Morgunblaðið - 05.09.2007, Side 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. SEPTEMBER 2007 27
MINNINGAR
✝ Georg St. Schev-ing fæddist á
Seyðisfirði 26. mars
1937. Hann andaðist
á Droplaugarstöðum
27. ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Stefán Árnason
Scheving, f. á Hræ-
rekslæk í Hróars-
tungu 23. ágúst 1898,
d. 1. nóvember 1963,
og Sigríður Ragn-
hildur Haraldsdóttir,
f. 3. desember 1900 á
Seyðisfirði, d. 10. júní
1990. Systkini Georgs eru 1) Hall-
dóra Jóna, f. 28.7. 1926, gift Karli
Bóassyni, 2) Guðmundur, f. 28.7.
1926, d. 30.7. 1927, 3) Anna Guð-
munda, f. 23.7. 1927, d. 15.4. 1945,
4) Árni, f. 21.12. 1928, kvæntur
Ingibjörgu Rafnsdóttur, 5) Har-
aldur, f. 19.4. 1935, d. 6.7. 1935, og
son, f. 1980. Synir þeirra eru Viktor
Árni, f. 2004, og Kristófer Logi, f.
2007. b) Einar, f. 1985. 2) Stefán
Sigurður, f. 7.4. 1963, var kvæntur
Stefaníu Unnarsdóttur, f. 1973.
Dóttir þeirra er Birta Kristín, f.
1997. 3) Berglind, f. 19.12. 1970,
sambýlismaður Sigurbjörn Vil-
hjálmsson, f. 1971. Dóttir Berg-
lindar og Aðalsteins Sveinssonar, f.
1963, er Anna Guðný, f. 1991.
Georg ólst upp í Firði á Seyðis-
firði og lauk þaðan grunnskóla-
námi. Hann fór ungur til sjós og var
háseti á fiskibátum og togurum
1951-1955. Georg hóf nám í far-
mannadeild Stýrimannaskólans í
Reykjavík og útskrifaðist þaðan
1962. Að námi loknu hóf hann störf
hjá skipadeild SÍS sem stýrimaður
og síðan skipstjóri frá 1976-1997 er
hann lét af störfum vegna veikinda.
Á sjómannadaginn 2001 var Georg
heiðraður af sjómannadagsráði fyr-
ir farsæl og vel unnin störf.
Georg verður jarðsunginn frá
Neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
6) Garðar tvíburabróð-
ir Georgs, f. 26.3. 1937,
kvæntur Huldu A.
Scheving.
Georg kvæntist 5.
september 1959 Önnu
Guðrúnu Hannesdótt-
ur. Foreldrar hennar
voru Úndína Sigurðar-
dóttir og Hannes
Sigurlaugsson. Fóstur-
foreldrar Önnu voru
Jóhanna Guðný Páls-
dóttir og Jón Brynjólfs-
son, ættuð úr Önund-
arfirði. Börn Georgs og
Önnu eru: 1) Jóhanna Guðný, f.
18.10. 1959, gift Vilberg Margeirs-
syni, f. 1967. Börn þeirra eru Sigríð-
ur Elín, f. 1996, og Georg Margeir, f.
2001. Börn Jóhönnu Guðnýjar með
fyrrverandi sambýlismanni, Knúti
Einarssyni, eru: a) Katrín, f. 1980,
sambýlismaður Júlíus Ingi Júlíus-
Elsku afi minn, eftir að hafa barist
við þennan sjúkdóm í fjöldamörg ár
fékkstu loks hvíldina, líkami þinn gat
bara ekki meir. Þú varðst skyndilega
svo veikur og kominn með háan hita
en ekki bjóst ég við að þetta tæki
svona fljótt af. Um kaffileytið hinn
27. ágúst hafði ég ákveðið að finna
pössun og komast sem fyrst í heim-
sókn til þín, en ég missti af þér elsku
besti afi minn. Enda fékk það mjög á
mig þegar ég frétti að þetta væri bú-
ið, ég var ekki tilbúin að sleppa þér
alveg strax. Ég held að ég sé rétt að
átta mig á því núna að þú ert ekki
lengur hér. Ég er samt svo fegin að
ég gat hitt þig fjórum dögum áður og
að þú gast eytt dágóðum tíma með
yngsta langafastráknum þínum. Það
er svo sárt að strákarnir mínir skuli
ekki fá tækifæri til að kynnast lang-
afa sínum betur en ég veit að þú munt
fylgjast með þeim og passa upp á þá
fyrir mig. Ég mun svo vera dugleg að
segja þeim frá þér og þeim tímum
sem við áttum saman, eins og þegar
ég fékk að fara út á sjó með þér í
stóra skipinu og sitja í skipstjórasæt-
inu þínu, því gleymi ég aldrei. Og
þegar ég var lítil fannst mér alltaf
jafn skemmtilegt þegar þú komst til
Ólafsvíkur á Stapafellinu og stoppað-
ir í landi í nokkra tíma, þú hafðir þá
alveg tíma til að koma heim til okkar í
kaffi og alltaf komstu með eitthvað
handa okkur barnabörnunum. Þú
varst svo sterkur og yndislega hávær
og sagðir alltaf skemmtilegar sögur
af ferðalögunum þínum með miklum
tilþrifum. Þessar sögur ætla ég að
segja strákunum mínum sem fengu
þann heiður að vera hluti af lífi þínu,
þótt það væri ekki nema í stuttan
tíma, en ég sé til þess að þeir muni
aldrei gleyma Georg afa sínum.
Ég gæti endalaust talið upp allar
yndislegu stundirnar sem við höfum
átt saman og ég mun alltaf geyma
þær í hjarta mínu. Ég á eftir að sakna
þín svo óskaplega mikið en ég veit að
nú líður þér miklu betur. Þú ert laus
úr veikum líkama og aftur kominn
um borð í stóra skipið þitt og kíkir
svo í heimsókn til okkar allra í draumi
og heldur áfram að segja okkur
skemmtilegu sögurnar þínar.
Guð veri með þér elsku afi minn.
Þín
Katrín.
Hverfurðu, sól mín, af himinsins brún?
Hvort ertu þreytt á að vaka?
Hrímnóttin líkklæðir heiðgræn tún,
ef þú hylur þig; hvar á að taka
þitt ljós og þinn yl, eða roðarún?
Réttu mér geisla – og taktu þá aldrei til baka!
Brostu mín sól, að ég syngi þér alt –
ekki um sorg, heldur gleðina mína!
Hefðirðu talið hvert tár, sem valt
af titrandi krónum við brottför þína,
þá hefðirðu aldrei – og aldrei þú skalt,
ylríkust sól meðal sólnanna, hætta að skína!
Sól stattu kyrr! þó að kalli þig sær
til hvílu – ég elska þig heitar.
Þú blindar mín augu’, en þú ert mér svo kær
og eins hvort þú skín, eða bæn minni neitar.
Ég sæki þér nær, þótt þú færir þig fjær –
þótt þú fallir í djúpið mitt hjarta til geislanna
leitar!
(SS)
Hver minning dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi …
Þessar ljóðlínur koma upp í hug-
ann nú þegar við kveðjum ástkæran
tvíburabróður, mág og frænda.
Síðastliðna daga hafa minningarn-
ar streymt um hugann og yljað sál-
inni og við fyllumst þakklæti því það
er auðlegð að eiga slíkar minningar.
Minningar um glaða bernsku og
æsku í skjóli ástríkra foreldra og fjöl-
skyldu, vinahópurinn stór og um-
hverfið á Seyðisfirði kjöraðstæður
fyrir athafnasama krakka. Sagt er að
umhverfið móti manninn og vissulega
mótar það börn að taka þátt í störfum
hinna fullorðnu. Snemma kom í ljós
að hugur Georgs hneigðist til sjó-
mennsku og aðeins 15 ára gamall var
hann kominn til sjós. Eftir nám í
stýrimannaskólanum réðst hann til
skipadeildar SÍS, fyrst sem stýri-
maður og síðan sem skipstjóri. Hann
var afar farsæll skipstjóri og naut
virðingar í starfi.
Við Georg vorum afar nánir eins og
þeir einir þekkja sem eru tvíburar.
Milli okkar var sterkur ósýnilegur
þráður og vorum við mjög næmir
hvor á annars líðan. Starf hans hafði
oft í för með sér langar fjarvistir og
eðlilega nýtti hann frítímann með
fjölskyldu sinni. En við fórum gjarn-
an ef færi gafst saman í veiði, bara
tveir einir.
Georg var dulur og flíkaði ekki til-
finningum sínum en engum duldist
ást hans og umhyggja fyrir konu
sinni og börnum. Barnabörnin og
langafabörnin áttu svo sinn þátt í að
fylla líf hans gleði.
Það var mikið áfall þegar Georg
greindist með hinn erfiða sjúkdóm
parkinson sem gerði það að verkum
að hann varð að láta af störfum að-
eins sextugur að aldri. Það var aðdá-
unarvert hvernig hann tók örlögum
sínum og ræddi helst ekki veikindi
sín. Georg naut umhyggju fjölskyldu
sinnar og dvaldi á heimili sínu eins
lengi og hægt var. Ekki er ofsagt að
þar var hlutur Önnu, konu hans,
stærstur er hún annaðist hann af
mikilli ást og umhyggju meðan stætt
var. Síðastliðið ár dvaldist Georg á
Droplaugarstöðum þar sem hann
naut góðrar umönnunar og fyrir það
ber að þakka.
Að leiðarlokum viljum við þakka
ástkærum tvíburabróður, mági og
frænda samfylgdina og allt það sem
hann var okkur.
Elsku Anna okkar, Jóhanna, Stef-
án, Berglind og fjölskyldur. Innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Guð blessi ykkur.
Garðar, Hulda og fjölskylda.
Í dag kveð ég elskulegan Gogga
frænda minn. Minningarnar sæki ég
helst til æskuáranna þegar hann var í
landi og fjölskyldurnar hittust. Goggi
frændi hafði alltaf lausa stund handa
mér og athugaði hvernig frænka
hefði það og var alltaf áhugasamur
um mína hagi og velferð. Í mínum
huga var Goggi glaðvær og skemmti-
legur frændi og það fylgdi honum
ævintýraljómi þegar hann sagði sög-
ur af sjónum. Ég vil þakka Gogga
frænda samfylgdina í gegnum lífið og
allar skemmtilegu stundirnar. Tví-
burastrengurinn milli hans og pabba
er ekki rofinn þótt Goggi sé farinn nú.
Ég veit þið munuð fylgjast að alla tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til Önnu, Jóhönnu, Stefáns, Berg-
lindar og fjölskyldna.
Biðjum englana að passa Gogga
frænda og vaka yfir ykkur.
Ragnhildur Scheving,
Inga H. Stefánsdóttir.
Í dag kveðjum við föðurbróður
okkar Georg Scheving sem lést
mánudaginn 27. ágúst s.l. á Drop-
laugarstöðum. Georg var fæddur og
uppalinn í Brekku á Seyðisfirði
ásamt Garðari tvíburabróður sínum,
en þeir eru yngstir af sjö systkinum.
Ekki komust nema fjögur systkin-
anna á fullorðinsár að föður okkar
meðtöldum. Guðmundur og Haraldur
dóu í bernsku og Anna dó 18 ára göm-
ul úr berklum. Alla tíð hefur verið
mjög náið og kært samband á milli
föðursystkina okkar, þrátt fyrir að
Georg, Garðar og Dóra hafi valið sér
búsetu í Reykjavík en pabbi á Seyð-
isfirði.
Georg fór ungur í stýrimannaskól-
ann. Að námi loknu starfaði hann á
sjónum, ýmist sem stýrimaður eða
skipstjóri. Við vorum mjög stolt af
því að eiga frænda sem var skipstjóri
á stóru olíuskipi, en einmitt af þeim
sökum kom hann oftar í heimsókn til
okkar á Seyðisfjörð en hann hefði
annars gert. Það var ekki ósjaldan
sem Georg hringdi og lét vita að hann
væri að koma í land með olíu. Við
krakkarnir biðum oft spennt við
gluggann og fylgdumst með þegar
Stapafellið kom að landi. Það fylgdi
því alltaf einhver eftirvænting og
spenna þegar von var á Georg. Því
fylgdi yfirleitt pönnuköku- og kaffi-
ilmur sem ilmaði betur en flest ann-
að. Húsið fylltist einnig ólýsanlegri
hlýju og umhyggju. Georg var líka
einstaklega þægilegur og hlýr maður
sem bjó yfir miklu jafnaðargeði.
Hann laðaði alla að sér með sinni ró-
legheita framkomu, sérstaklega
börn. Undirrituð minnist þess hvað
Billa systir var hænd að honum þegar
hún var lítil og síðar sonur minn sem
hreinlega skreið upp í hans hlýja fang
og sat þar þangað til Georg fór. Sam-
band pabba og Gerorgs var sérstak-
lega sterkt. Stundum vakti pabbi
fram eftir nóttu til að geta hitt bróður
sinn ef skipið kom seint að landi og
stoppaði stutt.
Georg átti farsæla starfsævi og
hamingjuríkt líf. Það var því mikið
áfall fyrir fjölskylduna þegar Georg
greindist með parkinsonsveiki, sem
m.a. orsakaði það að hann varð að
láta af störfum fyrr en ella. Veikindi
Georgs tóku töluvert á fjölskylduna
en þó mest á hann sjálfan og Önnu
konu hans.
Kæri Georg, nú er þrautargöngu
þinni lokið. Við systkinin í Firði
kveðjum góðan dreng og þökkum
samfylgdina í þessu lífi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Elsku Anna, Jóhanna, Stefán,
Berglind og fjölskyldur. Ykkur send-
um við okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur.
Fyrir hönd systkinanna í Firði 1.
Guðrún Katrín Árnadóttir.
Kveðja frá Oddfellowbræðrum
Góður vinur og bróðir í stúku okk-
ar, Georg S. Scheving skipstjóri, er í
dag borinn til grafar eftir nær ára-
tugar baráttu við illvígan sjúkdóm,
sem lagði hann að velli fyrir aldur
fram.
Georg gekk í Oddfellowstúkuna
Þorgeir árið 1975 og starfaði þar alla
tíð af miklum áhuga og fórnfýsi að
mannúðarmálum reglunnar, þótt
hann vegna starfa sinna á sjónum
gæti löngum ekki tekið reglubundinn
þátt í fundum og annarri starfsemi
stúkunnar. En fyrir um áratug, þeg-
ar hann greindist fyrst með sjúkdóm-
inn, kom hann alfarið í land og eftir
það tók hann virkan þátt í fé-
lagsstarfinu eins lengi og kraftar
hans leyfðu.
Vart er að efa að félagsskapurinn
og hugsjónir Oddfellowreglunnar
hafi átt nokkurn þátt í því að auð-
velda Georg þær þrautir sem hann
átti við að etja á síðustu árum. En
okkur félögum hans var hlý nærvera
hans ekki síður mikilvæg, og að leið-
arlokum skilur hún eftir dýrmætar
og lærdómsríkar minningar í huga
okkar um ljúfan, traustan og æðru-
lausan mann. Þær munu lifa lengi
með okkur.
Fyrir hönd Oddfellowbræðra í
stúkunni Þorgeiri þökkum við sam-
fylgd góðs félaga og vinar og kveðj-
um hann með söknuði.
Eiginkonu Georgs, Önnu, og öðr-
um ættingjum vottum við innilega
samúð.
Stjórn stúkunnar nr. 11,
Þorgeirs IOOF.
Látinn er heiðursmaðurinn Georg
Stefánsson Scheving skipstjóri.
Hann lést eftir langvarandi veikindi.
Það er sárt að sjá á bak þessum
trausta, yndislega manni, sem hefur
mátt þola afleiðingar parkinsons-
sjúkdómsins í mörg ár, en aldrei
heyrðist frá honum æðruorð.
Við hjónin höfum átt því láni að
fagna að eiga vináttu og tryggð
þeirra hjóna, Georgs og Önnu, frá því
að þau hjónin kynntust ung að árum.
En við Anna höfum þekkst og um-
gengist hvor aðra frá barnsaldri og
erum nátengdar.
Þær eru margar gleði- og ánægju-
stundirnar sem fjölskyldur okkar
hafa átt saman, á heimilum okkar, í
ferðalögum um landið, veiðiferðum
og ferðalagi erlendis með börnum
okkar, sem er ógleymanlegt. Einnig
er Vestfjarðaferðin okkur minnis-
stæð, þegar við 10 manns vina- og
frændfólk fórum saman um Vestfirð-
ina, á æskuslóðir Önnu og okkar fleiri
úr hópnum.
Alltaf var Georg sami trausti og
hógværi maðurinn, tilbúinn að leið-
beina eða rétta hjálparhönd og sam-
viskusamari mann er ekki auðvelt að
finna. Framkoma Georgs var ein-
staklega fáguð og hann var mikill
herramaður í allri framkomu, en
glaðvær og glettinn í vinahópi. Aldrei
heyrðum við hann tala illa um nokk-
urn mann.
Nú er lífsgöngu hans lokið. Þegar
við hjónin kvöddum hann stuttu fyrir
andlátið var hlýja, trausta handtakið
hans það sama og áður var, það sagði
svo margt, þótt engin orð fylgdu, því
honum var varnað máls.
Anna mín, þú ert hetja hvernig þú
hefur sýnt manni þínum ást og
tryggð, hlúð að honum á allan hátt
sem mögulegt var og það eru ekki
margir dagarnir sem þú hefur ekki
setið við sjúkrabeð Georgs í hans
löngu veikindum.
Guð veri með þér, börnum, fjöl-
skyldum þeirra, barnabörnum og
langömmubörnum.
Veri Georg Guði falinn.
Skúlína, Svavar og börn.
Það er erfitt að kveðja góðan vin og
sárt að sjá hvernig illvíg veikindi geta
leikið hraustan mann.
Georg var Seyðfirðingur að upp-
runa og um æðar hans rann mikið
austfirskt blóð. Æskustöðvarnar
voru honum kærar, svo og Austur-
land allt.
Kynni okkar hófust fyrir nokkrum
áratugum og eftir að við fjölskyldan
fluttum í Kópavoginn urðu þau kynni
náin og góð. Við hittumst við öll
möguleg tækifæri og fórum saman í
fjölmarga veiðitúra og aðrar ferðir.
Ég man vel veiðitilraunirnar í Laxá í
Aðaldal og veru okkar á Narfastöð-
um, veiðiferðirnar á Arnarvatnsheiði
og dvölina á Hvoli við Vestur-Hóp.
Fleira mætti upp telja.
Minnisstæð er ferðin með „sexun-
um“ um Vestfirði og öll gleðin í þeirri
ferð. Ekki mun ég gleyma söngnum á
Kirkjubóli í Korpudal þegar Georg
og Friðbjörn sungu dúettinn og Anna
sat við orgelið.
Minningarnar um allar góðu og
gleðiríku stundirnar sem við áttum
saman sækja á.
Hvernig má helst lýsa Georg?
Hann var gull af manni, fjalltraustur,
greiðvikinn og glettinn. Hann var
trúr og sannur vinur vina sinna og
einstakur félagi í alla staði.
Georg var sjómaður allan sinn
starfsferil. Hann sigldi á Sam-
bandsskipunum og var yfirmaður þar
til fjölda ára. Síðast var hann skips-
stjóri á Stapafellinu og og gjörkunn-
ugur ströndum landsins. Hann var
farsæll og vinsæll stjórnandi, gætinn
og athugull.
Menn sem vegna atvinnu sinnar
eru lengi fjarri heimili sínu verða að
treysta eiginkonunni fyrir öllu dag-
legu amstri. Anna stóð svo sannar-
lega undir því sem á hana var lagt og
uppeldi barnanna þriggja var auðvit-
að drjúgur þáttur í því.
Þá er ástæða til að minnast trú-
mennsku hennar og dugnaðar í veik-
indum Georgs. Alltaf boðin og búin í
ást og hlýju.
Við vottum Önnu, Jóhönnu, Stef-
áni, Berglindi, mökum þeirra og af-
komendum okkar dýpstu samúð og
biðjum Guð að veita þeim huggun í
raun. Systkinum Georgs, ættingjum
og vinum vottum við okkar innileg-
ustu hluttekningu.
Þórólfur og Kristín.
Georg St. Scheving
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki
lengri en 3.000 slög (stafir með bil-
um - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Minningargreinar