Réttur - 01.07.1937, Síða 21

þeim lögum var tekið í fyrstu þjóðvegatölurnar þessar
leiðir:
1. Frá Reykjavík til ísafjarðar.
2. — ----- norður um land um Akureyri til
Seyðisfjarðar.
3. — ---— sunnanlands til Eskifjarðar.
Þá fellur alveg niður styrkur til sýsluveganna. En
framlögin hækka nú ört til landssjóðsveganna, með
síðasta tug aldarinnar. Árin 1892 og 1893 eru fram-
lögin full 36 þús. hvort ár og næstu tvö árin eru þau
yfir 70 þús. Þá kemur enn til greina breyting á vega-
lögnum og eru nú flutningabrautirnar frá kauptún-
unum og upp á héröðin teknar yfir á landssjóðinn,
því að nú voru þær að verða höfuðleið hinnar borg-
aralegu menningar, til yfirráða í byggðum landsins.
En fjárframlögin til vegagerða fara þó hægt hækk-
andi úr þessu næstu árin og eru frá 80—90 þús. fram
yfir aldamótin, en úr því fer það aftur að hækka að
mun. Á síðasta tug aldarinnar er vegagerð, þó komin
á það stig að, það er barist við það eitt að fá minni
ófærð í staðinn fyrir meiri ófærð, heldur ekki aðeins
að fá góða vegi í staðinn fyrir klungur og kafhlaup,
heldur er nú einnig farið að stefna að því að fá breytta
flutningshætti. Það er farið að leggja vegi fyrir kerr-
ur og vagna.
Nú var jafnframt ráðist að hinum ægilegu váguð-
um íslenzku ferðamannanna, ánum og fljótunum. Á
þeirra tíma mælikvarða voru unnin hin hraustlegustu
stórvirki á sviði brúargerðanna. 1889 eru samþykkt
lög um brúargerð á Ölfusá, 1893 um brúargerð á
Þjórsá, 1895 á Blöndu, 1897 á Þverá í Borgarfirði,
1900 um brú á Lagarfljóti, 1902 á iJökulsá á Fjöllum.
Þannig eru á hálfum öðrum áratug brúaðar flestar
stærztu ár landsins, að undanteknum skaftfellsku
stórfljótunum.
Á þessu umrædda tímabili frá 1874 og fram yfir
181