Tíminn - 03.07.1996, Blaðsíða 5

Mi&vikudagur 3. júlí 1996
(BMXAMuScAáeAJr
wwntnm
5
Siguröur Lárusson:
Vei yður, hræsnarar!
Þann 25. júní s.l. hófst
prestastefnan í Reykja-
vík. Hún hófst að venju
meö ræðu biskupsins yfir Is-
landi. Þar tilkynnti hann að
hann hefði ákveðið að segja af
sér biskupsembættinu eftir eitt
og hálft ár. Þar með liggur fyr-
ir að rógberarnir hafa að lok-
um farið með sigur af hólmi.
Það er hryggilegt að á en-
daðri tuttugustu öldinni skuli
stór hluti presta landsins
standa að slíkri rógsherferð
gegn yfirmanni sínum. Hvar
er kærleiksboðskapur prest-
anna? Læra þeir ekki um það í
Háskólanum að trú, von og
kærleikur sé það sem þjóð-
kirkjan á að boða og kenna og
að kærleikurinn sé þeirra
mestur? Spyr sá sem ekki veit.
Eru kannski einhver önnur
sannindi sem meiri áhersla er
lögð á þar? Mér finnst furðu-
legt að allmargir prestar þjóð-
kirkjunnar skuli hafa lagst svo
lágt að hlaupa eftir hverskonar
kjaftasögum og persónuníði
um núverandi biskup.
Ég fæ ekki betur séð en að
takmark þessara manna, hvort
sem það eru prestar, frétta-
menn eða aðrir — t.d. Illugi
Jökulsson, Guðrún Jónsdóttir
eða aðrir sem notað hafa slíkt
oröbragð um herra Ólaf Skúla-
son — hafi fyrst og fremst ver-
ið að reyna að hrekja hann úr
embætti fyrr en efni stóðu til.
Mig undrar mjög að prestarnir
skuli vera þar fremstir í flokki,
þar á meðal formaður Prestafé-
lagsins og vígslubiskupinn í
Skálholti. Ef ég man rétt, þá
var hann í kjöri þegar Ólafur
Skúlason var kosinn biskup.
Getur verið að hann hafi aldr-
ei getað sætt sig við að Ólafur
vann þá kosningu?
Hvar er þá kærleikurinn og
umburðarlyndið, sem prest-
arnir eru alltaf að predika fyrir
almenningi? Mér finnst varla
von að almenningur geti borið
virðingu fyrir þeim prestum,
sem geta lagst svo lágt að níð-
ast þannig á æðsta manni
kirkjunnar og brjóta þannig
niður mannorð biskupsins og
reyna að leggja heimili hans í
rúst og líka hans nánustu
skyldmenna og vina. Hvílíkir
prestar!
„Til að fyrirbyggja
misskilning vil ég
taka fram að margir
ágœtis menn eru í
prestastétt, en því
miður hygg ég að
þeim fari fjölgandi
meðal yngri presta
sem aðhyllast þröng-
sýnar kreddukenn-
ingar."
Til að fyrirbyggja misskiln-
ing vil ég taka fram að margir
ágætis menn eru í prestastétt,
en því miður hygg ég að þeim
fari fjölgandi meðal yngri
presta sem aðhyllast þröng-
sýnar kreddukenningar. Ef svo
er, þá er eitthvað meira en lít-
ið að í kennslu í Guðfræði-
deild Háskólans, og naumast
hægt að tala um fullkomið
trúfrelsi í landinu.
Svo er það Langholtsdeilan.
Þar koma sömu menn líka
mikið við sögu, þ.e.a.s. for-
maður Prestafélagsins og
vígslubiskupinn í Skálholti. Þá
fannst mér vígslubiskupinn í
Hólastifti ekki sýna mikinn
manndóm, þegar honum var
falið að skera úr Langholtsdeil-
unni. Mér fannst hann víkja
sér liðlega undan því.
En hver er raunverulegur
upphafsmaöur að þessari
ógeðfelldu aðför að biskupn-
um? Það skyldi þó ekki vera
maður sem heitir Flóki? Eða
eru það konurnar tvær, Sigrún
Pálína og Stefanía, sem fyrstar
hófu rógsherferðina gegn bisk-
upnum? Eða voru þær aðeins
notaðar til skítverksins?
Þetta er skrifað 27. júní.
Skýrt var frá því í 10-fréttum
ríkisútvarpsins rétt áðan, að
um 20 konur hefðu staðið í
röð við dyr hússins, sem
prestastefnan fer fram í, og af-
hent þeim prestum, sem vildu
taka við því, áróðurspésa. Þar
voru fremstar í flokki Sigrún
Pálína og Stefanía Þorgríms-
dóttir. Þetta finnst mér sanna
að þarna stendur einhver klíka
á bak við, ef til vill þó aðeins
einn maður. Getur virkilega
verið að það sé prestur? Þá er
sannarlega mál að víkja hon-
um úr embætti.
Ef þessi hatursáróöur gengur
ekki fram af öllu sæmilegu
fólki, þá veit ég ekki hvar þjóð-
in er stödd.
Höfundur er fyrrum bóndi.
Islenskt ævintýri fyrir
erlenda feröamenn
Mannlíf
og að-
stæður á
ísafirði
Út er komin bókin ísafjarðar-
kver eftir Þorstein Antonsson.
Um er að ræða uppgjörsrit við
mannlíf og aðstæður í þeirri
byggð sem nafnið vísar til. Bók-
in er unnin upp úr blaðagrein-
um og útvarpserindum frá síð-
ustu árum, svo að myndar heild
sem vísar til nútíðar og fortíðar
ísafjarðarbæjar og nágranna-
byggða. Lýst er reynslu höfund-
ar af búsetu í bænum síðvetrar-
leytið 1995, en í allt bjó höf-
undur á ísafirði í fimm ár. í for-
mála bókarinnar segir m.a.:
„Kynni af vestfirskum aðstæð-
um verða varla fengin með öðr-
um hætti en dvöl í þeim byggð-
um, ef áreiðanleg eiga að vera.
Heimildir um líf í sjávarbyggð-
um, fyrir vestan sem annars
staðar, hafa verið bækur, en sú
mynd sem skáldsögur og jafnvel
heimildarit draga upp af þorps-
búalífi á íslandi er einlit og
löngu hætt aö koma heim og
saman við nútímann. Þorpsbúa-
lífið hefur verið málað dökkum
litum af rithöfundum okkar
gegnum tíðina, þeim hefur orð-
ið tíðrætt um eignarhald fá-
einna manna á öllum verðmæt-
Þorsteinn Antonsson.
Fréttir af bókum
um, slor og svínarí, peninga-
lykt, drykkju og framhjáhöld,
en ekkert af þessu er ástæða til
að eigna íbúum sjávarbæja
landsins á líðandi tíð, alltjent
ekki frekar en sjálfrar höfuð-
borgarinnar."
Bókin skiptist í þrjá hluta. í
þeim fyrsta er gerður saman-
burður á mannlífi í höfuðborg-
inni og á ísafirði. í öðmm hluta
eru gerðar tillögur til úrbóta á
þeim gmnni sem lagöur hefur
verið með lýsingum fyrsta hlut-
ans. Fjallað er um sögu ísafjarð-
arbæjar í ágripi og lýst staðhátt-
um á líðandi stund. Loks er svo
reynslusaga höfundar á per-
sónulegri nótum, sem um leiö
er tilraun til að lýsa inn í sálarlíf
heimamanna.
ísafjarðarkver er 126 bls. Út-
gefandi er höfundur í samvinnu
við prentsmiðjuna ísprent á ísa-
firði.
Dýralífssaga um lítinn lunda í
Vigur í ísafjarðardjúpi er ný-
komin út hjá Fjölva. Bókin er
öll litprentuð með fjölda
teikninga og þó nokkrum ljós-
myndum. En það er til tíðinda
að hún er gefin út samtímis á
þrem tungumálum, en þau eru
auk íslenskunnar enska og
þýska. Virðist hún eina reglu-
lega barnabókin á markaðnum
á erlendum tungumálum og
gerir Fjölvaútgáfan sér vonir
um að erlendir ferðamenn hér
á landi taki bókina heim með
sér til minningar og til að gefa
börnum sínum og barnabörn-
um þegar heim kemur og geti
Kristín Marti.
KHtdn MmÓ
Fréttir af bókum
hún þannig orðið „lúmsk"
landkynning.
Höfundur þessarar nýstár-
legu bókar er svissnesk stúlka,
sem tekið hefur ástfóstri við ís-
land. Hún heitir Kristín Marti
og kom hingað fyrir fimm ár-
um sem skiptinemi, fyrst á
Dalvík og síðan í höfuðborg-
inni. Hún hefur og verið leið-
sögumaður fyrir þýskumæl-
andi ferðamenn, sem höfðu
mikinn áhuga á lundanum.
Auk þess hefur hún eignast
hér bæði eiginmann og barn,
svo hún er orðin nátengd
landinu sem hún heillaöist af.
Kristín hefur frá unga aldri
sýnt mikla teiknihæfni og lagt
stund á þá grein í skóla.
Kristín kallar bók sína á ís-
lensku „Lúlli litli lundi" og á
þýsku „Puff der kleine Papa-
geientaucher". Enski mennta-
skólakennarinn Terry Gunnell
hjálpaði til við ensku útgáfuna
sem kallast „Peeper, the Little
Puffin".
Fallegum litskreyttum teikn-
ingum fylgir alláhrifamikil
ævintýrasaga, þar sem skiptist
á bjargarleysi og hörð lífsbar-
átta. Þegar litli lundinn er al-
veg að gefast upp, leitar hann
ásjár hjá álfkonu í Álfaborg-
inni efst á Vigur, sem er raun-
verulegt örnefni og gerist þá
óvænt smákraftaverk.
Kristín hefur m.a. dvalist um
skeið í eynni og er nú að vinna
að annarri indælli bók um æð-
arvarpið þar. Auk teikninga
hennar birtast þar nokkrar
ljósmyndir, er sýna daglegt líf
heimafólksins í Vigur.
Bækurnar á hinum ólíku
tungumálum eru samhæfðar
til að koma við tækni sam-
prents, sem er alger nýjung
hér á landi. Hver bók er 32 bls.
í stóru broti. Filmugerð annað-
ist PMS Súðarvogi, en prentun
og band Prentsmiöjan Grafík.
Verð á eintak er kr. 1,280.