Tíminn - 30.11.1991, Blaðsíða 15

Laugardagur 30. nóvember 1991
SAMVINNUMAL
ekkert verra í daglega lífinu að
hafa svolítið gaman af því að
versla. Verslanir, sem væru óað-
laðandi og heldur leiðinlegar,
væru hvort sem er ekki komnar til
að vera.
í samkeppni við
Reykjavík
Varðandi harðnandi samkeppni
sagði Sigurður að kaupfélagið
stæði í mestri samkeppni við höf-
uðborgarsvæðið. Auðvitað drægi
það eitthvað fólk til sín, en þegar
fólk hefði svalað forvitni sinni,
kæmi það oft í ljós að best væri að
versla heima, og sagðist Sigurður
ekki hafa neina minnimáttar-
kennd gagnvart verslunum í
Reykjavík og þeir reyndu einfald-
lega að gera Vöruhúsið þannig úr
garði að það stæðist kröfur jafnvel
vandlátustu viðskiptavina. Þá
þekktu þeir vel hversu ánægðir
höfuðborgarbúar væru á sumrin,
þegar þeir versluðu í Vöruhúsinu
og keyptu þá mun ódýrari sérvöru
í Vöruhúsi KÁ heldur en í margri
sérversluninni í Reykjavík.
,Aftur á móti átti ég síður von á
þeirri yfirlýsingu frá ánægðum
viðskiptavini Vöruhússins, búsett-
um í Reykjavík, sem vildi gjaman
segja mér þá sögu sína, að eftir ut-
anlandsferð hefði verið farið beint
á Selfoss til þess að fata sig upp.
Bara eitt dæmi af þessu tagi er
nægileg staðfesting á því að Vöru-
húsið hefur starfað til þess að ná
árangri og tekist það. Þar verður
unnið vel í framtíðinni og byggt á
þeim trausta grunni reynslunnar
sem fyrir er. Við ætlum okkur
stóran hlut í jólaversluninni í ár.
Að þessu sinni byrjum við
snemma með jólaafslætti, 10% af-
slætti í fatadeild og leikfangadeild,
ásamt jólatilboðum og félags-
mannatilboðum í nær öllum
deildum. Þá verður ýmislegt
skemmtilegt að gerast, svo sem
tískusýningar, kórsöngur, lúðra-
sveit og jólasveinar, svo eitthvað sé
nefnt. Einnig verður bygginga-
vörudeildin, sem er á tveimur
hæðum, tilbúin að taka þátt í
leiknum með vöruúrval sem er nú
í hámarki. Þá er ótalið að í brölti
bónus-verslana hefur KÁ nánast
frá upphafi þeirra hér á landi, ver-
ið með bónusdeild í Vöruhúsi KÁ
og sérstaka bónusverslun í Vest-
mannaeyjum. Þessar búðir nefnd-
um við af okkar lítillæti Betri-bón-
us. Það er meiningin að þessar
búðir standi undir nafni í jóla-
versluninni og það er ekki verra að
fá að hafa slíka búð með í verð-
könnunum, þar sem verslanir KÁ
eru bornar saman við bónusbúð
eins og nýlega gerðist hér á
heimavelli," sagði Sigurður.
Sunnlenskt stórveldi
Árið byrjaði vel hjá KÁ, en vorið
var fyrirtækinu erfitt og óhappa-
samt. Kjötvinnsla og brauðgerð
KÁ brann til kaldra kola í aprfi og
varð þar stórtjón. Endurbygging
kjötvinnslunnar stendur enn yfir,
en vonir standa til þess að sá rekst-
ur verði mun arðvænlegri með
stórbættri aðstöðu til aukinnar og
fjölbreyttari framleiðslu. Starfslið
kjötvinnslunnar hefur sýnt það við
erfiðar aðstæður eftir brunann að
það hefur ekki brugðist viðskipta-
vinum, sem óttuðust mjög að nú
myndi kjöt frá Kjötvinnslu KÁ
hverfa úr verslunum KÁ. Þá hefur
á þessu ári ekkert verið sparað til
að keyra upp framleiðslu og sölu
frá Trésmiðju KÁ og hafa Penninn
í Hallarmúla og Metró í Mjódd ver-
ið fengin til liðs við trésmiðjunna
til að selja vörur hennar. Penninn
selur skrifstofuinnréttingar frá
fornu fari, KONTRA og nýju lín-
una frá því í sumar, sem nefnist
FLETTA og er ákaflega vel tekið,
svo og KAM- eldhús-innréttingum
sem Metró selur. Þá er 3K-búðin í
Reykjavík sameign KÁ og Kaupfé-
lags Rangæinga og býður hún sem
fyrr fjölbreytt úrval af innfluttum
húsgögnum. Þá rekur KÁ einnig
bifreiðasmiðjur, sem selja talsvert
af hinum landsþekktu sturtuvögn-
um og mykjudreifúrum, bæði
kastdreifurum og dæludreifurum.
Á yfirstandandi ári hafa aukist
mjög bfiayfirbyggingar. Einnig
rekur KÁ þvottahús, Selfoss apó-
tek og flutningadeildir, bæði í Ár-
nessýslu og V-Skaftafellssýslu, og
að sögn Sigurðar ganga þessir
þættir vel.
En KÁ rekur ekki eingöngu Vöru-
hús KÁ Fyrirtækið rekur bensín-
stöð og varahlutaverslun á Sel-
fossi, 5 matvöruverslanir og
blandaðar verslanir í Ámessýslu
utan Selfoss, á Eyrarbakka,
Stokkseyri, Laugarvatni, Hvera-
gerði og í Þorlákshöfn. Einnig rek-
ur KÁ þrjár verslanir í Vík í Mýr-
dal: Víkurmarkað, Pakkhús og
Víkurskála. Á Kirkjubæjarklaustri
er tiltölulega nýleg stór og mynd-
arleg verslun og einnig Skaftár-
skáli, sem er í góðum höndum
heimamanna. í Vestmannaeyjum
er samkeppni eins og hún gerist
hörðust, og segir Sigurður að það
sé ekkert nema gott um b' * áð
segja, enþar rekur fyrirtæKi.. ,uat-
vöruverslun, söluskála og bónus-
búð. „Sameining Kaupfélags
Skaftfellinga, Kaupfélags Vest-
mannaeyja og Kaupfélags Ámes-
inga leiddi til lækkunar á vöm-
verði í Vestmannaeyjum. Við
breyttum minni matvömverslun-
inni í bónus-búð og er söluaukn-
ingin þar á árinu orðin 30-40%. í
undirbúningi er að taka pakka-
matvöm og hreinlætisvöm til toll-
unar í Vestmannaeyjum, beint er-
lendis frá, til að reyna að lækka
vömverð enn frekar og efla þá
starfsemi sem fyrir er,“ sagði Sig-
urður Kristjánsson. Þá rekur KÁ
myndarlega byggingavömverslun
í Vestmannaeyjum, sem kölluð er
Húsey.
Eitt kaupfélag fyrir
ísland
„Ég gæti trúað því að einhvem
tíma verði eitt kaupfélag á íslandi,
því það yrði sjálfsagt hagkvæmast.
Hins vegar vill fólkið það ekki og
það em engar forsendur fyrir því
að sinni. Kemur þar sérstaklega til
að enginn aðili virðist tilbúinn til
þess að koma í stað kaupfélaganna
á landsbyggðinni í því hlutverki að
skapa atvinnu og veita þjónustu í
þeim mæli að byggð megi haldast
og jafnvel eflast. Aftur á móti er
líklegt til árangurs að kaupfélög í
ákveðnum landshlutum leiti sam-
starfs til þess að vinna að farsælli
þróun t.d. ákveðinna kjördæma.
Þáttur kaupfélaganna er með þeim
hætti að þar er ekkert sérstakt,
sem er svo byltingarkennt eins og
skipulagsbreytingarnar hjá Sam-
bandinu í Reykjavík. Nýju sam-
vinnulögin koma þó til með að
gefa kaupfélögunum lítið eitt ann-
að andlit, m.a. með heimildum til
þess að gefa út samvinnuhlutabréf
á B- deild stofnsjóðs. Ég hef á öðr-
um vettvangi lýst áhyggjum yfir
því, sem ég nefni útþynningu sam-
vinnustarfs í sambandi við nýja
aðila sem koma væntanlega fram í
dagsljósið í samvinnuhlutafélög-
unum. Ef til vill eru þetta aðeins
eðlileg og íhaldssöm sjónarmið
manns, sem er kominn á sextugs-
aldurinn og hefur starfað þrjátíu
ár í samvinnuhreyfingunni. Ég
vona að Sambandið nái góðu landi
með þessar breytingar og það
skapist nýr grundvöllur til að
sækja fram á ný. Það er mikið bú-
ið að gera og margt af því gott, en
það hafa vera skiptar skoðanir á
þessum breytingum og ekki er
hægt að segja endanlega til um
ágæti þeirra fyrr en þeim er lokið,"
sagði Sigurður Kristjánsson að
lokum.
Tíminn 31
MINNING
Bernódus Orn Finnbogason
Fæddur 14. apríl 1975
Dáinn 2. nóvember 1991
Lífið er eins og fljót, sem rennur
sína leið til sjávar.
í því eru flúðir og hyljir, það eru
gleði og sorgir. En svo allt í einu,
einmitt þegar það streymir lygnt og
tært, þá þurrkast það upp og renn-
ur nú skyndilega upp í móti. Ein-
hvemveginn svona er helst að lýsa
tilfinningunum sem gripu okkur 2.
nóv. s.l. þegar sorgarfréttin barst
okkur.
Nágranninn okkar ljúfi, Ágúst
Helgi, og frændinn og vinurinn
kæri, Bernódus Öm, báðir dánir,
horfnir yfir móðuna miklu.
Hörmulegt slys á Óshlíð, Bolunga-
vík einu sinni enn á svo skömmum
tíma verið slegin af hrammi sorgar-
innar.
Auðvitað neitar sálin í okkur að
trúa slíkum ógnarfréttum, en smátt
og smátt áttum við okkur. Fram í
hugann koma myndir minning-
anna. Minningar um sannan og
góðan dreng sem „kom, sá og sigr-
aði“ hjörtu allra sem hann kynntist
með því einu að vera hann sjálfur.
Lífsgleði og atorka einkenndi Berna
og við munum hann brosandi við
störf, alltaf eitthvað að gera. Helst
þó að koma einhverju tækinu í
gang. Mátulega óhreinn, en ljóm-
andi af áhuga og gleði þess, sem
hefur markmið. Það er okkur gleði
í sorg að vita að svona hrein og góð
sál getur ekki annað en átt góða
heimkomu. Smátt og smátt fellur
fljót lífsins í sinn farveg, en ávallt
verður á því stór bugða þar sem það
um tíma rann upp í móti. Við kveðj-
um ástkæran frænda og góðan vin
með sárum söknuði, en við hugs-
um með gleði til endurfunda við
hann í einhverri hinna mörgu vist-
arvera í húsi föðurins, þegar okkar
stundaglas er útrunnið.
Megi góður Guð gefa öllum ástvin-
unum styrk í sorg.
Fjölskyldan Hjallastræti 26
í dag, 30. nóvember, kl. 14, verður
haldin í Hólskirkju í Bolungarvík
minningarathöfn um Bemódus
Finnbogason, sem fórst af slysför-
um þegar bifreið, sem hann var far-
þegi í, lenti út af veginum um Ós-
hlíð aðfaranótt 2. nóvember s.l.
Bernódus heitinn var sonur hjón-
anna Finnboga Bernódussonar, vél-
smiðs og framkvæmdastjóra Vél-
smiðjunnar Mjölnis í Bolungarvík,
og Árndísar Hjartardóttur skrif-
stofumanns. Finnbogi er sonur
Bernódusar bónda í Tungu í Bol-
ungarvík Finnbogasonar fræði-
manns Bernódussonar. Arndís er
dóttir Hjartar heitins bónda í
Fagrahvammi við Skutulsfjörð
Sturlaugssonar að Snartartungu í
Bitru.
Bemódus ólst upp ásamt systmm
sínum, sem eru fjórar, þrjár eldri en
hann og ein yngri, hjá foreldmnum
að Holtabrún 21 í Bolungarvík. Til
þess var tekið, að mjög ungur sýndi
hann áhuga á vélum og tækjum, og
fór hann því snemma að hjálpa til í
vélsmiðjunni, sem er fjölskyldufyr-
irtæki. Hann lauk grunnskólanámi
s.I. vor í Reykjanesskóla við ísa-
fjarðardjúp.
Nú í septemberbyrjun settist
Bernódus í Menntaskólann á fsa-
firði til náms á vélstjórnarbraut.
Hefði allt gengið eins og gera mátti
ráð fyrir, hefði hann lokið vélavarð-
arprófi nú um jólin, væntanlega
með góðum einkunnum, þvf að
honum gekk prýðilega að læra.
Jafnframt var hann kominn á
námssamning í vélsmíði hjá vél-
smiðju fjölskyldu sinnar, því að
áhugann á vélunum vantaði ekki.
Þannig hafði Bernódus nýlega
markað sér braut í lífinu. En þá var
tekið í taumana.
Slysfarirnar gera ekki boð á undan
sér. Landsmenn hafa fengið að
kenna á þeim nú í þessum nóvem-
bermánuði. Fólk stendur eðlilega
orðvana frammi fyrir hinum
óhugnanlegu staðreyndum.
Ungum og efnilegum nemanda
Menntaskólans á ísafirði hefur með
hörmulegum hætti verið kippt
burtu af sjónarsviðinu. Skólinn
sendir foreldrum Bernódusar Finn-
bogasonar, systrum hans og öðrum
vandamönnum innilegar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu hans.
Björn Teitsson
Guðmundur Einarsson
í dag fer fram frá Hólskirkju í Bol-
ungarvík minningarathöfn um
Bernódus örn Finnbogason, ungan
mann sem fórst í bflslysi á Óshlíð-
arvegi að morgni laugardagsins 2.
nóvember s.l.
Því fylgir ætíð sársauki þegar frétt-
ir berast af sviplegu fráfalli. Þó
verður það átakanlegra þess yngri
sem mennirnir eru.
Það mun hafa verið á árinu 1984
að ég sá þennan unga svein fyrst. Þá
lá leið mín í fyrsta sinn á heimili
hans að Holtabrún 21 vestur á Bol-
ungarvík. Þetta var síðla sumars og
strákur að heyja frammi í Túngu
þegar ég kom. Hann var þá, eins og
oft þegar leið mín lá á Bolungarvík,
að aðstoða alnafna sinn og afa í bú-
skapnum í Tungu. Atvikin höguðu
því þannig að ég átti á næstu árum
eftir að koma alloft vestur í Bolung-
arvík. Dvaldi ég þá um lengri og
skemmri tíma á heimili foreldra
Bernódusar, vina minna þeirra
Finnboga Bernódussonar og Arn-
dísar Hjartardóttur.
Ekki komst maður hjá því að fylgj-
ast náið með heimilisfólkinu, sem
voru dæturnar þrjár: Guðrún
Berný, Elísabet og Ingibjörg, ásamt
Bernódusi. Seinna kom svo Arndís
yngri. Fyrir mig var það sérstaklega
eftirtektarvert hve samhent þessi
fjölskylda var, hvort sem var í leik
eða starfi. Væntumþykja systranna
um „litla bróður" var ætíð mikil og
samband foreldra og barna á þessu
heimili var svo óþvingað, að í raun
voru börnin ætíð sem jafningjar
fullorðna fólksins. Þetta leiddi
ósjálfrátt til þess að önnur börn
sóttu mikið inn á heimilið og sýnd-
ist mér þau ætíð vera þar aufúsu-
gestir. Við þessar aðstæður, sem eru
því miður alltof sjaldgæfar á heim-
ilum í dag, ólst Bernódus upp.
Bernódus var vinsæll meðal jafn-
aldra sinna og var ætíð hópur af
jafnöldrum hans í námunda við
hann þegar hann átti frítíma. Bern-
ódus fylgdist vel með því sem í
kringum hann var, og eru mér
minnisstæðar margar stundir þeg-
ar við Finnbogi faðir hans og Bern-
ódus vorum að ræða málin,
kannski ekki á mjög háfleygan hátt,
heldur með þeirri glettni sem fylgdi
oft orðum þeirra feðga.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
fyrir að hafa fengið að kynnast þess-
um unga manni. Minning um
myndarlegan ungan mann sem var
oftast með glettnisglampa í augum.
Sérlega hjálpsamur ungur maður
og næmur fyrir því sem var að ger-
ast í kringum hann. Þannig mun
hann geymast í huga mér.
Elsku Dísa og Finnbogi, systurnar,
afinn og amman í Bolungarvík,
ykkar missir er mikill. Megi blessun
guðs styrkja ykkur.
Jón Kr. Kristinsson
ídauðans faðm nú fallið er
og folt og kalt þar sefur
það bam, ó guð, sem gafstu mér
og glatt um stund mig hefur,
ó faðir lít í líkn til mín,
og lát þú blessuð orðin þín
mér létta sviðann sára,
er sárra faer mér tára.
(Helgi Hálfdánarson)
Enn fjölgar hörmulegum slysum,
og maður spyr sjálfan sig: Hefur al-
mættið ekki tekið nóg, á sviplegan
hátt, frá Bolungarvík? Laugardag-
inn 2. nóvember heyrist í fréttum
frá hörmulegu slysi í Óshlíðinni,
ungur maður kemst lífs af, en
tveggja er saknað. Síðar þann dag
staðfestist helkaldur sannleikurinn,
að vinur okkar er annar þeirra sem
saknað er.
Kunningsskapur okkar við Bem-
ódus örn Finnbogason hófst haust-
ið 1989 er hann settist á skólabekk í
Héraðsskólanum í Reykjanesi.
Fljótlega kom í Ijós að þar var dug-
mikill og laghentur drengur, sem
var ákveðinn í hvað hann ætlaði sér
í framtíðinni og hvikaði aldrei frá
áhuga sínum á því sem tengdist vél-
smíði. Það var sama hvað Bernódus
tók að sér, allt var gert af mikilli
gleði og áhuga.
í maí s.I. þegar við kvöddumst á
tröppunum í Reykjanesi og horfð-
um á eftir Bernódusi ásamt skólafé-
lögum sínum ganga niður að
bryggju um borð í Fagranesið, þá
var hann léttur á fæti með prófskír-
teinið sitt í farteskinu og eggjafötu í
hendinni, „mávsegg" sem hann
hafði tínt úti í Borgarey og ætlaði
að færa pabba sínum þegar heim
kæmi. Framtíðin virtist blasa við
þessu unga, glæsilega fólki, en nú
höfum við enn verið minnt á að
enginn ræður sínum næturstað.
Nú hefur einn úr þessum hópi,
ungur piltur, verið kallaður til æðri
staða, og söknuðurinn er mikill, þó
sérstaklega hjá foreldrum Bemód-
usar, þeim Finnboga Bernódussyni
og Arndísi Hjartardóttur, og systr-
um hans. Þið hafið misst svo mikið,
en minningarnar tekur enginn frá
ykkur, minningar um góðan dreng.
Við sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur, og megi góð-
ur guð styðja ykkur og styrkja á
þessum erfiðu tfmum. Einnig send-
um við öllum þeim, sem eiga um
sárt að binda vegna þessa hræðilega
slyss, hugheilar kveðjur. í hugum
okkar vakir minningin um einlæg-
an og góðan vin.
Við viljum þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast Bernódusi, og
biðjum honum guðs blessunar í
nýjum heimkynnum, þar sem við
trúum að honum hafi verið ætlað
æðra hlutverk.
Mín sál, því örugg sértu
og set á Guð þitt traust.
Hann man þig, vís þess vertu,
og vemdar efalaust.
Hann mun þig miskunn krgna,
þú mæðist litla hríð,
þér innan skamms mun skína
úr skýjum sólin blíð.
(Bj. Halld.)
Þorkell Ingimarsson