Réttur - 01.07.1937, Qupperneq 29

í>eim, sem ólæsir voru, um tíu, var skipaðísérstakaröð.
Helmingur þeirra hlaut inntöku. (Það voru allt dag-
launamenn, fátæklingar úr sveit). Af þeim, sem kunnu
að lesa var aðeins einn tekinn. Það var sveitapiltur.
Allir hinir voru sendir burt. — ÍJtboðsnefndum er fyr-
irskipað, að hafna öllum, sem eru grunsamlegir. En
„grunsamlegir" kallast iðnaðarverkamenn, atvinnu-
leysingjar, menn, sem nota gleraugu og sveitafátækl-
ingar ef „eitthvað sérstakt“ í fari þeirra þykir benda
til þess, að þeir hafi kynnst byltingasinnuðum skoðun-
um. Útboðsforingjarnir hafa þetta í huga, og ekki síð-
ur varðstjórarnir. Árangur þessarar reglu sést í dæm-
inu, sem ég nefndi: Af jafn hlægilega lágri tölu og
þrjátíu, eru svo aðeins teknir sex. 1 Andalusíu ríkir
eymdarástand. Félagslegar andstæður eru eins skarp-
ar og í miðaldaþjóðfélagi. Þar hefir annar hver maður
þetta „eitthvað sérstakt“ í fári sínu. Og þá erum við
komnir að höfuð viðfangsefni spönsku uppreisnar-
mannanna: hinum stöðuga skorti þeirra á mönnum.
Þeir hafa yfirfljótanlegt af vopnum, en þeir hafa
enga menn. Þeir geta engum þvingunarráðstöfunum
beitt í stórum stíl, því fjöldinn er á móti þeim. Sér-
hverjum byssusting, sem þeir neyddu bændur Anda-
lúsíu eða Estremadura til að bera, yrði óðara snúið
gegn hershöfðingjunum. Þeir verða að heyja hina
j,þjóðlegu baráttu“ sína með leiguhersveitum frá
Portúgal, með afkomendum erfðaóvinarins, Máranna
í Afríku, með flugvélum frá Þýzkalandi og Ítalíu.
Þeir, þessir svörtustu fjandmenn alþjóðahyggjunnar,
heyja sitt stríð aðeins og eingöngu með stuðningi al-
hjóðasamtaka hvítliðanna, sem exúndrekar og verk-
færi hins blygðunarlausasta alþjóðaglæpamannasam-
særis, sem Evrópa hefir nokkru sinni augum litið.
189