Tíminn - 19.04.1991, Qupperneq 9

Föstudagur 19. apríl 1991
Tíminn 9
landinu verður að fá hlutdeild í
þeim árangri sem náðst hefur og
það fyrr en síðar. Ég tel heppileg-
ustu leiðina að hækka skattleys-
ismörk en auka skattlagningu
fjármagns- og eignatekna."
Atvinnumálin eru einnig stórt
kosningamál á Suðurlandi og þar
er einnig útlit fyrir samdrátt í
hefðbundinni búvörufram-
leiðslu. „í mínum huga er það
engin spurning að héraðið á
mikla framtíð fyrir sér ef grund-
vellinum verður ekki kippt und-
an með því að leyfa innflutning á
landbúnaðarvörum. Leggja ber
áherslu á úrvinnslu afurðanna
heima í héraði og því ber að
fagna flutningi Sláturfélags Suð-
urlands á Hvolsvöll. Ég tel einnig
að Sunnlendingar eigi að leggja
enn frekari áherslu á þjónustu
við ferðamenn en þó er vanda-
samt að stýra því svo vel fari. Við
eigum margar perlur íslenskrar
náttúru og þær ber að varðveita."
SIGURÐUR EYÞÓRSSON er 21
árs bókmenntafræðinemi frá
Hveragerði og skipar 7. sæti B-
listans á Suðurlandi. Hann er
fædd r og
uppa nn í
Kald; tarnesi í
Flóa )g telur
sig gjarnan
sveitc rann og
er sl ltur af.
Hann er
ókvæntur.
Hann hefur
starfað töluvert að félagsmálum
m.a. verið formaður nemendafé-
lags F.Su. og er nú formaður FUF
í Arnessýslu og ritari SUF.
Hann valdi sér að starfa innan
Framsóknarflokksins m.a. vegna:
„Þetta er eini flokkurinn sem ber
málefni landsbyggðarinnar fyrir
brjósti, vill að fólk geti stundað
sitt líf og starf þar sem það vill,
án tillits til ómannúðlegra mark-
aðssjónarmiða frjálshyggjunnar.
Menn hafa nefnt hægristefnuna
frjálshyggju og vinstri stefnuna
forsjárhyggju en framsóknar-
stefnuna mætti nefna fyrir-
hyggju. Að leysa vandamálin eins
og skynsamlegast er á hverjum
stað.“
Helstu málin á Suðurlandi eru
atvinnumálin eins og víða annars
staðar: „Já, landbúnaðurinn
stendur á krossgötum, hann er
ekki lengur lífsstíll heldur eins
og hver annar atvinnurekstur þar
sem ná þarf fram hagræðingu.
Við verðum að tryggja að búvöru-
samningurinn skapi lífvænlega
framtíð fyrir þá sem eftir verða í
sveitunum og við framkvæmd
hans má alls ekki beita flötum
niðurskurði því það myndi end-
anlega draga allan mátt úr stétt-
inni. Svo vonast ég til að sjá al-
veg jafnróttækar tillögur frá sjö-
mannanefnd um milliliðakerfið.
Við verðum hins vegar að
byggja hér upp fjölbreyttara at-
vinnulíf til að mæta þessum
samdrætti. Ungt fólk í dag
menntar sig mikið og á sérhæfð-
an hátt. Það vill yfirleitt vinna í
sinni heimabyggð og héraðið
verður að geta boðið upp á það.
Annars glötum við einfaldlega
framtíð okkar.“
Siguröur.
1 VETTVANGUR
' Wm , i

Skúli Magnússon:
„Vík frá mér Satan“
Þegar Bretar skutu á
beljur (NB ekki fólk)
er talið að þeir hafí
misst Indland úr
höndum sér.
Það góða við „guðspekina" var og
er meðal annars að hún leggur
áherslu á þetta. Jú — víst er guð-
spekin gömul lumma, en hún er
bara ágæt lummá — og það gerir
gæfúmuninn. Þetta er táknað í
kjörorði hennar: Engin trúarbrögð
eru Sannleikanum æðri. Þetta er
auðvitað þýðing úr sanskrít. Því
miður var það ekki alveg rétt þýtt
(þótt það skipti ekki veigamiklu
máli). „Trúarbrögð" standa þarna
sem þýðing á „Dharma“ sem þýðir
„kenning". Þeir hefðu betur þýtt
þetta þannig: Engin trúarsetning
getur nokkru sinni túlkað Sann-
leikann nægilega vel. Öll kenning
mannsins, öll heimspeki, er ófull-
komin og þess vegna skulum við
bara vera lítillát og setja okkur ekki
á of háan hest.
Staðreyndin er þessi. Það er gall-
hörð sagnfræðileg staðreynd að
mannúð jókst fyrst þegar lýðræði
og verkalýðshreyfingu (og frjálsum
vísindum) óx fiskur um hrygg á síð-
ustu öld, þegar og að sama skapi og
áhrif kirkjunnar fóru dvínandi. Það
má vitna í Krist og Biblíuna varð-
andi mannkærleika, en kirkjan get-
ur ekkert — bókstaflega ekkert - -
tilkall gert til hans. ÖII hennar saga
og ljóta saga mælir því gegn. Þess-
um postulum kreddunnar sem nú
ríða húsum væri því sæmt að
skammast sín og halda sér saman.
Enda sagði Kristur sjálfur sam-
Indverjar og búddistar sérstaklega tala um tvenns konar „trúar-
brögð“. Svokölluð verknaðar-trúarbrögð og „kenningarleg“ trú-
arbrögð (mætti kalla „kreddutrúarbrögð"). Það sem máli skiptir
í fyrra tilfellinu er hvemig einstaklingurinn breytir. Með „breyt-
ir“ er þá einnig átt við hvemig hann breytir inni í sér, hveraig
hann hugsar og finnur til, því hugsanir og tilfinningar em einn-
ig verknaðir í þessu samhengi.
í síðara tilfellinu skiptir hins vegar
höfúðmáli hverju einstaklingurinn
„trúir". „TVúir" í samhenginu
merkir þá hverju maðurinn játar
opinberlega, hvaða vald hann und-
irgengst. Galileo varð að játa að
jörðin snerist ekki kringum sólina.
En hann tuldraði með sjálfum sér
að hún snerist samt, a.m.k. gerði
hann það inni í spr. Þannig að það
er; ljóst að það sem „kreddutrúar-
brögð“ (en orðið „kredda" merkir
trúarsetning, svo það er bara við-
eigandi í sambandinu) stefna að er
VALD (og auðæfi), enda sýnir saga
kristninnar það ómótmælanlega.
Indversk „trúarbrögð“ eru verkn-
aðartrúarbrögð. Búddistar taka það
t.a.m. skýrt fram að búddisminn sé
slíkt fyrirbæri. Og þeir taka það
einnig skýrt fram að önnur „trúar-
brögð“ kunni að hafa og raunveru-
lega hafi ákveðið gildi í sjálfu sér ef
þau stuðli að grandvöru lfferni
fylgjenda sinna, enda þótt trúfræði
slíkra trúarbragða sé kennifræði-
lega röng. Það ríkir því ekkert of-
stæki; með eða móti, svart eða
hvítt. Indverjar umbáru önnur
„trúarbrögð". Þeir veittu t.a.m.
Zaraþústra-trúnni (Persunum)
skjól þegar islam (eða Múhameðs-
trú) hrakti þá frá heimkynnum sín-
um. Hindúar umbáru búddista,
enda þótt þessir tveir aðilar deildu
um kenninguna og það eins þótt
búddistar afneituðu opinberunar-
gildi helgirita hindúa eða Vedun-
um. En hindúar kröfðust ákveðins
hegðunarmynsturs. Til dæmi þess
(svo þetta sé sett nokkuð strákslega
fram) að menn spörkuðu ekki í
beljumar. Þegar Bretar skutu á
beljur (NB ekki fólk) er talið að þeir
hafi misst Indland úr höndum sér.
Kristurspurði ekki „miskunnsama
Samverjann" hvaða „teóríu“ hann
aðhylltist. Hann einfaldlega meðtók
miskunnsama Samverjann sem
slíkan. Þótt ekkert kæmi til annað
en þetta, þá slær hann öll vopn úr
höndum þeirrar kirkju sem tók við
af honum og þykist eiga tilkall til
hans. M.ö.o. Kristur aðhylltist
verknaðartrúarbrögð (eins og Ind-
verjar), ekki kreddutrúarbrögð eins
og „kristin" kirkja.
Kristur er Guðs sonur. Hann var
það og er það í raun og veru. Hvem-
ig? Jú — það er sáraeinfalt. Hann
var sendiboði og samverkamaður
Guðs á jörðinni og heldur áfram að
vinna fyrir guðsríki í andstöðu við
hina opinberu kirkju. Kristnir
menn — þ.e. þeir sem telja sig
„kristna" — hafa aldrei skilið þetta.
Indverjar hafa alltaf skilið það.
Fræðilega (á sanskrít) er þetta
þannig sagt að Kristur sé „avantar"
eða holdtekja Guðs. Fólk er auðvit-
að engu nær þótt ég slái um mig
með sanskrítarfræðiorði eins og
„avantar". En kjarninn er sá að sem
verkamaður í víngarði Guðs er hann
Guðs sonur — ekkert öðruvísi.
Þegar Kristur var farinn fóru
kirkjufeðurnir (fræðimenn og far-
isear) að rífast. Þeir deildu um eðli
Krists, hvort hann væri sonur Guðs
eða ekki, hvort hann væri jafngam-
all Guði eða ekki, skapaður ásamt
Guði eða á eftir, sama eðlis og Guð
eða ekki o.s.frv. Svokölluð Aríusar-
kristni hélt því fram að Kristur væri
ekki Guð, ekki jafn Guði. Þessari
tegund kristni var auðvitað útrýmt
með ofsóknum. Aríusarmenn voru
auðvitað jafngóðir eða illir og aðrir
„kristnir" menn, hvað sem þessum
(ég leyf mér að segja) tittlingaskít
leið. Kristur sjálfur hefði leitt málið
hjá sér. Hann spurði ekki miskunn-
sama Samverjann um það hvaða
skoðun hann hefði á guðdómseðli
sínu. Það voru lærisveinarnir sem
veltu því fy rir sér hvort Kristur væri
endurborinn þessi eða hinn — ekki
Kristur sjálfúr. Og þvert gegn
vangaveltum lærisveinanna afneit-
uðu kirkjunnar menn kenningunni
um endurholdgun.
Til er gömul trúarjátning (eldri en
sú sem nú er þulin í kirkjunum)
sem er afkáraleg samsuða um það
sem menn gátu loks fellt sig við um
guðlegt eðli Krists, hvað „einget-
inn“ eða „einkasonur" merkir
o.s.frv. Sjálfur boðaði Kristur enga
trúarjátningu.
Því er nefnilega svo varið að engin
kenning er rétt. Jafnvel hin besta
eða réttasta kenningin er ófullkom-
inn ómur Sannleikans. Endanleg
sannindi finnum við aldrei, enda
svaraði Kristur ekki spurningunni:
Hvað er sannleikur? Hefðum við
svarið væri þar með skorið á áfram-
haldandi þroskaviðleitni okkar. Þótt
við hefðum sannleikann upp á vas-
ann, gætum við aldrei verið viss um
að svo væri. Og þótt svo væri gæt-
um við aldrei túlkað hann í orðum
ófullkominnar mannlegrar tungu
og rökfræði. Þess vegna eigum við
að vera sammála um að vera ósam-
mála.
Sigvaldi Hjálmarsson lagði ríka
áherslu á þetta og það réttilega: að
vera ósammála í fullri sátt og vin-
semd. Öll höfum við rangt fyrir
okkur að meira eða minna leyti. Við
skulum bara halda áfram „að pæla“.
Umburðarlyndi gagnvart skoðun-
um annarra er það sem gildi í sam-
bandinu. En umburðarlyndi táknar
ekki „umburðarlyndi" gagnvart
hvað hátterni sem vera skal: það
táknar t.a.m. ekki umburðarlyndi
gagnvart manni sem er að mis-
þyrma dýri, hvað þá barni. Það
táknar aðeins umburðarlyndi gagn-
vart hvaða skoðun sem vera skal og
meðan sú skoðun spillir ekki hátt-
erni viðkomandi. Og umburðar-
lyndi táknar ekki að menn deili ekki
eða ræði málin, þeir gera það bara í
fyllsta bróðerni og í sátt og sam-
lyndi — og það er enginn vandi.
kvæmt hinni opinberu Biblíu við
Pétur (sem hann svo á að hafa reist
kirkju sína á): „Vík frá mér Satan."
Þarf frekari vitnanna við?
Því er haldið fram af kirkjunni að
Guð sé alls staðar nálægur, alvitur
o.s.frv. Á iatínu að hann sé omni-
potent, omni-precent og „omni" ég
veit ekki hvað og hvað. Síðan er því
jafnframt haldið fram að „teoría"
skipti máli. Að Guði sé ekki sama
hvaða skoðun t.d. Skúli Magnússon
hafi á honum. Hvernig kemur þetta
heim og saman? Engan veginn. Það
breytir í engu skoðun Guðs á SM né
afstöðu hans gagnvart SM eða
hverjum sem vera skal, hvaða skoð-
un SM hefúr á Guði eða jafnvel þótt
SM afneiti Guði. Að halda öðru
fram er sama og að segja að talan 1
sé stærri en óendanleikinn. Svona
er rökfræði kirkjunnar. Af þessu
leiðir einnig að hugtakið „synd“,
eins og kirkjan skilur það og túlkar
í framkvæmd, er mótsögn í sjálfu
sér og fjarstæða. Það væri eins og
að gera ómálga og vanvita hvítvoð-
ung ábyrgan gjörða sinna og refsa
honum síðan: Fjarstæða. Syndar-
inn, sem er takmarkaður, getur
ekkert gert á hluta Guðs sem er
ótakmarkaður, fremur en ég gæti
girt í kringum alheiminn með 100
metra spotta. Eins og allt annað hjá
kirkjunni þjónar hugtakið „synd“
einungis því að renna stoðum und-
ir vald hennar yfir mönnunum.
Þannig er all kenningakerfi hinnar
lútersku kirkju: Tóm endaleysa.
Botninn er ekki einu sinni suður í
Borgarfirði.
Af þessu leiðir svo: Við eigum að
leyfa blómunum (hinum ýmsu
kenningum og stefnum) að
blómstra og vaxa eins og í þeim býr,
hvort sem þessi blóm falla undir
„nýaldarhreyfinguna" eða eitthvað
annað. Við skulum ræða við þau
málin. En það kemur ekki til greina
að kremja þau eða beita þvingun-
um eða ofbeldi af nokkru tagi.
Menning vex við hæfilegt aðstreymi
framandi áhrifa (einnig — en ekki
bara — indverskra) og síðan viti-
borinnar úrvinnslu úr þeim áhrif-
um. Þess vegna eiga blómin að
dafna. Aðeins þeir sem vita sig veika
á svellinu í „teóríu" og öðru — eins
og prófessarnir við guðfræðideild
HÍ — vilja stöðva aðstreymi blóma
á hvem þann máta sem völ er á —
með illu eða góðu. í því tilliti feta
þeir í fótspor fyrirrennara sinna
sem brenndu fólk á báli fyrir að hafa
aðrar skoðanir á „tittlingaskít“ eins
og guðfræði en þeir sjálfir.
Það rann upp fyrir mér Ijós um
daginn:
Antí-Kristur er ekki einhver ná-
ungi sem kemur eftir 10 ár eða 100.
Antí-Kristur er sjálf hin ókristna,
opinbera kirkja.
Páfinn leit á sjálfan sig sem arftaka
Péturs postula. Þaðan er komin hin
svokallaða „postullega röð“ — þ.e.
umboð kirkjunnar. (Svona „teóría"
er auðvitað bull; en þannig lítur
kirkjan á málin. kaþólikkar segja
lúterskuna umboðslausa, þar eð
hin „postullega röð“ hafi verið rof-
in. Séra Heimir andmælir, en ég læt
mér slíkt í léttu rúmi liggja. Það er
allt annar og alvarlegri hlutur sem
mér finnst skipta miklu meira
máli.)
Kristur sagði við Pétur (sem hann
hafði áður kallað „klett" og kvaðst
ætla að reisa kirkju sína á — þetta
síðara er þó talið seinni tíma inn-
skot páfans): VÍK FRÁ MÉR SATAN.
Voru þetta spádómsorð?
Sá hann kirkju „sína“ fyrir og
glæpi hennar?
Allt bendir til að svo hafi verið.
Hvaða vopn hefur þá kirkjan í
höndunum?
ENGIN.
V.V. VAA A .VA ,V\A .> .V .VA jV.VA .V;t .V.A ; V V. Vi V.V Vi V.V V W