Lesbók Morgunblaðsins - 15.12.2007, Blaðsíða 5

grundvallarlaganna er landsmönnum mis-
munað augljóslega eftir því hvort þeir eru gyð-
ingar eður ei. Þ.e. aðgreining eftir kynþáttum
og trú er staðfest þegar lög um landareignir,
frjálsan flutning til landsins, giftingu, samein-
ingu fjölskyldna o.fl. eru skoðuð.
Þegar þau 20% landsmanna sem lögin bein-
ast gegn reyna að verjast eignaupptöku getur
það orðið þeim dýrkeypt.
Árið 1976 mótmæltu íbúar í bænum Sakhnin
(bærinn er ekki langt frá Accra) því að land-
varnaráðuneyti Ísraels ákvað að taka land-
areignir þeirra undir búsetu annarra. Mómæl-
endurnir voru að sjálfsögðu arabar, sem höfðu
búið í bænum kynslóð fram af kynslóð, og hinir
nýju ætluðu íbúar gyðingar. Sex mótmælendur
voru drepnir og mótmælendur náðu ekki mark-
miðum sínum (árið 2001 voru 12 arabískir mót-
mælendur drepnir á sama stað). Þetta dæmi
sýnir í hnotskurn hlutskipti þeirra sem ekki eru
gyðingar en eru ofurseldir lögum hins „lýðræð-
islega gyðingaríkis“.
Í dag er Sakhnin umkringt gyðingabyggðum
og árið 2002 taldi ísraelski herinn það nauðsyn-
legt að útbúa svæði til hergagnaframleiðslu –
og viti menn, svæðið varð að vera nákvæmlega
þar sem helstu ræktunarlönd Sakhninbúa eru
(voru). Og fyrirhugað íþróttahús þeirra varð að
víkja vegna stækkunar gyðingabyggðarinnar
sem kostaði 6 mannslíf 1976.
Sakhnin er aðeins eitt dæmi af mjög mörgum
um „löglega kynþáttastefnu Ísraelsríkis“.1
Stóra landránið
22. júní árið 2005 birti ísraelska dagblaðið Haa-
retz greinar undir fyrirsögninni „Stóra land-
ránið í Ísrael“. Það sem gekk fram af ísraelsku
blaðamönnunum var beiting lagaákvæða sem
sett voru árið 1950, skömmu eftir stofnun Ísr-
aelsríkis. Lögin fjalla um réttindi og eignir fjar-
staddra araba, en kjarni þeirra er sá að öll verð-
mæti, föst og laus, fé og fasteignir (m.a.s.
viðskiptavild) þeirra sem hafa yfirgefið eigur
sínar þann 29. nóvember 1947 falli í hendur Ísr-
aelsríkis.2
Nú er það staðreynt af mörgum ísraelskum
sagnfræðingum3 að 1948 ráku gyðingar með
vopnavaldi palestínska íbúa burt af stórum
hluta þess lands sem þeir höfðu búið á í margar
kynslóðir. Þeir framkvæmdu það sem í nútím-
anum kallast þjóðernishreinsun, þ.e. þeir ráku
m.a. með morðum og árásum íbúana á brott úr
heimahögum sínum. Síðan hafa þessir flótta-
menn ekki átt afturkvæmt og þeir eru því var-
anlega fjarstaddir frá þeim eigum sem þeir
gátu ekki gripið með sér á flóttanum. Þar með
hóf hið nýja ríki gyðinga tilveru sína með stór-
felldu ráni sem hefur haldið áfram í ýmsum
myndum fram á þennan dag. Það var beiting
þessara laga gegn Palestínumönnum sem áttu
eignir í Austur-Jerúsalem sem gekk svona fram
af blaðamönnum Haaretz árið 2005.
Skolpræsi í stað ávaxtatrjáa
Samtímis því að Olmert, forsætisráðherra Ísr-
aels, ræðir við ráðamenn heimsins um frið-
arferli og óskir Ísraela um að lifa í friði þá fram-
fylgir hann allt annarri stefnu í raun. Þann 19.
maí 2007 tóku ísraelsk yfirvöld þá ákvörðun að
ólöglega landtökubyggðin Efrata þyrfti nýja
fráveitu fyrir skolp. Efrata er á landi Palest-
ínumanna eins og allar ólöglegar land-
tökubyggðir gyðinga. Lega skolplagnarinnar er
merkileg þar sem í ljós kom að rörið skyldi
leggja í miðjum frjósömum dal þar sem
ávaxtatré í eigu Palestínumanna stóðu.
Skammt frá Betlehem er þorpið Ertas með sína
400 íbúa og ávaxtatrén í dalnum eru mikilvæg-
asta framfærsluleið þorpsbúa. Í margar vikur
reyndu þorpsbúar að telja skipulagsyfirvöldum
í Ísrael hughvarf en allt kom fyrir ekki. Herinn
mætti á staðinn og hélt grátandi þorpsbúum í
skefjum meðan gröfur rifu upp og brutu trén.
Þessi dalur hefur verið byggður Palest-
ínumönnum í mörg hundruð ár en landræn-
ingjaþorpið er nýlegt. Eini tilgangur skolplagn-
arinnar er að hrekja Palestínumennina burt,
gera svæðið óbyggilegt fyrir þá og með þessum
hætti getur þjófaþorpið Efrata vaxið áfram. Öll
raunveruleg lög, bæði alþjóðleg og lög lýðræð-
islanda, eru gerð til þess að vernda réttindi og
eignir. En kynþáttalög Ísraelsríkis og kyn-
þáttastefna Síonismans eru öðruvísi, kristaltær
stefna á fasískum grunni. Olmert heldur áfram
að tala um frið, en á netinu er hægt að sjá að-
gerðir Ísraela í Ertas á kvikmynd.4
Rétturinn til búsetu
Rétturinn til búsetu í Ísrael er eitt skýrasta
dæmið um mismunun íbúa eftir uppruna og trú.
Lög frá árinu 1950, þegar ríkið var aðeins
tveggja ára gamalt, kveða á um að allir gyð-
ingar, hvar sem þeir eru búsettir í heiminum,
eigi fullan rétt til þess að flytja til Ísrael og setj-
ast þar að. Af 14 milljónum gyðinga sem fyr-
irfinnast í heiminum hafa tæplega 6 milljónir
kosið að búa í Ísrael en rúmlega 6 milljónir búa
í Bandaríkjunum. Miklu fé hefur verið varið til
þess að laða gyðinga til landsins og þeim veitt
margvísleg fyrirgreiðsla. Aftur á móti er fyrri
eigendum landsins sem hertekið var 1948 mein-
að að snúa aftur og þeir hafa engar bætur feng-
ið fyrir eignaupptöku eða annað tjón sem þeir
hafa orðið fyrir vegna aðgerða Ísraelsríkis.
Þetta eru að sjálfsögðu arabar, Palestínumenn
sem bjuggu á þessum svæðum, kynslóð fram af
kynslóð.
Hér blasir við kjarninn í eðli og ætlan Síon-
ismans, gyðingar hafa öll réttindi og fullt leyfi
til að framfylgja þeim með öllum ráðum. En
þeir sem eru í veginum skulu hraktir á brott
með kynþáttabundinni lagasetningu eða morð-
um, dugi hið fyrra ekki til. Engin tilraun Síon-
ista til þess að reyna að fela þennan kjarna
hrekkur til, öll saga Síonismans og Ísraelsríkis
sýnir þetta og sannar.
Afstaða Bandaríkjamanna gagnvart Ísrael
Bandaríkin eru stoð og stytta Ísraelsríkis.
Sama hversu langt Ísrael hefur gengið í árásum
sínum þá hafa stjórnir Bandaríkjanna ávallt
stutt aðgerðirnar.
Í bandarískum stjórnmálum nær sá fram-
bjóðandi sem vogar sér að gagnrýna Ísrael
ekki langt á framabrautinni. Dæmigerða af-
stöðu stjórnmálamanns gagnvart Ísrael má
finna hjá Hillary Clinton sem nú freistar þess
að ná kjöri sem frambjóðandi demókrata til
forsetaembættisins. Nái hún því markmiði sínu
þyrftu Ísraelar ekki að örvænta. Í heimsókn til
Ísraels 2005 sagði hún að Ariel Sharon „væri
hugrakkur maður“ sem „hefði tekið hið erfiða
skref að draga her Ísraela burt frá Gaza“.
Hillary hefur greinilega ekki miklar áhyggjur
af því að hér er Sharon að yfirgefa hernumin
svæði, hún hrósar landaræningjanum fyrir
hugrekki! Hillary notaði einnig tækifærið og
stillti sér upp við múr Ísraelsmanna, múrinn
sem Alþjóðadómstóllinn hefur dæmt ólögleg-
an. Og hún stóð við múrinn þar sem hann er
byggður inni á herteknu landi og hyllti smíði
hans þar sem hann „stöðvaði hryðjuverka-
menn“. Ekki orð um hlutskipti Palest-
ínumanna, engar efasemdir um réttmæti
múrsins og þær hörmungar sem honum fylgja.
Og Hillary er í Bandaríkjunum talin frjálslynd!
Þetta verða íslenskir
stjórnmálamenn að vita
Eins og bent er á fyrr í þessari grein þá hafa
ísraelskir sagnfræðingar byrjað að vinna úr
skjölum sem lýsa stofnun ríkisins og átökunum
1948. Þessi skjöl hafa lengi verið óaðgengileg
fræðimönnum en leyndinni hefur nú verið af-
létt. Skjölin sanna að það var vísvituð stefna
Síonista að hrekja eins marga araba burt frá
Palestínu og mögulegt var. Foringi Ísraela,
Ben Gurion (sem síðar varð fyrsti forsætisráð-
herra Ísraelsríkis), laug blákalt framan í heim-
inn þegar hann sagði að kynþáttahreinsun
væri ekki markmið Síonista. Hið sanna kemur
fram í skjölunum: Stefnan var sú að hrekja
með ógn og morðum réttmæta eigendur lands-
ins burt og stofna ríkið á stærra landi en Sam-
einuðu þjóðirnar höfðu samþykkt að úthluta
gyðingum. Þessi stefna er enn í fullu gildi og
allt tal forystumanna Ísraela um friðarvilja er
innantómt skrum og eingöngu gert til þess að
reyna að blekkja umheiminn. Íslenskir stjórn-
málamenn sem vilja láta til sín taka á þessum
vettvangi verða að ganga til leiks með opin
augu og grundvallarþekkingu á ástandinu.
Þekkinguna er ekki að finna hjá forráðamönn-
um í Ísrael, Bretlandi eða Bandaríkjunum.
Lokaorð þessarar greinar eru úr bókinni
Hin hliðin á Ísrael eftir gyðinginn Susan Nat-
han. Susan er einn þeirra Ísraela sem hafa
stigið það skref að kynna sér aðstæður og mál-
stað Palestínuaraba: „Ísraelar verða að svara
þeim erfiðu grundvallarspurningum sem að-
ferðirnar við stofnun Ísraelsríkis vöktu. Þeir
verða að horfast í augu við fortíðina og biðja
um fyrirgefningu á gerðum sínum. Það er ekki
fyrr en þeir hafa viðurkennt hið sögulega
óréttlæti í garð Palestínuþjóðarinnar árið 1948,
sem þeir geta hafist handa við að bæta fyrir
það.“
 1 sjá: http://www.palestineremembered.com/Acre/
Sakhnin/
2 sjá: http://www.jkcook.net/Articles2/0220.htm
3 sjá: http://www.wrmea.com/backissues/0795/
9507006.htm og http://www.fromoccupiedpalestine.org/
node/1566
4 sjá: http://www.jerusalemites.org/book&film/film68.htm
Aðrar helstu heimildir:
The Other Side of Israel, Susan Nathan, http://www.ran-
domhouse.com/author/results.pperl?authorid=59829
An Introduction to the Israel-Palestine Conflict, Norman G.
Finkelstein, http://www.normanfinkelstein.com/
article.php?pg=4&ar=10
The Origin of the palestine-Israel Conflict, Jews for Justice in
the Middle East
http://www.cactus48.com/truth.html
sterkari gleraugu?
Reuters
Við Vesturbakkann Herskár Ísraeli af hægrivæng veifar þjóðfána sínum á hæð nálægt her-
teknu svæðunum á Vesturbakkanum 9. desember.
» Ísland er lýðræðisríki 80%
Íslendinga. Þetta væri yf-
irlýsing um að 60.000 Íslend-
ingar væru utangarðs þegar
sjálfur grundvöllur þjóð-
skipulagsins væri ákveðinn.
Kæmi hljóð úr horni?
Höfundur er kvikmyndagerðarmaður.
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2007 5
Góðir landsmenn!
Bækurnar að vestan eru allar prentaðar á Íslandi.
Eigum við ekki að styðja íslenskan prentiðnað?
Vestfirska forlagið. mbl.948438