
á móti hlutunum,“ segir hún og
bætir við að henni hafi alltaf tek-
ist að horfa á björtu hliðarnar.
„Sumum finnst ég kannski óþol-
andi jákvæð og það fer kannski í
Friðrika Hjördís
Geirsdóttir
fjölmiðlakona segir
mataráhugann sér í blóð
borinn en hún ætlar að
kenna Íslendingum að
elda í þættinum Ísland í
dag. Friðrika þekkir erf-
iðleika af eigin raun en
eldri sonur hennar kom
í heiminn eftir tæplega
26 vikna meðgöngu. Hún
segir lífsreynsluna hafa
kennt sér margt.
Viðtal: Indíana Ása Hreinsdóttir
Ljósmyndir: Valgarður Gíslason
HORFI ALLTAF Á BJÖRTU HL
taugarnar á einhverjum að ég sé
aldrei í fýlu en ég er alveg með
skap. Lífið hefur bara upp á svo
margt skemmtilegt að bjóða,“
segir hún hress í bragði.
MATARBOÐIN Í KREPPUNNI
Aðspurð hvort matarinnkaup-
in hennar hafi breyst í dýrtíðinni
segir hún svo vera. „Ekki spurning.
Í dag geymi ég alla strimla úr búð-
unum og skoða þá vel og hneyksl-
ast á hvað allt er orðið dýrt og
auðvitað reyni ég að skera niður,“
segir hún en bætir við að fólk
verði að gleðja sig einhvers stað-
ar mitt í þessu dimma skammdegi
og slæma efnahagsástandi og þá
sé matur góð leið til þess.
„Matur er tilfinningatengdur
og gefur okkur svo mikla gleði.
Ég held við ættum að reyna að
spara alls staðar annars staðar
ef við getum. Það er líka hægt að
vera með hnitmiðaðri innkaup,
skrifa innkaupalista, kaupa fyrir
fleiri máltíðir í einu, frysta mat
og passa að hann skemmist ekki
í ísskápnum,“ segir Friðrika sem
telur að fólk haldi frekar matar-
boð heldur en að fara út að borða
núna, enda séu þau kjörin vett-
vangur til að rækta vinina.
BÖRNIN MIKILVÆGUST
Þrátt fyrir að alvarlegt ástand ríki
í samfélaginu lætur Friðrika það
ekki draga sig niður. Hún þekk-
ir erfiðleika af eigin raun en þau
hjónin eignuðust eldri dreng-
inn eftir aðeins tæplega 26 vikna
meðgöngu og var tvísýnt um líf
hans um tíma. Gunnar Helgi var
aðeins 3,5 merkur og 33 cm þegar
hann kom í heiminn og varð að
eyða þremur fyrstu mánuðum
ævi sinnar á vökudeild Landspít-
alans.
Í dag er hann stór, sterkur og
orkumikill og það má með sanni
segja að hann sé kraftaverkabarn.
Þar sem Friðrika hafði ekki feng-
ið að sjá Gunnar Helga fyrsta sól-
arhringinn fannst henni afar sér-
stakt að geta farið heim með yngri
drenginn strax daginn eftir að
hann kom í heiminn. „Mér fannst
hann líka svo stór og skildi ekki
að börn gætu verið svona stór en
hann var 15 merkur,“ segir hún
hlæjandi.
Hún segir reynsluna af því að
hafa eignast fyrirbura hafa kennt
sér margt og efast um að hún liti
sömu augum á það sem er að ger-
ast á landinu í dag ef hennar nyti
ekki við. „Þessi lífsreynsla breytti
sýn minni á allt lífið. Börn eru-
það mikilvægasta sem við eigum
og skipta mestu máli. Eftir að
hafa verið svona nálægt dauðan-
um gerir maður sér grein fyrir að
ýmsir hlutir sem fólk er að hafa
áhyggjur af eru í rauninni svo lít-
ilvægir.“
Hún segir seinni meðgönguna
hafa gengið vel en þá fór hún tvær
vikur fram yfir. „Mér tókst að halda
í bjartsýnina og grínaðist með það
á þrítugustu viku hvort hann færi
ekki að láta sjá sig,“ segir hún og
bætir við að bræðurnir séu góðir
vinir. „Þetta gengur mjög vel eða
svo lengi sem Hinrik lætur dótið
hans Gunnars Helga í friði,“ segir
hún hlæjandi.
VÖKUDEILDIN FRÁBÆR
Friðrika segist eiga starfsfólki
vökudeildar Landspítalans mikið
að þakka. „Þetta er frábær deild
og ein sú besta í heiminum á sínu
sviði og þarna starfar afar vel valið
fólk. Barnaspítalinn er mér hug-
leikinn og þess vegna höfum við
reynt að styðja við bakið á honum
eins og við getum. Mamma vann
t.d. milljón í happdrætti um dag-
inn og ákvað að gefa Gunnari Helga
peninginn svo hann gæti gefið
vökudeildinni hann,“ segir hún og
bætir við að vonandi birtist meiri
nágrannakærleikur í samfélaginu
samfara öllu því sem er að gerast.
„Vonandi setur fólk fjölskylduna
enn frekar í forgang og við lærum
að meta lífið út frá öðrum gildum
en áður. Í dag gildir mestu að fólk
standi saman, fari ekki í sundur
og peppi hvort annað upp. Það er
mikilvægt að hugsa fallega og já-
kvætt og hitta vini og halda utan
um hvert annað. Líka að bjóða
vinum í mat, hreyfa sig og byggja
upp líkamann. Ef þetta er það sem
kemur út úr kreppunni getur hún
ekki verið alslæm.“
Jákvæð Friðrika Geirsdótt-
ir horfir alltaf á björtu hliðarnar
og fer aldrei í fýlu.