Morgunblaðið - 14.05.2007, Síða 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 14. MAÍ 2007 27
MINNINGAR
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MAGNEA VILBORG ÞÓRÐARDÓTTIR,
Heiðnabergi 12,
Reykjavík,
lést á Landspítala við Hringbraut miðvikudaginn
2. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlýhug og samúð við andlát
hennar og útför.
Ottó Gíslason,
Anna Karolína Konráðsdóttir,
Þórður Gísli Ottósson,
Ingibjörg Ottósdóttir, Guðjón Hreiðar Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Elín SigdóraGuðmundsdóttir
fæddist á Brimnesi í
Fáskrúðsfirði 29.
janúar 1930. Hún
lést í Víðinesi
fimmtudaginn 5.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Guð-
mundur Þor-
grímsson bóndi á
Brimnesi, f. 24. des-
ember 1892, d. 14.
mars 1970, og Sól-
veig Eiríksdóttir
húsfreyja á Brimnesi, f. 12. nóv-
ember 1892, d. 25. apríl 1972.
Systkini Elínar eru Guðrún Sigríð-
ur, f. 13.11. 1926, Þorgeir Ragnar,
f. 5.6. 1928, d. 18.1. 1994, Sig-
urlaug, f. 5.1. 1932, og Eiríkur Ár-
mann, f. 2.1. 1936. Á heimilinu ól-
ust einnig upp fóstursystkini
Elínar, Albert Stefánsson, f. 14.3.
1910, d. 28.8. 1996, og Birna Krist-
borg Björnsdóttir, f. 11.9. 1924, d.
27.1. 1991.
Elín giftist Þorleifi Kristni
Ágústi Vagnssyni árið 1952. Þau
Guðrúnu Gretu Baldvinsdóttur.
Maður 3: Hrafn B. Hauksson, f.
9.10. 1946. 2) Erla, f. 19.8. 1952,
eiginmaður hennar er Sævar R.
Arngrímsson, f. 13.6. 1950, þau
eiga tvær dætur: a) Arndísi Úlf-
hildi, f. 13.2. 1972, í sambúð með
Páli Valdimarssyni og eiga þau
tvö börn, Sævar og Eydísi Maríu.
b) Bryndísi Mjöll, f. 6.12. 1977, í
sambúð með Baldvini Jóni Hall-
grímssyni og eiga þau einn son,
Birki Örn.
Elín bjó á Brimnesi í Fáskrúðs-
firði fyrstu árin en veturinn 1947–
1948 var hún í Húsmæðraskól-
anum á Blönduósi en fluttist síðan
til Reykjavíkur og bjó þar æ síðan.
Hún vann ýmis störf, lengst hjá
Mjólkursamsölunni og Reykjavík-
urborg við aðhlynningu. 1952–
1964 bjó Elín í Laugarneshverfi,
fluttist á Háaleitisbraut 1964–
1978. Árið 1978 fluttist Elín til Sól-
veigar en síðar sama ár flutti hún
til Erlu og Sævars og bjó hjá þeim
til ársins 2006. Síðasta misserið
var Elín í Víðinesi. Útför Elínar
hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hennar.
skildu. Elín eignaðist
tvær dætur með Þor-
leifi. 1) Sólveig, f.
20.3. 1951. Maður 1:
Ólafur Bjarnason, f.
16.5. 1948. Þau
skildu. Börn: a)
Bjarni Þór, f. 28.7.
1969, giftur Vigdísi
Elínu Vignisdóttur
og eiga þau þrjú
börn, Söndru Dís,
Vigni Hans og Anton
Örn. b) Þorgeir Guð-
mundur, f. 7.8. 1971,
kvæntur Helenu
Halldórsdóttur og eiga þau einn
son, Viktor Axel. c) Elín, f. 18.2.
1976 , í sambúð með Elís Þór Sig-
urðssyni. Sonur Elínar Friðfinnur
Bjarni. Maður 2: Bjarni Hans
Gunnarsson, f. 26.11. 1946, d. 24.4.
2004. Þau skildu. Börn: a) Gunnar,
f. 12.6. 1978, í sambúð með Helenu
Dagmar Steinarsdóttur og eiga
þau eina dóttur, Victoríu Elínu. b)
Örn, f. 12.3. 1985, í sambúð með
Jennu Kristínu Jensdóttur og eiga
þau einn son, Jens Bjarna. c) Ósk-
ar, f. 12.3. 1985, í sambúð með
Mig langar að skrifa nokkur
kveðjuorð til þín, elsku mamma. Nú
er komið að leiðarlokum, þótt ég
hefði vitað af því fyrr en síðar að það
kæmi að þessu var ég óviðbúin. Þú
varst frábær mamma, amma og
langamma. Alveg frábær við alla,
varst alltaf tilbúin að aðstoða mig og
alla aðra. Mamma var húsmóðir þar
sem alltaf var bakað, eldað og saum-
að. Hún gerði mikið úr litlu. Þú varst
fróð um alla hluti, fylgdist vel með.
Oft var þröngt á heimilinu þínu,
þangað komu margir ættingjar okk-
ar utan af landsbyggðinni, þáðu mat
og gistingu er þeir komu í borgina.
Ekki þótti þér leiðinlegt að taka
nokkra spilaslagi. Þú og Silla systir
þín spiluðuð bara dragvist eða rússa
ef svo bar við að þið voruð tvær.
Margar lopapeysurnar prjónaðir þú,
allt þitt handbragð var fallegt, þú
hefðir ekki látið neitt illa gert frá
þér. Fyrir fjöldamörgum árum bauð
ég þér í kjúkling og þáðir þú það en
ekki varstu nú spennt, vildir gera
mér til hæfis þótt þú borðaðir ekki
kjúkling, en eftir langa steikingu
komst þú að því að þetta var ólseig
hæna og urðum við að sjóða hana.
Elsku mamma, nú fara tárin að
streyma hjá mér við allar minning-
arnar. Aldrei sagðir þú neitt misjafnt
um nokkra manneskju, allir voru
jafn góðir. Gaman þótti þér að fara í
berjamó og fljót varstu að fylla dós-
irnar þínar.
Mamma, ekki hvarflaði að mér og
öðrum að þú værir glingurkona en
þú lést okkur vita að þig langaði í
skartgripi í afmælisgjöf. Svo að þú
fékkst eintómt skart í jólagjöf sem
þú naust vel og dáðist að, sérlega
þótti þér úrið fallegt, en svolítið ves-
en var með það en þú varst ánægð og
það fór vel við fallega snyrtu hend-
urnar þínar. Takk fyrir allt saman.
Sólveig Þorleifsdóttir.
Elsku amma. Þegar ég fékk þær
fréttir að morgni skírdags að þú
værir dáin þá fylltist ég reiði eitt
augnablik því mér fannst ekki að
þinn tími væri kominn þrátt fyrir
veikindi þín. En svo létti mér og ég
brast í grát því að ég veit að nú líður
þér betur. Minningarnar sem ég á
um þig og okkur, elsku amma eða
mamma eins og ég kallaði þig oft
þegar ég var yngri, eru ótal margar
og þá meina ég tonn af minningum.
Þú fluttir til okkar systranna,
mömmu og pabba í Kópavoginn þeg-
ar ég var nokkra mánaða gömul og
svo fluttirðu með okkur upp á Kjal-
arnes. Þú sást til þess að koma okkur
systrum í skólann á hverjum degi, þú
smurðir handa mér nesti á hverjum
degi, franskbrauð með fitusnauðu
hangikjöti og appelsínu Hi-C og þú
vissir að það þýddi ekkert að prófa
eitthvað nýtt því að ég kom þá bara
með það heim aftur. Þú hugsaðir um
okkur frá A – Ö meðan mamma og
pabbi voru í vinnunni og oft voru þau
að vinna frá 8 á morgnana til 10 á
kvöldin. Þú gerðir allt fyrir okkur,
sama hvað það var. Svo þegar við
fluttum af Kjalarnesinu þá fluttir þú
með okkur í Mosfellsbæinn og ann-
aðist okkur þar. Við systurnar skipt-
um um skóla en nestið mitt breyttist
ekki. Ekki fyrr en ég fór í framhalds-
skóla en þá bað ég þig stundum um
hundrað kall fyrir rúnstykki og
kannski annan til þess að kaupa mér
kók. Þegar ég flutti að heiman þá
bjóst þú ennþá hjá mömmu og pabba
en við hittumst nánast á hverjum
degi, því ég var alltaf með annan fót-
inn hjá ykkur. Elsku amma, ég
þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig í gegnum árin og fyrir
Baldvin unnusta minn og son okkar
Birki Örn. Minningin um þig lifir í
hjörtum okkar um alla tíð.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens.)
Kveðja
Bryndís Mjöll.
Elsku mamma, nokkur kveðjuorð
til þín. Ég þakka þér fyrir öll árin
sem ég og fjölskylda mín hafði með
þér, það var ómetanlegt hvað þú
varst okkur hjálpleg. Sást jafnvel um
heimilið og dætur okkar meðan við
Sævar unnum myrkranna á milli ár
eftir ár. Þú varst mér mikill styrkur
meðan Sævar var að læra mjólkur-
fræðina í Danmörku. Ég get ekki
lýst því með orðum en í huganum get
ég það. Þökk sé þér, mamma mín.
Að vera í sannleik hjartahrein
þá hljót þú gjöf af lífsins grein.
Ó, ver í Guði, Guð í þér
hann gefi sýnir, hvar sem er.
Guð sonur faðmi og frelsi þig
hann faðmi þig í líkn og náð
Guð leiði þig um lífsins stig
Guð lýsi þér og gefi dáð.
(Halldór Kolbeins)
Erla Þorleifsdóttir.
Elsku amma mín, mikið rosalega
sakna ég þín. Frá því að ég man eftir
mér hefur þú alltaf búið hjá okkur og
verið mér og okkur svo góð. Þú hefur
verið mér sem önnur mamma. Það er
svo erfitt að kveðja þig með orðum á
blaði en eitt er víst að ég mun alltaf
hugsa til þín og vera þakklát fyrir að
hafa kynnst þér svona vel og búið
með þér öll uppvaxtarárin mín. Þú
vildir allt fyrir mig gera – takk fyrir
það elsku amma. Þennan afdrifaríka
morgun hrökk ég upp um hálfníu-
leytið, settist upp í rúminu og horfði
út um gluggann, það var sól úti og ég
hugsaði „fallegur dagur“, lagðist svo
niður aftur og fór að sofa. Stuttu síð-
ar hringdi mamma og sagði mér að
þú værir dáin. Ég gat ekki sagt neitt,
ég bara sat og hugsaði svo mikið til
þín og spurði mig í sífellu „af
hverju?“ Ég hugsa mjög mikið um
þetta, þ.e. þegar ég hrökk upp þenn-
an morgun, og spyr mig aftur og aft-
ur, fann ég þetta á mér? Varstu hjá
mér að kveðja mig, getur það verið?
Þú varst alveg yndisleg amma,
þegar börnin mín fæddust gastu
stjanað við þau daginn út og daginn
inn. Ég veit að þau sakna þín mjög
mikið eins og við öll gerum. Ég og
Bryndís komum í heimsókn til þín í
Víðines tveimur dögum áður en þú
kvaddir þennan heim. Ég held að þú
hafir vitað af okkur hjá þér, þú
reyndir allavega að svara okkur
þrátt fyrir að þú hefðir litla orku. Við
klipptum á þér neglurnar og lökk-
uðum þær (þú hugsaðir alltaf svo vel
um neglurnar þínar) og bárum svo á
þig hand- og fótaáburð og reyndum
að láta þér líða vel. Þegar við svo fór-
um þá tók ég utan um þig og sagði
við þig „amma, ég er að fara, viltu
halda utan um mig“ og þrátt fyrir
litla sem enga orku lyftir þú upp
hendinni þinni og ég lét hana yfir
mig. Mér þótti virkilega vænt um
það.
Þú ólst upp á Brimnesi á Fá-
skrúðsfirði. Ég man bara eftir því
hvað þér fannst gaman að fara aust-
ur á æskuslóðirnar eftir að þú fluttir
suður, heimsækja systkini þín og
önnur skyldmenni. Þú hafðir líka
rosalega gaman af því að spila og
voru þær ófáar stundirnar sem þið
systkinin tókuð í spil og þá aðallega
vist eða manna. Einhvern tíma bað
ég þig að spila við mig og þú játaðir
því en svo sagði ég þér að spilið héti
skítakall og þá vildir þú alls ekki
spila, þetta væri ekki spil fyrir þig og
varst alveg gallhörð á því. Ég man
bara hvað mér fannst það sniðugt og
ég er viss um að ef þetta spil hefði
ekki haft þetta nafn hefðir þú alveg
verið til í að spila við mig. Þú vildir
öllum allt svo vel og studdir alltaf við
bakið á öðrum sem þurftu á því að
halda, enda varstu svo lífsglöð og
góðhjörtuð að þægilegt var að tala
við þig. Mér þykir svo sárt að kveðja
þig og vita til þess að ég á ekki eftir
að hitta þig aftur, faðma þig né ræða
við þig. Vonandi að þér líði betur hjá
Guði og ég veit að þú fylgist með
okkur. Mig langar að kveðja þig svo
með þessum orðum sem stóðu á
platta sem ég og Bryndís gáfum þér í
afmælisgjöf og lýsti þér í raun og
veru:
„Amma mín er með eyru sem
hlusta af alvöru, faðm sem heldur
fast, ást sem er endalaus og hjarta
gert úr gulli.“ Hvíldu í friði elsku
amma mín, þín
Arndís
Elskuleg föðursystir okkar, Elín
S. Guðmundsdóttir, er fallin frá, en
skilur eftir sig margar góðar minn-
ingar í huga okkar. Ella frænka eins
og við kölluðum hana var smágerð og
fínleg kona, skapgóð og glettin. Hún
var einstaklega barngóð og fengum
við systkinabörn hennar að njóta
þess í ríkum mæli. Sem dæmi rifjum
við upp þegar Ella kom austur til að
rétta bróður sínum hjálparhönd, sjá
um heimilið fyrir hann og fjögur ung
börn meðan mágkonan var að eignast
það fimmta á sjúkrahúsi í Reykjavík.
Nú fóru í hönd spennandi og
skemmtilegir dagar fyrir okkur börn-
in með öðruvísi venjum og háttum því
Ella frænka, sem í minningunni var
ævinlega í hælaskóm og með túperað
hár, hafði sinn hátt á heimilishaldinu.
Okkur þótti t.d. ekki leiðinlegt að fá
að baða hundana í bala en það hafði
bara ekki tíðkast í sveitinni okkar
fyrr né síðar. Þessi athöfn varð til
þess að við urðum ekki síður blaut en
hundarnir en frænkan tók öllu með
sínu rólega jafnaðargeði sem alla tíð
var svo einkennandi fyrir hana. Ófáar
ferðirnar voru farnar hvort sem var
til fjalla í berjamó eða í fjöru að tína
steina.
Ella var höfðingi heim að sækja og
í gegnum árin hefur verið mikill
gestagangur á heimili hennar, enda
óskráð regla að kíkja til Ellu frænku
þegar verið var á ferðinni. Þar var
ríkulega veitt af ást og umhyggju
sem og ótrúlegustu kræsingum sem
töfraðar voru fram án mikillar fyr-
irhafnar.
Um leið og við vottum Sólveigu og
Erlu og fjölskyldum þeirra samúð
finnst okkur vel við hæfi að láta fylgja
með ljóðið Vinarminning eftir Eirík
Sigurðsson frænda okkar:
Þú varst öðrum trúr og tryggur,
treystir sönnum drengskap best.
Æðri völdum ávallt dyggur,
unnir göfgri þjónslund mest.
Skýrleikssál! Þér skyggni góða
skapadísir fengu að gjöf.
Dvaldir oft í lundum ljóða
og leiðst í draumi um fjarlæg höf.
Oft þú kynjakvisti skildir,
og kvaddir þar til vaxtar líf.
Æsku hjálpa ætíð vildir
og öllum gróðri vera hlíf.
Horfinn ertu heims úr þrautum,
heyr þó vina þakkarmál:
Heil á björtum himnabrautum
hjálparfúsa, dygga sál!
Blessuð sé minning hennar.
Vilborg og Halldóra Eiríksdætur.
Föðursystir mín Elín Sigdóra bar
nafn þriggja kvenna sem stóðu for-
eldrum hennar nærri. Elín Andrés-
dóttir handavinnukennari var góð
vinkona móður hennar. Sigdóru nafn-
ið er samansett úr nöfnum föður-
systra Elínar, þeirra Sigurrósar og
Halldóru. Sú síðarnefnda flutti ung
til Ameríku.
Elín ólst upp í faðmi fagurra fjalla
á Fáskrúðsfirði. Farskóli í sveitinni
lagði grunninn fyrir lífið. Elín fermd-
ist lýðveldisárið 1944 og hleypti ung
heimdraganum. Sextán ára réð hún
sig sem vinnukonu til frænda síns sr.
Emils Björnssonar í Reykjavík og ár-
ið eftir fór hún á Húsmæðraskólann á
Blönduósi.
Upp frá því flutti Elín suður. Ung
kynntist hún Þorleifi Vagnssyni og
saman eignuðust þau dæturnar Sól-
veigu og Erlu. Þau slitu samvistum.
Elín stundaði ýmis störf sem hún
sinnti af alúð. Lengi starfaði hún í
brauðgerð Mjólkursamsölunnar og
síðar á sambýli fyrir þroskahefta í
Akurgerði. Þeim sem þekktu Ellu
kemur ekki á óvart að heimilisfólk
þar dáði hana og dýrkaði og þótti
mikið til um að vera boðið heim í af-
mæli hennar ár hvert. Í afmælið
mætti einnig öll stórfjölskylda Elín-
ar, það var rík hefð fyrir því, alveg
ómissandi.
Á bernskuárum dætranna hafði
hún þann sið að baka fyrir vikuna á
fimmtudögum. Þeim sið gleymdu
skólasystkini Sólveigar og Erlu ekki
og oft var fjölmennt á Laugateignum
þegar ilmurinn af bakkelsinu barst úr
eldhúsinu.
Sólveig og Erla unnu sér það til
„frægðar“ í bernsku að klippa hár
móður sinnar er hún var í fasta
svefni. Sítt þykkt hár hennar hékk út
fyrir rúmstokkinn og þær fundu hjá
sér þörf til að snyrta það, sem endað
þannig að þegar Elín vaknaði var hún
með knallstutt hár öðru megin og sítt
niður á bak hinu megin. Mér er til efs
að hún hafi skammað þær fyrir þetta,
enda var það ekki hennar siður. Hún
setti upp ákveðinn svip sem allir
vissu hvað táknaði.
Oftar en ekki voru þær systur, Elín
og Sigurlaug, nefndar í sömu setn-
ingunni enda afar samrýndar. Til
fjölda ára bjuggu þær saman á Háa-
leitisbraut 49 ásamt góðri vinkonu
þeirra Elfu Thorarensen. Það er ekki
ofsögum sagt að mikill gestagangur
var alla tíð, bæði á Laugateignum og
á Háaleitisbrautinni – alltaf nægt
pláss.
Í fyrstu ferð minni til borgarinnar
var að sjálfsögðu gist hjá Ellu og
Sillu. Það var eftirminnilegt ellefu
ára pilti að sjá Elínu prjóna lopa-
peysu af miklum krafti og horfa á
sjónvarpið á sama tíma, milli þess
sem hún drakk sykrað kaffi, reykti og
spjallaði við gestina. Handavinna lék
í höndum hennar og auk þess að
prjóna mikið, heklaði hún og saumaði
út.
Eftir að þær seldu íbúðina á Háa-
leitisbrautinni hélt Elín heimili hjá
Erlu dóttur sinni, gekk þar í öll heim-
ilisstörf af atorku auk þess sem hún
sinnti barnabörnunum.
Elín hélt alla tíð mikilli tryggð við
Fáskrúðsfjörð, fór austur á hverju
sumri og fylgdist með frændfólki sínu
og öðrum af áhuga.
Elín Guðmundsdóttir var greiðvik-
in og bóngóð, talaði hreint út, stóð á
sínu, var hörkudugleg kona sem ekki
mátti vamm sitt vita.
Blessuð sé minning Elínar.
Albert Eiríksson.
Elín Sigdóra Guðmundsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar