Tíminn - 15.02.1995, Blaðsíða 4

4
Mi&vikudagur 15. febrúar 1995
STOFNAÐUR 1 7. MARS 1 91 7
Útgáfufélag: Tímamót hf.
Ritstjóri: |ón Kristjánsson
Ritstjórn og auglýsingar: Brautarholti 1, 105 Reykjavík
Sími: 631600
Símbréf: 16270
Pósthólf 5210, 125 Reykjavík
Setning og umbrot: Tæknideild Tímans
Mynda-, plötugerb/prentun: ísafoldarprentsmi&ja hf.
Mánabaráskrift 1550 kr. m/vsk. Verb ílausasölu 150 kr. m/vsk.
Veljum íslenskt
Þaö er kunnara en frá þurfi að segja að íslensk út-
flutningsframleiðsla byggir mjög á sjávarútvegi og
íslendingar eru háðari utanríkisviðskiptum en
margar aðrar þjóðir. Innflutningur til landsins á
hvers konar iðnaðarvörum er mikill. Heimamark-
aðurinn hér er lítill, sem eðlilegt er, en grundvöll-
ur öflugs iðnaðar er stór heimamarkaður.
Það sýnir sig að hvers konar iðnaður tengdur
sjávarútvegi hefur þróast hér á landi. Hann hefur
náð að festa rætur á erlendum mörkuðum og
ástæðan er ekki síst þróaður sjávarútvegur hér á
landi og öflugur heimamarkaður sem fylgir hon-
um.
Þrátt fyrir að annar útflutningsiðnaður hafi átt
erfiðara uppdráttar, berast við og við góð tíðindi af
þeim vettvangi. Nýlega birtust um það fréttir að
lyfjafyrirtæki hérlendis hefði gert stóra samninga
um útflutning á hjartalyfjum til Þýskalands. Þetta
sýnir meðal annars þýðingu greiðra og hindrunar-
lausra viðskipta fyrir útflutning okkar og mögu-
leika smárra aðila þegar einkaleyfi falla úr gildi,
eins og í þessu tilviki.
Nýlega hefur birst viöhorfskönnun um afstöðu
neytenda á íslandi til íslensks iðnvarnings í sam-
anburði við innfluttar vörur. Þessi könnun var
gerð á-vegum átaksins „íslenskt — já takk". Niður-
stöðurnar eru athyglisverðar. 81% landsmanna
samkvæmt könnuninni velja íslenskt ef vörurnar
eru sambærilegar, en hins vegar stendur almenn-
ingur í þeirri trú að þær vörur séu dýrari en þær
innfluttu. Lauslegar verðkannanir benda til þess
að svo sé ekki og verð íslenskra vara hafi farið
lækkandi undanfarin ár.
Aukin markaðshlutdeild íslenskra iðnaðarvara
er ekkert smámál. Um 6000 manns á íslandi eru
án atvinnu að jafnaði. Þar að auki kemur fjölmargt
fólk inn á vinnumarkaðinn á næstu árum. Tækni-
þróun, sem nauðsynleg er til þess að halda velli í
erlendri samkeppni, ýtir fólki út úr störfum. Það er
alveg ljóst að ef takast á að halda uppi atvinnu á
komandi árum, verður iðnaðurinn að koma inn í
þá mynd. Aukning í þjónustugreinum kemur ekki
ein til hjálpar.
Við íslendingar flytjum inn iðnaðarvörur, sem
framleiddar eru í landinu, fyrir um 20 milljarða
króna árlega. Það þarf ekki mikla efnahagsspek-
inga til þess að sjá hvaða þýðingu það hefði að
koma þessari upphæð niður í 10 milljarða króna
með átaki alls þorra almennings í kaupum á inn-
lendum vörum. Það mundi þýða atvinnu fyrir
þúsundir manna.
Því ætti að vera lag til þess fyrir þá, sem reka
áróður fyrir íslenskum iðnvarningi, að gera það á
forsendum þess að þar sé um góð viðskipti fyrir
neytendur að ræða. Góð viðskipti þýðir einfald-
lega að það sé betra fyrir efnahaginn að kaupa inn-
lendar vörur og síðan komi allur þjóðhagslegur
ávinningur að auki. Kannanir benda til þess að
efnahagslegur ávinningur fyrir einstaklinginn og
þjóðhagslegur ávinningur fari saman, ef sem flest-
ir taka íslenska framleiðslu fram yfir þá erlendu.
Tekist a 1 Sjálfstæðisflokknum
Garri hefur fyrir satt ab Árni
Johnsen, alþingismabur á Sub-
urlandi, neiti stabfastlega ab
trúa því ab sólin hafi blindað
Eggert Haukdal á bílastæbi Al-
þingis, þegar sá síðarnefndi ók
utan í fellihlið á bílastæbinu í
beinni útsendingu á Stöb 2.
Heimildir Garra herma ab Árni
telji Eggert einfaldlega slappan
bílstjóra og eigi þess vegna ekk-
ert erindi á þing fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn, en sem kunnugt er
mótast pólitík Árna mikib af
bílum og akstri, eins og stóra
mál hans á þessu kjörtímabili
— einstaklingsbundin bílnúm-
er — ber vott um. Eggert, sem í
gær kynnti Suðurlandslista
sinn, er sannfærður um að
framboö hans sé pólitískur
Suðurlandsskjálfti og hafi tvö-
falt erindi við boöun fagnaðar-
erindisins eftir að hann, eins
og Sál forðum, var sleginn sól-
arblindu í bíl sínum á dögun-
um.
✓
Isjakatoppurinn
En væringar Árna Johnsen
og Eggerts Haukdal eru þó ekki
nema toppurinn á ísjakanum í
því ótrúlega bandaíagi sem
Sjálfstæðisflokkurinn er. Leið-
togi flokksins í þessu kjördæmi
er enginn annar en sjálfur Þor-
steinn Pálsson, sjávarútvegs-
ráðherra og fyrrum formaður
flokksins, og það kemur að
sjálfsögðu illa út fyrir hann að
hafa ekki meiri stjórn á og
meiri forustu fyrir sínu liði en
svo, að allt logar í illdeilum og
opinberum átökum, sem enda
í sérframboðum.
Það kom því ekki á óvart að
Draumsýn sósíalista
Alþýbubandalagsmennirnir, sem
eru að gera sig að brjóstvörn skoð-
anafrelsisins í landinu meb því ab
gera alla fjölmiðla tortryggilega og
starfsmenn þeirra að leiguþýjum
peningavalds og jafnvel taldir hafa
lent í tröllahöndum, fengu góðan
liðsauka og meðreiðarmann í sið-
væðingunni. Þar fór Gubmundur
Árni, listelskur maður úr Hafnar-
firði, sem taldi sig fylgjandi hug-
myndum Allaballa um prentfrelsib.
íslensk Pravda er draumsýn sósí-
alista sem vafalítið verður hrint í
framkvæmd. Guðrún Helgadóttir
sagbi á Alþingi að það væri fullt
eins mikil þörf á ríkisreknu dag-
blaði og ríkisreknu útvarpi.
heyra af því í fréttum, meðan
framboð Eggerts var í gerjun,
ab maður eftir mann og félag
eftir félag í Sjálfstæðisflokkn-
um hafi gengib á Eggert til að
reyna að fá hann til að hætta
GARRI
við framboð. Allir nema einn.
Einn er sá maður í Sjálfstæðis-
flokknum sem ekkert var að
reyna að fá Eggert til að hætta
við, en það er Sunnlendingur-
inn sem í æsku bað guð um
tyggjó á Selfossi, sjálfur Davíö
Oddsson. Vissulega eru það at-
hyglisverb tíðindi, sem nú hafa
verið staðfest af Eggerti sjálfum
í viðtali í Alþýðublaðinu, að
formabur Sjálfstæðisflokksins
hafi ekki talib ástæðu til að
beita sér gegn því að flokkur-
inn klofnaði á Suburlandi. En í
ljósi þeirra viövarandi væringa,
sem blunda alltaf í samskipt-
um Þorsteins og Davíðs, kemur
þetta þó ekki svo mikið á óvart.
Blaðið verður stórt og öflugt, því
það verður sent inn á hvert heimili,
hverja stofnun og fyrirtæki og nef-
skattur lagður á hvert mannsbarn
og kallaður áskriftargjöld.
Starfslib mun skipta hundruðum
og þúsundum manna, ef hlutastörf
eru talin. Ríkisviljinn mun neyta
aðstöbu sinnar til að soga til sín
auglýsingatekjur og hamra á því að
hvergi eigi að auglýsa nema í hon-
um, því útbreibslan sé svo ofboðs-
leg.
Ég er mestur, stærstur, bestur
verður kjörorðið og haganlega til-
reiddar skobanakannanir staðfesta
hug almennings til eignar sinnar,
því þab liggur í augum uppi að
þjóbin á Ríkisviljann. En af því að
ríkiö hefur mikla reynslu af að reka
Tefla fram Eggerti
og Árna
Hitt virðist þó nokkub augljóst
að þegar formenn flokka hreyfa
hvorki legg né lið til þess að koma
í veg fyrir klofning í sínum eigin
flokki, er viðkomandi formanni
klofningurinn ekki mikið
áhyggjuefni. í þab minnsta er
slíkum formanni ekki eins leitt og
hann lætur, þó hlutirnir gangi
ekki alveg upp hjá flokknum í
vibkomandi kjördæmi.
Þetta virðist einmitt vera að
gerast í Suðurlandskjördæmi og
greinilegt að skotgrafahernaði
forsætis- og sjávarútvegsrábherra
er hvergi nærri lokib. Þessa dag-
ana há þeir sínar orustur þó „a
proxi" með því aö takast ekki
beint á, heldur tefla þeir fram
tindátunum Eggerti og Árna og
berast átök þeirra vítt um Su&ur-
land og inn á bílastæði Alþingis í
Reykjavík. Enn er eftir ab sjá hver
á síðasta orbið í snerru þeirra Egg-
erts og Árna, hvort það verður
Þorsteinn eða Davíð.
Gani
þarf
tröllaukinn fjölmiðlarisa verður
miðstýringunni ekki skotaskuld úr
því að efla upp dagblaö og nauðga
því upp á hvern mann til að útlista
sannleikann ómengaðan.
Það gerði sannleiksboðberinn
Pravda með sóma og sann og var
með víðlesnustu blöðum þegar
skobanabræöur Allaballa og Guð-
mundar Árna máttu sín einhvers í
fjölmiðlaheiminum.
Þar sem engin tengsl mega vera
milli útvarps og blaðaútgáfu, eins
og Ólafur Ragnar og Svavar bentu
útþrykkilega á í umræbunum um
hlutabréfasölur í fjölmiðlafyrirtækj-
um, verður Ríkisviljinn ríkisrekið
bákn við hliðina á Ríkisútvarpinu
og bætast við nokkrar ríkisreknar
fréttastofnanir, sem eru í fullum
gangi á Rás eitt og Rás tvö og í sjón-
varpi. Fréttastofurnar tvær eru að-
eins hluti af ríkisrekna fréttaflutn-
ingnum, þegar betur er að gætt.
Vonandi dregst ekki úr hömlu að
fram komi frumvarp um ríkisblað
til ab það komist sem fyrst á kopp-
inn og taki til við að flytja áreiðan-
legar upplýsingar.
Annars er ekki víst ab þess þurfi,
því ríkib rekur blab sem kemur út
næstum daglega. Væri nóg að efla
Lögbirtingablaðið, skipta um nafn á
því og setja lög um skylduáskrift og
ráða nokkur hundruð starfsmenn
til að bera sannleikanum vitni.
Þá mun þjóbin eignast sinn Ríkis-
vilja og Alþýðubandalagið mál-
gagn, ef vel tekst til.
OÓ
Rikisvilji er allt sem
Umbrot í fjölmiðlaheiminum eru
með fjörugra móti um þessar
mundir og ber þar fleira til. Eigna-
tiifærslur með hlutabréf í útvarpsfé-
lagi og blaðaútgáfu urðu tilefni um-
ræðu á Alþingi þar sem Allaballar
lýstu yfir enn einn ganginn þung-
um áhyggjum yfir ab nú væri skoð-
anafrelsið endanlega fyrir borb bor-
ið. Það er annars undarlegt hve erf-
ingjar gamla kommaflokksins eru
ákafir formælendur rit- og skoðana-
frelsis þegar þeir álíta aö þab sé í
höndum annarra en þeirra sjálfra.
Umræðan um fjölmiðlunina var
hin merkasta og upplýsandi í besta
lagi. Það athyglisveröasta var nátt-
úrlega tillaga þingmanns Alþýbu-
bandalagsins-um að Alþingi kæmi
upp dagblaði sem ríkið á ab reka.
Guðrún Helgadóttir mælti fyrir
hugmyndinni og vill fá Ríkisdag-
blab eins og Ríkisútvarp og sagðist
enda ekki treysta flokksblöðum, en
það eru samkvæmt skilgreiningu öll
blöð sem Allaballar hafa ekki öll
tögl og hagldir í og ráða efnistök-
um.
Áhugamenn um ríkisrekstur gáfu
einu sinni út Þjóðviljann og til
minningar um hann verður heiti
nýja blaðsins að sjálfsögðu Ríkisvilj-
inn.
Stjórn Ríkisviljans verður kosin af
Alþingi og flokkatengsl og kunn-
ingsskapur við ráðherra sem sitja
hverju sinni mun ráða hverjir velj-
ast á ritstjórn og í aðrar stöður.
Á vfóavangi
Ríkisviljinn veröur ebli sínu sam-
kvæmt rekinn á sama grundvelli og
Ríkisútvarpið.
Eflum ríkisbáknin