Tíminn - 08.08.1996, Qupperneq 10
10
Fimmtudagur 8. ágúst 1996
„Lítib hefur farib fyrir
fréttum af útihátíb þess-
ari og segja sumir orsök-
ina vera skítlegt ebli
fréttmanna og sjúklega
fíkn í allt sem neikvœtt
er. Allt fór nefnilega vel
fram á Gúmmískónum
'96. Hitt getur einnig
verib ab hátíbin teljist
ekki fréttnœm en blaba-
mabur Tímans er á ann-
arri skobun eftir ab hafa
séb hundrub manna frá
1 árs gömlum börnum
upp í hálfnírœb gamal-
menni dansa stœrsta
gúmmískóahringdans
sem farib hefur fram í
veröldinni. Verbur ekki
vikist undan því ab
kynna þetta sérstœba
fyrirbœri fyrir lands-
mönnum, Mývetninga
og skófatnab þeirra sam-
hœfban."
Eftir samfellda rigningu og suö-
austan hvassviöri datt skyndi-
lega á dúnalogn og geislar sólar
brutu sér leiö niöur á yfirborö
jarðar. Þetta var mönnum sér-
stakt fagnaðarefni þar sem blás-
ið hafði verið til útihátíðar
þennan dag, síðastliðinn laug-
ardag um verslunarmannahelgi.
Þessi útihátíð hafði hlotið nafn-
ið Gúmmískórinn '96 og vísar í
sérstæðan skófatnað heima-
manna, Vogunga við Mývatn.
Þar hafa ótal kynslóðir gengið á
gúmmíbomsum forláta frá því
að elstu menn muna. Lítið hef-
ur farið fyrir fréttum af útihátíð
þessari og segja sumir orsökina
vera skítlegt eðli fréttmanna og
sjúklega fíkn í allt sem neikvætt
Hátíöin sett. Frá vinstri Haraldur Bópsson svínabóndi, Olafur Stefánsson fram-
kvœmdastióri hátíöarinnar, Hinrik Arni Bóasson vélstjóri meb son sinn Benjamín
Björn, Stefán Sigfússson bóndi, Leifur Hallgrímsson oddviti Skútustabahrepps meb
meiru, Einar Þórhallsson bóndi og jón Pétur Líndal.
er. Allt fór nefnilega vel fram á
Gúmmískónum '96. Hitt getur
einnig verið að hátíðin teljist
ekki fréttnæm en blaðamaður
Tímans er á annarri skoðun eft-
ir að hafa séö hundruð manna
frá 1 árs gömlum börnum upp í
hálfníræð gamalmenni dansa
stærsta gúmmískóahringdans
sem farið hefur fram í veröld-
inni. Verður ekki vikist undan
því að kynna þetta sérstæða fyr-
irbæri fyrir landsmönnum, Mý-
vetninga og skófatnað þeirra
samhæfðan.
Umgmennafélags-
andinn í fyrirrúmi
Það var að frumkvæði nokk-
urra stórhuga sem ákveðið var
fyrr í sumar að niðjar og tengda-
fólk þriggja bræðra sem áður
bjuggu í Vogum í Mývatnssveit
myndu gera sér glaöan dag um
verslunarmannahelgina. Fengið
var stórt hátíðartjald frá Héraðs-
sambandi Suður-Þingeyinga,
enda lykilatriði að ungmenna-
félagsandinn svifi yfir vötnun-
settur í skini sólar og sérstakt
fagnaðarefni að nánast allir
voru mættir á túttunum eða
dreifbýlisblöðrum eins og
gúmmískór eru gjarnan nefnd-
ir.
Þarf fjóra til að
syngja fjórraddab
Fyrst var sungið „Vel er mætt
til vinafundar" og þarf ekki að
skýra frá því að sungið var fjór-
raddað, enda rík hefð fyrir því
hjá Mývetningum, „svo framar-
lega sem fjórir eru mættir", eins
og Óli á Skútustöðum á að hafa
orðað það einhvern tímann.
Eftir nokkur ættjarölög þar sem
„Blessuð sértu sveitin mín" bar
hæst, var farið í ratleik nokkurn
ógurlegan um mestallt Voga-
hraun sem gekk ágætlega þang-
að til vísbendingarnar fóru að
týna tölunni hver á fætur ann-
arri á einhvern dularfullan hátt.
Er taliö að síðustu ratleikshóp-
arnir séu enn ekki farnir að skila
sér og er þeirra sárt saknað.
Þeir heppnu sem náðu á leið-
Útihátíöin „Gúmmískórinn '96" fór vel fram íMývatnssveit án afskipta lögreglu:
Sumir á, sumir á, sumir á
Konurnar voru síst eftirbátar karlanna í söngmenntinni. Á myndinni má sjá m.a. frú Báru Sigfúsdóttur, Cubbjörgu Ingólfsdótt-
ur, Sólveigu Stefánsdóttur og frú Önnu Vilfríbi Skarphébinsdóttur. Tímamyndir: Björn Þorláksson
Vogabandsins. í þeirri hljóm-
sveit spila ekki ómerkari menn
en oddviti Skútustaðahrepps,
Leifur Hallgrímsson og hinn
heimsfrægi bassaleikari Jakob
Stefánsson sem einmitt er bróö-
ir organistans í Langholtskirkju.
Sviðsframkoma Jakobs vakti
mikla athygli og höfuðfatið ekki
síður. Því miður festist Jakob
ekki á filmu einhverra hluta
vegna.
Gagnkvæm áreitni
bomsum...
Hömlulaus dans-
mennt
Nú var komið undir kvöld og
Voggar orðnir svangir eftir ærsl-
in. Mývetningar eru enda mat-
menn miklir og fara sögur af því
að sumir hátíðargesta hafi snætt
þyngd sína af grillkjöti áður en
upp var staðið og stóðu sumir
ekkert upp. Eftir borðhaldið
ornuðu menn sér svo við varö-
eld sem kveiktur var í útjaöri
Stóra rjóðurs svokallaðs en að
því loknu hófst hömlulaus
dansleikur þar sem aldnir sem
ungir skemmtu sér við undirleik
Grétar Asgeirsson meb tákn hátíbar-
innar, sjálfa gúmmítúttuna, sem fram-
leidd er í Tékkóslóvakíu. Heyrst hefur
ab Mývetningar séu stærsti vibskipta-
vinur Tékka hvab skœbi varbar. Takib
eftir tœkifœrismittislindanum sem
Crétar hefur strengt um sig mibjan.
Liðið var nokkuð á næsta dag
þegar hátíðinni var slitið og
menn héldu rjóðir í kinnum
heim. Hafði það nú sannast sem
fáum heimamanna hafði dottið
í hug að Mývetningar kunna
ýmislegt annað fyrir sér en að
stunda þrætulist.
Þess má geta í lokin að á
Gúmmískónum '96 var enginn
tekinn ölvaður við akstur, engir
þjófnaðir tilkynntir, ekkert dóp
fannst og kynferðisleg áreitni
var einungis gagnkvæm og sam-
kvæmt hefð. Slíkt þykir enda í
hófi góður siður til sveita.
Bjöm Þorláksson
um. Eftir mikla og góða vinnu
Ólafs Stefánssonar og fleiri
sveimhuga rann svo stóri dagur-
inn upp. Gúmmískórinn '96 var
arenda voru hins vegar ekki fyrr
búnir að skila sér þegar keppni
hófst í starfsgreinum, m.a. í
slætti með orfi og ljá. Þar þótti
Jónas Pétur Pétursson sýna
mikla yfirburði og hlaut sá ein-
róma aðdáun hátíðargesta og
lof fyrir.