Tíminn - 09.01.1993, Blaðsíða 17

Tíminn - 09.01.1993, Blaðsíða 17
Laugardagur 9. janúar 1993 Tíminn 17 Hús þeirra Tidwell hjóna, þar sem hin hroöalegi atburður gerðist Karlmenn, peningar og að fá sínu fram var líf hennar og yndi: Peningagræðgin leiddi til morðs Fenginn var úrskurður dómara um að grafa mætti lík Marks Tidwell upp. Líkið lá á bakinu á svefnherbergisgólfinu og 45 kalíbera Derringer skammbyssan lá í lófa hans. MÚdð blóð rann úr líkinu úr skotsári á höfði fómarlambsins. Klukkan tifaði og hallaði í tvö aðfaranótt l.septem- ber árið 1991. Sunnu- dagsmorguninn var drungalegur í Rowan sýslu í Norður-Karólínu fylki. Eiginkona fómar- lambsins hafði þegar bor- ið kennsl á líkið fyrir rannsóknarmenn, en það var af hinum 31 árs gamla Mark Quintin Tid- well. Frú Tidwell hafði hringt í neyðamúmer og látið vita af atburðinum og lögreglan hafði bmgð- ist skjótt við. Sjúkraliðar höfðu úrskurðað manninn látinn. Frú Tidwell sagði lögreglunni að eftir að hafa setið á bar og drukkið dálítið hefðu þau hjónin haldið heim á leið. Þar hefðu þau farið að rífast og hún hefði í framhaldi af því rokið út. Þegar hún kom aftur fann hún eiginmann sinn látinn. Hún sagði jafnframt að hann hefði und- anfarið talað oft og fjálglega um sjálfsmorð og hún tryði því að hann hefði látið verða af því nú. Það varð raunin, eftir rannsókn á staðnum og nokkur viðtöl, var lát Tidwells skráð sem sjálfsmorð og krufning því ekki talin nauðsynleg. Efasemdir Daginn eftir, á höfuðstöðvum lög- reglunnar í Salisbury, þegar rann- sóknarlögreglumenn voru að skoða myndir af vettvangi, kom í ljós að eitthvað var ekki alveg eins og það átti að vera. Það sem menn hjóu fyrst eftir var að Tidwell hélt á byss- unni í vinstri hendi, en hann var rétthentur, og jafnvel þótt hann hefði verið jafnvígur á báðar hendur hefði hann aldrei getað hleypt af skoti eins og hann hélt á byssunni þegar hann fannst. Að auki sáu rannsóknarmenn að hlaupið hafði ekki snert höfuðið þegar hleypt var af eins og algengt er þegar viðkom- andi fremur sjálfsmorð. Þá hafði út- farastjórinn orðið var við eitthvað á höfði Tidwells sem honum fannst grunsamlegt og ekki algengt í sjálfs- morðstilfellum. Hann lét því lög- regluna vita. Lögreglan var orðin sannfærð um að það var fátt líkt með þessu sjálfs- morði og þeim fjöldamörgu sjálfs- morðum sem hún hafði fengið inn á borð til sín. Á meðan á þessu gekk var Mark Tidwell jarðaður og vissi fjölskylda hans ekki betur en að málinu væri þar með lokið. En rannsóknarlögreglumenn voru ekki ánægðir með þær efasemdir sem enn voru f hugum þeirra. Síðan hóf- ust hringingar fólks til lögreglunnar og þeir sem hringdu vildu sumir ekki gefa upp nafn og vildu endilega ræða dauða Tidwells og sögðu flestir að það væri eitthvað athugavert við hvernig Mark Tidwell skildi við. Morðmál Þessar hringingar styrktu þær efa- semdir sem lögreglan hafði þegar um málið og var rannsókn hafin og nú sem morðmál. Lindu Hines var falið málið og var það hennar fyrsta mál eftir að hún varð rannsóknar- lögreglumaður. Hines og aðstoðar- menn hennar hófu rannsóknina á hefðbundnum viðtölum við ætt- ingja og vini og komust að því að Tidwell lifði venjulegu lífi, nærgæt- inn maður, duglegur í vinnu, en hann vann fyrir fyrirtæki sem fram- leiddi loftræstikerfi. Hann elskaði konu sfna og tvö börn og virtist vera hamingjusamur um það leyti sem hann dó, að sögn skyldmenna. Tid- well hjónin höfðu verið saman frá því þau voru 16 ára og hafði Mark aldrei verið með annarri konu um ævina. Nýlega höfðu þó komið upp vandræði í hjónabandi þeirra. Kona Marks, Angie Tidwell, hafði nokkr- um sinnum farið frá manni sínum vegna annarra manna en ávallt snú- ið aftur eftir skamman tíma. Skyldmenni hins látna sögðu í samtali við lögreglu að eiginkona hins látna virtist ekki taka fráfall hans nærri sér. Linda Hines athug- aði næst hvort Mark Tidwell hefði verið líftryggður. Svo reyndist vera og hljóðaði tryggingin upp á 250 þúsund doilara eða um 15 milljónir króna og átti eiginkona hans að njóta þeirra fjármuna að honum látnum. Það vakti athygli Lindu að Angie Tidwell hafði skömmu fyrir lát Marks verið að spyrjast fyrir um tryggingarféð hjá tryggingafélaginu. Fleiri atriði vöktu upp spurningar. Vildi láta brenna líkið Ættingjar bentu lögreglu á að þeir hefðu tekið eftir demantshring og úri á hendi Marks skömmu fyrir lát- ið en þeir hlutir fundust ekki á lík- inu, auk þess sem lögreglan komst að því að Angie vildi láta brenna lík Marks á þeim forsendum að hann hefði viljað það en ættingjar hans leyfðu það ekki. Kvöldið sem Mark lést höfðu verið tekin sýnishom af höndum Angie Tidwell til að athuga hvort nokkrar púðuragnir fyndust á hendi hennar sem gætu gefið til kynna að hún hefði haldið á byssunni. Þegar sýnið var tekið var aðeins um venju-og hefðbundna sýnatöku að ræða. Nú horíði málið hins vegar dálítið öðru- vísi við. Rannókninni var ekki lokið en engu að síður var Angie Tidweil boðuð í höfuðstöðvar rannsóknar- lögreglunnar til viðræðna. Þar var henni tjáð að líklega myndu niður- stöður rannsókna á sýnunum reyn- ast jákvæðar sem myndi þýða að lík- legt væri að hún hefði nýlega skotið af byssunni. í framhaldi játaði Angie að hún hefði verið í húsinu þegar Mark lést. Það hefði komið til ryskinga um vopnið og þá hefði hönd hennar komið við byssuna en samt sem áð- ur sagði hún að um sjálfsmorð hefði verið að ræða. Hún hefði síðan þurrkað sfn fingraför af byssunni. Miðað við þennan vitnisburð ekkj- unnar vom ekki rannsökuð fingra- för á byssunni en hins vegar virtist Angie verða óstyrkari þegar hún breytti framburöi sínum. Hún hefði þó ekki þurft að hafa neinar áhyggj- ur því í rannsókninni kom síðar í ljós að hvorugt þeirra hjóna virtist hafa hleypt af byssunni. Hrædd við ákæru Tíminn leið og rannsókn Lindu Hi- nes og aðstoðarmanna hennar hélt áfram. Án þess að vita það hjálpaði Angie töluvert við að þrengja hring- inn um sig sjálfa. Hún var síblaðr- andi út í bæ um lát Marks og flestir sem hún hafði rætt við, hringdu annað hvort í lögregluna ellegar hafði lögreglan upp á þeim. Ná- granni þeirra hjóna hafði þá sögu að segja að Angie hefði sagst vera hrædd um að verða kærð fyrir morðið á eiginmanni sínum vegna þess að fingraför hennar hefðu verið á byssunni. Þegar nágranninn hafi sagt að hún þyrfti ekki að hafa áhyggjur þar sem hann hefði framið sjálfsmorð hafi hún fölnað og byrjað að skjálfa. Lögreglan komst einnig að því að Angie hefði sagt ættingjum og vin- um fjölbreytilegar sögur um lát Marks. í einni útgáfu framdi Mark sjálfs- morð, í annarri hafði hann íátist þegar skot hljóp af í átökum þeirra hjóna og í hinni þriðju hafði hún hreinlega skotið hann. Það gekk svo langt að einn ættingjanna sakaði hana um morðið, en þá hafði hún gengið þegjandi á brott. Vitni sögðu þá sögu að Angie hafi leitað að manni til að „ganga frá“ Mark og hún hefði heitið sem svarar 600 þúsund krónum fyrir verkið. Hins vegar hefði hún ekki fundið nokkurn til verksins og því sagst myndu gera það sjálf, skjóta hann í höfuðið og láta það líta út sem slys. Önnur vitni sögðu að kvöldið sem Mark lést hefði Angie, sem var vel við skál, farið að heimsækja ein- hvern fyrri kærasta sinn og hún hefði ætlað að segja honum frá því að Mark væri dauður. Linda Hines talaði við kærastann og viðurkenndi hann samband sitt við Angie. Hún hefði oft talað við sig um að hún vildi sjá Mark dauðan og þegar því væri lokið gæti kærastinn fengið hana, hluta tryggingarfjárins, húsið og bömin. Kærastinn sagði lögregl- unni að hann hefði sagt Angie að hann vildi engan þátt eiga í þeim áætlunum að ráða Mark af dögum. Angie Tidwell Mök við sex menn í ljós kom við frekari rannsókn að Angie hafði átt kynmök við a.m.k. sex aðra menn en eiginmann sinn, á þeirra heimili, og það hafi geng- ið svo langt að hún hefði lagst með manni einum sem var að vinna við baðherbergið. Þá fann lögreglan nektarmyndir af henni og kærust- um hennar. Einn þeirra sem hún reyndi að taka á löpp sagðist hafa hitt Angie á bar kvöldið sem Mark lést og hefði hún sagt að hún hefði skilið við eiginmann sinn deyjandi heima fyrir. Linda Hines og menn hennar settust nú niður og reyndu að hnýta saman lausa enda. Þau kom- ust að því að þrátt fyrir að allt benti til að Angie hefði myrt mann sinn vantaði enn fleiri sönnunar- gögn. Þó var gefin út handtöku- skipun á Angie Tidwell og hún sett í gæsluvarðhald. Þar neitaði hún öllum ásökunum, og einnig að tala við rannsóknarmenn, en ræddi þó við alla aðra. Eitt vitn- anna sagði síðar að tvívegis hefði hún hringt í sig og rætt um dauða Marks. í annað skiptið hefði hún sagt að hún hefði drepið hann en í hitt skiptið sagði hún að skotið hefði hlaupið af í átökum. Angie laus Um tveir og hálfur mánuður var nú liðinn frá láti Marks Tidwell og hafði rannsóknin verið löng, ströng og nákvæm en þó var enn mikið verk eftir. Lögreglan fékk leyfi dómara til að lík Tidwells yrði grafið upp og var það gert. Við rannsókn á líkinu kom í ljós að sá grunur um að byssunni hefði ekki verið haldið að höfði fórn- arlambsins var réttur, auk þess sem Tidwell hefði aldrei getað veitt neina mótspyrnu í átökum vegna ofurölv- unar. Þá fundust leifar af róandi töfl- um í líkama hans. í janúar 1992 ákvað dómari að lækka tryggingu ekkjunnar í 35 þúsund dollara sem hún greiddi og fékk því að fara frjáls ferða sinna. Þó var fýlgst með henni svo hún léti sig ekki hverfa. Hún gat ekki notað tryggingarfé eiginmanns síns til að greiða trygginguna því ættingjar Marks voru búnir að láta frysta það, vegna grunsins um að Angie hefði drepið eiginmann sinn til að komast yfir féð. Þegar ættingj- arnir gerðu þetta kom í ljós að tryggingin rann út skömmu áður en Mark lést og hafði verið endurnýjuð en það var þó ekki Mark sem hafði skrifað undir. Undirskrift hans var fölsuð. Réttarhöldin hófust þann 14.júlí 1992 og við þau kaus Ángie Tidwell að nota „slysa“-útgáfuna í framburði sínum, þar sem sagði að þau hefðu verið að kljást um byssuna og skot hefði hlaupið af. Þau hefðu verið að drekka fyrr um kvöldið, þar hefði einn íyrrverandi kærasta hennar komið að borði þeirra hjóna og við það hefði Mark reiðst. Vandræðin hefðu þó fyrst byrjað þegar þau voru komin heim því þegar hún ætlaði að fara að sofa sagði hún að Mark hefði tekið upp skambyssu úr skúffu og borið hana að höfði sér. Angie sagð- ist hafa beðið hann um að róa sig niður en þegar það tókst ekki hefði hún stokkið að Mark og gripið um byssuna. í átökum hefði hlaupið skot úr byssunni í gólfið en síðan hefði hann náð að setja byssuna aft- ur að höfði sér og þegar hún reyndi að grípa byssuna hefði skot hlaupið úr byssunni á ný og þá í höfuð Marks. Missti stjóm á sér Angie sagði ennfremur að hún hefði misst stjórn á sjálfri sér þegar hún sá skotið hæfa höfuð manns síns. „Ég yfirgaf herbergið, reyndi að finna bíllyklana en ég fann þá ekki. Ég gekk eftir götunni en þegar ég kom til baka reyndi ég að banka uppá hjá nágrönunum. Þar var eng- inn heima.“ Síðan sagðist hún hafa gengið inn í húsið, séð Mark liggja þar í blóði sínu á gólfinu og í hugs- unarleysi hafi hún tekið upp byss- una. Síðan hefði hún rankað við sér og gert sér grein fyrir því að hún yrði að þurrka fmgraförin af byss- unni og setja hana aftur í hönd Marks. Hún neitaði við réttarhöldin að hún kynni nokkuð á byssur og neitaði auk þess að hún hefði lagt til að lík Marks yrði brennt. Þegar saksóknari spurði hana út í samband þeirra hjóna sagðist hún hafa elskað Mark en það hefði þó eitthvað vantað í samband þeirra og það hefði leitt hana út í sambönd við aðra menn. Hún viðurkenndi að hafa sagt ruglingslegar sögur um andlát Marks en neitaði ásökunum um að hafa reynt að ráða utanað- komandi aðila til að drepa hann. Angie endaði vitnisburð sinn með eftirfarandi orðum: „Guð er til vitn- is um að ég drap Mark ekki.“ Það tók kviðdóminn ekki langan tíma að kveða upp úrskurð sinn, sem var morð að yfirlögðu ráði, og var hún í kjölfarið dæmd til há- marksrefsingar, lífstíðarfangelsis. Það þótti sannað að hún hefði drep- ið eiginmann sinn með köldu blóði. Með krufningu á líkinu var óve- fengjanlega leitt í ljós að tvær af þremur útgáfum á sögu Angie um atburðina kvöldið afdrifaríka voru lygi, sagan um sjálfsmorðið og sag- an um átökin. Sú sem var sönn var að hún hefði myrt hann með köldu blóði.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.