Réttur - 01.07.1937, Blaðsíða 5

landslýðs sem sá flokkur er sýndi 'langsamlega mest-
an pólitískan þroska í þessum örlagaríku kosningum.
f>eir sýndu, að þeir voru eini flokkurinn í landinu sem
var full alvara í baráttunni gegn íhaldinu, sá flokkur
sem á úrslitastund var reiðubúinn að fórna-flokks-
hagsmunum og persónulegum dutlungum fyrir grund-
vallaratriðið í framsóknarbaráttu alþýðunnar, ein-
inguna.
FIRRUR SEM ENGINN TRÚIR.
Héðinn Valdimarsson er að ýmsu leyti ötull foringi,
en hann mundi gera alþýðu meira gagn ef hann væri
ekki bundinn hinum illræmda breska olíuokurshring,
British Petroleum. En það er annar ljóður á ráði Héð-
ins Valdimarssonar sem stjórnmálamanns, ákaflega
hættulegur — fyrir hann sjálfan. Hann virðist ekki
hafa áttað sig á því, að það er ómögulegt til lengdar
að reka nokkra pólitík, hvorki fyrir alþýðu eða óvini
hennar, ef maður er alveg gersneyddur öllu sálfræði-
legu skynbragði, ef maður hefur ekkert hugboð um
hugsunarhátt eða stemningu þess fólks sem maður
hefur félag við. Því miður hefur blað Héðins Valdi-
marssonar nú um langan tíma talað ,,út í ljósvana
gjörauðn og nótt“. Boðskapur þess hefur ekki snert
nokkurt hjarta, — sennilega af því að hann hefur ekki
komið frá neinu hjarta. Það er ófyrirgefanlegt að nota
jafn vel gefna menn eins og Finnboga Rút og Stefán
Pétursson til að skrifa jafn mikla vitleysu. Það er
náttúrlega erfitt að segja upp á atkvæði, hve marga
menn það hefur fælt frá A-listanum í Reykjavík við
síðustu kosningar, þegar Alþýðublaðið birtir mynd af
Einari Olgeirssyni, vinsælasta verklýðsforingja lands-
ins, við hlið einhvers fyrirlitnasta íhaldsniðursetnings
Reykjavií;ur og prentar neðan undir ,,félagarnir“, en
skrifar samtímis mikla æsingagrein um bandalag Ein-
ars Olgeirssonar og íhaldsins. Það getur ekki hefnt
sín nema á einn veg að segja í pólitísku áróðursskyni
165