Tíminn - 24.04.1993, Blaðsíða 17

Laugardagur 24. apríl 1993
Tíminn 17
/ upphafi var aðeins um litlar fjárhæðir að ræða. Re-
becca setti á stofn gervifyrirtæki og með aðstoð félaga
síns tvöfaldaði hún ávinninginn afþví fé sem hún setti
í „reksturinn". Ábati hennar; sem Johnson setti á svið,
fékk hana til að hætta öllu sparifé sínu og nú var stóra
stundin runnin upp.
Ágirnd læknisins
í símanum var rám og óttaslegin karimannsrödd.
Er maðurinn kynnti sig fyrir Laban Dyer lögreglu-
stjóra fannst Dyer nafnið hljóma kunnuglega.
Maðurinn var þekktur viðskiptajöfur og landeig-
andi og hringdi til að lýsa áhyggjum sínum af ör-
lögum eiginkonunnar.
Hann sagði að konan hans, doktor
Rebecca Johnson, hefði brugðist við
neyðartilfelli kl. 03.00 aðfaranótt
miðvikudags. Hún hefði farið í vitj-
un til að sinna alvarlega veikum
sjúklingi. Dr Rebecca var aðstoðar-
starfsmannastjóri á Memorial
sjúkrahúsinu í Arkansas og starf-
rækti auk þess eigin stofu.
Nú var kominn fimmtudagur 18.
júní 1992. Það voru liðnar 30
klukkustundir síðan læknirinn
hafði yfirgefið heimili sitt. Það gat
komið fyrir að henni dvaldist lengi á
sjúkrahúsinu, vaktir gátu varað í
fullan sólarhring eða jafnvel meira.
En skömmu áður hafði eiginmaður-
inn hringt á spítalann og þá hafði
honum verið sagt að hún hefði ekki
sést þar. Þau höfðu búist við að hún
væri að störfum á einkastofu sinni í
Ozark sem var í um það bil 30 mflna
fjarlægð frá sjúkrahúsinu.
Dyer lögreglustjóra grunaði strax
hið versta. Hann vissi að fjölmargir
eiturlyíjafíklar hringja á lækni í von
um að þeir beri sterk lyf í lækna-
töskunum. Auk þess var Rebecca
forrík kona og bar á sér verðmæta
skartgripi. Þetta tvennt var ástæða
til að óttast um örlög læknisins. En
þar með er ekki öll sagan sögð. Mað-
urinn hennar tjáði lögreglustjóran-
um að síðast er hann hefði séð til
hennar hefði hún verið með stóra
tösku fulla af peningum eða í kring-
um 1,5 milljónir bandaríkjadala.
Picasso og
Monet
Dr Rebecca Johnson hafði tekið
fjárhæðina út úr bankanum sínum
daginn áður og sagt fulltrúa sínum
þar að hún ætlaði sér að nota þá til
að innrétta heimilið sitt á ný. Til
þess þyrfti hún svona háa fjárhæð
þar sem hún hefði meðal annars
augastað á þekktum verkum eftir
Monet og Picasso.
Hún var 53 ára gömul og hafði rek-
ið einkastofu sína í Ozark í 20 ár.
Borgin er fræg fyrir fjallafegurð auk
þess sem þar eru skínandi góð fisk-
veiðisvæði. Hún var fædd í þessari
litlu borg og ólst þar upp. Eftir að
hún útskrifaðist með hæstu ein-
kunn 1972 byrjaði hún sem aðstoð-
arlæknir á lítilli læknastofu í Ozark
en vann sig síðan upp og varð vel
þekktur og virtur læknir sem stund-
aði sjálfstæðan rekstur. Hún gegndi
ýmsum trúnaðar- og ábyrgðarstöð-
um og starfaði m.a. í starfsmanna-
ráði Memorial sjúkrahússins eins og
áður segir. Metnaður hennar stóð til
að verða formaður starfsmannafé-
lagsins og hefði hún orðið fyrsta
konan til að gegna því starfi í ger-
vallri sögu sjúkrahússins. Hún var
vinnufíkill en umsvif hennar beind-
ust að fleiri málum en læknisfræði-
legum.
Rebecca skokkaði og stundaði lík-
amsrækt daglega. Líkami hennar
sýndist 20 árum yngri en 53 ára ald-
ur hennar sagði til um. Þá ræktaði
hún plöntur sem unnið höfðu til
verðlauna á sýningum innanlands
og í þau fáu skipti sem Rebecca sett-
ist niður og tók í spil þótti enginn
spila betur. Hún var manneskja sem
þurfti stöðugt að hafa eitthvað fyrir
stafni og gaf sig óskipt að öllu því er
hún tók sér fyrir hendur. Glæsilegt
einbýlishús hennar bar vott um
mikinn auð og velgengni. Loksins
virtist sem Rebecca væri búin að ná
öllu sem hún barðist fyrir; topp-
læknastöðu, sæti í bankastjóm,
eignum upp á 600 milljónir ís-
lenskra króna og starfsmannastjóra-
titillinn var innan seilingar.
Rebecca var klædd svörtu pínupilsi,
langerma heimasaumaðri hvítri
blússu, svörtum sokkabuxum og
bleikum hælaháum skóm þegar síð-
ast sást til hennar. Þetta var áber-
andi klæðnaður sem vakti hvarvetna
athygli. Hún ók Mercedes Bens, 500
SLárgerð 1991.
Leitin
Lýst var eftir dr Rebeccu og bflnum
hennar samstundis eftir símtal lög-
reglustjórans og mannsins hennar.
Viðvömn var gefin til lögreglu-
manna í nálægum fylkjum svo sem
Oklahoma, Missouri, Alabama,
Tennesse og Texas. Fjölmiðlum var
tilkynnt um hvarf hennar og stór
veggspöld með andlitsmynd hennar
límd á áberandi staði í nálægum
borgum. Hvarf hennar vakti gríðar-
lega athygli hjá almenningi þar sem
orðspor hennar var vel þekkt og líf
hennar sveipað töfraljóma.
Ekki leið á löngu uns leitin að Re-
beccu og bflnum bar árangur. Bens-
inn fannst á bflastæði fyrir utan
verslunarmiðstöð í Van Buren. í
bflnum fundust engin merki um
átök, engir blóðblettir eða þess hátt-
ar. Starfsmaður á sjúkrahúsinu
minntist þess að eftir að Rebecca
hafði farið í vitjunina um nóttina
hefði hún talað við ókunnungan
mann í bláum BMW. Skömmu eftir
það hefði BMW-inn ekið á braut og
Rebecca fylgt á eftir í sinni bifreið.
Þetta var fýrsta vísbendingin sem
gat leitt til lausnar málsins.
Á meðan rannsóknarlögreglumenn
reyndu að fylgja vísbendingunni eft-
ir var Laban Dyer lögreglustjóra tíð-
hugsað til hinna háu peningafjár-
hæða sem Rebecca hafði haft með-
ferðis. Honum þótti saga hennar
ótrúverðug, að hún hefði ætlað að
fjárfesta í listaverkum fyrir svo háa
upphæð. Auk þess höfðu starfsmenn
bankans greitt henni í reiðufé og
henni hafði verið tekinn vari fyrir að
ferðast með svo stóra upphæð í
Iausu fé. Svo virtist sem hún hefði
virt allar öryggisráðstafanir að vett-
ugi.
Þessi hlið málsins tók óvænta
stefnu þegar felmtri sleginn eigin-
maður Rebeccu viðurkenndi að sag-
an um listaverkin væri hreinn upp-
spuni og hann vissi mun meira en
hann hefði í fyrstu sagt. Sannleikur-
inn virtist ótrúlegri en nokkrar get-
gátur gátu sagt til um. Svo virtist
sem Rebecca hefði fengið greitt fyrir
að „þvo“ peninga fyrir stórtæk sam-
tök sem notuðu fé fyrir eiturlyfja-
Mlchael Johnson náði aö vlnna
traust læknisins meö gylliboöum.
sölu til að fjármagna glæpastarf-
semi. Rebecca hafði verið sannfærð
um að hún nyti skattfríðinda í stað-
inn sem veittu henni 50% afslátt
miðað við það sem hún áður hafði
þurft að greiða.
Um það bil helmingur þeirra tekna
sem Rebecca ávann sér fór í skatta
og hún sá svo eftir þeim peningum
að hún ákvað að grípa til óvandaðra
meðala.
Leidin til „gróöa“
Þegar Rebecca sagði fulltrúanum
að hún ætlaði að taka allt spariféð
sitt á einu bretti og fjárfesta í lista-
verkum hafði hún ætlað að tvöfalda
spariféð. 1,5 milljónir dala áttu að
verða 3 milljónir án mikillar fyrir-
hafnar.
Hún ráðfærði sig við verðbréfasala
sína og náinn vin og hann sagði að
það sem hún ætlaði sér væri ólög-
legt og áhættusamt. Þá sagði hann
henni að gengið á „óhreinum pen-
ingum“ væri 1 á móti 10 og þess
vegna væri hún að láta hafa sig að
fífli fyrir jafn lítinn arð miðað við
það sem kaupgengið væri á „vel
fengnu fé“. Maðurinn hennar hafði
einnig pata af fýrirætlunum hennar.
Þrátt fýrir viðvaranir þeirra þriggja,
bankafulltrúans, verbréfasalans og
eiginmannsins, lét hún orð þeirra
sem vind um eyru þjóta og hélt sínu
striki.
Þegar manninum hennar og ver-
bréfasalanum var ljóst að ekkert
gæti orðið til að telja Rebeccu hug-
hvarf ákváðu þeir að hafa hönd í
bagga með henni til að tryggja ör-
yggi hennar ef eitthvað kæmi upp á.
Þau höfðu ætlað að fara öll þrjú eftir
að Rebecca hafði tekið peningana út
og halda á mótel í Van Buren þar
sem viðskiptin áttu að fara fram kl.
06.00 á miðikudagsmorguninn.
Maður Rebeccu og verðbréfasalinn
ætluðu að þykjast vera lífverðir
hennar til að vekja síður grunsemd-
i
Dr Rebecca Johnson lét Ifflö vegna
áglmdar sinnar.
ir er þeir fylgdu henni til fundarins.
Algjör tilviljun réð því hins vegar að
Rebecca fékk símhringingu frá
sjúkrahúsinu um nóttina þar sem
henni var skýrt frá að um neyðartil-
felli væri að ræða og hún yfði að
koma strax. Maðurinn hennar hugð-
ist bíða eftir henni og fara síðan með
henni ámótelið ásamt verðbréfasal-
anum seinna um nóttina. Hann átti
ekki eftir að sjá hana eftir það.
Kvíði hans varð til þess að hann
ákvað að segja lögreglunni allt af
létta. Þá gaf hann lögreglunni nafn-
ið á viðskiptaaðila Rebeccu sem ætl-
aði að kaupa af henni féð.
Eftirgrennslan leiddi í ljós að Mi-
chael Alan Johnson, en svo hét mað-
urinn, var vel þekktur í skemmtana-
lífi borgarinnar, virtist alltaf lifa í
vellystingum en vann þó aldrei
neitt. Hann hafði vandaðan klæða-
smekk og ók dýrum bflum.
Hann hafði sagt Rebeccu er fund-
um þeirra bar saman að hann hefði
andstyggð á skattakerfi Bandaríkj-
anna og ynni við verðbréf og hluta-
bréfaviðskipti. Hróðugur sagði hann
Rebeccu að hann hefði aldrei greitt
eitt einasta sent í tekjuskatt og þar
með var áhugi hennar vakinn þar
sem hún hafði ætíð séð ofsjónum yf-
ir þeim fjármunum sem ríkið hirti
af henni. Hann ákvað því að kynna
hana fyrir þeim aðilum sem hann
þekkti í glæpasamtökum. í upphafi
var aðeins um litlar fjárhæðir að
ræða. Rebecca setti á stofn gervifyr-
irtæki og með aðstoð félaga síns tvö-
faldaði hún það fé sem sem hún setti
í „reksturinn". Ábati hennar, sem
hann setti á svið, fékk hana til að
hætta öllu sparifé sínu og nú var
stóra stundin runnin upp. Hún ætl-
aði að sýna fram á tap alls sparifjár-
ins og losna þannig við að greiða
skatta af sparifénu.
Þrátt fyrir eftirgrennslan lögregl-
unnar tókst henni ekki að hafa upp á
Johnson. Samkvæmt upplýsingum
vina hans hafði ekkert sést til hans
um nokkurra mánaða skeið. Vitað
var að hann ók um á bláum BMW,
sömu gerðar og starfsmaðurinn á
spítalanum hafði séð.
Gegnumlýstur
Föstudaginn 19. júní var ffkniefna-
deild lögreglunnar kvödd á alþjóð-
lega flugvöllinn í Memphis Tenn-
essee. Vel klæddur, snyrtilegur mað-
ur með dýra skartgripi hafði farið
framhjá gegnumlýsingartækjum
flughafnarinnar og þrautþjálfaðir
starfsmenn öryggisdeildar sáu strax
á skjánum eitthvað sem virtist vera
peningar í búntum í lítilli hand-
tösku. Við rannsókn kom í ljós að í
töskunni var andvirði rúmra 60
milljóna íslenskra króna í 100 dala
seðlum. Yfirvöldum flugvallarins
hafði verið tilkynnt um brottnám
Rebeccu og stórra fjárhæð sem
saknað væri. Það kom í ljós að núm-
erin á peningaseðlunum voru þau
sömu og á seðlunum sem Rebecca
hefði tekið út. Það kom þeim sem til
málsins þekktu ekki á óvart að mað-
urinn sem handtekinn var var Mi-
chael Alan Johnson.
Hann sagðist ekki hafa gert annað
en að hjálpa lækninum að „leiðrétta
stefnu ríkisstjórnarinnar í skatta-
málum." Hann sæi um að „þvo“
peningana en hún Ieggði til féð. Af-
drif hennar væru honum ókunn.
Þegar harðar var að Johnson geng-
ið breyttist framburður hans og
reyndar fór það svo að hann sagði
margar sögur. Loks kiknaði hann
undan álaginu og sagði sannleikann
að hluta. Eftir að fyrirætlan hans og
samsærismanna hans hafði heppn-
ast og Rebecca var búin að sam-
þykkja að hætta gervöllu sparifé
sínu var meiningin að losa sig við
hana. Það var ekki á dagskrá að
greiða henni neitt eða „kaupa“
hennar fé. Johnson ætlaði sér að
ræna hana og flýja land eftir það.
Hann mælti sér mót við Rebeccu á
hóteli og ætlaði að rota hana. En
þegar hann sló hana, rak hún höfuð-
ið í kommóðu. Hann reyndi að
þreifa á púlsinum en fann engan og
fann sér til skelfingar að hún var lát-
in. Þá vafði hann líkinu inn í plast og
límdi fyrir. Hann sór að dauði Re-
beccu hefði verið slys.
Ásamt hjálparmönnum sínum
hafði hann komið líkinu út úr hótel-
inu og sett það í skottið á BMW-bfln-
um. Hann kastaði síðan líkinu í á og
dreif sig til Memphis þaðan sem
hann ætlaði að flýja af landi brott
Stefnumót viö
dauöann
Leitin að líki Rebeccu stóð yfir í
fjóra daga á þeim slóðum sem John-
son sagði að hann hefði losað sig við
líkið. Þrátt fyrir það fannst ekkert
Mörgum þótti saga hans ótrúverðug
því á þeim tíma sem hann sagðist
hafa hent líkinu fram af brú, á fjöl-
farinni umferðargötu, var mikil um-
ferð og því hefði áhættan verið mik-
il að losa sig við líkið á þessum tíma.
Lögreglan fór á hótelið til að kanna
vegsummerki. Þar fann hún krítar-
kort og fleiri persónulegar eigur Re-
beccu. Auk þess fundu þeir annað
sem minnkaði líkumar á að dauði
Rebeccu hefði verið slys. Þeir fundu
38 kalíbera skammbyssu í herberg-
inu. Hún hafði nýlega verið keypt
hjá byssusala sem þekkti strax John-
son sem kaupandann á myndum og
því virtist sem Rebecca hefði átt
stefnumót við dauðann frá fyrstu
stundu.
Rannsóknarmenn komust að því að
eftir morðið hafði eyðslugleði John-
sons femgið útrás. Hann hafði á
sama sólarhringnum keypt Mazda
RX 7 sportbfl, Rolex-úr og skartgripi
fyrir þúsundir dala. Blái BMW-inn
fannst hvergi.
Lík Rebeccu fannst 28. júní. Reynd-
ar fannst það í á en allt annað reynd-
ist vera ósatt sem Johnson hafði
skýrt lögreglunni frá. Hann hafði
losað sig við líkið í 500 km. fjarlægð
frá þeim stað sem hann hafði sagt til
um. Höfuðáverkar bentu til að hún
hefði margoft verið slegin og því
þótti sannað að um morð væri að
ræða. Johnson viðurkenndi að hann
hefði vísvitandi leitt lögregluna af
sporinu í von um að líkið fýndist
ekki. Það er nefnilega sjaldnast sem
hægt er að sanna morð af ásetningi
ef líkið vantar.
Einnig náðist til vitorðsmanna
Johnsons. Þeir fengu allir þunga
dóma fýrir aðild að manndrápi og
þjófnað. Johnson hins vegar vissi að
snaran hékk um hálsinn á honum
sjálfum. Eftir samráð við verjanda
ákvað hann að viðurkenna morð að
yfirlcgðu ráði í auðgunarskyni og
þar með losnaði hann undan dauða-
refsingunni. Hann fékk hins vegar
lífstíðarfangelsi án möguleika á náð-
un.
Enginn veit hvað breytti ráðagerð
Rebeccu að fara ein til fundar við
morðingja sinn. Eflaust hefðu afdrif
hennar orðið önnur ef hún hefði
verið í fýlgd með manni sínum og þá
er það ljóst að ef hún hefði ekki
sinnt sló'ldu sinni þegar síminn
hringdi væri hún væntanlega enn á
lífi. Þannig toguðust á í lífi hennar
hugsjónin að lækna og linna kvalir
sjúklinga sinna og hins vegar ágimd
og gróðafíkn.
Hinni dramatísku sögu af gróða-
fíkn Rebeccu er lokið. Mikið vill
meira en það getur reynst hættulegt
að svíkja undan skatti. Það sanna
dæmin!