Morgunblaðið - 31.12.2006, Qupperneq 10

10 SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
A
llt frá því að Albert Guðmundsson
fór í víking eftir seinni heimsstyrj-
öldina og herjaði með knatt-
spyrnuskó sína á Skotlandi, Eng-
landi, í Frakklandi og á Ítalíu,
hefur unga knattspyrnumenn á Íslandi dreymt
um að feta í fótsport hans og það gerðu Þórólfur
Beck og Ásgeir Sigurvinsson, sem frægt var, og
handknattleiksmennirnir Axel Axelsson, Ólafur
H. Jónsson, Alfreð Gíslason, Sigurður Valur
Sveinsson og Kristján Arason herjuðu síðan í
Þýskalandi. Nú eru 120 knattspyrnumenn og
handknattleiksmenn að herja víðs vegar um
Evrópu. Þeir hafa látið drauminn rætast í út-
rásinni og víkkað sjóndeildarhring sinn og fjöl-
skyldu við góðar orðstír.
Á árum áður dreymdi engan Íslending um að
eignast heilt lið í efstu deild á Englandi. Fyrir
nokkrum árum vakti það geysilega athygli hér
heima og á Bretlandseyjum þegar framtaks-
samir Íslendingar keyptu meirihlutann í Stoke,
sem lék í næstefstu deild. Gunnar Þór Gíslason
var stjórnarformaður liðsins og Ásgeir Sigur-
vinsson sat í stjórn.
Kaupin voru sögð geysileg bjartsýni, enda
hafði Stoke ekki gengið vel og það þrátt fyrir að
hafa aðsetur á nýjum glæsilegum knatt-
spyrnuvelli í Stoke-on-Trent, Britannia Stadi-
um.
Rekstur félagsins tók kipp upp á við en síðan
fór að fjara undan og í maí sl. ákváðu Íslending-
arnir að selja sinn hlut í Stoke.
Ævintýrið ekki úti
Ævintýri Íslendinga á Englandi var þar með
ekki lokið, heldur skaust baráttumaðurinn Egg-
ert Magnússon, formaður Knattspyrnu-
sambands Íslands, fram í sviðsljósið í október
og tilkynnti að hann væri tilbúinn að kaupa hið
gamalgróna Lundúnarlið, West Ham, sem leik-
ur í úrvalsdeildinni.
Hjólin tóku að snúast hratt og eftir nokkur
hamarshljóð var það staðfest að morgni 21. nóv-
ember á Upton Park – að hópur fjárfesta undir
forystu Eggerts hefði keypt West Ham fyrir 85
milljónir punda eða um 11,4 milljarða króna. Þá
yfirtóku hinir nýju eigendur skuldir sem námu
um þremur milljörðum króna.
Eggert Magnússon varð stjórnarformaður
West Ham og Björgólfur Guðmundsson, for-
maður bankaráðs Landsbankans, heiðurs-
forseti. Björgólfur var helsti bakhjarl Eggerts í
kaupunum.
Eggert, sem hefur lyft grettistaki við upp-
byggingu knattspyrnunnar á Íslandi síðan hann
tók við forystu KSÍ 1989, er þekktur fyrir dugn-
að í starfi og er einn af þeim mönnum sem þola
illa að tapa á knattspyrnuvellinum, en knatt-
spyrna hefur lengi verið hans líf og yndi. Egg-
ert hefur ekki aðeins staðið í brúnni og stjórnað
flaggskipi íslenskra íþrótta – hann situr einnig í
framkvæmdastjórn Knattspyrnusambands
Evrópu, UEFA.
Eggert þolir ekki lognmollu í kringum sig
þannig að hann á heima í vöggu knattspyrn-
unnar – í Englandi, þar sem knattspyrnan veg-
ur þungt í lífi Englendinga. Miklar kröfur eru
gerðar og pressan er mikil á stjórnarmönnum,
knattspyrnustjórum og leikmönnum, sem eru
stöðugt á síðum blaðanna í Englandi, þeim sem
eru lesnar mest og eru vinsælastar – íþróttasíð-
urnar – sem byrja alltaf á baksíðunni og síðan
halda lesendur inn í blaðið aftan frá. Þegar stór
„skóp“ eru á lofti, þá eru þau á forsíðu – frétt-
irnar eiga að sjálfsögðu heima þar, enda eru
íþróttafréttir oftar en ekki á forsíðum blaða í
Englandi, sem um allan heim.
Eggert á heima í Englandi! – já, það segi ég
þegar hugsað er til svara margra Íslendinga í
gegnum árin, þegar þeir hafa verið spurður um
hvaða íþrótt væri vinsælust á Íslandi? Svarið
hefur verið einfalt – enska knattspyrnan!
Eggert byrjaði strax í mikilli spennu – þegar
hann ákvað að kaupa West Ham hvað sem það
kostaði – og síðan hefur spennan magnast dag
frá degi eftir að Eggert og Björgólfur gengu frá
kaupum á þessu gamalkunna knattspyrnuliði
frá Austur-London.
Eggert, sem lifði sig vel inn í alla umgjörð í
kringum sjö landsleiki karla á ári í undankeppni
HM eða EM, fékk að upplifa sjö leikja stemn-
ingu hjá West Ham á fyrsta mánuði sínum á
Upton Park og hann á eftir að upplifa tvo aðra
leiki um áramótin, eða níu leiki á rúmum mán-
uði.
Hann fagnaði sigri í fyrsta leiknum sem hann
sá, 25. nóvember, gegn Sheffield United, 1:0.
Síðan komu þrír tapleikir í röð, ekkert mark
skorað, en átta sinnum urðu leikmenn West
Ham að hirða knöttinn úr netinu hjá sér.
Eggert tók þá erfiða ákvörðun – hann leysti
knattspyrnustjórann Alan Pardew frá störfum
og var búinn að ráða nýjan mann til að stjórna
skútunni í leik gegn Manchester United 17.
nóvember. Það var Alan Curbishley og undir
hans stjórn kom annar sigur, mjög óvæntur,
1:0.
Í kjölfarið gerði West Ham jafntefli við Ful-
ham og tapaði fyrir Portsmouth. Um áramótin
leikur liðið við Manchester City og Reading,
þannig að eldhættan um áramótin getur orðið
talsverð – spennan er mikil, eins og er alltaf í
kringum flugeldasýningar.
Þar sem Eggert þekkir vel mikla spennu, þá
er næsta víst að hann standist álagið og press-
una. Álagið er mikið – að fá níu þýðingarmikla
leiki í æð á rúmum mánuði er ótrúlegt hjá
mönnum sem kaupa knattspyrnulið.
Það verður því gaman fyrir Íslendinga, sem
lifa og hrærast í ensku knattspyrnunni, að fylgj-
ast með West Ham á næstu vikum, sem eru afar
viðkvæmar.
Útrás ungra knattspyrnu-
manna hefur aukist
Á undanförnum árum hefur útrás íslenskra
knattspyrnumanna stóraukist og vekur það
nokkra athygli að ungir og óþroskaðir leikmenn
fara í víking – leikmenn með litla sem enga
reynslu. Yfirleitt ná þeir leikmenn ekki að
þroskast eðlilega sem íþróttamenn, enda langt
frá heimahögum – í framandi löndum og menn-
ingu.
Alls eru 54 karlar atvinnumenn í knattspyrnu
með liðum í Evrópu og fimm konur. Þar fyrir
utan þá stundar stór hópur karla og kvenna
nám í bandarískum háskólum og leikur þar
knattspyrnu. Þeir leikmenn koma heim löngu
eftir að keppnistímabilið hér heima er hafið og
fara síðan aftur vestur um haf nokkru áður en
keppnistímabilinu lýkur. Hér er um að ræða
leikmenn sem nýtast illa.
Leikmannahópurinn, sem eru atvinnumenn í
Evrópu, gæti skipað nær sex ellefu manna lið
hér heima, en þess má geta að það leika aðeins
tíu lið í efstu deild.
Þetta gefur auga leið að liðin sem missa leik-
mennina út úr landi veikjast og til að halda eðli-
legum styrkleika verða þau að tryggja sér leik-
menn frá Evrópu og víðar. Leikmenn, sem
sumir hverjir, eru ekki nægilega góðir til að
laða að áhorfendur – leikmenn sem stuðnings-
menn kunna ekki að meta og hætta þar með að
mæta á leiki sinna liða.
Knattspyrnulandsliðið veikist
Þar sem flestir bestu knattspyrnumenn Ís-
lands halda í víking og herja á öðrum víg-
stöðvum en hér heima, fá íslenskir knatt-
spyrnuunnendur ekki að njóta þeirra.
Margir af okkar bestu leikmönnum fara til
sterkra liða, þar sem samkeppnin er mikil. Þar
með fá sumir leikmennirnir, sem hafa verið
landsliðsmenn Íslands, fá tækifæri til að leika –
þurfa að verma varamannabekkinn leik eftir
leik, eða eru jafnvel ekki í leikmannahópi.
Það verður til þess að íslenska landsliðið
veikist, þar sem leikmennirnir komast ekki í
leikæfingu.
Handknattleikslandsliðið
styrkist
Þessi útrás á sér einnig stað í handknatt-
leiknum og mörg félög ná sér ekki á skrið eftir
að hafa misst fjölmarga leikmenn á síðustu ár-
um í víking, eins og til dæmis ÍR-liðið.
Alls leikur 61 handknattleiksmaður með lið-
um í Þýskalandi, Austurríki, Danmörku, Sví-
þjóð, Spáni, Frakklandi og Noregi, eða hátt í
níu sjö manna byrjunarlið, en í úrvalsdeildinni
hér heima leika átta lið.
Flestir þeirra leikmanna sem leika í hinum
sterku deildum í Þýskalandi og á Spáni, leika
lykilhlutverk í liðum sínum.
Þeir fá því mikla reynslu og styrkjast með
hverri raun. Þegar íslenska landsliðið náði
fjórða sætinu á Evrópumótinu í Svíþjóð 2002
var það sama uppi á teningnum – leikmennirnir
í Þýskalandi voru klárir í bátana, þegar á
reyndi.
Einn af þeim leikmönnum er Guðjón Valur
Sigurðsson, nýkjörinn íþróttamaður ársins
2006. Hann sagði Ívari Benediktssyni, íþrótta-
fréttamanni Morgunblaðsins, frá draumum sín-
um í skemmtilegu viðtali í Köln á dögunum. Við
skulum grípa niður í viðtalið, sem á að vera lær-
dómsríkt fyrir unga íþróttamenn, sem dreymir
um að gerast atvinnumenn í íþrótt sinni í fram-
tíðinni:
Þjálfari sagði að ég myndi
aldrei ná árangri
„Ég hafði ungur áhuga eða löngun til þess að
verða atvinnumaður í handknattleik, en það fór
ekkert að ganga hjá mér í handboltanum fyrr
en á eldra ári í þriðja flokki. Þá fór ég aðeins að
geta lyft mér upp og skotið að markinu fyrir ut-
an punktalínu. Atvinnumennska var alltaf
draumurinn. Einn góður knattspyrnuþjálfari
sagði við mig þegar ég var í yngri flokkunum að
ég yrði aldrei neitt á íþróttasviðinu, myndi aldr-
ei ná árangri. Orð sem þessi sátu í mér og
hvöttu mig til þess að berjast áfram við að ná
settu marki.
Ekki má gleyma því að ég var heppinn með
þjálfara í yngri flokkunum í handboltanum hjá
Gróttu, svo sem Gauta Grétarsson. Hann vann
mikið með mér, kenndi mér margt bæði í hand-
knattleik og eins hvernig rétt væri að styrkja
sig og gera snerpuæfingar. Fleiri get ég nefnt,
eins og Guðmund Árna Sigfússon, sem enn er
að þjálfa hjá félaginu. Þessir menn tóku mig
ungan að sér og kenndu mér margt. Til þeirra
ber ég sterkar tilfinningar og er þeim afar
þakklátur fyrir þá hjálp sem þeir veittu mér á
sínum tíma. Mitt annað heimili á þessum árum
var íþróttahúsið á Seltjarnarnesi.
Ég hafði þá og hef enn mikinn metnað til þess
að ná langt. Vonandi fæ ég tækifæri til þess að
ná ennþá lengra en ég hef gert, metnaðurinn er
fyrir hendi. Ég er atvinnumaður í dag og hef
unnið Evrópumeistaratitil með mínu fyrra liði
hér í Þýskalandi, Tusem Essen, og hugurinn
stendur til þess að gera það sama með
Gummersbach.“
Þú ert að komast inn á það skeið þar sem
handknattleiksmenn eru hvað bestir, á aldr-
inum 28–32 ára, þannig að það á enn að vera lag
til þess að bæta sig, ekki satt?
„Svo er sagt. Ég ætla ekki að láta það trufla
einbeitinguna og halda að þegar maður verður
28 ára hringi einhver bjalla sem segir að nú eigi
allir hlutir að ganga vegna þess eins að ég sé
kominn á réttan aldur. Ég veit að árangur næst
ekki án fyrirhafnar. Mín ósk snýst um það að ég
og fjölskyldan haldi heilsu sem lengst og maður
geti lifað í sátt og samlyndi við allt og alla og um
leið tekið framförum sem handknattleiksmaður.
Handknattleikur er atvinna mín og þar af leið-
andi hugsa ég eins vel um líkama minn og kost-
ur er um leið og ég hjálpa mínu liði til sigurs í
hverjum einasta leik sem ég tek þátt í.“
Þú ert mjög einbeittur íþróttamaður?
„Já, að sjálfsögðu. Líkami minn er atvinnu-
tæki mitt og ef ég hugsa ekki vel um hann með
heilbrigðum lifnaðarháttum þá stytti ég
kannski ferilinn um þrjú til fjögur ár. Ég vonast
til þess að geta haft atvinnu af handknattleik í
nokkuð mörg ár til viðbótar enda er ég ekki
nema 27 ára gamall.“
Síðar í viðtalinu segir Guðjón Valur frá kynn-
um sínum af Jóni Arnari Magnússyni, tug-
þrautarkappa, sem hefur borið sæmdarheitið
íþróttamaður ársins þrisvar:
Fann ofjarl sinn í Jóni Arnari
– Það vakti nokkra athygli þegar þú leitaðir í
smiðju til tugþrautarmannsins Jóns Arnars
Magnússonar sumarið 2005 og æfðir eftir hans
forskrift hluta úr sumri. Þú ert óhræddur að
leita á önnur mið og brjóta upp hversdagsleik-
ann?
„Að sjálfsögðu ræðir maður við aðra menn og
fylgist með í þeim tilgangi að bæta hraða,
snerpu og styrk. Ég kynntist Jóni Arnari á Ól-
ympíuleikunum í Aþenu sumarið 2004 og lang-
aði að kanna hvað hann gæti fyrir mig gert. Það
er nú svo að þegar vel hefur gengið hjá manni í
langan tíma þá er auðvelt að halda áfram og
gera alltaf það sama, fara auðveldari og örugg-
ari leiðina. Mig langaði hins vegar að brjóta mig
svolítið út úr því fari sem ég var í, gera eitthvað
nýtt. Ég fékk að æfa með eða við hlið Jóns Arn-
ars í einn mánuð sumarið 2005 þegar ég var í
sumarfríi heima á Íslandi. Hann lyfti meiri
þyngdum en ég, hljóp hraðar og stökk hærra
þótt sagt væri að ég stykki hátt. Eina sem ég
hefði kannski unnið hann í var að rekja bolta á
hlaupum.
Þarna fann ég mann sem stóð mér framar í
hraða, styrk og snerpu. Þar af leiðandi gat ég
sett mér ný markmið og ég tel að vinnan með
Jóni Arnari hafi skilaði mér miklum árangri.
Auk þess sem við náðum vel saman.
Að mínu mati er Jón Arnar einn fremsti
íþróttamaður sem þjóðin hefur átt og því miður
held ég að alltof fáir geri sér grein fyrir því
hversu fjölhæfur og góður hann er. Jón Arnar
hjálpaði mér mikið, ekki aðeins varðandi lík-
amlegan styrk heldur einnig með því að vekja
mig til umhugsunar um hvernig beri að mæta
ýmsum aðstæðum. Tíminn með Jóni var alveg
frábær og í raun forréttindi að fá að kynnast
honum. Ég held að menn heima megi alveg líta
út fyrir sína íþrótt til þess að bæta sig og velta
fyrir sér hverjir hlaupa hraðast og stökkva
hæst. Svarið er frjálsíþróttamenn.“
Undir stjórn Klajic og eftir sumaræfingar hjá
Jóni Arnari tugþrautarmeistara lék Guðjón
Valur að margra mati sitt besta keppnistímabil
til þessa. Í mótslok í vor hafði hann skorað flest
mörk allra leikmanna þýsku 1. deildarinnar og
var valinn besti leikmaður deildarinnar af leik-
mönnum hennar og þjálfurum. Hvað sem allri
hæversku Guðjóns líður er ljóst að hann hafði
stimplað sig inn sem einn besti hornamaður
heims.
Þeir bestu fara
Það er ljóst að ef íslenskir íþróttamenn ætla
að ná árangri og komast í hóp þeirra bestu,
verða þeir að fara í víking og æfa og keppa í út-
löndum. Það hafa okkar bestu knattspyrnu-
menn, handknattleiksmenn og körfuknattleiks-
menn sýnt okkur í gegnum árin. Einnig okkar
bestu frjálsíþróttamenn og skíðamenn, en Jón
Arnar Magnússon, sem er fjölhæfasti íþrótta-
maður sem Ísland hefur átt, er og verður alltaf
undantekning. Það er þó næsta víst – hann hefði
kannski orðið enn betri við að fara og víkka
sjóndeildarhring sinn og æfa á meðal jafningja.
Ungir íslenskir íþróttamenn geta tekið Jón
Arnar sér til fyrirmyndar áður en þeir halda út í
hinn harða heim íþróttanna. Það er að undirbúa
sig sem best líkamlega fyrir átökin og fara ekki
út fyrr en þeir eru tilbúnir í slaginn.
Útrás íþróttamanna
Reuters
Ævintýri Eggert Magnússon, stjórnarformaður West Ham, á Upton Park í London.
»Guðjón Valur Sigurðsson: „Að mínu mati er Jón Arnar einnfremsti íþróttamaður sem þjóðin hefur átt og því miður held ég að
alltof fáir geri sér grein fyrir því hversu fjölhæfur og góður hann er.“
Íþróttir
Sigmundur Ó. Steinarsson | sos@mbl.is